บทที่ 130 อายุขัยห้าสิบปี
ได้หรือเปล่า?
พญายมราชเมื่อเห็นข้อความในโทรศัพท์ก็ตกสู่ความเงียบ
ทางแดนนรกมีหน้าที่ดูแลการเกิดแก่เจ็บตายบนโลกมนุษย์ อายุขัยในหนึ่งชีวิตมีการกำหนดเอาไว้แล้ว และยังไม่เคยมีใครพูดถึงเื่การเพิ่มอายุขัยมาก่อน
แต่ถ้าปฏิเสธ อีกฝ่ายเป็ใคร เขาก็ยังไม่แน่ใจ
ปล่อยเขามาได้ ก็อาจจะจับเขากลับไปได้
ชั่งใจอยู่พักใหญ่ พญายมราชก็ตอบกลับไป
พญายมราช : ท่านผู้วิเศษ อายุขัยบนโลกมนุษย์เป็ชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ทางเราไม่สามารถเพิ่มได้โดยพลการ มันผิดกฎ
เย่จื่อเฉิน : ไม่สามารถเพิ่มได้โดยพลการก็แปลว่าสามารถเพิ่มได้ ผมถามว่าได้ไหม!
กิริยาแข็งกระด้างของเย่จื่อเฉิน แม้แต่ยมทูตขาวก็ยังตกตะลึง เธออยู่ในนรกมานาน ยังไม่เคยเห็นใครกล้าพูดกับพญายมราชแบบนี้มาก่อน
“ฉู่เจียง เ้าคนนี้จะมาไม้ไหนกันแน่ ไหนเ้าบอกว่าเคยคุยกันแล้วไม่ใช่หรือไง?”
เมื่อไม่กล้าขัดเย่จื่อเฉิน พญายมราชจึงทำได้แค่เบนสายตาไปยังาาฉู่เจียง
“ข้าเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร ตอนนั้นยมทูตขาวมาบอกว่ามีคนที่สามารถช่วยท่านพี่ให้รอดได้ ข้าก็เลยคุยกับเขาดู เขาบอกว่าเขาเป็แค่คนธรรมดา แล้วก็คุยเื่ข้อแลกเปลี่ยนกัน”
“คนธรรมดา?” พญายมราชขมวดคิ้วมุ่นก่อนพูดขึ้น “ข้อแลกเปลี่ยนคืออะไร?”
“เขา้าให้ข้าบอกวิธีชุบชีวิตคนที่ยังไม่สิ้นอายุขัย” าาฉู่เจียงตอบไปตามความจริง
“จะเพิ่มอายุขัยให้กับมนุษย์ ก็ต้องฟื้นคืนชีพให้กับมนุษย์ก่อนสิ”
พญายมราชครุ่นคิดอยู่นาน
ติ๊ง!
โทรศัพท์ของยมทูตขาวที่อยู่ในห้องผ่าตัดดังขึ้นมา สีหน้าของเธอเมื่อล้วงโทรศัพท์ออกมานั้นเปลี่ยนไป ก่อนจะพูดขึ้น
“พญายมราชทักมาหาฉันแล้ว”
“เอามาให้ผม” เย่จื่อเฉินยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์ของยมทูตขาวมา แล้วมองดูข้อความในโทรศัพท์
พญายมราช : ท่านผู้วิเศษเป็ใคร?
เย่จื่อเฉิน : พญายมราช อย่ามาหลอกถาม โทรศัพท์ของยมทูตขาวอยู่ในมือผมแล้ว ตอบผมมาว่าได้ไหม
เมื่อส่งข้อความไปแล้ว เย่จื่อเฉินก็ส่งโทรศัพท์คืนให้ยมทูตขาว
“เธอใช้โทรศัพท์ของฉันคุยกับท่านพญายมราชแบบนั้น มันไม่ค่อยดีมั้ง”
“มีอะไรไม่ดี?” เย่จื่อเฉินเลิกคิ้วถาม “เขาจะหลอกถามคุณ ถ้าผมไม่ตอบไปแบบนั้น คุณจะตอบได้เหรอ?”
“ฉันตอบไม่ได้แน่นอน” ยมทูตขาวพูดเสียงต่ำ
“ก็นั่นไง” เย่จื่อเฉินแบมือออก
ภายในห้องโถงนรกห้องที่หนึ่ง เมื่อพญายมราชเห็นข้อความของเย่จื่อเฉินที่ตอบกลับมา ก็นิ่งไปทันที
“เขาใช้โทรศัพท์ของยมทูตขาวเลยเหรอ ทำไมคนธรรมดาแบบเขาถึงได้แตะต้องสิ่งของจากนรกได้”
“ท่านพี่ ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็เพิ่มให้ไปเถอะ” าาฉู่เจียงโน้มน้าวใจอีกทาง
“จะทำแบบนั้นได้ยังไง ถ้าทาง์รู้เข้าจะเลี่ยงความผิดอีกไม่ได้แล้วนะ”
พญายมราชมีอาการลังเล
“กลัวอะไรเล่า ท่านแค่บอกความลับอย่างหนึ่งกับผู้วิเศษคนนั้นเท่านั้นเอง เขาอยู่บน์แถมยังเก่งขนาดนั้น ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอก”
เมื่อได้ฟังคำพูดของาาฉู่เจียง พญายมราชก็ชะงักนิ่งไป
ที่เขาพูดมามันก็ไม่ได้ไร้เหตุผล
พญายมราช : ท่านผู้วิเศษ การเพิ่มอายุขัยให้กับมนุษย์จะต้อง…
เย่จื่อเฉิน : บอกมาให้หมด
เมื่อเห็นข้อความตอบกลับที่แข็งกระด้างของเย่จื่อเฉิน พญายมราชก็นิ่งงันไป
แม่เ้า เขาเป็เ้าแห่งยมโลกมานานนับหมื่นปี ขนาดเง็กเซียนฮ่องเต้เจอเขายังพูดแบบนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ
“ท่านพี่ อย่าเพิ่งโมโห”
าาฉู่เจียงที่เห็นสีหน้าของพญายมราชก็รีบเอ่ยเตือน
พญายมราช : ยมโลกอยู่ใต้การควบคุมของศาล์ ถ้าบุ่มบ่ามเพิ่มอายุขัยให้กับมนุษย์ เกิดทาง์ตรวจสอบขึ้นมามันจะเป็ปัญหาตามมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ่นี้ความสัมพันธ์ของทาง์กับยมโลกก็ตึงเครียดมากด้วย
เย่จื่อเฉิน : ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมจะรับผิดชอบเอง
เย่จื่อเฉินตอบกลับไปแบบไม่ต้องคิด
เย่จื่อเฉิน : ท่านเพิ่มมาเถอะ ถ้าทาง์กล้ามาหาเื่ท่านจริงๆ ก็มาบอกผม ผมจะจัดการทุกอย่างให้ท่านเอง
เมื่อเห็นข้อความตอบกลับนี้ พญายมราชก็ถึงกับใ
จองหองอวดดีจริงๆ
ดูคำตอบของเขาสิ ไม่ได้เห็น์อยู่ในสายตาเลยสักนิด
นี่ต้องเป็คนระดับไหนถึงได้ทำอะไรแบบนี้ได้
ในเมื่อได้รับการรับรองจากยอดมนุษย์ท่านนี้แล้ว พญายมราชจึงจำต้องกัดฟันตอบกลับ
พญายมราช : ได้ ท่านผู้วิเศษจะเพิ่มอายุขัยให้ใคร
เย่จื่อเฉิน : หยางอี่ฉือ ประเทศจีน พ่อของเธอคือหยางเจิ้น ผม้าเพิ่มอายุขัยให้หยางอี่ฉือห้าสิบปี!
พญายมราช : ไม่มีปัญหา รอสักครู่
พญายมราชไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบไปหาชื่อในบันทึกความเป็ความตายทันที เย่จื่อเฉินเงยหน้าขึ้นก่อนจะลมหายใจ เ็ปใจขึ้นมาเมื่อเห็นหยางอี่ฉือที่นอนนิ่งไม่ขยับอยู่บนเตียง
“เธอเก่งชะมัดเลย ที่สามารถทำให้พญายมราชใจอ่อนได้”
ยมทูตขาวอุทานอยู่ด้านข้าง จากนั้นผีน้อยหลิวฉิงก็ลอยออกมา มองหยางอี่ฉือเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น
“นายจีบสาวสำเร็จอีกแล้วนะ”
“สาวน้อย ทำไมถึงได้แขวะฉันเื่จีบสาวไม่ปล่อยเลย” แล้วเย่จื่อเฉินก็เงยหน้าขึ้นยิ้มล้อ “คงไม่ใช่ว่าเธอก็ตกหลุมรักฉันแล้วหรอกนะ”
“แหวะ หน้าไม่อาย”
หลิวฉิงเบ้ปากพูดเสียงห้วน
“ก็ฉันพูดจริงนี่ ผู้หญิงเขารู้เื่มุกฮีโร่ช่วยสาวงามกันทั้งนั้นแหละ นายช่วยหยางอี่ฉือ แล้วเดี๋ยวนายกับเธอก็จะมีความหลังกัน จบเื่นี้ไปนายคิดว่าเธอจะลืมนายได้เหรอ?”
“ฉันจะไม่ให้เขารู้”
สีหน้าของเย่จื่อเฉินหม่นหมองลงไปในทันที
“ฉันจะไม่เข้าไปรบกวนชีวิตของเขา หยางเจิ้นวางแผนชีวิตไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว เส้นทางที่เขาคิดว่าจะทำให้ลูกสาวของเขามีความสุข และฉันก็จะไม่เข้าไปทำลายมัน”
ไม่ว่าใครก็รู้สึกได้ถึงความโดดเดี่ยวในคำพูดนี้ หลิวฉิงแลบลิ้นออกมาแล้วลอยไปอยู่ด้านข้างอย่างเชื่อฟัง
ยมทูตขาวที่อยู่ข้างหลังชะงักนิ่ง และไม่พูดอะไรออกมาเช่นกัน
ชั่วขณะหนึ่ง ที่ภายในห้องฉุกเฉินนี้ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตอื่น นอกจากความเย็นะเื และความกดดัน
ติ๊ง!
หลังจากเวลาผ่านไปเงียบๆ เนิ่นนาน เย่จื่อเฉินถึงได้เอาโทรศัพท์ออกมา
าาฉู่เจียง : ท่านผู้วิเศษ อายุขัยของหยางอี่ฉือถูกเพิ่มเรียบร้อยแล้ว
เย่จื่อเฉินยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากของหยางอี่ฉือ เม้มปากยิ้มแล้วหันไปไหวไหล่พูดกับหลิวฉิง และยมทูตขาว
“พวกเราไปกันเถอะ”
“นายจะไม่รออยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ? ถ้าคนที่เธอตื่นขึ้นมาเห็นเป็คนแรกคือนาย...”
หลิวฉิงยังพูดไม่จบ ก็โดนเย่จื่อเฉินขัดขึ้นเสียก่อน
“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะไม่เข้าไปทำลายความสุขของเขา”
จากนั้นจึงเดินออกไปจากห้องผ่าตัดอย่างไม่เหลือเยื่อใย จูซือเหลียงถลาเข้ามาหาเป็คนแรก
“เป็ยังไงบ้าง”
พอเห็นผู้ชายคนนี้ ดวงตาของเย่จื่อเฉินก็หรี่ลงทันที สองมือกำคอเสื้อเขาแน่นแล้วยกเขาขึ้น
“ดูแลผู้หญิงที่อยู่ในห้องให้ดี ถ้ากล้าปล่อยให้เธอเจอกับอันตรายอะไรอีก ไม่ว่าคุณจะเป็ใคร ผมก็ไม่ปล่อยไว้แน่”
ตุบ
เหวี่ยงจูซือเหลียงลงกับพื้นเต็มแรง บอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆ เข้ามาล้อมเย่จื่อเฉินเหมือนเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่อ
“ทำไม จะปกป้องเ้านายหรือไง?”
“ถอยไปให้หมด”
จูซือเหลียงที่นั่งอยู่บนพื้นลุกขึ้นมาตวาดลั่น หลังจากที่บอดี้การ์ดรอบๆ ถอยออกไปแล้ว เขาถึงได้หัวเราะเบาๆ พร้อมกับเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเย่จื่อเฉินด้วยใบหน้ารู้สึกผิด
“ขอบใจมาก”
เหอะ
เหลือบมองจูซือเหลียงอย่างเ็า แล้วเย่จื่อเฉินก็มองดูรอบๆ อีกหนึ่งครั้ง
“อู๋เต๋อโหยวล่ะ?”
“ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว” จูซือเหลียงเอ่ยขึ้นเสียงแ่ เมื่อได้ยินคำตอบ สีหน้าของเย่จื่อเฉินถึงได้ผ่อนคลายลง “ถือว่าคุณยังมีสมองอยู่บ้างนะ”
“ทำไมคุณพูดกับนายน้อยซูแบบนี้?”
“นายน้อยซู?” เย่จื่อเฉินเลิกคิ้วหัวเราะ “นั่นมันนายน้อยของพวกคุณ ไม่ใช่นายน้อยของผม ถอยไปซะ”
เมื่อผลักบอดี้การ์ดที่เหมือนวัยรุ่นหัวร้อนหลายคนนั้นออกไปแล้ว เย่จื่อเฉินก็หมุนตัวจะเดินออกไป แต่ทันใดนั้น ประตูห้องผ่าตัดที่ปิดสนิท…
ก็ถูกเปิดออก!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้