"มันชื่ออาเหลยกระมัง" อู่เซวียนตี้ชะโงกไปข้างข้างหน้าอย่างอดไม่ได้        "ทูลฝ่าบาท ใช่เพคะ มันชื่ออาเหลย" เซวียเสี่ยวหรั่นตอบพลางทอยิ้มพร่างพราย เมื่อครู่ยืนบนป้อมสังเกตการณ์ [1] อยู่นาน อารมณ์ดีไม่น้อย        "ได้ยินว่ามันฟังภาษาคนรู้เรื่อง?"...