่นี้ทัคคุง และ มาเรีย ก็ยังคงขยันฝึกซ้อมกับกลุ่มผู้กล้าทุกวัน
ถึงทัคคุงจะต้องอดทนห้าม แตะต้องมาเรียจนกว่าจะฝึกสำเร็จ ตามข้อตกลงก็ตาม
แต่ใน่นี้ทุกๆ ครั้งก่อนที่มาเรียจะต้องไปฝึกพิเศษก็มักจะมีการแสดงเล็กๆ น้อยให้ทัคคุงได้ดูเป็การช่วยระบายได้บ้างนิดหน่อย
ทัคคุง กับ มาเรียดูเหมือนจะเริ่มชินกับเื่พวกนี้แล้ว
.
.
.
ในยามเย็นหลังการฝึก มาเรียกับทัคคุงกลับถึงบ้านเล็กที่ทั้งคู่พักอยู่ แสงตะวันสีส้มอบอุ่นลอดผ่านหน้าต่างไม้ แต่บรรยากาศภายในกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดที่ไม่อาจอธิบายได้ โดยเฉพาะเมื่อมาเรียวางหีบไม้เล็กลงตรงหน้าทัคคุง
“พวกเขาส่งมาให้นะคะ…”
เสียงเธอเบาจนแทบเป็กระซิบ
ทัคคุงเลิกคิ้ว แต่พอฝาเปิดออก กลับตาค้าง ของในนั้นไม่ใช่สิ่งอื่นใดเลย นอกจาก ชุดสวยหรู และชุดวาบหวิว ที่คัดมาอย่างพิถีพิถัน แต่ละชุดล้วนออกแบบมาเพื่อเร้าอารมณ์จนเห็นชัด
เดรสผ้าบางสีขาว พลิ้วไหวจนแทบมองทะลุได้ เมื่อจินตนาการภาพมาเรียสวมอยู่ ก็ไม่ต่างอะไรกับนางฟ้าบริสุทธิ์ที่พร้อมให้ถูกฉีกกระชากกลางพิธี
กิโมโนเปิดอก ที่ตัดเย็บสั้นกุด ขอบผ้าเปิดจนเห็นเรียวขาและเนินอกขาวสวย เหมือนชักชวนให้มือใครบางคนเลื่อนเข้าไปล้วงในทันที
ชุดนักบวชวาบหวิว ที่เปิดตรงกลางอกลงมาถึงสะดือ แถมชายกระโปรงสั้นจนแทบปิดไม่มิด ความศักดิ์สิทธิ์กับราคะถูกรวมเข้าด้วยกันอย่างชัดเจน
ที่วางพับอยู่ด้านล่างสุด… ชุดชั้นในลูกไม้สีดำบางเฉียบ คู่เดียวที่ไม่ปกปิดอะไรเลย หากมาเรียใส่ แค่ยืนเฉยๆ ก็ราวกับกำลังอ้อนวอนให้ถูกจัดหนักอยู่ตรงนั้น
และอื่นๆ อีกมากมาย
ทัคคุงกลืนน้ำลาย หัวใจเต้นรัว ร่างกายร้อนวาบจนแทบลืมหายใจ เขารู้ดีว่าของเหล่านี้คือ “ของขวัญ” จากเหล่าหนุ่มๆ ในกลุ่มผู้กล้า ไม่ใช่ของที่มีความหมายซ่อนเร้น แต่เป็คำประกาศโต้งๆ ว่า อยากให้เธอใส่แล้วมาฝึกพิเศษกับพวกเขา
มาเรียก้มหน้าเล็กน้อย แก้มแดง แต่เธอหยิบชุดขึ้นมาไล่ให้เขาดูทีละชิ้น สายตาของเธอสั่นน้อยๆ คล้ายละอาย แต่ริมฝีปากกลับเผยรอยยิ้มบางๆ
“ของพวกนี้…ก็เป็เหมือน ของขวัญ สำหรับทัคคุงด้วยเหมือนกันนะคะ”
มือเล็กวางชุดชั้นในลูกไม้ไว้บนตักทัคคุง ก่อนที่เธอจะโน้มตัวเข้ามาใกล้ เสียงพร่าหวานกระซิบข้างหูเขา
“ช่วยมาเรียเลือกหน่อยนะคะ… ว่าวันพรุ่งนี้ มาเรียควรจะใส่ชุดไหนไป ฝึก ดีคะ”
คำพูดของมาเรียทำเอาทัคคุงน้อยกระตุกไม่หยุด เขาสามารถเลือกชุดของมาเรีย สำหรับฝึกได้หรือเนี่ย แล้วดูแต่ละชุดสิแค่คิดก็คึกแล้ว..........