หนานกงเยวี่ยลอบสูดหายใจลึก ท่าทางดูจนใจ “เื่การแต่งงานของยวี่เอ๋อร์ ได้มีการตกลงหมั้นหมายกันไว้นานแล้ว”
ครั้นเอ่ยออกไป ทุกคนพลันตกตะลึง
ตกลงหมั้นหมายกันไว้นานแล้วหรือ?
สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร?
ฮองเฮาอวี่เหวินหรี่ตาลงเล็กน้อย นางหันไปเหลือบมองเหนียนยวี่ ราวกับว่า้ายืนยันอะไรบางอย่าง
เพียงครู่เดียว ั์ตาของฮองเฮาอวี่เหวินแฝงรอยยิ้มเสี้ยวหนึ่ง สายตาที่มองเหนียนยวี่ยิ่งเผยให้เห็นถึงความสนุกที่ได้ดูงิ้วตรงหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ
ดูเหมือนว่า คนอื่นเองก็เฝ้าคิดกังวลถึงเื่การแต่งงานของเหนียนยวี่เช่นกัน
แค่คิดก็คงมิใช่เื่ดีนัก!
ฮองเฮาอวี่เหวินลอบเลิกคิ้วเล็กน้อย ทว่านางเองก็อยากจะลองดูเสียหน่อยว่า คุณหนูรองสกุลเหนียนผู้นี้จะรับมืออย่างไร!
องค์หญิงใหญ่ชิงเหอรู้สึกถึงความผิดปกติเช่นกัน นางขมวดคิ้ว แม้แต่น้ำเสียงยังแหลมขึ้นเล็กน้อย “หมั้นหมายกันไว้นานแล้ว หึ เื่สำคัญขนาดนี้ เหตุใดเปิ่นกงถึงไม่รู้?”
บรรยากาศกดดันชวนอึดอัดที่แฝงมาในน้ำเสียง ทำให้บางคนรู้สึกหายใจไม่ออก
หนานกงเยวี่ยชำเลืองมองฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนตามสัญชาตญาณ ั์ตาเป็ประกาย "ฮ่าๆ องค์หญิงใหญ่เพคะ แท้จริงแล้วน้อยคนนักที่จะรู้เื่นี้ ในตอนนั้นมีเพียงอนุภรรยาและท่านแม่เท่านั้นที่รู้เื่นี้เพคะ..."
ครั้นหนานกงเยวี่ยเอ่ยเื่นี้ ทุกคนต่างเบนสายตาไปมองฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนพร้อมกัน
ภายใต้สายตาของทุกคนที่มองมา ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เวลานี้ลูกธนูอยู่บนคันธนูแล้ว จำต้องยิงออกไป และเหนียนยวี่...
ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนเหลือบมองเหนียนยวี่ รูปลักษณ์ใบหน้าที่คล้ายคลึงสตรีนางนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งชวนให้นึกถึงความทรงจำบางอย่าง ความโกรธในใจพลันปะทุขึ้นมา ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนเอ่ยปากขึ้นมาอย่างเสียงดังว่า “เื่นี้หม่อมฉันเองก็เพิ่งนึกขึ้นได้ไม่นาน ยามนั้นตอนที่มารดาผู้ให้กำเนิดเหนียนยวี่ยังมีชีวิตอยู่ ตอนที่นางตั้งครรภ์ มารดานางก็ได้ทำเื่หมั้นหมายให้นางไว้นานแล้วเพคะ”
ครั้นเอ่ยจบ ทุกคนต่างตกตะลึง แม้แต่สีหน้าขององค์หญิงใหญ่ชิงเหอก็ยังเปลี่ยนไป
การหมั้นหมายที่มารดาของเหนียนยวี่เป็คนตัดสินใจ...
ถึงแม้ฐานะจะสูงศักดิ์เพียงใด นางก็เป็มารดาบุญธรรม เื่สำคัญอย่างการแต่งงานของเหนียนยวี่ สุดท้ายแล้ว นางคงไม่สามารถเทียบได้กับมารดาผู้ให้กำเนิดเหนียนยวี่ ยิ่งกว่านั้นหากมารดาที่เสียชีวิตไปแล้ว เป็คนจัดการเื่หมั้นหมายแต่งงานให้เหนียนยวี่เช่นนั้นจริง หากนางไม่ทำตาม จะไม่เป็การหยาบคายต่อผู้ที่เสียชีวิตไปแล้วหรอกหรือ?
ทว่าหากเื่นี้เป็เื่ที่พวกนางแต่งขึ้น...
องค์หญิงใหญ่ชิงเหอครุ่นคิดถึงการคาดเดานี้ หันไปมองเหนียนยวี่โดยไม่รู้ตัว
ไม่เพียงแต่นางเท่านั้น แต่หลายคนต่างทยอยหันไปมองเหนียนยวี่ ราวกับ้าเห็นอะไรบางอย่างบนใบหน้านาง
ทว่าเหนียนยวี่ที่นั่งอยู่ข้างองค์หญิงใหญ่ชิงเหอยังคงมีสีหน้าปกติ ไม่แปลกประหลาดใจอะไร ราวกับว่าสิ่งที่ทุกคนกำลังพูดถึงในยามนี้ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับนาง เหนียนยวี่ไม่ได้ยินเื่ที่พวกเขาพูดหรือ?
ปกติแล้ว หญิงสาวแต่ละจวน เมื่อถูกเอ่ยถึงเื่การแต่งงานของตนเอง ไม่ว่าจะมีปฏิกิริยาเช่นไร ก็ควรต้องมีปฏิกิริยาอยู่บ้างมิใช่หรือ ทว่าเหนียนยวี่ผู้นี้...
เป็คนที่แตกต่างอย่างแท้จริง!
“ท่านแม่ มารดาของยวี่เอ๋อร์ตอนไหน...”
เหนียนเย่าขมวดคิ้ว เมื่อครู่นี้ั้แ่ที่ได้ยินคำพูดของฮูหยินผู้เฒ่าเหนียน เขายังคงอยู่ในห้วงแห่งความใตลอด ตอนนั้นมารดาของเหนียนยวี่เคยหมั้นหมายการแต่งงานให้เหนียนยวี่เมื่อใดกัน?
ยิ่งกว่านั้น ในสถานการณ์เช่นวันนี้ ท่านอ๋องมู่้าสู่ขอนางแต่งงาน ท่านแม่เอ่ยมาเช่นนี้ เื่แต่งงานของท่านอ๋องมู่กับเหนียนยวี่จะถูกเอ่ยขึ้นมาได้อย่างไร?
ในขณะนั้น เหนียนเย่ากลับมารู้สึกตัวทันที เขาตระหนักว่าได้ว่าไม่สามารถปล่อยให้ตำแหน่ง ‘มู่หวังเฟย’ ชายาเอกของท่านอ๋องมู่หลุดลอยไปได้ ทว่าทันทีที่เขาเอ่ยออกมาได้ครึ่งเดียว ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนกลับเอ่ยแทรกขัดจังหวะ
“ย้อนกลับไปยามนั้น ยามที่มารดาของเหนียนยวี่ตั้งครรภ์ยวี่เอ๋อร์ มีคราหนึ่งนางไปถวายเครื่องหอมที่วัด ระหว่างทางบังเอิญประสบปัญหา เกือบต้องสูญเสียสองชีวิต โชคดีที่มีคนใจดีบังเอิญเข้ามาช่วยพวกนาง สองแม่ลูกไว้ เื่การแต่งงานจึงได้รับการหมั้นหมายในตอนนั้น ข้าคิดว่า มารดาของยวี่เอ๋อร์คงรู้สึกอยากตอบแทนน้ำใจคนผู้นั้นที่ได้ช่วยชีวิตพวกนางสองแม่ลูกไว้” ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนเอ่ยเสียงดังกังวาน นางไม่เปิดโอกาสให้เหนียนเย่าพูด วันนี้จะต้องไม่มีใครมาขัดขวางแผนการของนางได้
ครั้นเอ่ยจบ ทุกคนจึงต่างเข้าใจเื่ราวที่เกิดขึ้นแล้วว่าเป็เช่นไร
แท้จริงแล้วเป็การหมั้นั้แ่ที่นางยังอยู่ในท้องหรือ?
การตอบแทนน้ำใจโดยตกลงหมั้นหมายให้ั้แ่อยู่ในท้องก็เป็เื่ดี
ทว่าในเมื่อเป็เช่นนี้แล้ว การแต่งงานของคุณหนูรองสกุลเหนียนก็จะไม่เกี่ยวข้องกับท่านอ๋องมู่แล้วอย่างนั้นหรือ?
ทุกคนต่างลอบทอดถอนหายใจ ทว่าทันใดนั้น พวกเขาพลันได้ยินเสียงของเหนียนยวี่เอ่ยขึ้นมาว่า “แท้ที่จริงแล้วก็เป็การตัดปัญหาเื่ราวในอดีต ท่านย่า เช่นนั้นสามีที่ท่านแม่หมั้นหมายให้ยวี่เอ๋อร์คือใครหรือเ้าคะ”
เหนียนยวี่แอบยกยิ้มมุมปาก แต่งเื่ขึ้นมาถึงขนาดนี้ พวกนางคงคิดหนักน่าดู
ยามที่เหนียนยวี่เอ่ย นางหันไปจ้องมองฮูหยินผู้เฒ่าเหนียน ดวงตาของนางดูอ่อนโยนและไร้พิษสงอย่างชัดเจน ทว่ามิรู้เพราะเหตุใด ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนกลับตัวสั่นเทาขึ้นมา
แทบทุกคนในที่นั้น ไม่มีใครคาดคิดว่า คุณหนูรองสกุลเหนียนผู้นี้จะถามคำถามนี้เช่นนี้ออกมาด้วยตัวเอง ทว่าคำถามนี้เป็คำถามที่ติดอยู่ในใจทุกคน
หนานกงเยวี่ยกับเหนียนอีหลานรู้สึกกังวลน้อยลง เื่มาถึงตรงนี้และส่วนใหญ่อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกนางแล้ว เื่ ‘คนที่หมั้นหมายไว้กับเหนียนยวี่ เมื่อนานมาแล้วคือ’...
“คนใจดีผู้นั้นคือ คนจากตลาดตะวันออกเฉิงตง นามว่า จูฟู่กุ้ย” ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนกล่าว
จูฟู่กุ้ย?
เหนียนยวี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขัน ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนยังคงคำนึกถึงองค์หญิงใหญ่ชิงเหอกับฮองเฮาอวี่เหวินที่อยู่ตรงนี้ นางคงกลัวว่าพวกนางจะรู้จักใบหน้าที่แท้จริงของจูฟู่กุ้ย ดังนั้นจึงเอ่ยชื่อเช่นนี้ขึ้นมาหรือ?
จูฟู่กุ้ย ดี จูฟู่กุ้ย!
“วันนี้เขาก็มาด้วยเช่นกัน ยามนั้นตอนที่มารดาของเหนียนยวี่สิ้นชีวิต นางย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า จะต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับผู้มีพระคุณให้จงได้ ดังนั้นเพื่อให้ิญญาของนางได้ขึ้น์ไปอย่างสงบ หม่อมฉันจึงเชิญเขามา โดยคิดว่าให้เขามาหมั้นหมายเื่แต่งงานกับยวี่เอ๋อร์ในวันนี้ ทำตามปรารถนาของคนที่เสียชีวิตไปแล้วเพคะ” ฮูหยินผู้เฒ่าเหนียนเอ่ยอย่างจริงจัง
ในเมื่อเป็เช่นนี้ การแต่งงานของเหนียนยวี่กับจูฟู่กุ้ยก็นับว่าแน่นอนแล้ว เช่นนั้นคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องมู่แล้ว ทว่าในยามนี้...
ทุกคนต่างทยอยหันไปมองฮองเฮาอวี่เหวิน วันนี้ท่านอ๋องมู่ยังเดินทางมาไม่ถึง และฮองเฮาอวี่เหวินเสด็จมาในวันนี้ก็เพราะเื่การสู่ของคุณหนูรองสกุลเหนียนให้ท่านอ๋องมู่ ในตอนนี้นางควรจะเอ่ยอะไรออกมาบ้างแล้ว
ทว่าผ่านไปครู่ใหญ่ ฮองเฮาอวี่เหวินยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ทว่ากลับนิ่งเงียบไม่ได้เอ่ยอะไร ราวกับเป็คนนอกที่ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ และยังคงมองทุกเื่ราวตรงหน้าอย่างเงียบๆ โดยไม่มีแผนที่จะเอ่ยหรือทำอะไร
ปฏิกิริยาเช่นนี้อยู่ในสายตาของผู้คนรอบข้าง ไม่ว่ามองอย่างไรก็มิอาจคาดเดาได้
ทว่าในใจของหนานกงเยวี่ยและเหนียนอีหลานกลับถอนหายใจอย่างหนักหน่วงด้วยความโล่งอก เหนียนอีหลานพินิจมองฮองเฮาอวี่เหวิน ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวนาง ทันใดนางรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาฉับพลัน ราวกับว่าััเื่อะไรบางอย่างได้ ในใจของเหนียนอีหลานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ
เป็อย่างที่คิดหรือไม่?
ฮองเฮาอวี่เหวิน...
หรือเดิมทีแล้ว ฮองเฮามิเคยเห็นด้วยเื่การแต่งงานของท่านอ๋องมู่กับเหนียนยวี่เลย ดังนั้นมิใช่ว่าการที่ท่านอ๋องมู่ยังมาไม่ถึงในยามนี้ก็เป็แผนการของฮองเฮาอวี่เหวิน?
เพียงพริบตา ความตื่นเต้นสุดจะบรรยายพลันไหลเวียนอยู่ในใจของเหนียนอีหลาน ยากจะปิดบังความตื่นเต้นที่เอ่อล้นออกมา
หึ ต้องเป็เช่นนั้นอยู่แล้ว มันต้องเป็เช่นนั้นอยู่แล้ว!
เหนียนอีหลานยิ่งคิด ในใจก็ยิ่งปั่นป่วนและยิ่งยากจะกักเก็บปกปิดอารมณ์นั้นไหว เหนียนยวี่เป็แค่บุตรีอนุภรรยา จะไปคู่ควรกับตำแหน่งหวังเฟยของราชนิกุลได้อย่างไร!
ดี ช่างดีเหลือเกิน!
คิดดูแล้ว แม้แต่องค์เทพยังช่วยนาง
ไม่มีท่านอ๋องมู่คอยปกป้องนาง ฮองเฮาอวี่เหวินเองก็มองดูอยู่ด้านข้างอย่างเ็า เกรงว่าคงจะได้เห็นแต่เื่ดีแล้ว ในเมื่อเป็เช่นนี้ เหนียนยวี่ก็คงยิ่งไร้แรงขัดขวางเื่ในครานี้
วันนี้นางต้องได้แต่งงานกับชายเฒ่าขายเนื้อนั่นเป็แน่