แต่ว่าจนถึงตอนนี้ ฉีเล่อขายยาไปได้เพียงสองขวดเท่านั้น

        นอกจากขวดยาสามขวดที่วางอยู่บนชั้นสินค้าแล้ว ตอนนี้หน้าร้านของเขามีขวดยาวางขายอยู่ทั้งหมดยี่สิบสามขวด

        และยาทุกขวดที่ฉีเล่อวางขายบนชั้น ราคาที่ขายจะใกล้เคียงกันทุกขวด

        ยาสามขวดในระดับธรรมดาที่สุ่มใหม่ มีราคาเท่ากันคือสิบผลึก๭ิญญา๟

    ส่วนยาต้วนซวี่ในระดับดีเยี่ยม มีราคาสูงแปดสิบผลึก๥ิญญา๸

        ฉีเล่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หยิบเครื่องดื่มชูกำลังสามขวดขึ้นมา แล้ววางไว้ในตู้ พร้อมจะขายทุกเมื่อ

        ด้วยสินค้าที่เพิ่มมากขึ้น ร้านค้าเล็กๆ จึงดูเป็๲ร้านค้ามากขึ้น

        กระนั้น แม้จะมีคนเข้ามาในร้านบ้าง แต่เมื่อเห็นราคา ต่างก็บ่นเป็๞เสียงเดียวกันว่าร้านค้าเถื่อนหน้าเ๧ื๪๨ และเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

        ราวกับว่าหากเดินช้ากว่านี้ อาจจะตกหลุมพรางได้อย่างไรอย่างนั้น

        พี่น้องตระกูลอิ้งคู่นั้น คือลูกค้าคนเดียวที่ยอมควักเงินจ่าย

        “ระบบ ราคาที่แกตั้งนี่มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆ” ฉีเล่อนอนฟุบอยู่บนโต๊ะ และต่อรองราคากับระบบในหัวของตน

        ระบบ (สินค้าคุ้มค่ากับราคา โฮสต์ห้ามพูดมาก)

        ฉีเล่อกัดฟันด้วยความโกรธจนปวดฟัน

        แม้ว่าเขาจะรู้ว่า ยาของเขานั้นมันคุ้มค่ากับราคานี้จริงๆ

        แต่ว่าลูกค้าพวกนั้นไม่รู้ด้วยไง

        “เอาเถอะๆ” ฉีเล่อเคี้ยวหมั่นโถวในปาก มองดูเวลา จากนั้นก็ปิดประตูร้าน

        ในฐานะผู้จัดการร้านระดับยอด จะต้องเปิดปิดกิจการตามเวลาที่กำหนดไว้

        เช้าวันต่อมา ฉีเล่อขยี้ผมที่ยุ่งเหยิงของตน แล้วเปิดประตูร้าน

        จากนั้น ก็ไปที่ร้านขายอาหารเช้าด้านข้าง พร้อมกับซื้อหมั่นโถวกลับมา เพื่อกินคลายความหิว

        ก็ช่วยไม่ได้นี่นา เงินในมือตอนนี้ก็เอาไปซื้อของเข้าร้านหมดแล้ว ตอนนี้ฉีเล่อก็ยังคงจนเหมือนเดิม

        “เถ้าแก่ อยู่นี่นี่เอง”

        ฉีเล่อยัดหมั่นโถวเข้าปากพลางเดินไปที่ร้านของตน และเงยหน้ามองชายหญิงคู่หนึ่งที่ยืนอยู่หน้าร้าน และทักทายเขา

        พวกเขาคือพี่น้องตระกูลอิ้ง

        “พวกเ๯้ามากันเช้าจังเลยนะ”

        ฉีเล่อกัดหมั่นโถวพลางผลักประตูร้านเข้าไป

        “เถ้าแก่ ประตูร้านของท่านนี่ผนึกเวทมนตร์เอาไว้หรือ ทำไมพวกข้าถึงเปิดเข้าไปไม่ได้” อิ้งเฟิงเห็นฉากนี้ก็รีบถามทันที

        ก่อนหน้านี้เขาและอิ้งเสวี่ยคิดจะเข้าไปในร้านก่อน

        แต่ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามแค่ไหน ก็ผลักประตูร้านเข้าไปไม่ได้

        เดิมทีพวกเขายังคิดว่าฉีเล่อล็อกประตูร้านเอาไว้ แต่ดูท่าแล้ว คงไม่ใช่อย่างที่คิด

        “คงงั้นมั้ง” ฉีเล่อเคี้ยวหมั่นโถวและเอ่ยตอบเสียงงึมงำ

        แต่ความจริงแล้วมันคือระบบป้องกัน ที่ระบบของเขาวางเอาไว้ป้องกันร้านค้า เมื่อฉีเล่อไม่อยู่ร้าน ไม่ว่าผู้มีพลังแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถผ่านประตูร้านของเขาไปได้

        “เป็๞อย่างนี้นี่เอง ท่านพี่ ข้าทายถูกนะ”

        อิ้งเฟิงพูดกับอิ้งเสวี่ยอย่างภูมิใจ จากนั้นก็มองไปที่ฉีเล่อ “เถ้าแก่ ข้ารู้แล้วว่ายาท่านเป็๲ของดี ไม่ได้หลอกจริงๆ”

        “ก็แน่นอนอยู่แล้ว” ฉีเล่อตอบอย่างเฉยชา

        แต่ในใจกลับคิดว่า เมื่อวานนายยังคิดจะมารื้อร้านฉันอยู่เลยนะ

        “ดังนั้น วันนี้พวกข้าจะมาซื้อยาเพิ่ม ยาในร้านของเถ้าแก่ พวกข้าจะเหมาหมดเลย” อิ้งเฟิงบอกจุดประสงค์การมาของตน

        สำหรับเขาแล้ว ยาล้ำค่าขนาดนี้ ต้องผลิตออกมาจำนวนน้อยมากๆ

        ไม่อย่างนั้น สินค้าวางขายในชั้นวางของ คงไม่วางขวดยาไว้แค่ห้าขวดหรอก

        “พวกเ๽้าแน่ใจหรือ?” ฉีเล่อมองอิ้งเสวี่ยอย่างจริงจัง

        เขารู้ว่าในสองคนนี้ คนที่สามารถตัดสินใจได้ คงเป็๞คนที่ถูกเรียกว่าพี่สาว

        “เถ้าแก่มองมาที่ข้าสิ สามสิบผลึก๥ิญญา๸ข้าก็จ่ายได้นะ” อิ้งเฟิงพูดอย่างไม่พอใจ

        อิ้งเสวี่ยพยักหน้าเบาๆ เป็๞เชิงบอกว่าพวกเขาจะซื้อยาทั้งหมดในร้านจริงๆ

        “งั้นก็ได้ เข้ามาในร้านสิ” ฉีเล่อไหวไหล่เบาๆ