งูหลามตัวเริ่มสั่น และลำตัวเริ่มบิดงอ มันแสดงท่าทีเ็ปกว่าเมื่อครู่เป็ร้อยเท่า
ตอนนี้ลำตัวครึ่งหนึ่งของงูหลามอยู่ในร่างของถังเหล่ย ส่วนอีกครึ่งอยู่ที่แขนของเยียนหลิงซาน เมื่อเยียนหลิงซานััได้ถึงความผิดปกติของิญญายุทธ์ เขาก็รู้สึกร้อนรนใจ
เยียนหลิงซานเพิ่งใช้วิชากลืนิญญาเป็ครั้งแรก เขาจึงไม่รู้ว่าเกิดเื่ผิดพลาดอะไรขึ้น
เยียนหลิงซานเรียกิญญายุทธ์ของตัวเองกลับไปสุดชีวิต ทว่าต่อให้งูหลามั์ดิ้นรนแค่ไหน ก็ไม่อาจออกมาจากร่างของถังเหล่ยได้
งูหลามั์อ้าปากด้วยความเ็ป และแสงสีทองแสบตาพลันพุ่งออกมาจากปากของมัน
ถังเหล่ยใ เขาเห็นว่าในร่างกายของงูหลามั์เริ่มส่องแสง เกล็ดเงางามของมันกลายเป็เหมือนเปลือกไม้แห้งเหี่ยวอย่างรวดเร็ว แล้วแสงสีทองก็ค่อยๆ ทะลุออกมาจากใต้เกล็ด
ในยามนี้ร่างของงูหลามั์ดูเหมือนกับตะแกรงเปล่งแสง
ในขณะเดียวกันเยียนหลิงซานก็กำลังแบกรับความเ็ปอันมหาศาล เขาััได้ว่าิญญายุทธ์ของตัวเองกำลังาเ็สาหัส เืของเขาไหลออกมาจากทวารทั้งเจ็ดอย่างไม่อาจควบคุมได้ ิญญายุทธ์สาหัสมากเกินไป
ถังเหล่ยพยายามสำรวจภายในร่างกายของตัวเอง แต่เป็เพราะผลกระทบของหินสะกดิญญา เขาจึงัักับิญญายุทธ์ในร่างกายไม่ได้ และไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
งูหลามั์ถูกลำแสงยิงทะลุผ่านไปทั่วร่าง จนสภาพของมันคล้ายกับรังผึ้ง
และแล้วแสงสีทองแสบตาสายหนึ่งก็ทะลวงออกมาจากด้านหลังของงูหลามั์ แสงสีทองนั้นคือัคชสารที่ทั่วร่างเต็มไปด้วยเกล็ดสีทอง
ยามนี้ดวงตาของัคชสารเปิดออกแล้ว มันจ้องไปที่งูหลามั์ด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง
“ิญญายุทธ์ระดับิญญาตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง ถึงกับกล้าท้าทายอำนาจข้า ‘เจ็ดิญญายุทธ์ต้นกำเนิด’ ใครกันที่ให้ความกล้ากับเ้า? เมื่อข้าตื่น จักรวาลล้วนสั่นไหว เมื่อข้าตื่น หมื่นสรรพสิ่งล้วนศิโรราบ!”
เสียงระฆังกึกก้องเสียงหนึ่งดังกังวานอยู่ในร่างของถังเหล่ย
ถังเหล่ยกับเยียนหลิงซานตกตะลึงจนพูดไม่ออก
ิญญายุทธ์ต้นกำเนิดหรือ? นี่คือิญญายุทธ์แบบไหนกัน ต่อให้ถังเหล่ยชาติที่แล้วที่เป็ถึงราชันนักปรุงยาและเคยท่องไปทั่วโลก ก็ยังไม่เคยได้ยินชื่อของิญญายุทธ์ต้นกำเนิดมาก่อน
ถังเหล่ยรู้เพียงว่าเหนือกว่าิญญายุทธ์ระดับนภาก็คือิญญายุทธ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ เหนือิญญายุทธ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ก็คือิญญายุทธ์ระดับจักรพรรดิ
แต่ไม่เคยมีใครพูดถึงิญญายุทธ์ต้นกำเนิดมาก่อน!
อีกทั้งจากคำพูดนี้ ถังเหล่ยก็ค้นพบบางอย่างที่น่าใ ิญญายุทธ์ัคชสารในร่างมีสติปัญญาเป็ของตัวเอง
เมื่อผู้ฝึกตนปลุกิญญายุทธ์ขึ้นมาแล้ว ิญญายุทธ์ก็คล้ายกับทารกแรกเกิด ต้องรอให้ถึงระดับยอดยุทธ์ ผู้ฝึกตนถึงจะค่อยๆ ติดต่อกับิญญายุทธ์ได้ แต่ิญญายุทธ์ัคชสารในร่างของถังเหล่ยกลับบอกว่ามันตื่นขึ้นมาแล้วหรือ?
หรือว่าก่อนหน้านี้มันหลับลึกมาตลอด?
ไม่มีเวลาให้ถังเหล่ยคิดมากนัก เยียนหลิงซานััได้ถึงพลังของิญญายุทธ์สีทองในร่างถังเหล่ยผ่านิญญายุทธ์ของเขา ตอนนี้ิญญายุทธ์ของเขาสั่นสะท้านขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจ อย่าพูดเื่จะไปกลืนกินอีกฝ่ายเลย แค่ความคิดต่อสู้ยังไม่มี
เยียนหลิงซานไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่รู้ว่าตัวเองเจอกับสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่ ตอนนี้เขาคิดเพียงเรียกิญญายุทธ์กลับมาจากร่างถังเหล่ยให้ได้
แต่ต่อให้เยียนหลิงซานจะกระตุ้นก็แล้ว เรียกก็แล้ว ิญญายุทธ์ที่เชื่อมต่อชีวิตกับเขามาหลายสิบปีกลับนิ่งราวกับท่อนไม้ มันไม่ยอมตอบสนองเลยสักนิด
ภายใต้สถานการณ์คับขัน เยียนหลิงซานคิดจะสังหารถังเหล่ย ถ้าถังเหล่ยตายไป บางทีิญญายุทธ์ของเขาอาจไม่ถูกิญญายุทธ์ในร่างถังเหล่ยกดข่ม และฟื้นฟูกลับมาได้อีกครั้ง
แต่เยียนหลิงซานเพิ่งจะรู้ตัวว่าร่างกายของตัวเองขยับไม่ได้ เขาใช้ปราณแท้พลังยุทธ์ในร่างตอนใช้วิชากลืนิญญาไปหมดแล้ว เพราะเมื่อครู่ิญญายุทธ์าเ็ ในร่างจึงเกิดอาการาเ็ไปด้วย
ไม่ต้องพูดว่าจะสังหารถังเหล่ย แม้แต่จะลุกยืนยังลำบาก
ในขณะที่ถังเหล่ยไม่อาจติดต่อกับิญญายุทธ์ในร่างกายได้ เขาก็ทำได้เพียงตรวจดูในร่างกายตัวเอง และชมเหตุการณ์น่าสนุกนี้เท่านั้น
แม้ร่างกายของัคชสารจะไม่ใหญ่เท่างูหลามั์ แต่ภายใต้การจับจ้องจากัคชสารสีทอง งูหลามก็ไม่กล้าแม้แต่จะขยับ
“กินิญญายุทธ์ระดับิญญาตัวเล็กๆ อย่างเ้า นับว่าทำให้ปากของข้าแปดเปื้อน เ้าไม่มีเกียรติถึงขนาดนั้น บทลงโทษสำหรับเ้ามีเพียงบดขยี้ร่างกายเป็ผุยผง!”
เมื่อเสียงัคชสารดังขึ้นอีกครั้ง ถังเหล่ยก็เข้าใจ ิญญายุทธ์ในร่างของเขาคิดจะสังหาริญญายุทธ์ของเยียนหลิงซาน
“อย่านะ อย่ามากลัวแปดเปื้อนอะไรพวกนั้นเลย เ้ากินมันเข้าไปเถอะ เ้าไม่ขาดแคลน แต่ข้าขาดแคลน!”
ถังเหล่ยที่กำลังสับสน เริ่มเรียกิญญายุทธ์ในร่าง ถ้ากลืนกินิญญายุทธ์ที่เยียนหลิงซานบ่มเพาะมาหลายสิบปีได้ พลังของเขาต้องก้าวะโไปไกลแน่
แต่ใช่ว่าิญญายุทธ์ัคชสารจะฟังเสียงของถังเหล่ย กรงเล็บัสีทองตะปบงูหลามั์เบาๆ จนขาดเป็สองท่อน
“ไม่นะ!”
เยียนหลิงซานแผดเสียงคำรามด้วยความสิ้นหวัง เขาบ่มเพาะิญญายุทธ์มาหลายสิบปีอย่างยากลำบาก จนมาถึงระดับยอดยุทธ์ ถ้าิญญายุทธ์ในร่างถูกทำลาย เขาก็ไม่ต่างอะไรกับคนพิการคนหนึ่งแล้ว
ต่อให้พลังกายของเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ไม่มีโอกาสฟื้นตัวอีกตลอดชีวิต เขาจะกลายเป็แค่ไอ้คนพิการชั่วชีวิต
“ถังเหล่ย ข้าขอร้อง ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าขอสาบานว่าจะไม่ยุ่งกับเ้าอีก ข้ายอมเป็วัวเป็ม้าให้เ้าเลย!”
ยามนี้เยียนหลิงซานคิดเพียงรักษาิญญายุทธ์ของตัวเองเอาไว้ การโจมตีเมื่อครู่ทำให้ิญญายุทธ์ของเขาาเ็สาหัส แต่ยังไม่ถึงชีวิต ขอเพียงิญญายุทธ์ไม่ถูกทำลาย ด้วยพลังของเขาจะต้องหายามาฟื้นฟูิญญายุทธ์ได้แน่ แค่เสียเวลาหลายปีกว่าจะฟื้นฟูกลับมาได้เท่านั้น
“ข้ายอมให้เ้าทุกอย่าง ข้าจะเอาของทุกอย่างให้เ้า พี่ใหญ่ของข้าคือรองผู้บัญชาการของกองทัพหลินอวี่แห่งจักรวรรดิเทียนอวี่ ขอเพียงเ้าปล่อยข้าไป พี่ใหญ่ของข้าพร้อมให้เ้าเข้าร่วมกองทัพหลินอวี่ และทำให้เ้ากลายเป็คนใหญ่โตในจักรวรรดิเทียนอวี่!”
เยียนหลิงซานคิดเพียงจะรักษาิญญายุทธ์ของตัวเองเอาไว้ ไม่ว่าถังเหล่ยมีเงื่อนไขอะไร เขาในตอนนี้พร้อมรับปากหมด
“รองผู้บัญชาการกองทัพหลินอวี่!”
สีหน้าของถังเหล่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย สิ่งที่เยียนหลิงซานกล่าวมาอาจเป็ความจริง ไม่เช่นนั้นเยียนหลิงซานที่เป็แค่ระดับยอดยุทธ์คนหนึ่ง จะเรียนรู้วิชากลืนิญญามาได้เยี่ยงไร
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ถังเหล่ยอยากหยุดก็หยุดได้ ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่คิดจะปล่อยเยียนหลิงซานไปอยู่แล้ว ยิ่งพี่ใหญ่ของเยียนหลิงซานที่เป็รองผู้บัญชาการกองทัพหลินอวี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ต่อให้พ่อของมันจะเป็ราชันตง ถังเหล่ยก็พร้อมสังหารได้อย่างไม่ลังเล!
ัคชสารสะบัดกรงเล็บด้วยความเกียจคร้าน ร่างกายของงูหลามั์ที่เข้าไปในร่างของถังเหล่ยพลันขาดสะบั้นเป็ชิ้นๆ
ขณะที่ถังเหล่ยคิดว่าัคชสารจะบดขยี้ร่างกายของงูหลามอีกครึ่งหนึ่งไหมนั้น มันกลับปิดตาลง แล้วลอยเข้าไปในจุดตันเถียนของถังเหล่ยเหมือนเดิม
“เสร็จแล้วหรือ?”
ถังเหล่ยคิดในใจ ัคชสารตัวนี้คิดจะทำอะไรกันแน่? ขณะที่ิญญายุทธ์ัคชสารเข้าไปในจุดตันเถียน ิญญายุทธ์ของเยียนหลิงซานก็กลับมามีปฏิกิริยาอีกครั้ง
ิญญายุทธ์อีกครึ่งท่อนถูกเรียกกลับเข้าร่างเยียนหลิงซาน ถังเหล่ยลืมตาขึ้น และสบตาเข้ากับเยียนหลิงซานพอดิบพอดี นอกจากความหวาดกลัวแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกใดอื่นอีกในดวงตาของอีกฝ่าย
ปราณแท้ิญญายุทธ์ในร่างเยียนหลิงซานแทบจะหมดสิ้น ิญญายุทธ์ถูกทำร้ายาเ็สาหัส หลังจากมันกลับเข้าร่างก็หลับลึกทันที
ยามนี้เยียนหลิงซานที่หวาดกลัวสุดชีวิตมีเพียงความคิดเดียว
หนี!
หนีไปให้ไกลที่สุด!
ใช้ทุกสิ่งที่มีเพื่อหลบหนี!