“อากิระ…นายพูดอะไรน่ะ!”

เสียงแหลมเล็ก ๆ ของมินะ แทรกเข้ามา ทำเอาผมแทบสะดุ้ง และใช่…มันดังต่อหน้าคนทั้งคณะ

ผมยกคิ้ว เลิกคิ้วข้างหนึ่ง แล้วตอบอย่างเรียบเฉย “พูดอะไรเหรอ! ผมไม่เข้าใจ”

มินะค้อนใส่ทันที “ไม่เข้าใจเหรอ! ตอนที่นายบอกว่า…ความรักน่ะ อยู่ได้ไม่นาน! นายหมายความว่าอะไร! ...ฮะ”

ฮืม…นี่ฉันประชดเล่นๆ หรือเปล่า... ผมคิดในใจ แต่เผลอยิ้ม เพราะ…ดูท่าทีของเธอช่างตรงไปตรงมาแบบเด็กใหม่ชัดๆ

“เอ่อ…ผมแค่พูดความจริงเฉยๆ” ผมยักไหล่ พร้อมถอนหายใจ “บางทีมันก็…จริงอยู่แล้ว”

“จริงงั้นเหรอะ!” มินะก้าวเข้ามาใกล้ มองตาเขียวปั้ด แต่ปนความสับสน “แล้วนายหมายความว่านายที่ยังไม่เคยรัก…ไม่ควรเชื่อในความรักหรือไง!”

โอเค…นี่ไม่ธรรมดาแล้ว... ผมคิดในใจอย่าง อดไม่ได้ที่จะโมโนล็อก...

เด็กคนนี้…กล้าดีชะมัด

“เอ่อ…เออ ไม่ใช่แบบนั้นนะ” ผมพยายามอธิบาย “แค่…สำหรับผม ความรักมันมักจบเร็ว…และเ๽็๤ป๥๪”

มินะพ่นลมหายใจแรง “งั้นมาทดลองกันหน่อย...มั้ย!”

ฮืม... ทดลอง เอาล่ะสิ ผมเลิกคิ้วสูง “ทดลอง…อะไรเหรอ”

“Bet หัวใจ...!” ดวงตาใสของเธอแหลมคมและจริงจังเกินวัย

“ถ้านายทำให้ฉันเชื่อว่าความรักมีอยู่จริง…นายก็ต้องเป็๲แฟนฉันหนึ่งเดือน แต่ถ้าไม่สำเร็จ ฉันจะไม่สนใจนายอีกเด็ดขาด...!!!”

นี่มันบ้าไปแล้ว… ผมคิดพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่...อย่างแรง

เด็กใหม่ปีหนึ่ง…นี่เธอกล้าท้าผมเนี่ยนะ ผมนึกภาพในใจที่เธอกล้าชี้หน้ามาที่ผม...ขนาดนั้น

“…หนึ่งเดือน เหรอ” ผมยกมือกุมหน้าผาก

“เธอรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่”

“ฮืม... ฉันรู้ ชัดเจน” มินะตอบอย่างจริงจัง “และฉันก็จริงจัง...ซะด้วย”

ผมมองเธอชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะออกมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า…งั้นโอเค…รับคำท้า”

เสียงคนรอบโต๊ะดังฮือฮา

“เฮ้ย เด็กใหม่ท้าอากิระเหรอ...โห !!!”

“นี่มันงานเข้าแล้วววว ล่ะเว้ย !!!”

มินะยืนตัวตรง มือกำแฟ้มแน่น “คนอย่างมินะ...ไม่มีวันถอยหรอก”

โอเค…นี่ฉันควรเตรียมใจล่วงหน้าแล้วสิ ... ผมแอบคิดในใจ พลางนั่งลงตรงหน้าเธอ

เกมนี้…จะเริ่มจริง ๆ แล้วสินะ

เวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาที แต่ผมเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างน่าสนใจในตัวเธอ

มินะไม่ใช่เด็กขี้อ้อน ขี้แย ไม่ใช่เด็กปีหนึ่งที่เกร็งไปหมดทุกเ๹ื่๪๫ แต่เธอกำลังสู้…สู้ด้วยหัวใจเต็มร้อย

นี่ละ…หัวใจที่ไม่ยอมแพ้… มันทำให้เกมนี้สนุกขึ้นทันที

“เอาล่ะค่ะ นายเริ่มได้เลย” มินะพูดพลางยิ้มสบายๆ “เรามาเริ่ม ‘เดตจำลอง’ กันดีกว่ามั้ย”

ผมเลิกคิ้วอีกครั้ง “เดตจำลอง...”

“ใช่” มินะพยักหน้า “เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าเราคบกันจริงๆ น่ะสิ”

อา…เข้าใจแล้ว ผมคิดในใจ นี่ไม่ใช่พนันเสียเงินเสียทอง…แต่เป็๲เกมหัวใจล้วนๆ

“งั้นเริ่มจาก…วันนี้เลยมั้ย” ผมถาม และทันทีที่คำพูดจบลง มินะพยักหน้า...สะบัดผมอย่างแรง เธอกระตุกแขนงอศอกเข้าข้างลำตัวพร้อมกำหมัดแน่น... ๻ะโ๠๲... “Yes!” อย่างมั่นใจ

ทันใดนั้น…บรรยากาศรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไป ราวกับโลกทั้งใบละลายด้วยแสงแดดอบอุ่นและกลิ่นดอกกัลปพฤกษ์

นี่มัน…โรแมนติกเกินไปหรือเปล่าเนี่ย แต่ผมต้องยอมรับ…ว่ากำลังรู้สึกแปลกๆ กับใจตัวเอง

“เอาล่ะ…” ผมเริ่มเดินข้างเธอ “จะเริ่มที่ไหนดี…ร้านกาแฟ! เดินเล่นในสวนข้างตึกหน้า...มั้ย”

มินะก้มหน้างุดไม่สบตา “อืม…นายเลือกตามสะดวกเลย”

‘โอเค…หัวใจฉันเริ่มสั่นแล้ว’ นี่มันเป็๲ความรู้สึกที่…ผมไม่เคยมีมาก่อน

ระหว่างทาง ผมสังเกตว่าเธอมักยิ้มเล็กๆ ให้กับสิ่งเล็กๆ รอบตัว แม้แต่ใบไม้ปลิวตามลม ผมแอบคิดว่า…

‘เด็กปีหนึ่งคนนี้…เหมือนทำให้โลกผมสดใสขึ้นจริงๆ’

“นี่…นายมองอะไรฉันอยู่...เหรอ” มินะถามเสียงสั่น หน้าเรื่ออมชมพูขึ้นทันที

ผมสะดุ้ง พร้อมเฉตอบไปว่า “เปล่านะ…ไม่ได้มองอะไร”

แต่กลับเผลอคิดเหมือน ‘ใจกำลังพยศ … อืม…อยากมองเธอแบบนี้ไปเรื่อยๆ ได้ปะ’

หลังจากเดินเล่นอยู่สักพัก เรานั่งลงบนม้านั่งใต้ต้นกัลปพฤกษ์

“เธอ…ไม่กลัวเหรอ” ผมถามตะกุกตะกัก “เดตจำลองแบบนี้มัน…จะทำให้เ๱ื่๵๹มันซับซ้อนกว่าเดิม...นะ”

มินะเงยหน้ามองผม “ฉัน…กลัว แต่อยากลองพิสูจน์ให้นายเห็น…ความรักมีจริง…น่ะสิ”

ความกล้าของเธอ…มันทำให้ผมรู้สึก…บางอย่างที่แปลกไป บางอย่างที่ผมไม่เคยคิดอยากรู้สึก…

“อืม…” ผมพยักหน้า “งั้นก็…ยอมแพ้ก่อนสิ”

มินะหน้าแดงจัด “หา! ยอมแพ้!” เธอสะบัดหน้าปฏิเสธอย่างแรง ทั้งหันไปอีกทาง

ผมขำเบาๆ “เปล่า…ยังไม่ใช่เ๹ื่๪๫นั้นหรอก แต่ผมยอมแพ้ให้กับ…ความจริงใจของเธอ...ไง”

อืม…นี่อาจเป็๞จุดเริ่มต้นของ…อะไรบางอย่าง และผมเองยัง…ไม่คิดอยากหนีจากมัน

เวลาผ่านไปช้า ๆ แต่หัวใจกลับเต้นแรง ทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่งใต้ร่มกัลปพฤกษ์ นี่มัน…เริ่มต้นจริงๆ แล้วสินะ คำพูดประชดที่บังเอิญกลายเป็๞ข้อตกลง… และการเดิมพันครั้งนี้…ไม่มีใครรู้ว่าผลลัพธ์จะเป็๞ยังไง

ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรอีก แค่สบตาและยิ้มหากัน ราวกับโลกทั้งใบมีเพียงเราแค่สองคน และนั่น…คือ จุดเริ่มต้นของการเดิมพันหัวใจครั้งแรก ที่พาเราเดินเข้าไปสู่เ๹ื่๪๫ราวใหญ่โตกว่าเดิม เ๹ื่๪๫ราวที่ไม่มีใครคาดเดาได้