เสียงะเิดังขึ้นกะทันหันขัดจังหวะการประมูล ทำให้ทุกสายตาหันมาทางหลินเฟิง
ทุกคนในลานประมูลต่างย่นคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัย มันเกิดอะไรขึ้น? ในพื้นที่ของเหล่าชนชั้นสูงมีคนก่อความวุ่นวายอย่างนั้นหรือ?
หลายคนที่มาพร้อมหลินเฟิงต่างพากันนิ่งอึ้ง เมื่อเห็นโต๊ะหินในศาลาถูกทำลาย ไอ้หมอนี่เป็พวกชอบก่อปัญหาจริงๆ สร้างปัญหาที่ลานประลองเชลยแล้ว ยังจะสร้างปัญหาที่นี่อีกหรือ?
แต่คนที่คาดไม่ถึงที่สุดก็คือ สาวงามที่นั่งอยู่ข้างๆ หลินเฟิง แค่ยกมือปาดน้ำตาไปครู่เดียว อึดใจต่อมาโต๊ะหินก็ถูกทำลายไปเสียแล้ว เมื่อเห็นแบบนั้นนางก็อดใจสั่นขึ้นมาไม่ได้ มีใครบางคนได้ลุกขึ้นมายืนหยัดต่อความชั่วร้ายเพื่อนาง
ผู้จัดการตกตะลึงเมื่อเห็นหลินเฟิงโกรธจัดขนาดนี้ ทันทีที่เขาพูดจบก็ได้ยินสียงะเิดังขึ้นแทบจะทันที ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก
เขาจ้องมองหลินเฟิงอย่างระมัดระวัง
แต่หลินเฟิงไม่สนใจสายตาของเขา และกล่าวอย่างเ็าว่า “ข้านำปีศาจสิงโตเพลิงของข้ามาประมูลที่ลานประมูลแห่งนี้ ดังนั้นข้าจึงกลายเป็แขกผู้ทรงเกียรติของที่นี่ แต่เ้ากลับละเลยและทำให้ข้าเสียหน้า นี่เป็วิธีการที่พวกเ้าปฏิบัติกับแขกผู้ทรงเกียรติอย่างนั้นหรือ?”
“ปีศาจสิงโตเพลิง!” ดวงตาของทุกคนพลันเบิกกว้างขึ้นมา เมื่อกี้เขาบอกว่าเป็ผู้นำปีศาจสิงโตเพลิงมาประมูลอย่างนั้นหรือ?!
หลายๆ คนที่ไม่รู้เื่นี้ต่างพากันตื่นใ ปีศาจสิงโตเพลิง คำคำนี้ช่างดึงดูดใจพวกเขาไม่น้อยเลยทีเดียว
นอกจากนี้พวกเขายังอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?! ถ้าพูดตามหลักเหตุผลแล้ว การที่หลินเฟิงนำปีศาจสิงโตเพลิงเข้าร่วมการประมูล ก็ไม่แปลกที่เขาจะกลายเป็แขกพิเศษ ดังนั้นก็ไม่น่าได้รับความอับอายอะไรไม่ใช่หรือ?
“ข้าก็เป็หนึ่งในแขกพิเศษเช่นเดียวกับเขา ั้แ่ข้ามาถึงที่นี่เขาก็ยังไม่หยุดคุกคามข้า เห็นได้ชัดว่าเ้าเลือกปฏิบัติ เ้าไม่สนใจความ้าของข้าและเลือกเอาใจเขาโดยการมอบหญิงรับใช้ที่กำลังดูแลข้าให้กับเขา แม้ว่าเขาจะทำเื่ต่ำทรามแต่เ้าก็ยังเลียแข้งเลียขาเขาเหมือนสุนัข ในฐานะที่เ้าเป็หนึ่งในผู้จัดการงานประมูลแต่กลับละเลยเื่ของข้า เ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถเลิกขายปีศาจสิงโตเพลิงของข้าได้?”
หลินเฟิงลุกขึ้นยืนและกล่าวต่อไปว่า “ถ้าเ้าจะปฏิบัติกับข้าเยี่ยงนี้ ก็จงเอาปีศาจสิงโตเพลิงของข้าคืนมา ข้าไม่สนใจเป็แขกพิเศษของที่นี่อีกต่อไป”
เมื่อผู้คนได้ยินดังนั้น พวกเขาก็มองสาวงามข้างหลินเฟิงรวมทั้งชายหนุ่มจากตระกูลชั้นสูงที่อยู่ด้านหลังเขา ทันใดนั้นพวกเขาก็ปะติดปะต่อเื่ราวทั้งหมดได้ ที่แท้ชายคนนั้นก็คือนายน้อยเินั่นเอง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้จัดการลานประมูลถึงไม่กล้าขัดใจเขา
อย่างไรก็ตามการกระทำแบบนี้ถือว่าไม่เคารพหลินเฟิง และยังทำให้หลินเฟิงเสียหน้าอีกด้วย ไม่ว่าใครที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับหลินเฟิงก็ต้องโกรธเกรี้ยวเป็ธรรมดาที่ถูกปฏิบัติเช่นนี้
ใบหน้าของผู้จัดการบิดเบี้ยว ไอ้สารเลวน้อยนี่…
เขาไม่รู้ว่าหลินเฟิงเป็แขกพิเศษที่นำปีศาจสิงโตเพลิงเข้าร่วมการประมูล เขาคาดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่รุนแรง จนทำให้เื่ราวลุกลามใหญ่โตแบบนี้ คำพูดของหลินเฟิงนั้นสมเหตุสมผลมาก ทำให้เขาไม่สามารถหาอะไรมาแก้ตัวได้เลย
ทันใดนั้นก็มีร่างเงาปรากฏขึ้นในพื้นที่ของเหล่าชนชั้นสูง เขาคือชายชราที่พูดคุยกับหลินเฟิงก่อนหน้านี้
“ต้องขออภัยกับการจัดการของพวกเราที่ทำให้ท่านต้องรู้สึกแย่” ชายชรากล่าวขณะมองหน้าของหลินเฟิงด้วยแววตาเสียใจ
“ขออภัย? คิดว่าคำพูดแค่นั้นจะพอหรือ?” หลินเฟิงกล่าวอย่างเ็า
ดวงตาของชายชราทอประกายเ็าวูบหนึ่ง ก่อนร่างจะกลายเป็ริ้วสีดำพุ่งไปด้านหน้าของผู้จัดการลานประมูล
“เพียะ!” เสียงตบดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ทุกคนเห็นร่างของผู้จัดการปลิวกระเด็นออกไป เมื่อครู่เขาเพิ่งพูดข่มหลินเฟิงให้ส่งตัวหญิงสาวคนนั้นไปให้นายน้อยเิ และตอนนี้เขาก็ได้รับผลของการกระทำแล้ว
“ไอ้ตัวไร้ประโยชน์!” ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงเ็า ชายคนนี้ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย ถึงแม้ว่านายน้อยเิจะเป็แขกพิเศษ แต่หลินเฟิงก็ถือว่าเป็แขกผู้ทรงเกียรติของลานประมูล! แล้วมันกล้าดีอย่างไรถึงปฏิบัติกับหลินเฟิงแบบนี้ต่อหน้าทุกคน?! ฉีกหน้าหลินเฟิงต่อหน้าแขกพิเศษ จนทำให้เขาโมโหและสร้างปัญหาใหญ่ขึ้นมา ดีแต่ตบตูดม้า[1] ไปวันๆ ไม่เคยใช้สมองทำงาน!
ผู้จัดการนอนกองอยู่บนพื้น เขาลุกขึ้นมาเช็ดเืตรงมุมปาก สีหน้าของเขาดูย่ำแย่ แม้ว่าเขาจะจ้องมองหลินเฟิงด้วยความโกรธแค้น แต่ตอนนี้เขาก็ไม่กล้ากล่าวอะไรออกมา
“ยังไม่รีบขอโทษเขาอีก?” ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงเ็า ทำให้ดวงตาของผู้จัดการแข็งกร้าวขึ้นมา แต่สายตาของชายชรานั้นเย็นเยือกจนทำให้เขาใจสั่นด้วยความกลัว เขามองไปที่หลินเฟิงและกล่าวว่า “ต้องขอโทษจริงๆ ขอรับ”
“คิดว่าข้าเดาความคิดจากสายตาเ้าไม่ออกหรือไง? ั้แ่เห็นเ้าครั้งแรก ข้าก็รู้แล้วว่าเ้ามีสายตาสุนัขแค่ไหน”
หลินเฟิงกล่าวเมื่อเห็นว่าผู้จัดการไม่จริงใจที่จะขอโทษเขา “เอามันไปให้พ้นหน้าข้า”
“ไม่ได้ยินหรือไง? ไสหัวไป!” ชายชรากล่าว ผู้จัดการโกรธมาก เพลิงโทสะของเขากำลังโหมกระหน่ำในอก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เลือกที่จะจากไป
เมื่อชายชราเห็นเช่นนั้น เขาก็หันกลับไปยิ้มให้หลินเฟิงด้วยความละอายใจและกล่าวว่า “ท่านพอใจกับการแก้ปัญหาในครั้งนี้หรือไม่?”
หลินเฟิงมองชายชราและหันกลับไปที่สาวงามข้างกายเขา “เื่ในวันนี้จะทำให้นางลำบาก หากข้าจะขอให้ท่านมอบนางให้กับข้า ท่านจะปฏิเสธหรือไม่?”
“ท่านมีเจตนาที่ดี แน่นอนว่าท่านสามารถนำนางไปด้วยได้” ชายชรากล่าวขณะเหลือบมองไปทางสาวงาม หญิงสาวคนนี้ช่างโชคดีจริงๆ ที่มาพบกับหลินเฟิง นอกจากนี้มันไม่ถือว่าเป็ปัญหา เพราะเขามีทาสผู้หญิงมากมายที่มาแทนที่นาง
หลินเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า “ข้าหวังว่านับั้แ่นี้ไป แขกพิเศษทุกท่านจะได้รับการปฏิบัติเท่าเทียมกัน และคงไม่มีเดรัจฉานที่ไหนหลุดมาเพ่นพ่านแว้งกัดคนอื่น”
ม่านตาของนายน้อยเิหดลงและมองไปที่หลินเฟิงชั่วร้าย หลินเฟิงทำให้เขาเสียหน้าหลายครั้ง รวมทั้งยังเรียกเขาว่าเดรัจฉานอีก!
เมื่อชายชราได้ยินที่หลินเฟิงกล่าว เขาเข้าใจสิ่งที่หลินเฟิง้าจะสื่อได้ทันที จากนั้นเขาก็หันไปทางชายหนุ่มและกล่าวขึ้นในทันที “นายน้อยเิ ที่นี่คือลานประมูล หวังว่าท่านจะไม่ทำให้พวกข้าต้องเสียหน้า และถ้ายังก่อความวุ่นวายอีก พวกเราคงไม่อยู่เฉยแน่ ข้าไม่สนใจว่าท่านจะประพฤติตัวยังไงเมื่ออยู่ข้างนอก แต่เมื่อท่านอยู่ที่นี่ ท่านจะต้องไม่ก่อความวุ่นวาย”
ชายหนุ่มจ้องมองหลินเฟิงด้วยสายตาอาฆาตและคิดว่าหลังจากจบการประมูล เขาจะต้องจัดการกับหลินเฟิงให้ได้ เขาจะทำให้หลินเฟิงต้องตายอย่างทรมาน
“ขอบคุณนายน้อยเิที่เข้าใจ” ชายชรากล่าวอย่างไม่แยแส จากนั้นกล่าวต่อว่า “ข้าหวังว่าทุกท่านจะฉลาดพอที่จะเคารพกฎของพวกเรา ข้าพูดมามากพอแล้ว การประมูลเริ่มต่อได้”
เมื่อกล่าวจบ ชายชราก็เหลือบมองไปที่หลินเฟิงเป็ครั้งสุดท้าย ก่อนพลิ้วร่างจากไป
หลินเฟิงมองตามร่างเงาที่จากไป ขณะที่หัวเราะในใจอย่างเ็า มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ในประโยคของชายชรา?! ที่พูดมาทั้งหมดก็แค่จะบอกนายน้อยเิคนนั้นว่า รอจนการประมูลสิ้นสุดลง ท่านสามารถจัดการกับหลินเฟิงได้ตามสบาย เห็นได้ชัดว่าที่หลินเฟิงก่อความวุ่นวายขึ้นมา ก็ทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจเช่นกัน แต่เพราะที่นี่คือลานประมูล ดังนั้นพวกเขาต้องรักษาความสงบ
อย่างไรก็ตามเมื่อหลินเฟิงออกจากลานประมูล นายน้อยตระกูลเิจะต้องแก้แค้นเขาแน่นอน!
“ขอบคุณเ้าค่ะ คุณชาย”
สาวงามที่นั่งอยู่ข้างกายจ้องมองหลินเฟิงด้วยสายตาซาบซึ้ง นางเข้าใจดีว่าที่หลินเฟิงขอนางจากชายชราคนนั้น ก็เพราะรู้ว่าตราบใดที่นางยังคงเป็คนของลานประมูล นางก็ต้องเผชิญกับชะตากรรมที่น่าสังเวชเช่นนี้อย่างแน่นอน
หลินเฟิงได้ยื่นมือช่วยนางจากชะตากรรมที่น่าเศร้า
“ข้าเพียงทำในสิ่งที่ควรทำ ไม่จำเป็ต้องขอบคุณ” หลินเฟิงกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
แต่นางส่ายหัวไม่เห็นด้วยกับคำพูดเขา ชายหนุ่มสวมหน้ากากสีเงินคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
เขาอาจดูเหมือนพวกอวดดี แต่ความจริงแล้วเขากลับเป็คนรอบคอบ เขาจงใจทำลายโต๊ะหินเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน ทำเื่เล็กให้กลายเป็เื่ใหญ่ จนทำให้ลานประมูลจำต้องออกหน้าเสียไม่ได้
สาวงามยังคงขอบคุณหลินเฟิงไม่หยุด ในสายตาของนางแล้ว หลินเฟิงคือผู้มีพระคุณ เพื่อปกป้องนาง เขาถึงกลับยอมสร้างความบาดหมางกับชายหนุ่มจากตระกูลชนชั้นสูงและยังขัดแย้งกับผู้จัดการ ทั้งหมดล้วนเป็เพราะนาง หากหลินเฟิงไม่ยื่นมือเข้ามา นางคงถูกส่งไปเป็ของเล่นของชายหนุ่มคนนั้น และต้องประสบกับชะตากรรมที่เลวร้ายแน่นอน
ลานประมูลเห็นนางเป็เพียงทาสและเครื่องมือไว้ใช้ประโยชน์ หากว่านางไม่งดงาม นางก็คงไม่มีค่าและไร้ประโยชน์สำหรับที่นี่ นอกจากนี้นางไม่เคยได้รับเกียรติจากใครเพราะสถานะอันต่ำต้อยของนาง
แต่หลินเฟิงกลับไม่ปฏิบัติต่อนางแบบนั้น ทั้งยังยืนหยัดปกป้องนาง เพื่อนางแล้วเขายอมสร้างเื่มากมาย สาวงามสาบานกับตัวเองว่าั้แ่นี้เป็ต้นไป นางจะจงรักภักดีและทุ่มเททุกอย่างให้กับหลินเฟิง
แน่นอนว่าหลินเฟิงไม่รู้ความคิดของเธอ เื่ที่เขาทำไปทั้งหมดเพื่อไม่ให้รู้สึกผิดต่อมโนธรรมในใจตัวเองเท่านั้น
หญิงสาวได้รับความอัปยศจากชายหนุ่มชนชั้นสูงเพราะหลินเฟิง เขาไม่สามารถทนเห็นหญิงสาวงดงามเช่นนี้ต้องทุกข์ทรมานได้ เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้บริสุทธิ์ต้องมาเผชิญกับชะตากรรมที่โหดร้าย
……………………………………………………………………………………………………………….
หมายเหตุ
[1] ตบตูดม้า หมายถึง ประจบสอพลอคนมีอำนาจ