สีหน้าของทุกคนแปรเปลี่ยนไปอย่างมาก หลี่ชางเยว่ะโออกมา อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของเจียงเฉินรวดเร็วมาก ถึงแม้ว่ามีระดับการบ่มเพาะแก่นแท้มนุษย์ก็ยังเข้าไปหยุดเจียงเฉินไม่ทัน
ชิ้ง...!
ลำแสงที่อยู่บนนิ้วของเจียงเฉินนั้นได้วาดออกไปดั่งดาบที่คมกริบ หลี่ชางฮ่าวเองก็ตอบสนองรวดเร็วมากเช่นกัน เขาเบี่ยงตัวไปด้านข้างเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการโดนผ่าครึ่ง ในขณะเดียวกันก็ได้ยกเฮยหลิงขึ้นมาป้องกันการโจมตี
แต่น่าเสียดาย มันช้าเกินไป
ฉัวะ...!
เสียงโดนฟันต่างได้ยินกัน ลำแสงดัชนีของเจียงเฉินได้ตัดไปยังข้อมือของหลี่ชางฮ่าว พลังหยวนของหลี่ชางฮ่าวไม่อาจต้านทานการโจมตีได้ การยกเฮยหลิงขึ้นมาป้องกันเองก็ช้าไปก้าวหนึ่ง ทำให้มือทั้งสองข้างของหลี่ชางฮ่าวได้ถูกตัดออก และได้ร่วงหล่นตกสู่พื้นพร้อมกับเฮยหลิง เืพุ่งออกจากบริเวณที่เคยเป็มือของเขาราวกับน้ำพุ
อ๊ากกกกกกกกกกกก....!
ความเ็ปจากข้อมือของเขานั้นทำให้เขาได้กรีดร้องออกมาด้วยความเ็ป แต่เจียงเฉินไม่เคยสนใจเกี่ยวกับเื่นี้ เจียงเฉินยกแขนขึ้นเตรียมตบเขา
เพียะ..!
เสียงตบนั้นได้ยินถ้วนหน้า หลี่ชางฮ่าวได้ล้มคะมำลงบนพื้น
ตูม!
เจียงเฉินยกเท้าเหยียบลงบนใบหน้าของหลี่ชางฮ่าว และเขาก็ขยี้เท้าลงบนใบหน้าของหลี่ชางฮ่าว.......หลี่ชางฮ่าวที่อยู่ใต้เท้าเขานั้นไม่ว่าจะดิ้นรนสักแค่ไหนก็ไม่สามารถที่จะหนีไปไหนได้ เขาทำได้แค่เพียงส่งเสียงร้องโอดครวญไปด้วยความเ็ป
เงียบสนิท.......... ทั่วทั้งบริเวณแห่งนี้เงียบสนิท ไม่มีใครคิดเลยว่าผลลัพธ์ที่ออกมามันจะลงเอยเช่นนี้ ผู้ใดจะคิดว่าคนที่มียุทธภัณฑ์ระดับต่ำอย่างหลี่ชางฮ่าวจะพ่ายแพ้เจียงเฉินในไม่กี่วินาที
ทุกคนกำลังพยายามที่จะทำความเข้าใจการเคลื่อนไหวของเจียงเฉินเมื่อครู่ ไม่มีผู้ใดมองออกว่าเจียงเฉินสามารถที่จะหลบการโจมตีที่ไม่อาจหลบเลี่ยงของหลี่ชางฮ่าวได้อย่างไร
"ปล่อยบุตรชายข้าซะ!"
ในที่สุดหลี่ชางเยว่ได้ตอบสนอง มันะโอย่างมีเกรี้ยวกราดต่อเจียงเฉิน หากว่าบุตรชายของเขาไม่ได้อยู่ใต้เท้าเจียงเฉินและเจียงเฉินสามารถที่จะสังหารได้ทุกเวลา มิเช่นนั้นตอนนี้มันคงพุ่งเข้าไปฉีกเจียงเฉินเป็ชิ้นๆอย่างแน่นอน
ทุกคนจากตระกูลหลี่ต่างเดือดดาล พวกเขาไม่เคยคิดว่าเจียงเฉินแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ แม้แต่หลี่ชางฮ่าวที่อยู่ระดับฉีไห่ขั้นปลายและมียุทธภัณฑ์ระดับต่ำจะมาพ่ายแพ้แก่เขา มันช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก
"ปล่อยมันงั้นเหรอ ? เ้าล้อข้าเล่นหรือไม่? อย่าลืมสินี่มันการประลองชี้ตาย"
เจียงเฉินมองไปยังหลี่ชางเยว่ที่เป็กังวลอยู่ด้วยรอยยิ้มเย้ย และขยี้เท้าลงบนหน้าหลี่ชางฮ่าวต่อ
"เ้าสารเลวน้อย! หากเ้ากล้าที่จะแตะต้องบุตรชายข้าอีกครั้งเดียว ข้าจะฉีกเ้าเป็ชิ้นๆซะ"
หลี่ชางเยว่เกือบที่จะสูญเสียการควบคุมตัวเอง รอยแผลเป็ที่น่าเกลียดได้สั่นระริกไม่หยุดทำให้ดูน่ากลัวยิ่ง ตัวเขาได้สูญเสียบุตรชายไปแล้วคนหนึ่ง และหากว่าเขาสูญเสียอีกคนหนึ่งเขาอาจเป็บ้าก็ได้ ที่สำคัญกว่านั้นหากหลี่ชางฮ่าวโดนฆ่าต่อหน้าเขานั้นเท่ากับว่าตบหน้าเขาต่อหน้าฝูงชน
"หลี่ชางเยว่นั้นโกรธซะแล้ว แต่ข้าคิดว่าพวกเขาตกลงกันก่อนหน้าแล้วว่านี่เป็การต่อสู้จนตายไปข้างนึง"
"ข้าคาดเดาว่าเจียงเฉินไม่กล้าที่จะสังหารหลี่ชางฮ่าวหรอก ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะสังหารบุตรของหลี่ชางเย่ว์ต่อหน้าต่อตาเ้าตัว"
"มันยากที่จะพูดนะ ข้าคิดว่าเจียงเฉินผู้นี้เป็คนเหี้ยมโหด บางทีเขาอาจจะกล้าจริงๆก็เป็ได้ นอกจากนี้ทั้งสองตระกูลต่างเหมือนน้ำกับไฟ ถึงแม้เจียงเฉินจะปล่อยหลี่ชางฮ่าวไป หลี่ชางเย่ว์ก็ไม่ปล่อยเขาไปอยู่ดี"
ทุกคนต่างพูดคุยกันและกระซิบกระซาบกันเกี่ยวกับเื่นี้ พวกเขามองไปยังเจียงเฉินด้วยอีกท่าทีหนึ่ง การต่อสู้ในวันนี้ทำให้เด็กหนุ่มไร้ชื่อผู้นี้ โด่งดังมีชื่อเสียงในเมืองชื่ออย่างแน่นอน
ไม่มีผู้ใดในตระกูลเยี่ยนพูดสิ่งใดออกมา สิ่งที่พวกเขา้าทำตอนนี้คือสนับสนุนเจียงเฉินและปกป้องเขา ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ได้รู้จักเจียงเฉินได้สองวัน พวกเขาได้รับรู้ว่าเจียงเฉินเป็ผู้ที่ยึดมั่นในความคิดของตน ไม่ว่าเขาจะ้าที่จะสังหารหลี่ชางฮ่าวหรือไม่ ไม่มีทางที่พวกเขาเปลี่ยนการตัดสินใจของเจียงเฉินได้ แม้แต่คำขู่ของหลี่ชางเยว่ยังไม่ส่งผลต่อเขา
ในความจริงแล้วก็เป็ตามนั้น เขานั้นเคยเป็ถึงยอดนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในใต้หล้า เขาไม่เคยเกรงกลัวต่อสิ่งใด คำขู่ของหลี่ชางเยว่ เจียงเฉินไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ในความเป็จริงแล้วคำขู่ของหลี่ชางเยว่นั้นเหมือนผายลมเพียงเท่านั้น
เจียงเฉินไม่แม้จะไปมองหลี่ชางเยว่ที่โกรธจัด เท้าที่ขยี้หน้าของหลี่ชางฮ่าวอยู่ก็ได้เพิ่มแรงเข้าไปจนกระทั่งได้ยินเสียงร้าวออกมาจากกะโหลกของหลี่ชางฮ่าว เสียงเหมือนกระดูกแตก โลหิตได้ไหลอาบท่วมหน้าของหลี่ชางฮ่าว เสียงกรีดร้องอย่างน่ากลัวยิ่งขึ้น
"สารเลว! เจียงเฉิน ข้าจะถลกหนังเ้าออกมาทั้งเป็"
หลี่ชางเยว่ดั่งราชสีห์ที่กำลังมีโทสะ เขาโกรธเกรี้ยวอย่างมาก แต่เขาไม่กล้าที่จะพุ่งออกไป เขากลัวว่าเจียงเฉินจะฆ่าหลี่ชางฮ่าวทันทีหากว่าเขาพุ่งออกไป
"จะถลกหนังข้าทั้งเป็รึ? ทำไมไม่ถลกหนังเ้านี่ก่อนล่ะ?"
เจียงเฉินกระทืบลงบนพื้นอย่างแรงทำให้ เฮยหลิงปลิวกระเด็นขึ้นฟ้า และเขาคว้ามัน
"อืม ดาบนี่ก็ไม่ได้แย่เท่าไรนัก ถือซะว่าเป็ของรางวัลสำหรับการต่อสู้นี้ละกัน สำหรับหลี่ชางฮ่าว การประลองชี้ตายนั้นหมายความว่าต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายถูกต้องไหม?"
เจียงเฉินพูดอย่างไร้อารมณ์ ปลายแหลมของเฮยหลิงััคอของหลี่ชางฮ่าว
ความเย็นเฉียบจากปลายแหลมของดาบ ทำให้ทั่วทั้งร่างของหลี่ชางฮ่าวสั่นเทิ้ม ในตอนนี้เขาััได้ชัดเจนว่าความตายกำลังมาเยือน
"ไม่นะ อย่า... อย่าฆ่าข้า"
หลี่ชางฮ่าวอ้อนวอนด้วยเสียงที่พูดแล้วฟังไม่ค่อยชัดนัก เขาไม่ได้อยากตาย เขาเป็บุตรคนรองของตระกูลหลี่และเขายังเป็อัจฉริยะที่หาตัวจับยากแห่งเมืองชื่ออีกด้วย เขายังมีอนาคตที่สดใส เขาจะมาตายตรงนี้ได้อย่างไร
"เจียงเฉิน เ้ากล้าเรอะ?"
ราวกับว่ามีเปลวเพลิงพวยพุ่งออกมาจากจมูกของหลี่ชางเยว่
ผู้คนต่างกลั้นหายใจ คาดเดาได้ว่าเจียงเฉินกล้าที่จะสังหารหลี่ชางฮ่าวแน่นอน
"หลี่ชางเยว่ ได้ยินมาว่าเ้ามีบุตรชายสามคนสินะ ข้าจะสังหารพวกมันไปก่อนสักสองละคนกัน"
ใบหน้าของเจียงเฉินดูเยือกเย็นและผ่อนคลาย แต่การกระทำของเขานั้นไร้ความปราณี เฮยหลิงได้แทงลงไปที่คอของหลี่ชางฮ่าว เืไหลพุ่งออกมา หลี่ชางฮ่าวชักกระตุกเพียงไม่กี่วินาทีและแน่นิ่งไป
ณ ที่แห่งนั้นเงียบสนิทในทันใด ดวงตาของหลี่ชางเยว่เบิกกว้างมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตกตะลึง...
"์! เขาสังหารหลี่ชางฮ่าวจริงด้วย"
"ชายคนนี้โเี้นัก! เขาเป็คนโเี้อำมหิตยิ่งนัก เขาฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา"
"บุตรชายคนรองของตระกูลหลี่โดนสังหารในเมืองชื่อ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาของหลี่ชางเยว่ นี่มันบ้าไปแล้ว"
ทุกๆคนต่างตกตะลึงและจ้องมองไปยังเจียงเฉินที่ประดับด้วยรอยยิ้มสบายๆของเขา พวกเขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ความกล้าของชายหนุ่มผู้นี้มิใช่น้อยๆ
"ว้ากกกกกกกกกกกกกก!"
ในที่สุดหลี่ชางเยว่ก็มีปฎิกิริยา มันแหงนหน้าขึ้นและคำรามอย่างบ้าคลั่ง เขากลายเป็สัตว์ป่าที่กำลังคลั่ง พลังปราณของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์แผ่ออกมาเหมือนคลื่นถาโถม ทุกๆคนต่างหายใจติดขัด ยิ่งคนที่ยืนใกล้ๆหลี่ชางเยว่ถึงขั้นทรุดลงไปกระอักเื
มันโกรธแค้นอย่างมาก บุตรชายโดยสายเืของตนถูกสังหารตายต่อหน้าต่อตา ไม่ว่าเป็ใครก็คงทำเช่นเดียวกันกับเขา
"น้องเจียง ถอยกลับมาเร็วเข้า" เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเตรียมพร้อมไว้แล้ว เมื่อหลี่ชางเยว่เคลื่อนไหว พวกเขาก็จะมาอยู่ด้านหน้าเจียงเฉิน
"หลีกไป!"
ดวงตาของหลี่ชางเยว่แดงก่ำ มันได้ซัดฝ่ามือออกไป พลังปราณของเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นพวยพุ่งสู่์ เขาได้ซัดฝ่ามือเข้าปะทะ
ปัง..!
อากาศโดยรอบของพวกเขาะเิออก ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งเมืองชื่อทั้งสองกำลังปะทะกัน การปะทะกันของทั้งสองนั้นทำให้อากาศโดยรอบมีอุณหภูมิสูงขึ้น และผู้ที่ชมการต่อสู้ได้ถอยหลังออกไปทันที การต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญแก่นมนุษย์นั้นรุนแรงมาก ยิ่งใกล้พวกเขามากเท่าไรหากถูกลูกหลงขึ้นมา มันไม่ขำด้วย
เจียงเฉินยืนอยู่ที่เดิมด้วยท่าทีเฉยเมย พลังอันทรงพลังของหลี่ชางเยว่ไม่ได้ทำให้เขาหวาดกลัวแม้แต่น้อย เขานั้นมั่นคงดั่งูเา ราวกับว่าไม่ได้แยแสอะไรศัตรูแม้แต่น้อย
"เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นหลีกทางเดี๋ยวนี้! ตอนนี้เ้าเด็กสารเลวนี่มันสังหารบุตรชายข้าไปสองคนแล้ว ข้าจะถลกหนังมันทั้งเป็วันนี้"
หลี่ชางเยว่คำรามอย่างเกรี้ยวกราด
"เฮอะ! หลี่ชางเยว่ เ้านี่มันไร้ยางอายนัก ตามข้อตกลงการประลองชี้ตาย และบุตรชายเ้าพ่ายแพ้ เ้าต้องโทษว่าบุตรชายเ้าที่มันอ่อนแอแล้วแส่หาเื่เอง ตัวเ้าซึ่งเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์กลับคิดจะลงมือต่อรุ่นเยาว์ที่เด็กกว่าเ้ามาก เ้าไม่สนใจชื่อเสียงของเ้าแล้วสินะ"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นแค่นเสียงเ็า แน่นอนว่าเขาจะไม่หลีกทางให้ เจียงเฉินผู้มีพระคุณของตระกูลเยี่ยน เขาได้ช่วยชีวิตเยี่ยนเฉินหยวี่เอาไว้ แม้เขาต้องเสียสละชีวิตของเขา เขาก็จะปกป้องเจียงเฉินด้วยทั้งหมดที่เขามี
"เยี่ยนเจิ้นอวิ๋น เ้าจะหลีกทางหรือไม่หลีก! นี่เป็เื่ระหว่างตระกูลหลี่และเ้าเด็กเวรนั่น ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลเยี่ยน"
หลี่ชางเยว่กำหมัดแน่น จนได้ยินเสียงดังแกร้ก..
"ปัญหาของเจียงเฉิน คือปัญหาของข้าเยี่ยนเจิ้นอวิ๋น หากเ้า้าที่จะสู้ ข้าจะเป็คู่ต่อสู้ให้เ้า"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เขาปลดปล่อยพลังปราณแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายออกมาแสดงให้เห็นว่าเขาจะปกป้องเจียงเฉินด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี
"ดี....! ทุกคนลงมือสังหารเจียงเฉินซะ"
หลี่ชางเยว่ไม่สามารถหักห้ามความโกรธเขาได้อีกแล้ว เมื่อสั่งให้คนตระกูลหลี่ทั้งหมดลงมือ เขาก็ได้ซัดฝ่ามือใส่เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นอีกครั้ง
เมื่อคนของตระกูลหลี่เคลื่อนไหว ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งหกของเยี่ยนหยวี่โหรวเองก็เคลื่อนไหวด้วยเช่นกัน เคลื่อนไหวพร้อมกันไปอยู่ด้านหน้าตำแหน่งที่เจียงเฉินยืนอยู่
"ตระกูลเยี่ยนจะปกป้องเจียงเฉินด้วยทั้งหมดที่มี จะไม่มีผู้ใดสามารถแตะต้องเขาได้แม้แต่เส้นผมในขณะที่เขาอยู่ที่นี่"
เยี่ยนหงไท่ก็ปลดปล่อยพลังเช่นกัน มีคนออกมามากขึ้นเรื่อยๆจากเยี่ยนหยวี่โหรว มันนับได้ว่าร้ายแรงแล้วผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งหก เป็ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเยี่ยน ตระกูลหลี่มากันไม่กี่คนถ้าพวกนั้น้าที่จะสู้กับเยี่ยนหยวี่โหรว เห็นได้ชัดว่าเป็การสู้อยู่ฝ่ายเดียว
"เจียงเฉินไปทำอะไรให้ตระกูลเยี่ยนกัน ทำไมเหล่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งหมดถึงได้ช่วยเหลือเขา"
"อาการของคุณหนูเยี่ยนอาจได้รับการรักษาแล้วก็ได้? ไม่สิ เป็ไปไม่ได้หรอก อาการของคุณหนูเยี่ยนนั้น ขนาดปรมาจารย์ทั้งหลายยังจนปัญญาเลย"
ไม่มีใครไม่ประหลาดใจ พวกเขาเริ่มคิดว่าเมื่อตระกูลเยี่ยนปกป้องเจียงเฉินขนาดนี้มันต้องมีสาเหตุสิ
ผู้คนจากตระกูลหลี่สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไป แม้แต่หลี่ชางเย่ว์ก็หยุดโจมตีของมัน การที่ตระกูลเยี่ยนมีปกป้องเจียงเฉินถึงขนาดนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดคิดไว้
"เยี่ยนเจิ้นอวิ๋น เ้า้าที่จะทำากับตระกูลหลี่ของข้าสินะ?"
หลี่ชางเยว่เป็ผู้มีชื่อเสียง ในขณะนี้เขาได้สติกลับคืนมาแล้ว
"ถ้าเ้า้าทำา......ข้าก็พร้อมสนองให้เ้า แต่ข้าคาดว่าเ้าคงไม่อยากเห็นเมืองชื่อเป็สนามรบหรอกนะ"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกล่าวออกมาโดยที่ไม่ได้ถอยให้แม้แต่น้อย
"ท่านผู้นำตระกูลขอรับ ข้าคิดว่าวันนี้ปล่อยมันไปก่อน ยังมีโอกาสอีกมากมายที่จะฆ่ามันได้ในอนาคต"
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์คนหนึ่งได้กระซิบหลี่ชางเยว่ผ่านััเทวะ ดูจากท่าทีของตระกูลเยี่ยนวันนี้ มันเป็ไปไม่ได้ที่จะสังหารเขาในวันนี้ นอกจากนั้นการประลองชี้ตายระหว่างหลี่ชางฮ่าวและเจียงเฉินก็ได้ตกลงกันไว้ก่อนหน้าด้วย
แววตาเกรี้ยวกราดของหลี่ชางเยว่จ้องมายังเจียงเฉินที่กำลังยืนยิ้มด้านหลังคนอื่นๆ เขามองดูร่างของหลี่ชางฮ่าวที่กองอยู่บนพื้นชุ่มไปด้วยเื แม้ว่าเขาจะไม่้าที่จะปล่อยเจียงเฉินไปในวันนี้ก็ตาม เขาก็รู้ดีว่ามันเป็ไปไม่ได้ที่จะสังหารเจียงเฉินตรงหน้าเยี่ยนหยวี่โหรว
"เ้าหนู ข้าจะฉีกเ้าให้เป็ชิ้นๆภายหลัง"
หลี่ชางเยว่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเ็า เขาหันกลังกลับไปพร้อมคนของเขาและศพของหลี่ชางฮ่าว
ผู้คนต่างถอนหายใจออกมา การต่อสู้ในวันนี้ หลี่ชางฮ่าวตายแล้ว และสูญเสียยุทธภัณฑ์ระดับต่ำไปอีกด้วย เป็การสูญเสียสองต่อของตระกูลหลี่
นามของเจียงเฉินนั้นแพร่สะพัดไปทั่วเมืองชื่ออย่างรวดเร็ว
