ขุนนางฝ่ายองค์ราชินีเริ่มกระสับกระส่ายหากแหล่งขุมทรัพย์จักรวรรดิคิดก่ออำนาจต่อราชวงศ์ นาเซียกลับมาพร้อมลาฟาซหลังจากได้ฟังสิ่งที่มิกาเอลอธิบาย หนังสือหย่าที่ลงพระนามขององค์จักรพรรดิดูเหมือนเป็สิ่งที่พระองค์ดูไม่เต็มพระทัยนัก นาเซียนั่งนิ่งเหม่อมองออกไปด้านนอก คฤหาสน์ดาร์เรลแม้จะยิ่งใหญ่ เหล่าข้ารับใช้นับร้อยชีวิตถูกขับไล่ไปเสียหมด เหลือเพียงความเงียบสงบ
“ท่านหญิง” เสียงหนึ่งเอ่ยเรียกเมื่อฝ่าเท้าของเธอก้าวแตะพื้นแผ่นดินของคฤหาสน์ดาร์เรล นีร่านางเคยเป็สาวใช้คนสนิทของนาเซียกำลังวิ่งตรงมา ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกให้นีร่ากลับไปเยี่ยมบิดามารดา
“ท่านพ่อกับท่านพี่เราอยู่ที่ใด” ความคิดเดียวในเวลานี้คือการได้คุยกับเอิร์ลดาร์เรลเสียก่อน
~ ห้องพักรับแขก ~
นาเซียมองใบหน้าซูบผอมของชายสูงวัยตรงหน้า เอิร์ลเซดริช ดาร์เรลกำลังนั่งอยู่อย่างเงียบสงบแววตาของเขาดูโรยอย่างเหนื่อยล้า นาเซีย ค่อย ๆ ขยับเข้ามาก่อนจะนั่งลง
“โอ้ว...เซีย พ่อขอโทษ” คำแรกที่เอิร์ลเซดริช ดาร์เรลกล่าวทักเธอ พร้อม ชูแขนสองข้างขึ้นราวกับว่ากำลังรออ้อมกอดของบุตรสาวสุดที่รัก
“ไม่เป็ไรค่ะท่านพ่อ” นาเซียโน้มตัวลงต่ำเพื่อโอบกอดเขาอย่างที่เอิร์ล เชดริช้า
“เซีย พ่อไม่คิดจะทำร้ายพระองค์จริง ๆ แต่..”
“แต่อะไรคะ”
“แต่ดยุกนิโกลาเอ่ยว่าหากไม่ยอมยกเหมืองเหล็กให้แก่นิโกลา เขาจะนำทหารบุกไปทำร้ายกาบริเอล เซียพ่อยอมไม่ได้ลูกอยู่ที่กาบริเอลหากเกิดาขึ้นลูกอาจต้องลำบาก ดยุกกาบริเอลจะไม่สามารถคุ้มครองลูกได้เลย” เซดริชหลุบตาลงต่ำ
“ทำไมท่านพ่อคิดเช่นนั้นละคะ”
“ดัชเชสนิโกลาอยู่ที่กาบริเอลใช่หรือไม่ นางกำลังไม่พอใจเื่ที่ดยุกนิโกลาจะสร้างากับกาบริเอล เพื่อไม่ให้เกิดขึ้นนางจึงใช้ตนเองเป็โล่ให้กับดยุกกาบริเอล แล้วลูกละ..พ่อทนไม่ได้เซียหากลูกต้องได้รับอันตราย”
“แต่แบบนั้นมันจะไม่ยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับดยุกนิโกลาหรือคะ อีกอย่างดยุกกาบริเอลก็ไม่ได้กักขังลูก หากเกิดเื่เช่นนั้นจริง.....” ‘คาดหวัง คาดหวัง นี่เรากำลังคาดหวังอะไรกันแน่’ นาเซียกำลังสู้รบกับความคิดของเธอ เธอกำลังจะบอกว่าถึงอย่างไรมิกาเอลก็จะปกป้องเธอ ซึ่งมันแทบเป็ไปไม่ได้ ในเมื่อคนรักของเขาก็อยู่ที่กาบริเอลแล้ว
“เช่นนั้นอย่างไรเซีย” เอิร์ลเซดริช ดาร์เรลขมวดคิ้วมุนมองบุตรสาว
“เช่นนั้นลูกก็ต้องปลอดภัยกลับมาหาท่านพ่อแน่นอน” รอยยิ้มเจือจาง หัวใจเธอตอนนี้รู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบแน่น เป็เพราะเอิร์ลเซดริช ดาร์เรลรักและห่วงใยบุตรสาวของเขาที่มากเกินไป จึงทำให้เกิดความหายนะนี้
ยังไม่ทันที่เธอจะได้พบกับอานิชโต ลาฟาซก็ส่งรถม้ามารับเธอเสียก่อน เพียงไม่นานรถม้าก็หยุดลงด้านหน้าพระราชวังแคลบอร์น ตำหนักองค์รัชทายาทที่ดูเหมือนจะมีจำนวนอัศวินเพิ่มขึ้นกว่าครั้งก่อน นาเซียก้าวเท้าเดินตามอัศวินทั้งสองที่นำเธอไป ก่อนจะถึงห้องโถงกว้างทั้งยังมีเซลีนอยู่ด้วย แน่นอนว่าครั้งนี้เธอมาพบจะต้องไม่เสียเที่ยวอย่างแน่นอน นาเซียกำแผ่นหนังในมือพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นั่งก่อนซิ” ลาฟาซกล่าวขึ้น นาเซียมองไปยังเซลีนที่นั่งมองจ้องเธอ แววตาสีฟ้าเป็ประกายกำลังมองเธออย่างสงบนิ่ง เธอไม่รู้เซลีนกำลังคิดอะไร แต่นางคงรู้ดีถึงสิ่งที่จะเกิด นางเอกกำลังให้พระเอกแต่งงานกับเธอ
“เ้าผูกพันกับดยุกกาบริเอลแค่ไหน” อยู่ ๆ ลาฟาซก็เอ่ยโพล่งขึ้น
“อะไรนะ?” หัวใจของนาเซียเต้นเร็วขึ้น เธอหันไปมองแววตาเขาที่กำลังตั้งใจจับจ้องมาที่เธอ
“ข้ากำลังมองหาคู่สัญญาภายใต้การอภิเษกครั้งนี้” นาเซียยิ้มมุมปากเล็กน้อย ถึงอย่างไรเขาก็ยังคง้าให้เธอเป็เพียงราชินีหุ่นเชิดต่อไปสินะ เธอไม่อยากเชื่อเลย ลาฟาซเขาดูไม่น่าที่จะเป็ตัวเอกได้เลย เพราะเขาเหมือนตัวร้ายเสียมากกว่า และนี่มันดูเลวร้ายที่สุด
“เช่นนั้นหม่อมฉันก็มีข้อแลกเปลี่ยนเช่นกัน”
“อย่างเ้ามีสิทธิ์ด้วยอย่างนั้นรึ” ลาฟาซทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจ
“ฟังดัชเชสก่อนดีกว่าค่ะ” เป็ครั้งแรกที่เซลีนออกความคิดเห็นระหว่างที่เธอเอ่ยคุยกับลาฟาซ
“ฉันเคยเอ่ยกับเลดี้ไปแล้วนี่คะว่า้าให้เลดี้ช่วยเหลือ” นาเซียหันไปทางเซลีน เอ่ยถึงเื่ที่เธอเคยขอร้องนางไว้ ใบหน้าเรียวซีดยังคงสงบนิ่ง
“ฉันจะทำตามที่ดัชเชส้าค่ะ” เซลีนตอบเสียงราบเรียบดูนางจะไม่คิดปฏิเสธแต่อย่างใด การรักษาเยียวยาอาการของมิกาเอลต้องใช้เวลานับปี หากเซลีนตกลงนางก็ต้องไปอยู่อาณาเขตกาบริเอลถึงหนึ่งปี เช่นนั้นลาฟาซจะยินยอมหรือไม่เหลือเพียงทางเลือกเดียวนั่นก็คือสัญญาแห่งเวทมนตร์
“หากเลดี้ยินดี ช่วยเซ็นลงตรงนี้ทีค่ะ” นาเซียกลางแผ่นหนังที่มีตัวอักษร แคลบอร์นบรรจุอยู่เต็ม มันคือข้อสัญญาที่เธอเขียนลงด้วยวงเวท เธอค้นพบก่อนที่จะมา ลาฟาซนั่งกอดอกมองเซลีนที่กำลังยกหนังสือสัญญาขึ้นอย่างสงบนิ่งดูเหมือนลาฟาซจะเชื่อใจเซลีนไม่น้อย อย่างไรก็ตามหาก นาเซีย และลาฟาซแต่งงานกันทุกอย่างจะผิดพลาด โอกาสที่จะพบจุดจบเช่นเนื้อเื่เดิมก็เป็ได้
แค่ก แค่ก เซลีนเขียนชื่อตนเองลงแผ่นหนังสือสัญญาในระหว่างที่เธอกำลังใช้ความคิด
“ละ...เลดี้!! คิดดีแล้วใช่ไหมคะ” แม้เธอจะเป็คนเอ่ยร่างสัญญาแต่ก็ใไม่น้อยที่เซลีนยอมรับข้อสัญญานั้นได้อย่างง่ายดาย
“แน่นอนค่ะ และฉันคิดว่ามาดามจะรักษาสัญญาของคุณเช่นกัน” เซลีนหันไปยิ้มให้กับลาฟาซ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกขนลุกขึ้นมาก็ไม่รู้
นาเซีย เธอคิดแล้วว่าเธอจะใช้การอภิเษกครั้งนี้หนีไป เพราะหลังจากที่เธอยินยอมจะอภิเษกกับองค์รัชทายาท ตระกูลดาร์เรลก็จะพ้นความผิด และเธอก็จะหนีไปที่ห่างไกล ก่อนหน้านี้เธอศึกษามาแล้วว่าอาณาจักรแคลบอร์นไม่ได้อยู่ติดอาณาจักรเวย์มง และที่นั่นก็ดูเป็ที่เหมาะสมกับเธอไม่น้อย อาณาจักรเวย์มงเป็อาณาจักรเล็ก ๆ รอบด้านติดทะเล และที่สำคัญต่อให้เธอหนีไปอย่างไรเซลีนก็ไม่อาจยกเลิกสัญญาได้เพราะนางได้ทำสัญญาแห่งเวทมนตร์ไว้แล้วไม่อาจยกเลิกได้ตามใจ หากทำสิ่งที่เขียนลงไปไม่สำเร็จสัญญานั่นก็จะยังคงอยู่ และเธอเองก็จะมอบหินเวทเสริมพลังเยียวยาให้แก่นางในวันอภิเษก