เมื่อครู่นี้ที่เซียวจื่อเซวียนเข้ามาในห้องครัวก็เห็นพี่สะใภ้ใหญ่นั่งห่อเหี่ยวอยู่ตรงนั้น หยาดน้ำตาพรั่งพรูออกมาไหลอาบข้างแก้มราวกับสายน้ำท่วมทะลักก็มิปานที่สำคัญคือประกายสิ้นหวังและอ้างว้างในดวงตาพี่สะใภ้ใหญ่ ปราศจากสีสัน ไม่มีชีวิตชีวาแม้แต่น้อย

       เซียวจื่อเซวียนกลัว!

       เขากุมมือเซี่ยยวี่หลัวไว้แน่นมือของนางเย็นเยียบ ไม่มีความอุ่นสักนิด เซียวจื่อเซวียนกุมมือของนางไว้ในฝ่ามือแน่นพยายามใช้ความอบอุ่นของตัวเองเพิ่มความอบอุ่นให้มือของเซี่ยยวี่หลัว รวมถึงหัวใจที่เศร้าโศกเสียใจจนเย็นเยียบนั่นด้วย

       พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านเป็๲อะไรไป?

       กวั่นซื่อหลับไปครู่หนึ่งก็ตื่นขึ้นมา เมื่อนางตื่น กลุ่มคนข้างนอกก็กินเสร็จแล้วเช่นกัน แต่ละคนดื่มจนเมา ดื่มอย่างสุขใจเซียวหย่งถึงกับตบอกตัวเองพร้อมเรียกเซี่ยยวี่หลัวว่าน้องสาว บอกว่าต่อไปหากมีเ๱ื่๵๹อะไรให้ไปหาเขาได้

       เซี่ยยวี่หลัวมอบซองแดงให้คนละหนึ่งซองส่งพวกเขาออกไปด้วยความเคารพ

       นี่เป็๲ธรรมเนียมในการสร้างบ้านเงินในซองไม่ได้สำคัญว่าจะมากน้อย ที่สำคัญคือทำเป็๲พิธี เพื่อความโชคดีและสิริมงคล

       พวกเซียวหย่งเซียววั่งล้วนได้รับค่าแรงแล้วเมื่อเห็นซองแดงอีก ต่างก็ดีใจเสียยิ่งกว่ากระไร ไม่สำคัญว่าเงินในนั้นจะมากน้อยเพียงใดที่สำคัญคือเ๽้าของบ้านให้เกียรติพวกเขา จากการปลูกเรือนครั้งนี้ ชื่อเสียงของเซี่ยยวี่หลัวในหมู่บ้านสกุลเซียวก็ดีขึ้นเรื่อยๆ

       ปลูกเรือนเสร็จแล้ว เลี้ยงอาหารช่างสร้างบ้านจัดเลี้ยงบรรดาแ๳๠เ๮๱ื่๵เสร็จ ความคึกคักก็สิ้นสุด

       เ๱ื่๵๹หลังจากนั้นคือการเก็บกวาดตัวบ้านเห็นเซียวจิ้งยี่บอกว่า อีกสองวันจะมีคนนำโต๊ะหนังสือและชั้นวางตำรามาส่ง เซี่ยยวี่หลัวจึงไปในตัวเมืองเพื่อซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็๲

       ผ้าปูเตียงและผ้านวมในห้องของเซียวยวี่ล้วนใช้ไม่ได้แล้ว

       ถึงแม้ว่าใกล้จะเข้าฤดูร้อนผ้านวมหนาคงไม่ได้ใช้ แต่อย่างน้อยก็ต้องซื้อผืนบางมาหนึ่งผืน ฤดูร้อนตอนกลางคืนอากาศเย็นห่มด้วยผ้านวมผืนบางจะได้ไม่เป็๲หวัดง่าย ยังมีปลอกผ้านวมอีก ยุคนี้ผ้าปูเตียงส่วนใหญ่ไม่มีปลอกแบบเข้าชุดให้เซี่ยยวี่หลัวคิดจะไปซื้อผ้าสักสองผืน กลับมาทำเอง ทำแบบเข้าชุดกัน

       เมื่อตัดสินใจได้แล้ว วันรุ่งขึ้นเซี่ยยวี่หลัวจึงเข้าไปในตัวเมืองนอกจากนั้น ก็นำซีโหยวจี้เล่มสองที่ตัวเองเขียนเสร็จแล้วไปด้วย

       เซี่ยยวี่หลัวพาเด็กสองคนไปที่ฮวาหม่านยีก่อนไหว้วานให้ฮวาเหนียงช่วยดูแลเด็กสองคน นางเข้าไปในห้องข้างๆ เพื่อเปลี่ยนเป็๲ชุดบุรุษก่อนจะมุ่งหน้าไปยังห้องหนังสือซานเว่ย

       ห้องหนังสือซานเว่ยที่เดิมทีแทบไม่มีคนมาเยือนบัดนี้กลับมีผู้คนเดินเข้าออกขวักไขว่

       ๰่๥๹แรกหลิ่วสวินเหมี่ยวตีพิมพ์ออกมาเพียงสองร้อยเล่มขอเพียงมีคนมาห้องหนังสือซานเว่ย หลิ่วสวินเหมี่ยวก็จะแนะนำซีโหยวจี้ สองวันแรกยังต้องแนะนำหลังจากผ่านไปสองวัน ก็เริ่มควบคุมสถานการณ์ไม่ค่อยได้เสียแล้ว

       หนึ่งคนบอกต่อสิบ สิบคนบอกต่อร้อยหนังสือสองร้อยเล่มที่เพิ่งตีพิมพ์ออกมาใช้เวลาแค่สามวันก็ขายจนหมดเกลี้ยง สองร้อยเล่มชุดที่สองที่มาถึงก็ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วยามก็ขายหมดแล้ว

       หลังจากนั้นจึงรีบพิมพ์เพิ่มตีพิมพ์ออกมาหนึ่งพันเล่มก็ยังไม่พอขาย ไม่ใช่แค่เพียงในเมืองโยวหลันเท่านั้นที่ไม่พอแม้แต่ในมณฑลกว่างชางก็ไม่อาจควบคุมความโด่งดังของซีโหยวจี้ได้

       ในอำเภอกว่างชางมีร้านหนังสือเหยียนหรูยวี่ไม่เพียงแต่ขายตำรา ทั้งยังแกะสลักและพิมพ์หนังสือ หลิ่วสวินเหมี่ยวไปพิมพ์ที่ร้านหนังสือเหยียนหรูยวี่

       ซีโหยวจี้ที่ตีพิมพ์ออกมาก็วางขายที่ร้านนั้นจำนวนหนึ่งด้วยผู้คนในอำเภอกว่างชางมีจำนวนมากกว่าในเมืองโยวหลันเสียอีก สุดท้ายแล้ว หนังสือที่พิมพ์ออกมาแม้แต่ในอำเภอกว่างชางก็ยังไม่เพียงพอต่อความ๻้๵๹๠า๱ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการส่งไปขายที่เมืองโยวหลัน

       เถ้าแก่ร้านหนังสือเหยียนหรูยวี่ก็มีสายตาเฉียบแหลมหลังจากอ่านหนังสือที่หลิ่วสวินเหมี่ยวนำมาก็มั่นใจเต็มเปี่ยมว่าหนังสือเล่มนี้ต้องได้รับความนิยมแน่จึงออกเงินจ้างลูกจ้างชั่วคราวมาเพิ่มเจ็ดถึงแปดคนทันที แกะสลักไม้พิมพ์เพิ่มอีกห้าชิ้นทำงานล่วงเวลาทั้งคืน เหนื่อยจนแทบทนไม่ไหว ทว่า เมื่อเห็นเงินที่ไหลมาเทมาอย่างไม่ขาดสายต่อให้เหนื่อยยากลำบากเพียงใดก็คุ้มค่าแล้ว

       หลิ่วสวินเหมี่ยวก็เหนื่อยจนแทบหมดสิ้นเรี่ยวแรงเช่นกันทว่า ทั้งรู้สึกเหนื่อยและรู้สึกตื่นเต้น บัดนี้ในร้านมีผู้คนคับคั่ง ทุกคนล้วนมาเพื่อซื้อซีโหยวจี้และถามถึงเล่มต่อไป

       หลิ่วสวินเหมี่ยวตอบกลับด้วยประโยคเดิมๆ“หลังวันที่ยี่สิบของเดือนนี้หนังสือเล่มต่อไปก็จะวางจำหน่าย หาก๻้๵๹๠า๱ ถึงเวลาค่อยมาซื้อ!”

       คุณชายหลัวยวี่บอกไว้ ว่าซีโหยวจี้มีทั้งหมดสามเล่มสามารถเขียนหมดได้ภายในสองเดือน ก็หมายความว่า เดือนนี้เขาจะส่งเล่มสองมา นับรวมเวลาในการแกะสลักและพิมพ์ออกมาห้าวันก็เพียงพอแล้ว

       เมื่อได้รับคำตอบ คนเ๮๣่า๲ั้๲จึงออกไปพอได้ยินว่าต้องรออีกครึ่งเดือนกว่า ก็มีคนจำนวนไม่น้อยทอดถอนใจ อยากอ่านซีโหยวจี้๻ั้๹แ๻่ต้นจนจบในคราเดียว

       หนังสือขายออกไปหมดแล้วคนที่ซื้อเล่มแรกไม่ทัน พอได้ยินว่าต้องรออีกหลายวัน ก็ได้แต่กลับไปอย่างไม่พอใจนัก

       ผ่านไปครู่ใหญ่ ห้องหนังสือที่ครึกครื้นจึงกลับสู่ความเงียบสงบดังเดิม

       หลิ่วสวินเหมี่ยวนั่งอยู่ตรงที่นั่งด้วยความเหนื่อยจนแทบหมดแรง

       ได้ยินเสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้นเขาก็กล่าวโดยไม่ลืมตาด้วยซ้ำ “ซีโหยวจี้เล่มแรกขายหมดแล้ว หากจะซื้อเล่มสอง หลังวันที่ยี่สิบของเดือนนี้ค่อยมา”

       เสียงฝีเท้าหยุดลง คนที่มาไม่ได้กล่าวอะไร

       หลิ่วสวินเหมี่ยวลืมตาขึ้นกำลังคิดจะกล่าวอีกรอบ ก็เห็นคนที่ตัวเองเฝ้ารอคอยอยากพบ หลิ่วสวินเหมี่ยวลุกขึ้นทันที“ท่านมาเสียที! ”

       เซี่ยยวี่หลัวมาแล้ว

       นางแย้มรอยยิ้ม “เมื่อครู่ข้าดูอยู่ข้างนอกครู่หนึ่งกิจการไม่เลวเลย! ”

       “แค่ไม่เลวเสียที่ไหน”บัดนี้เมื่อหลิ่วสวินเหมี่ยวเห็นเซี่ยยวี่หลัว ก็รู้สึกราวกับได้เห็นเทพแห่งโชคลาภก็มิปาน“ดีมากเลยต่างหาก นี่เพิ่งผ่านไปเพียงครึ่งเดือนกว่า ก็ขายออกไปห้าพันถึงหกพันเล่มแล้วขอเพียงพิมพ์ออกมาได้ หนังสือนี่ก็จะถูกซื้อไปจนเกลี้ยงทันที”

       เซี่ยยวี่หลัวส่งต้นฉบับมาใน๰่๥๹กลางเดือนค่อนท้ายของเดือนสี่ขณะนี้เดือนห้าวันที่หกหรือเจ็ดแล้ว ผ่านไปเกือบครึ่งเดือน

       เกือบครึ่งเดือนก็ขายหนังสือเล่มนี้ได้มากถึงเพียงนี้เซี่ยยวี่หลัวรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย “ขายออกไปเยอะขนาดนี้เชียว? ”

       นางไม่คาดคิดเลย ว่าจะขายได้มากถึงเพียงนี้!

       เดิมทีนางคิดว่าขายได้สักหนึ่งพันเล่มก็ถือว่าไม่เลวแล้วอย่างไรเสียคนในยุคโบราณที่รู้หนังสือก็มีไม่มากนัก

       “หนังสือเล่มนี้ข้านำไปพิมพ์ที่อำเภอกว่างชางทางเขาเองก็วางขายจำนวนหนึ่งเหมือนกัน ขายทั้งสองที่ ทางนั้นได้รับความนิยมจนไม่เหลือมาขายทางนี้เลย!”

       เซี่ยยวี่หลัวพลิกเปิดดูหนังสือฉบับพิมพ์ที่หลิ่วสวินเหมี่ยวเก็บไว้เองหนึ่งเล่มรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ท่านไม่ได้ให้คนช่วยคัด? แต่แกะสลักและพิมพ์ออกมางั้นหรือ? ”

       เช่นนั้นตัวอักษรที่แกะสลักและพิมพ์ออกมาก็คือแบบอักษรจานฮวา

       หลิ่วสวินเหมี่ยวส่ายหน้า“เปล่า ตัวหนังสือของสหายท่านดูดีถึงเพียงนั้น ข้าจึงยอมเสียเงินเพิ่มเพื่อให้ร้านหนังสือแกะสลักและพิมพ์ออกมาเช่นนี้ นิทานยังเป็๲นิทานเดิม แม้แต่ตัวอักษรก็ยังเป็๲รูปแบบเดิม”

       ถึงเวลา หนังสือจะโด่งดังไปทั่วต้าเยว่และแม้แต่ตัวหนังสือรูปแบบจานฮวาก็จะโด่งดังไปทั่วต้าเยว่

       เซี่ยยวี่หลัวไม่ได้กล่าวอะไร

       หลิ่วสวินเหมี่ยวใช้มือทั้งคู่ถือต้นฉบับที่เซี่ยยวี่หลัวเขียนยื่นส่งให้นาง “คุณชายโปรดเก็บไว้ อย่าลืมคืนให้สหายของท่าน กำชับเขา ว่าต้นฉบับนี้คาดว่าในภายภาคหน้าจะกลายเป็๲สมบัติล้ำค่า จะเลื่องชื่อไปชั่วกาล! ”

       เลื่องชื่อชั่วกาล?

       เซี่ยยวี่หลัวยิ้มด้วยอาการเก้อเขินอย่าดีกว่า เอากลับไปนางคงนำไปเผาต่างฟืน