“ปล่อยมือเถอะ” หลินกู๋หยู่พูดอย่างจนปัญญา “ลูกยังเล็ก ยังไม่รู้ประสีประสา เจ้าจะดุลูกทำไมกัน?”        ฉือหางค่อยๆ ปล่อยมือของโต้ซา จากนั้นหลินกู๋หยู่ก็อุ้มเด็กน้อยขึ้น “หยุดร้องไห้ได้แล้ว ไม่เป็นไรแล้ว”        หลินกู๋หยู่เช็ดน้ำตาออกจากมุมดวงตาให...