“โมบาย แกจะกลับไปฉลองปีใหม่กลับที่บ้านหรือเปล่า” เสียงเพื่อนรักนามว่าไข่มุกเอ่ยถาม
“กลับสิ ถ้าฉันไม่กลับ พ่อกับแม่และพี่ชาย ได้มาตามตัวกลับถึงมหาวิทยาลัยนะสิ แล้วเธอล่ะไข่มุก เธอจะกลับบ้านหรือเปล่า” โมบายวางหนังสือที่กำลังเปิดอ่าน ไว้บนโต๊ะหนังสือของตัวเองและตอบคำถามเพื่อนสาว
“ไม่ล่ะ ฉันว่าจะอยู่เที่ยวฉลองปีใหม่ที่นี่นะ บ้านฉันอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก นั่งลงหลายชั่วโมงกว่าจะถึง ไม่ได้มีบ้านอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยอย่างเธอนะโมบาย ที่นั่งรถไม่กี่นาทีก็ถึงแล้ว แล้วคิดอยากจะกลับตอนไหนก็ได้” ไข่มุกตอบโมบายและนอนกลิ้งตัวไปมาบนเตียงนอนในหอพักของมหาวิทยาลัย
โมบายเห็นว่าเพื่อนไม่กลับบ้านในวันปีใหม่ เธอเลยไม่ได้ถามอะไรเพื่อนสาวเพิ่ม นอกจากลุกไปเก็บของใช้ลงกระเป๋าใบเล็กของตัวเอง เพื่อเตรียมตัวกลับบ้านไปฉลองปีใหม่กับครอบครัว
“มีบ้านอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยก็ไม่ดี ฉันต้องกลับบ้านทุกอาทิตย์เลย มีแต่คนที่บ้านคอยตามมาคุม อยากไปเที่ยวไหนก็ไปไม่ได้ ไม่เหมือนเธอที่อยากไปไหนก็ไปได้เลย” โมบายบ่นให้เพื่อนสาวฟังระหว่างเก็บของลงกระเป๋า
ไข่มุกได้ยินเสียงเพื่อนบ่น เธออดหัวเราะออกมาไม่ได้ ั้แ่เข้ามหาวิทยาลัยและรู้จักกับโมบายมา เธอเห็นพ่อกับพี่ชายของเธอ มาหาที่มหาวิทยาลัยทุกวัน ในตอนเย็น“ฉันว่าดีออกนะ มีคนรัก ค่อยเป็ห่วง ไม่เหมือนฉันที่อยากไปเรียนที่ไหนไกลๆหรือทำอะไรเวลาไหน ก็ไม่มีใครเป็ห่วง”
โมบายหยุดมือที่เก็บของ หันไปมองเพื่อนสาว“ไข่มุกเธอไม่กลับบ้านไปฉลองปีใหม่ งั้นเธออยากกลับไปฉลองวันส่งท้ายปีใหม่ที่บ้านฉันไหม?”โมบายอดที่จะเอ่ยชวนเพื่อนสนิท ให้กลับไปฉลองปีใหม่ที่บ้านของเธอด้วยกันไม่ได้
“ไม่ล่ะ ปีใหม่ทั้งที ไม่ได้กลับบ้านไปเจอญาติผู้ใหญ่ ฉันมีความสุขมาก ตอนนี้ฉันอยากจะนอนหลับพักผ่อน เก็บแรงเอาไว้ ออกไปเที่ยวฉลองปีใหม่คนเดียว ตามประสาคนสวยที่ยังโสดแล้ว” ไข่มุกเอ่ยปฏิเสธเพื่อนสาว
“ตายใจแล้วกัน ฉันกลับบ้านก่อนนะ หากเธอเปลี่ยนใจก็โทรมาบอกได้ ฉันจะให้พี่ชายขับรถมารับนะ บ๊ายบายไว้เจอกันหลังปีใหม่” โมบายกล่าวและลานกระเป๋าใบเล็กออกจากหอพักมหาวิทยาลัย
…
โมบายเดินออกจากตึกหอพักมหาวิทยาลัย เตรียมเดินไปทางประตูทางออกของมหาวิทยาลัยที่อยู่ไกลออกไปจากหอพักของเธอ เพื่อไปรอพี่ชายที่กำลังจะมารับ ด้วยตอนนี้ในมหาวิทยาลัยมีคนอยู่มาก การวิ่งรถเข้ามาไม่ค่อยสะดวกนัก
“น้องโมบายกำลังจะกลับบ้านแล้วเหรอ? ให้พี่ไปส่งไหม?”รุ่นพี่ชายคนหนึ่งของคณะเอ่ยถาม
โมบายมองไปที่คนเสนอตัวอยากไปส่งเธอที่บ้าน รุ่นพี่ชายคนนี้ชื่อพี่บอล เป็หนุ่มหล่อของคณะ ฐานะทางบ้านดีมาก
โมบายมองรถเก๋งคันหรูที่วิ่งมาจอดข้างๆ แล้วยิ้มสวยๆ ส่งไปให้เ้าของรถ “ไม่เป็ไรค่ะรุ่นพี่ เดี๋ยวพี่ชายของฉันก็มารับแล้ว พี่ชายเป็คนหวงน้องสาวมาก รุ่นพี่รีบกลับก่อนไปก่อนดีกว่า” โมบายสาวสวยที่ตอนนี้เป็ นักศึกษาชั้นปีหนึ่ง กล่าวปฏิเสธรุ่นพี่ด้วยใบหน้าที่ดูอึดอัดใจเล็กน้อย
“แย่จังเลย พี่อยากไปส่งเราที่บ้านจัง จะได้ทำความรู้จักกับคุณพ่อคุณแม่ของน้องโมบายด้วย” รุ่นพี่บอลกล่าวทำหน้าเสียดาย"หรือว่าพี่จะรอทำความรู้จักกับพี่ชายของน้องโมบายก่อนดี"
โมบายมองรุ่นพี่ ที่เอ่ยปากอยากจะไปพบกับพ่อแม่ของเธอที่บ้านด้วย! และยังมีหน้ามาทำหน้าเ้าเล่ห์อยากอยู่เจอพี่ชายเธออีก
“ฮ่าฮ่าฮ่า พ่อแม่ของฉันคงไม่อยากเจอพี่เท่าไหร่ ฉันคิดว่ารุ่นพี่ควรรีบไปดีกว่านะ พี่ชายของฉันใกล้จะถึงแล้ว ฉันขอบอกรุ่นพี่เอาไว้ก่อนเลยนะ พี่ชายฉันดุมาก โดยเฉพาะกับคนที่มายุ่งกับน้องสาว!” โมบายรีบยกพี่ชายขึ้นมาขู่ เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่หน้าหม้อยังไม่ยอมไป
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้