พูดแล้วนางก็ประคองถ้วยขึ้นดื่มไปหนึ่งคำใหญ่ๆ แล้วเม้มปาก “อืม ใช้ขิงในปริมาณมากพอ ไฟที่เคี่ยวเหมาะสม...เ้าแน่ใจว่าจะไม่ดื่มสักคำจริงๆ หรือ”
เฟิ่งเฉี่ยนมองนางด้วยสายตาเ็า ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหน แต่ต่อให้ไม่ได้วางยาพิษนางก็ไม่มีทางััสิ่งของที่นางส่งมา
“หากไม่มีเื่อื่น เ้าก็ไสหัวไปได้แล้ว!”
“น่าเสียดาย ทำให้ข้าต้องเสียเวลาเตรียมน้ำขิงเหล่านี้ให้เ้า ในเมื่อเ้าไม่ดื่ม ข้าเก็บเอาไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร อย่างนั้นเททิ้งเถิด!” หลันเยว่หรูพลันสะบัดข้อมือขวา น้ำขิงในถ้วยนั้นถูกสาดออกมา เป้าหมายก็คือ เฟิ่งเฉี่ยน!
เฟิ่งเฉี่ยนระวังตัวแต่แรกอยู่แล้ว จึงหมุนตัวอย่างว่องไวเพื่อะโหลบพ้นจากการโจมตีของนาง!
น้ำขิงถูกสาดลงบนพื้นน้ำแข็ง ปรากฏให้เห็นควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นมา เพียงเวลาแค่พริบตาเดียวก็กลายเป็น้ำแข็ง
“หลันเยว่หรู เ้า้าอะไรกันแน่” เฟิ่งเฉี่ยนมีโทสะ หากน้ำขิงถ้วยนั้นสาดลงบนร่างของนาง ผลลัพธ์จะเป็เช่นไรแค่คิดก็รู้
หลันเยว่หรูหัวเราะเบาๆ “ฝีมือไม่ธรรมดา แต่ถ้าทำแบบนี้เ้าจะหลบได้อีกหรือไม่”
นางพลันยกมือขึ้นตบสามครั้ง มีคนเดินเข้ามาจากด้านนอก ในมือหิ้วน้ำมาเต็มๆ หนึ่งถัง น้ำในถังนั้นยังมีควันลอยขึ้นมา และยังมีกลิ่นของขิงอย่างเข้มข้น ชัดเจนเหลือเกินว่าเป็น้ำขิงร้อนๆ เต็มถัง
เฟิ่งเฉี่ยนขมวดคิ้ว “เ้าคงไม่ปัญญาอ่อนเช่นนี้กระมัง มาถึงที่นี่ก็เพื่อจะเล่นสาดน้ำกับข้าหรือ”
หลันเยว่หรูหัวเราะทว่าไม่พูดจา นางตบมืออีกสามครั้ง
ต่อมามีคนเดินเข้ามาอีกหนึ่งคน ในมือหิ้วน้ำขิงเต็มๆ ถังเข้ามาด้วย
เฟิ่งเฉี่ยนหนังตากระตุก รับรู้ได้ถึงลางไม่ดี
ใครเลยจะรู้ว่าหลันเยว่หรูผู้นี้ยังคงไม่เลิกรา นางตบมืออีกสามครั้ง
หนึ่งคน สองคน สามคน...คนเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนล้วนหิ้วน้ำขิงร้อนๆ เต็มถังเข้ามา
เวลาเพียงไม่นาน คนสิบกว่าคนได้ล้อมรอบตัวเฟิ่งเฉี่ยนเอาไว้!
หนังตาของเฟิ่งเฉี่ยนกระตุกถี่ๆ “หลันเยว่หรู เ้ากล้าหรือ”
“เ้ารอดูว่าข้ากล้าหรือไม่” ใบหน้าของหลันเยว่หรูเหี้ยมโหดเ็าราวกับปีศาจ นางยกริมฝีปากยิ้มชั่วร้าย แล้วยกมือขึ้นโบก ”สาด สาดให้เต็มที่!”
น้ำขิงร้อนๆ เป็ถังถูกสาดเข้ามาในชั่วพริบตา!
เฟิ่งเฉี่ยนไม่รู้จะหลบอย่างไร นางจึงรีบหยิบเอากระทะหรูอี้และจวักออกมาบดบังใบหน้าของตน
ใบหน้านั้นรักษาเอาไว้ได้ ทว่าบนร่างกายนั้นไม่ได้โชคดีเช่นนั้น ร่างของนางถูกสาดจนเปียกชุ่มไปหมด
น้ำขิงร้อนๆ ัักับิั ร้อนลวกจนชา รอบกายล้อมไว้ด้วยคนที่ตั้งใจจะบีบบังคับ นางตกอยู่ระหว่างความหนาวเย็นและร้อนลวก!
ในที่สุด การโจมตีก็หยุดลง
เฟิ่งเฉี่ยนเปียกชุ่มไปทั้งตัว ความร้อนลวกบนร่างยังไม่ทันได้ทุเลาลง ความหนาวเย็นชนิดเสียดแทงกระดูกก็ซ้ำเข้ามาอีก หยดน้ำที่เกาะอยู่บนอาภรณ์และิัจับตัวแข็งเป็น้ำแข็งอย่างรวดเร็ว!
หลันเยว่หรูหัวเราะขึ้นอย่างพออกพอใจเมื่อเห็นเช่นนี้ “ของขวัญชิ้นใหญ่ที่ข้ามอบให้เ้า เ้าพอใจกระมัง ฮ่าๆๆๆๆ...”
“หลันเยว่หรู เ้าไม่ให้ข้ามีชีวิตที่ดี ข้าก็จะไม่ให้เ้ามีชีวิตที่ดีเช่นกัน!” เฟิ่งเฉี่ยนพลันกระโจนออกไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น นางพุ่งเข้าใส่หลันเยว่หรู
หลันเยว่หรูถอยฉากอย่างว่องไว องครักษ์หลายคนกรูกันเข้ามาจับตัวเฟิ่งเฉี่ยน ทว่ามือข้างหนึ่งของเฟิ่งเฉี่ยนยังคงคว้าแขนของหลันเยว่หรูเอาไว้
“ปล่อยข้านะ!” หลันเยว่หรูล้วงมีดสั้นออกมาจากอกเล่มหนึ่งด้วยสีหน้าเยียบเย็น นางจ้วงมีดสั้นแทงเข้าไปบริเวณหลังมือของเฟิ่งเฉี่ยนอย่างโหดร้าย ทำให้เฟิ่งเฉี่ยนไม่อาจไม่ปล่อยมือ
หลันเยว่หรูที่ได้รับอิสระอีกครั้งหัวเราะอย่างลำพองใจ “เ้าอยู่ที่นี่ัักับของขวัญที่ข้ามอบให้เถิด พรุ่งนี้ข้าค่อยมาดูเ้า!”
หลันเยว่หรูพาคนของนางออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่เหลือร่องรอยใดๆ
เฟิ่งเฉี่ยนที่ถูกทิ้งไว้คนเดียวตัวสั่นสะท้านด้วยความหนาว
หลันเยว่หรูลงมือครั้งนี้อย่างโหดร้าย อุณหภูมิในอุโมงค์น้ำแข็งเดิมทีก็ต่ำอยู่แล้ว ตอนนี้ร่างของนางเปียกชุ่ม หยดน้ำยังกลายเป็น้ำแข็ง หากปล่อยให้เป็เช่นนี้ต่อไปนางต้องกลายเป็มนุษย์น้ำแข็งแน่นอน!
อุณหภูมิรอบกายต่ำลงเรื่อยๆ อุณหภูมิของร่างกายก็ลดต่ำลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน เฟิ่งเฉี่ยนรู้สึกยากจะทานทนไหว จึงลุกขึ้นวิ่งและะโเพื่ออบอุ่นร่างกาย
“หลันเยว่หรู พวกเรามีไปต้องมีมา เ้าก็ค่อยๆ ัักับของขวัญที่ข้ามอบให้ก็แล้วกัน!”
ริมฝีปากซีดขาวของนางยกขึ้นปรากฏให้เห็นรอยยิ้มเ็า
เมื่อสักครู่ที่นางจับแขนของนางเอาไว้ นางลอบแปะยันต์โชคร้ายไว้บนร่างของหลันเยว่หรูแผ่นหนึ่ง มีเพียงนางที่มองเห็นยันต์โชคร้าย คนอื่นๆ ไม่มีทางมองเห็น
นางประหลาดใจอย่างยิ่ง ว่าอานุภาพของยันต์โชคร้ายจะเป็อย่างไร
สั่งสอนเฟิ่งเฉี่ยนแล้ว หลันเยว่หรูสบายอกสบายใจ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ต้องตกอยู่ในมือของเฟิ่งเฉี่ยน ครั้งนี้นับได้ว่าลมฝนเปลี่ยนทิศเฟิ่งเฉี่ยนตกอยู่ในมือนางบ้าง นางจะต้องชำระบัญชีแค้นให้ได้ เมื่อคิดถึงสภาพอเนจอนาถของเฟิ่งเฉี่ยนแล้วนางก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
สาวใช้เงยหน้าขึ้นมองนางด้วยสายตาเลื่อมใส “คุณหนูหลัน ท่านร้ายกาจจริงๆ เ้าค่ะ! อันใดเรียกว่าไม่เสียเืไม่เสียทหาร นี่จึงจะเรียกว่าสังหารคนไม่เห็นเืเ้าค่ะ!”
สาวใช้ประจบสอพลอได้อย่างมีชั้นเชิง หลันเยว่หรูฟังแล้วปลาบปลื้มยิ่งนัก นางหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “คุณชายรองของพวกเ้าเล่า เขาอยู่ที่ใดกัน”
สาวใช้ตอบ “คุณชายรองถูกฮูหยินขังไว้เ้าค่ะ”
ดวงตาหลันเยว่หรูไหววูบ เมื่อรู้สึกตัวนางจึงก้มหน้าลงทั้งแก้มสองข้างแดงก่ำ “พาข้าไปดูหน่อย”
สาวใช้พยักหน้า “เชิญคุณหนูหลันเ้าค่ะ!”
หลันเยว่หรูยกเท้าขึ้นเพื่อจะก้าวลงบันได บ่าวรับใช้ที่ยืนอยู่ด้านข้างมือลื่นกะทันหัน ถังน้ำตกลงบนพื้น กลิ้งลงมาตามบันไดมาหยุดอยู่ข้างเท้าหลันเยว่หรูอย่างพอดิบพอดี หลันเยว่หรูรู้ตัวและดึงเท้ากลับมาทัน ชะงักไปครู่หนึ่ง ทว่าสาวใช้ที่อยู่ด้านหลังไม่ทันเห็นจึงชนเข้ากับแผ่นหลังของนาง หลันเยว่หรูจึงพุ่งไปข้างหน้า เท้าข้างขวาที่เพิ่งจะดึงกลับมานั้นก้าวไปข้างหน้าด้วยความเคยชิน เหยียบลงไปบนถังไม้ คนทั้งคนล้มลงไปดังตุบ
“คุณหนูหลัน!”
“คุณหนูหลัน ท่านไม่เป็ไรกระมัง”
“ขอโทษ คุณหนูหลัน ข้าไม่ได้ตั้งใจ”
หลันเยว่หรูผายมือออก นางลุกขึ้นมายืนด้วยตนเองแล้วพูดเสียงเย็น “ข้าไม่เป็ไร”
สีหน้านางดูย่ำแย่อยู่บ้าง นางปัดฝุ่นตามร่างกาย จัดอาภรณ์ให้เข้าที่ แล้วเดินไปข้างหน้าอีก
เมื่อผ่านสวนดอกไม้ มีบ่าวรับใช้กำลังใส่ปุ๋ย และมีบ่าวรับใช้กำลังซ่อมหลังคา พลันมีเสียง “เปรี๊ยะ” ดังขึ้น กระเบื้องแผ่นหนึ่งตกลงมาจากท้องฟ้า หลันเยว่หรูตกตะลึงถอยหลังหนึ่งก้าว คิดไม่ถึงว่าจะเหยียบถูกรากไม้ เท้าจึงลื่น ร่างของนางหงายผลึ่งไปด้านหลัง ฉั่บ บังเอิญเหลือเกิน ก้นของนางนั่งลงไปในในถังปุ๋ย!
หลันเยว่หรูสติแตกทันที!
“สมควรตาย ใครเอาถังปุ๋ยมาวางไว้ที่นี่”
“ขออภัย คุณหนูหลัน ผู้น้อยสมควรตาย...” บ่าวรับใช้รีบออกมาขอขมา
สาวใช้พูดอย่างร้อนใจ “คุณหนู ท่านยังสบายดีหรือไม่”
หลันเยว่หรูหน้าแดงก่ำ “รีบประคองข้าขึ้นมา ข้าติดอยู่ในนี้”
สาวใช้ตกตะลึง รีบเข้าไปดึงร่างนางขึ้นมา ต้องใช้เรี่ยวแรงมหาศาลจึงดึงร่างนางออกมาจากถังปุ๋ยได้
เมื่อหมุนตัว ด้านหลังก้นของหลันเยว่หรูมีรอยเปียกชุ่มของปุ๋ย
คนทั้งหมดกลั้นหัวเราะจนหัวหูคอแดงไปหมด ได้แต่หันหน้าไปทางอื่น อยากหัวเราะแต่ไม่กล้าหัวเราะ
หลันเยว่หรูรู้สึกหงุดหงิดใจอย่างที่สุด ไฉนนางจึงพบแต่เื่โชคร้ายติดๆ กันเช่นนี้นะ
“พวกเ้าไม่ต้องตามข้ามาแล้ว!” นางะโเสียงดังเมื่อเดินไปข้างหน้าเพียงลำพัง
ทันใดนั้น เพล้ง—
กระเบื้องแผ่นหนึ่งตกลงมาบนศีรษะของนาง ทำให้ศีรษะของนางแตกมีเืไหล
“คุณหนูหลัน ท่านมีเืไหลแล้ว” สาวใช้ร้องด้วยความใ ปากอ้าตาค้าง
เคยพบเื่เช่นนี้ แต่ไม่เคยพบคนเช่นนางเยี่ยงนี้ ภายในระยะเวลาสั้นๆ โชคร้ายติดๆ กันสามหน!
หกล้ม ติดอยู่ในถัง หัวร้างข้างแตก!
เป็ความบังเอิญชนิดหนึ่งในหมื่น ล้วนเกิดขึ้นกับนางเพียงคนเดียว โลหิตสดๆ ไหลออกมาจากศีรษะของหลันเยว่หรู สภาพราวกับสูญเสียบิดาอย่างไรอย่างนั้น
