ท่ามกลางความเงียบงันที่คฤหาสน์ตระกูลหลินพร้อมไฟทั้งหมดที่เคยสว่างไสวกลับดับลงอย่างฉับพลัน บรรยากาศรอบข้างถูกปกคลุมด้วยความมืดและความเงียบงันที่น่าขนลุก
ในความมืดมิด เสียงสะอื้นของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นเบาๆ "พี่มู่... ข้ากลัว" นางกล่าวขณะกอดชายหนุ่มที่ชื่อว่า มู่หยาง เอาไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว ร่างของนางสั่นไม่หยุด
มู่หยางลูบศีรษะของนางเบาๆ พยายามปลอบใจนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ไม่เป็ไร ข้าอยู่นี่แล้ว เ้าจะปลอดภัยอย่างแน่นอน" เขาพูดพร้อมกับกอดนางให้แน่นขึ้น แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่น
แต่ทันใดนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นภายในจิตใจของมู่หยาง "เ้าหนู หนีเร็วเข้า!"
มู่หยางตกตะลึงกับเสียงที่เกิดขึ้นในหัว เขาหยุดชะงักและมองไปรอบๆ อย่างสับสน แต่ก็ไม่เห็นอะไรและเขาก็ไม่รู้สึกถึงอันตรายอีกด้วย เสียงนั้นยังคงดังขึ้นอย่างเร่งเร้า
"เร็วสิ! หนีเดี๋ยวนี้!"
เสียงนั้นทำให้เขาตระหนักว่ามีบางสิ่งที่ไม่ถูกต้องเกิดขึ้น เขารีบกอดหญิงสาวแน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะใช้มืออีกข้างหนึ่งหยิบยันต์เคลื่อนย้ายออกมาและกำมันไว้แน่นโดยไม่รีรอ
"จับข้าไว้ให้แน่นนะ" มู่หยางกระซิบเสียงเบา และก่อนที่หญิงสาวจะทันถามสิ่งใด เขาก็เปิดใช้ยันต์เคลื่อนย้ายทันที
ร่างของมู่หยางและหญิงสาวหายไปจากสถานที่นั้นอย่างรวดเร็ว
...
ในขณะเดียวกัน ท่ามกลางความเงียบงันที่ปกคลุมงานเลี้ยง ภายนอกคฤหาสน์ตระกูลหลิน แขกที่มาร่วมงานที่เคยส่งเสียงโหวกเหวกโวยวาย บรรยากาศเคยเต็มไปด้วยความครื้นเครงและเสียงสนทนา แต่แล้วเสียงเ่าั้ก็เงียบลงอย่างน่าใจหาย
ไม่มีใครรู้ว่าเสียงของพวกเขาหายไปไหน หรือเกิดอะไรขึ้นกับแขกที่อยู่ในงาน
ทุกสิ่งทุกอย่างเงียบงัน และมีเพียงกลิ่นคาวบางอย่างคล้ายเืที่ลอยอบอวลอยู่ในอากาศเท่านั้น
...
เมื่อมู่หยางและหญิงสาวมาปรากฏตัวในทวีปอื่นที่ห่างไกลจากทวีปดารามาก หญิงสาวหายใจหอบด้วยความตื่นตระหนก "พี่มู่...เกิดอะไรขึ้น?"
มู่หยางนิ่งเงียบ ใจของเขาเต็มไปด้วยคำถาม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเสียงในหัวของเขาถึงเร่งเร้าให้หนีเช่นนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้คือ มีบางอย่างที่น่ากลัวกำลังเกิดขึ้นในเมืองนี้
“เราปลอดภัยแล้ว แต่ข้าไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น...ส่วนเื่งานหมั้นของเ้ากับนายน้อยตระกูลหลินไว้ข้าจะพาเ้าไปหาเขาอีกรอบ” มู่หยางตอบพลางมองไปรอบๆ ด้วยแววตาเคร่งเครียด
หญิงสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สดใส “ขอบคุณพี่ชายมู่…” แล้วทั้งสองก็เดินไปหาเมืองใกล้ๆ ทันที
“ท่านอาจารย์ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ” มู่หยางถามขึ้นในใจของเขา
เสียงภายในตอบกลับมา “การสังหารหมู่นะ เ้าอย่าไปสนใจเลย” มู่หยางใเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมันออกมาแล้วเก็บความคิดบางอย่างไว้ในใจ
ภายในห้องลับของคฤหาสน์ตระกูลหลินที่ถูกซ่อนเอาไว้อย่างดี เ้าเมืองและขุนนางมากมายต่างนั่งรวมตัวกันอยู่ที่นี้ วันนี้ไม่ใช่เพียงวันเกิดของลูกชายคนโตตระกูลหลินเท่านั้นแต่ยังเป็วันที่พวกเขานัดประชุมลับกันอีกด้วย แต่ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล บรรยากาศหนักอึ้งและตึงเครียด ชายคนหนึ่งในกลุ่มเริ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"พวกเราควรจะทำยังไงดี? ข้ารู้สึกกังวลเกี่ยวกับกองกำลังของจักรพรรดิหลี่หวงจริงๆ"
อีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ กล่าวตอบกลับ "รอดูไปก่อนดีกว่า ไอ้จักรพรรดิหุ่นเชิดนั่นจะไปมีกองกำลังที่แข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไง? ข้าว่ามันกำลังหลอกพวกเราอยู่"
เ้าเมืองอีกคนพูดขึ้นพร้อมความลังเล "บางทีพวกเราควรไปหาท่านนายพลเว่ยที่ภาคตะวันออกดีกว่า เขามีกองกำลังมากมายที่สามารถปกป้องพวกเราได้"
อีกคนพูดขึ้น "ไม่ๆ ข้าว่าพวกเราควรไปหลบภัยที่ราชวงศ์ขนนกจะดีกว่า ที่นั่นปลอดภัยกว่า หาเราขายความลับของราชวงศ์เพลิง์ไปละก็…"
เสียงเถียงกันดังขึ้นเรื่อยๆ เ้าเมืองและขุนนางหลายคนพูดคุยกันไปมา ความคิดเห็นแตกต่างกันไป แต่ไม่มีใครหาทางออกที่ชัดเจนได้ ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น ชายคนหนึ่งที่นั่งเงียบอยู่สังเกตเห็นว่า หัวหน้าตระกูลหลิน ยังคงนิ่งเฉย ดื่มชาด้วยท่าทางสงบ ไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว
เ้าเมืองคนนั้นหันไปมองหัวหน้าตระกูลหลิน ก่อนจะถามขึ้น "ท่านหัวหน้าตระกูลหลิน... ท่านมีอะไรแนะนำพวกเราหรือไม่?"
หัวหน้าตระกูลหลินวางถ้วยชาลงช้าๆ เขาแค่นยิ้มเบาๆ "จะแนะนำอะไรไปก็คงไม่ช่วยอะไรแล้วละ... เพราะตอนนี้พวกเราถูกล้อมหมดแล้ว"
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนในห้องนิ่งงัน สีหน้าของเ้าเมืองและขุนนางเปลี่ยนไปทันที "ห๊ะ... อะไรนะ?"
ทันใดนั้นเอง หัวของเ้าเมืองและขุนนางทั้งหมดในห้องหลุดออกจากตัว ร่างของพวกเขาล้มลงกับพื้นอย่างไร้ชีวิต เืสาดกระจายไปทั่วห้อง พวกเขาไม่ได้ส่งเสียงกรีดร้องออกมาแม้แต่น้อย
หัวหน้าตระกูลหลินยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ดื่มชาของเขาต่อไปอย่างใจเย็น สายตาของเขายังคงนิ่งเฉยราวกับเหตุการณ์ทั้งหมดเป็เพียงเื่เล็กน้อย "ไอ้เด็กเวรนั้นมันซ่อนไว้ลึกเสียจริง... ข้าว่าแม้แต่จักรพรรดิองค์ก่อนก็คงไม่รู้เื่นี้ด้วยซ้ำ"
สิ้นเสียงคำพูดของเขา เงาดำก็เคลื่อนตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่หัวของหัวหน้าตระกูลหลินจะหลุดออกจากคอ เืสาดกระจายไปทั่วห้องลับนั้น ถ้วยชาที่เขาถืออยู่ร่วงลงกับพื้นแตกเป็เสี่ยงๆ ร่างของหัวหน้าตระกูลหลินล้มลงกระทบกับพื้น
ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมห้อง ทั้งห้องเต็มไปด้วยเืและศพของขุนนาง เ้าเมือง และหัวหน้าตระกูลหลิน หน่วยลับเงาทมิฬที่ดำเนินการทุกอย่างอย่างไร้ที่ติหายตัวไปในความมืดโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ เหลือเพียงแค่ความตายและความสยดสยองที่ทิ้งไว้เื้ั
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้