เมื่อเวลาผ่านไปได้ราวครึ่งชั่วยาม เสี่ยวหยวนก็ถือรองเท้าคู่หนึ่งเข้ามา เป็รองเท้าคู่เก่าของหลี่หง รองเท้าทั้งสองข้างมองดูแล้วไม่มีความแตกต่างอันใด แต่เมื่อหลี่หงหยิบขึ้นมานั้นกลับพบว่ารองเท้าข้างซ้ายหนักกว่าข้างขวาเล็กน้อย “นี่คือ?” หลี่หงไม่เข้าใจ
“คุณชายรอง ท่านลองสวมดูก็จะรู้เองเ้าค่ะ” เสี่ยวหยวนพูด
หลี่ลั่วพยักหน้า “พี่ใหญ่ลองสวมดูขอรับ”
แม้หลี่หงจะไม่รู้ว่าพวกเขามีลับลมคมในอันใดกัน แต่ก็ยังลองสวมดู เมื่อสวมรองเท้าแล้วจึงพบว่า “นี่คือ?” พื้นรองเท้าข้างซ้ายสูงขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อมองจากภายนอกจะมองไม่ออก เพราะด้านในพื้นรองเท้าได้ถูกทำให้สูงขึ้น อีกทั้งเป็รองเท้าคู่เก่าที่ใส่จนหลวมแล้ว ดังนั้นจึงเสริมพื้นรองเท้าไว้ข้างในเพิ่มขึ้นได้ หากเป็รองเท้าคู่ใหม่ที่สวมได้อย่างพอดีนำมาเสริมพื้นรองเท้าไว้ข้างใต้ รองเท้าก็จะเล็กเกินไป
หลี่หงสวมรองเท้าเรียบร้อยแล้วเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง
“รู้สึกเช่นใดบ้างขอรับ?” หลี่ลั่วถาม
สีหน้าบนใบหน้าของหลี่หงได้ฟ้องถึงความรู้สึกภายในใจของเขาในยามนี้จนหมดสิ้น เขาพูดอย่างดีใจว่า “ดี ดีมากๆ เลย เช่นนี้ยังดูออกอยู่อีกหรือไม่ว่า...ดูออกอยู่อีกหรือไม่ว่าขาาเ็?”
“ดูไม่ออกแล้วขอรับ” หลี่ลั่วตอบ
“น้องหกฉลาดยิ่งนัก” หลี่หงดีใจมากจริงๆ “น้องหก เ้านั่งก่อน ข้าจะออกไปให้ท่านแม่ดูสักครู่” รองเท้าคู่นี้สำหรับหลี่หงแล้วนั้น มันคือยาวิเศษ ทำให้เขาเรียกความมั่นใจคืนมาได้อย่างมาก
ณ เรือนหยวนเซ่อ
“ท่านแม่” หลี่หงยังไม่ได้เข้าประตูมาก็ส่งเสียงร้องเรียกเข้ามาอย่างดีอกดีใจ “ท่านแม่”
หลี่หยางซื่อกำลังดูสมุดบัญชี เป็เวลานานมากแล้วที่นางไม่ได้ยินน้ำเสียงของหลี่หงที่ดีใจเช่นนี้จึงอดไม่ไหวที่จะหัวเราะออกมา “นี่เกิดเื่น่ายินดีอันใดขึ้น เ้าจึงได้ดีใจเช่นนี้” นางถามเมื่อเห็นบุตรชายเดินเข้ามา
หลี่หงเดินอยู่เบื้องหน้าหลี่หยางซื่อรอบหนึ่ง “ท่านแม่สังเกตเห็นหรือไม่ว่าข้าไม่เหมือนเดิม”
หลี่หยางซื่อมองดูอย่างละเอียด “ยังไม่เห็นเลยจ้ะ”
“ท่านแม่ ท่านลองดูขาของข้าให้ละเอียดอีกครั้ง ท่าทางการเดินเหินของข้า” หลี่หงชี้แนะ
เมื่อได้รับการชี้แนะ หลี่หยางซื่อจึงสังเกตเห็นแล้ว “เ้า...ขาของเ้า...” หลี่หยางซื่อดีใจจนต้องยกมือขึ้นปิดปากของตนเอาไว้ กระบอกตาทั้งคู่แดงก่ำ
“เป็พื้นรองเท้าที่ถูกทำให้สูงขึ้น แต่ทำเอาไว้ด้านในจึงทำให้มองไม่ออก ต่อไปรองเท้าทุกคู่ล้วนทำเช่นนี้ มองดูแล้วข้าก็มิได้แตกต่างจากคนปกติทั่วไปแล้ว” หลี่หงอธิบายยิ้มๆ
“ให้รางวัล ต้องให้รางวัล นี่เป็วิธีการที่ผู้ใดคิดกัน”
“เป็น้องหกขอรับ” หลี่ลั่วตอบ “น้องหกฉลาดยิ่งนัก”
หลี่หยางซื่อตกตะลึง คิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าเป็หลี่ลั่ว จากนั้นนางจึงคลายรอยยิ้มลง “น้องหกของเ้าฉลาดเฉลียวย่อมเป็ผลดีต่อจวนโหวของพวกเรา จวนโหวมีเพียงพวกเ้าสองคนพี่น้อง และอายุของเ้าห่างกันมาก หากพวกเ้าเข้ากันได้ดี สำหรับแม่แล้วย่อมเป็การดี”
หลี่หงรู้ว่าหลี่หยางซื่อกลัวอะไร “ท่านแม่อย่าได้วิตกไปเลย พวกเราต้องดีแน่ๆ น้องหกในวัยนี้เปรียบเสมือนบุตรชายของข้า ข้าศึกษาร่ำเรียนตำราของปราชญ์ั้แ่เยาว์วัย แม้จะไม่สามารถเข้ากั๋วจื่อเจียนได้ ไม่สามารถเข้าสอบเคอจวี่ได้ แต่ผู้ชายต่อไปต้องเป็หัวหน้าครอบครัว หากเอาแต่จ้องทรัพย์สมบัติของครอบครัวก็เท่ากับเป็คนใจแคบเกินไป”
“แม้จะเป็เช่นนี้ แต่จวนโหวนี้...ก็มีส่วนหนึ่งที่เป็ทรัพย์สมบัติของเ้า เ้าเป็ตี๋จั๋งจื่อ ต่อให้ไม่สามารถสืบทอดบรรดาศักดิ์ของจวนโหว แต่ทรัพย์สมบัติในส่วนของเ้าต้องไม่ขาดตกบกพร่อง” หลี่หยางซื่อพูด
“ไฉนท่านแม่ต้องคิดเื่เหล่านี้ น้องหกอายุยังน้อย เื่พวกนี้ยังอีกไกลนัก และข้าเชื่อในตัวน้องหก เขาฉลาดยิ่งนัก” หลี่หงตอบ
“เ้านี่หนา...” หลี่หยางซื่อย่อมรู้จักนิสัยของบุตรชายดี จึงมิได้เอ่ยอะไรมากไปกว่านั้น “เขามีใจคิดถึงเ้า คิดรองเท้าเช่นนี้ออกมาเพื่อเ้า แม่ย่อมดีใจ ใช่แล้ว ในไม่กี่วันนี้แม่จะไปเยี่ยมเยียนหลี่ว์ฮูหยิน จะได้จัดการเื่การหมั้นหมายของเ้าและิเจี๋ยเอ๋อร์”
เมื่อพูดถึงเื่คู่ครองหลี่หงพลันหน้าแดงก่ำ “การแต่งงานเป็เื่ใหญ่ ท่านแม่จัดการเถิดขอรับ”
“เหล่าฮูหยิน จิ้วฮูหยิน[1]ส่งคนมาเ้าค่ะ” เสียงของจี้หมัวมัวดังขึ้นจากด้านนอกประตู
“พี่สะใภ้ใหญ่หรือ?” หลี่หยางซื่อกล่าว “เชิญนางเข้ามา”
ผู้ที่หยางฮูหยินส่งมาคือสาวใช้รุ่นใหญ่ของนาง เมื่อเห็นหลี่หยางซื่อ ดวงตาทั้งคู่พลันแดงก่ำและร้องไห้ออกมา “กูหน่ายนาย[2] จวนสกุลหยางเกิดเื่แล้วเ้าค่ะ คุณหนูใหญ่...คุณหนูใหญ่ถูกราชบุตรเขยขององค์หญิงฉางหนิงทำให้...สูญเสียความบริสุทธิ์แล้วเ้าค่ะ”
อะไรกัน? หลี่หยางซื่อตกตะลึงพรึงเพริด จึงรีบเอ่ยขึ้นกับหลี่หง “เ้ากลับไปที่เรือนของตนก่อนเถิด”
“ไม่ขอรับ” หลี่หงยืนกรานแน่วแน่ “ท่านแม่ ข้าโตแล้วขอรับ เื่ราวต่างๆ ในบ้านข้าสมควรที่จะต้องค่อยๆ เข้ามาดูแลจัดการบ้างแล้วขอรับ”
[1] จิ้วฮูหยิน (舅夫人) หมายถึง ภรรยาของพี่ชาย
[2] กูหน่ายนาย (姑奶奶) หมายถึง น้องสาวของสามี หรือ กูกู นั่นเอง และยังสามารถใช้เรียกสตรีในครอบครัวที่ออกเรือนไปแล้วได้อีกด้วย