ในขณะที่กู่เทียนกำลังจ่ายเงินสำหรับการซื้อสัตว์ร้ายและทรัพยากรที่เขาคัดเลือกมาจากหอการค้าดารา เขาหันไปเห็นเสินหย่าเดินเข้ามาพร้อมกับชายในชุดสูทสีดำหลายคนที่ติดตามคุ้มกันเธออย่างใกล้ชิด ใบหน้าของเสินหย่าเต็มไปด้วยความเรียบเฉยและดูสง่างามท่ามกลางความสนใจจากผู้คนรอบข้าง
[พบธิดาแห่งโชคชะตา]
อู๋ซวงที่ยืนอยู่ใกล้กู่เทียนก็มองไปที่เสินหย่าด้วยความสนใจเช่นกัน ขณะที่ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เสินหย่านั้นเอง เสียงในหัวของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
[พบธิดาแห่งโชคชะตา]
[พบบุตรแห่งโชคชะตา]
เสียงการแจ้งเตือนเ่าั้ทำให้อู๋ซวงใเล็กน้อย และ อู๋ซวงก็หันไปมองที่ชายหนุ่มและหญิงสาวที่เพิ่งเข้ามาในหอการค้าดวงดาว คนกลุ่มนั้นประกอบไปด้วย เย่เฟิง ลี่จวน และนักเรียนคนอื่น ๆ ที่สนิทกับเย่เฟิง แม้ว่าทั้งกู่เทียน อู๋ซวง เสินหย่า และเย่เฟิงจะอยู่ห้องเดียวกัน แต่พวกเขากลับไม่มีการพูดคุยหรือปฏิสัมพันธ์ใด ๆ เลยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา
หลังจากกู่เทียนจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย เขาก็โยนใบเสร็จไปให้อู๋ซวงโดยไม่พูดอะไร อู๋ซวงยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโอนเงินให้กู่เทียนทันทีสำหรับไข่ฟีนิกซ์ กู่เทียนเรียกให้พนักงานไปตามพ่อ แม่ และปู่ของเขาเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว
ไม่นานนัก กู่หลง กวงเยว่ และกู่โม่ ก็เดินออกมาจากห้องพักพิเศษ เมื่อกู่หลงเห็นลี่จวนกำลังกอดแขนอยู่กับเย่เฟิง กู่หลงยิ้มเล็กน้อยและโบกมือทักทายเธออย่างเป็กันเอง แต่ลี่จวนกลับทำหน้าตาเ็าก่อนจะเบือนหน้าหนีและทำเป็ไม่เห็นกู่หลง การตอบสนองของลี่จวนทำให้กู่หลงเปลี่ยนจากรอยยิ้มอันสดใสเป็ใบหน้าที่เ็าทันที
กู่โม่ที่เห็นปฏิกิริยานั้นของลูกชายตัวเองก็ถอนหายใจและพูดขึ้น "ฉันบอกแกแล้วไง ทำไมแกถึงเอาแต่ยึดติดกับเื่ในอดีตอยู่ได้ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ความผิดของแกเลยไม่ใช่รึไงกัน?"
หลังจากนั้นทั้ง 3 คนก็เดินไปที่รถทันที เมื่อกู่เทียนเห็นว่ากู่หลง กวงเยว่ และกู่โม่เดินจากไปแล้ว เขาก็เดินตามออกไปทันทีโดยไม่รอช้า อู๋ซวงที่ยังยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่ก่อนจะมองไปที่เย่เฟิงและลี่จวนด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้น
"เอาไว้เจอกันวันหลังละกันนะ สุดหล่อ" อู๋ซวงพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม "และก็นายยังติดค่าข้าวมื้อหนึ่งของฉันอยู่นะ อย่าลืมซะล่ะ"
กู่เทียนหัวเราะเบา ๆ และตอบกลับ "งั้นนายก็ตามฉันมาที่มหาวิทยาลัยดาบ์ก็แล้วกัน"
อู๋ซวงยักไหล่และพูดแซวกลับ "มาตรฐานในการเลือกมหาวิทยาลัยของนายต่ำเกินไปหรือเปล่า?"
กู่เทียนยิ้มและพูดขึ้น “พูดเล่นนะ ฉันยังไม่ได้คิดเลยว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยที่ไหนดี... ไว้คุยกันที่หลังละกัน ไปละ ลาก่อน!”
อู๋ซวงโบกมือลากู่เทียน ก่อนจะเดินตรงไปหาเย่เฟิงโดยไม่มีทีท่าลังเลแม้แต่น้อย กู่เทียนยังคงยิ้มเล็กน้อยขณะที่เดินออกไป และเสินหย่าที่มองตามกู่เทียนด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างก่อนจะหันไปสั่งพนักงานทันที
"ขอสัตว์ร้ายหมายเลข 1 ที่เหลือจากลูกค้าคนเมื่อกี้นี้ให้ฉันหน่อย"
พนักงานคนนั้นมึนงง เขาพยายามจะปฏิเสธแต่เมื่อเห็นบัตรที่เสินหย่ายื่นให้ เขาก็รีบตอบรับและจัดการเตรียมสัตว์ร้ายที่เสินหย่า้าอย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกัน บนรถของกู่เทียนที่กำลังเดินทางออกจากหอการค้า กู่หลงเริ่มเปิดประเด็นขึ้นมาอย่างสงสัย "ลูกยังไม่ได้บอกพวกเราเลยว่าความสามารถของลูกสามารถทำอะไรได้กันแน่"
กู่เทียนหันไปมองพ่อของเขาและยิ้มเล็กน้อย "ผมขอเวลาอีก 3-7 วัน ผมมีอะไรบางอย่างที่้าทดลองให้แน่ใจก่อนนะครับ"
กู่หลงหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขามองไปที่ลูกชายของเขา "ความลับเยอะจริงๆ นะ เ้าเด็กคนนี้"
ไม่นานนัก กู่เทียนและครอบครัวของเขาก็มาถึงคฤหาสน์เ้าเมืองที่เป็บ้านพักของพวกเขา หลังจากกล่าวคำอำลาทุกคนแล้ว กู่เทียนก็รีบตรงไปยังห้องทดลองลับของตัวเองทันที ห้องนี้เป็สถานที่ที่ไม่มีใครรู้นอกจากตัวกู่เทียนเองเท่านั้น มันเต็มไปด้วยอุปกรณ์และทรัพยากรที่ล้ำค่ามากมายพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกที่หลากหลาย
เมื่อเข้ามาถึงในห้องทดลอง กู่เทียนนำ การ์ดมิติ ของเขาออกมา การ์ดนี้มีความสามารถในการเก็บสิ่งของต่าง ๆ ไว้โดยภายในการ์ดมิติมีความกว้างถึง 10 ตารางกิโลเมตร ซึ่งมากพอสำหรับการเก็บสมบัติล้ำค่าทั้งหมดที่กู่เทียนซื้อมาจากหอการค้าดวงดาวได้และทันทีที่การ์ดมิตินี้ถูกเปิดใช้งาน วัตถุดิบมากมายก็ปรากฏขึ้นต่อหน้ากู่เทียน
กู่เทียนนำ ไข่ัขาว ไปวางไว้ในเครื่องฟักไข่สัตว์ร้ายที่เขาสร้างขึ้นมาเองและมอบทรัพยากรคุณภาพสูงมากมายให้มันดูดซับเข้าไป หลังจากนั้น กู่เทียนก็เริ่มลงมือทำการทดลองที่เขาวางแผนเอาไว้ ในการใช้น้ำจากบ่อแห่งเทพเ้าที่เขาได้มานั้น มีคุณสมบัติในการยกระดับความสามารถของสัตว์ร้าย แต่เป้าหมายของเขาในครั้งนี้คือการดัดแปลงน้ำจากบ่อนั้น ให้สามารถยกระดับความสามารถของคนแทน
สามวันผ่านไป การทดลองของกู่เทียนคืบหน้าไปได้บ้างเล็กน้อย แต่มันยังไม่ถึงจุดที่เขาพอใจ กู่เทียนหยุดการทดลองชั่วคราว เมื่อเขาหันไปดูเครื่องฟักไข่พร้อมเสียงแตกของเปลือกไข่ทำให้เขาตื่นเต้นเล็กน้อย
ทันใดนั้น เปลือกไข่ของ ัขาว กำลังแตกร้าวออกช้า ๆ จนหัวเล็ก ๆ ของัโผล่ออกมา ดวงตาสีดำกลมโตของมันส่องประกายมองออกมาอย่างน่ารัก ทำให้กู่เทียนยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
[ชื่อ: ัขาว]
[ศักยภาพ: เพชรระดับสูงสุด]
[ความสามารถพิเศษ: เพลิงขาว (S) , เกล็ดเงิน (S) , ลมหายใจั (S) ]
[ระดับพลัง: -]
[เส้นทางวิวัฒนาการ: 92 เส้นทาง]
"ทำไมมันถึงได้ตัวกลมขนาดนี้กัน" กู่เทียนพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะนำอาหารออกมาให้ัขาวทันที
เมื่อัขาวเห็นอาหารที่กู่เทียนเตรียมไว้ มันพยายามดิ้นออกมาจากเปลือกไข่ให้เร็วที่สุด แต่ตัวของมันยังติดอยู่กับเปลือกไข่และมันพยายามเขี่ยเปลือกไข่ออกด้วยเท้าสั้นๆ ของมัน กู่เทียนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินไปอุ้มมันขึ้นมาด้วยความระมัดระวัง
กู่เทียนป้อนอาหารให้มันอย่างใจเย็น อาหารที่ัขาวชอบคือปลาเนื้อขาว และแอปเปิลขาว ซึ่งเป็ผลไม้ที่หายากและมีราคาแพงมากในตลาด กู่เทียนเฝ้าดูัขาว ตัวน้อยกินอาหารอย่างมีความสุข ขณะที่ัขาวค่อย ๆ สร้างสายสัมพันธ์กับเขา
กู่เทียนยิ้มอย่างอบอุ่นขณะลูบหัวัขาว ตัวน้อยที่กำลังกินปลาด้วยความเพลิดเพลิน ดวงตากลมโตของมันเปล่งประกายด้วยความสุข หลังจากมันกินเสร็จ ัขาวตัวเล็กก็นอนตัวกลมอยู่ตรงหน้าเขา มันกินมากจนไม่สามารถขยับตัวได้เลยท้องของมันโตขึ้นมาก จากตอนแรกรวมถึงแก้มของมันที่บวมขึ้นจนแทบจะปิดตาของมันไปหมดพร้อมคอของมันที่เหมือนถูกกลืนหายไป กู่เทียนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเริ่มทำสัญญาระหว่างเขากับัขาวทันที
ในระหว่างการสร้างสัญญา ัขาว ตัวกลมไม่ได้แสดงการต่อต้านใดๆ เลย มันเต็มใจที่จะทำสัญญากับกู่เทียน และมันเต็มไปด้วยความสุขพร้อมหางของมันที่ส่ายไปส่ายมาดุ๊กดิ๊ก
เมื่อสัญญาสมบูรณ์แล้ว กู่เทียนมองไปที่ัขาวที่กำลังกลิ้งไปมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยความดีใจ กู่เทียนยิ้มแล้วพูดเบา ๆ "ต่อจากนี้ไป นายจะชื่อว่า เซียวไป๋ นะ"
ัขาวที่ชื่อว่า "เซียวไป๋" มันก็ส่งเสียงเล็ก ๆ ออกมาด้วยความยินดี มันกลิ้งตัวไปมาอย่างสนุกสนาน กู่เทียนเล่นกับมันสักพักก่อนที่กู่เทียนจะค่อย ๆ อุ้มมันขึ้นมากล่อมให้นอนหลับ เซียวไป๋สงบลงอย่างรวดเร็วในอ้อมแขนของกู่เทียนพร้อมมันกอดกู่เทียนเอาไว้แน่น และในไม่ช้าัขาวก็หลับไป
หลังจากมั่นใจว่าเซียวไป๋หลับสนิทแล้ว กู่เทียนวางมันลงในที่นอนเล็ก ๆ ที่เขาเตรียมไว้ให้พร้อมมีพื้นที่สำหรับการปิดกั้นเสียงด้วย กู่เทียนลูบหัวมันเบาๆ และหันกลับไปยังโต๊ะทดลอง ก่อนจะเริ่มทำการทดลองต่อไป
อีก 4 วันผ่านไป
ตัวยาทดลองของกู่เทียนก็สำเร็จในที่สุดและเหลือเพียงแค่ทดลองใช้งานจริงเท่านั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความไปบอกพ่อแม่ของเขา
"ผมคงจะใช้เวลานานกว่าที่คิด..."
พ่อแม่ของเขาส่งข้อความแสดงเป็ห่วงมาให้เขา กู่เทียนหัวเราะเล็กน้อยแล้วตอบกลับพวกเขาไป หลังจากนั้น เขาก็ส่งข้อความหาปู่ของเขาทันที “คุณปู่..ได้ของมารึเปล่าครับ..ถ้าได้แล้วเอาเข้ามาในห้องทดลองที่ผมบอกไว้ก่อนหน้านี้เลยก็ได้ครับ”
กู่โม่ที่เห็นข้อความของหลานชายของเขาที่ส่งมาก็รีบแบกบางอย่างขึ้นหลังและเดินไปที่ห้องทดลองลับของกู่เทียนทันที ตัวของกู่โม่เองก็พึ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ประมาณ 1-2 วันก่อนว่ากู่เทียนมีห้องทดลองลับอยู่ใต้ดินของคฤหาสน์เ้าเมือง กู่โม่พนันได้เลยว่า พ่อแม่ของกู่เทียนก็คงจะไม่รู้เื่นี้อย่างแน่นอน และเขาก็เดินมาถึงห้องทดลองและใส่รหัสทั้งหมดที่กู่เทียนไว้ให้ก่อนหน้านี้และเดินเข้าไปทันที
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้