“มะ...ไม่มี อะ...อะไร...ค่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่น เอ่ยตะกุกตะกักอย่างเก็บพิรุธไม่อยู่จนดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะรู้ทัน “มีพิรุธนะ...รู้ตัวไหม...หึหึ” ส่วนเขาที่ยังคงแกล้งฉันไม่หยุด แถมยังเอ่ยพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาคล้ายกับจะเป่าลมรดใบหูบางให้รู้สึกสยิ...