ช่างเป็เด็กที่น่าภาคภูมิใจเขาเพิ่งจะสอนทุกคนถึงวิธีที่ถูกต้องในการเอาชีวิตรอดจากขุมนรกตอนนี้กลับถูกเสือดำและนิโคลัสเล่นงานเอาเสียแล้ว
รังมด สถานที่อันเป็เหมือนฝันร้ายของผู้อยู่อาศัยใน์ที่สาบสูญสถานที่ซึ่งบรรดาผู้ที่พยายามต่อต้านผู้คุมนั้นเคยได้ไปเยือนมาแล้ว
ต่อให้อึดสักแค่ไหน เพียง 3 วันก็ทำให้คนพวกนั้นเชื่องเหมือนกับสุนัขได้
สถานที่ซึ่งเรียกว่ารังมดนั้นยาว 60 เิเ กว้าง40 เิเ สูงประมาณ 3 เมตรเหมือนกับโลงศพเหล็กที่สร้างขึ้นในแนวตั้งคนที่ถูกขังจะอยู่ในท่าอื่นใดไม่ได้นอกจากท่ายืนขนาดจะงอเข่าลงถึงพื้นยังทำไม่ได้เลย
ต่อให้นักโทษเป็ยอดมนุษย์ ในเวลาเพียงแค่ 2 วันขาของเขาก็จะบวมเหมือนก้อนขนมปัง เส้นประสาทตึงราวกับจะตาย
ในรังมดไม่มีไฟฟ้า ไม่มีเสรีภาพ ไม่มีโถปัสสาวะเวลาถ่ายอุจจาระก็ต้องยืนถ่ายเอาเท่านั้นผู้คุมระดับสูงไม่มีวันกำจัดสิ่งนั้นให้แน่นักโทษต้องอยู่ในรังมดและภาวนาให้เวลาผ่านไปโดยเร็ว
แต่โภชนาการของที่นี่หลากหลายกว่าหน่อย นอกจากมันฝรั่งต้มแล้วบางครั้งก็เป็โจ๊ก บางครั้งก็เป็ขนมปังนึ่งหน้าต่างส่งอาหารเป็ประตูเหล็กที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าต้องใช้เวลาสักพักกว่าอาหารจะถึงปาก
ถ้าเคราะห์ดีก็จะได้ทานโจ๊กและมันฝรั่งต้ม อย่างไรเสีย อาหารก็อยู่ในชามถ้าเคราะห์ร้ายวันไหนได้ทานซาลาเปาเมื่อผู้คุมเปิดหน้าต่างและโยนซาลาเปาลงบนสิ่งสกปรกที่ตนเองขับถ่ายเอาไว้นั่นก็โดนไปเต็มๆ
นักโทษมีเพียงสองทางเลือก จะกินหรือจะตาย...
โดยไม่ต้องพิพากษาและไม่ต้องแก้ต่างผู้ต้องหาเสิ่นิถูกเปิดใช้เบรกวงกลมแม่เหล็กไฟฟ้าที่ข้อมือทั้งสองข้างเมื่อวงแหวนทั้งสองถูกดูดเข้าหากันอย่างพร้อมเพรียงมันก็กลายเป็กุญแจมือที่แข็งแกร่งที่สุด
ผู้คุมติดอาวุธปืนพิเศษคนหนึ่งสวมหมวกไอ้โม่งสีดำให้เขาก่อนจะพาเขาไปยังลิฟต์หนทางสู่์ แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นแต่โสตประสาทของเสิ่นินั้นคมชัดมาก เขาได้ยินถึงข้อแลกเปลี่ยนระหว่างนิโคลัสและเสือดำไม่มีอะไรมากไปกว่า “ขอบคุณท่านกรรมการบริหารมากผมเตรียมลูกเจี๊ยบตัวใหม่ไว้ให้แล้ว ไว้เดี๋ยวท่านลองแวะมาดูได้!”
“ตัวเดียวพอที่ไหน ผมจะเอา 3!” บทสนทนามีเนื้อหาทำนองนั้น
ลงลิฟต์ไปจนสุด เสิ่นิคำนวณระยะทางผ่านความเร็วและการเคลื่อนตัวลงของลิฟต์ทั้งหมดประมาณ 13 เมตร สูงประมาณสามชั้นครึ่งเมื่อออกจากลิฟต์ แสงก็ทิ่มเข้าตาเสิ่นิจนน่าประหลาดใจเขารู้ในทันทีว่ามันคือแสงแดด จากองศาที่แสงส่องมา ใช้คำนวณพิกัดบนโลกที่เขาอยู่น่าจะเป็ทางตะวันออกของญี่ปุ่น และเมื่อสายลมพัดผ่านหน้ากากเสิ่นิััได้ถึงกลิ่นอายรสเค็มจางๆ ในมวลอากาศแน่นอนว่าตอนนี้เขาอยู่กลางทะเลเสียงคมชัดจากแผ่นเหล็กใต้ฝ่าเท้าทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ชั้นล่างสุดแต่เสียงสะท้อนนั้นฟังดูกลวงเปล่าเกินไป...
เขาอยู่ในอาคารเหล็กที่ลอยเคว้งภาพโครงสร้าง์ที่สาบสูญแทบจะปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจนในหัวของเสิ่นิ...เขตหวงห้ามเซเวียร์ใช่มุมอับที่เทพเ้าลืมเสียที่ไหนกัน มันคือแท่นขุดเจาะน้ำมันขนาดใหญ่นอกชายฝั่ง!
ไอ้บ้าเอ๊ย ถ้าเขาอยู่ด้านนอก เขาสามารถค้นหาตำแหน่งของตัวเองได้จาก Googlemap จากนั้นก็อ้อนให้เมาส์แฮ็กระบบบัญชาการของกระทรวงกลาโหมสหรัฐฯสุ่มยิงขีปนาวุธวิศวกรรมสักสองสามลูกมาที่นี่ แค่นี้เขาก็สุขใจแล้ว
แต่ตอนนี้ เขากลับถูกผลักให้เดินไปข้างหน้าด้วยปืนทหารและในขณะที่ก้าวเท้านั้น เขาก็ไม่ทันได้ระวังจนซุ่มซ่ามสะดุดขอบประตูเสียงหัวเราะอย่างขี้เล่นดังขึ้นทันใด
“ฮ่าๆๆ ฉันชนะแล้ว! ฉันว่าแล้วว่าเขาต้องสะดุดล้ม!”
“เชอะ ยอดฝีมือบ้านไหน หลบขอบประตูไม่พ้น ทำให้ฉันเสียเงินเลย”เท้าใหญ่เตะไปที่ก้นของเสิ่นิ ทำให้เขากระเด็นออกไปอีกครึ่งเมตร
เสิ่นิถูกผู้คุมสองคนใช้กระบองไฟฟ้าจี้ให้ลุกขึ้นและเดินไปเรื่อยๆไม่ได้ดูสูงส่งหรือต่ำต้อย เขาเคยฝึกให้ทนทานต่อการทรมานมาก่อนสาหัสกว่านี้ก็เคยเจอมาแล้ว เมื่อเทียบกับสิ่งเหล่านี้ตอนนี้ผู้คุมคู่นี้เพียงแค่ปฏิบัติต่อเขาดุจ “แขกผู้มาเยือน” ก็เท่านั้น
เสิ่นิถูกพาตัวไปยังทางเดินอันมืดมิดเขาสามารถได้ยินเสียงร่ำไห้ทุกรูปแบบตลอดทางข้างหน้า
“เพื่อนบ้าน” เหล่านี้แบ่งได้ตามระยะเวลาที่เข้ามา เห็นได้ชัดว่าคนที่ยังด่าพ่อล่อแม่อยู่เป็พวกที่เพิ่งเข้ามาไม่นาน“ล็อก” พวกที่ใจยังสู้แต่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง น่าจะอยู่มาได้สองสามวันและพวกที่ส่งเสียงตึง! ตึง! ตึง! ร้องไม่ไหวแล้ว ได้แต่เอาศีรษะโขกกับประตูน่าจะอยู่มานานจน “สร้างแลนด์มาร์ค” ได้แล้ว
รังมด ถ้าอยู่ไปนานๆ อาจฆ่าคนได้เคยเกิดเหตุการณ์ที่คนในคุกกัดลิ้นฆ่าตัวตายมาแล้วดังนั้น์ที่สาบสูญจึงได้ออกมาตรการในการช่วยเหลือตนเองนั่นคือนักโทษทุกคนที่เข้าไปจะได้รับแจกการซองยาขาวยูนาน1หากกัดลิ้นขาดขึ้นมาจริงๆ จะได้ใช้โรยเพื่อห้ามเื อาจจะยังพอช่วยออกมาได้?
อีกมาตรการหนึ่งก็คือ จำกัดระยะเวลาของคนที่อยู่ในรังมดการทำร้ายผู้คุมเป็อาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุด จะให้คุมขังเพียงแค่ 10 วันเท่านั้นในครั้งแรก การกักขังจะเพิ่มขั้นเป็ 12 วันในครั้งที่สองโดยทั่วไปจะไม่มีใครลองถึงครั้งที่สาม
โทษ 15 วันเช่นเสิ่นิมันฝ่าฝืนกฎระเบียบโดยสิ้นเชิง แต่์ที่สาบสูญไม่ใช่องค์กรการกุศลไม่รับข้อร้องเรียนใด ได้แต่โทษที่เขาซวยเอง…
“เข้าไป!” ผู้คุมดึงไอ้โม่งบนศีรษะของเขาออกและผลักเขาเข้าไปในรังมดโดยที่ไม่รอให้เสิ่นิได้เห็นสถานการณ์ข้างนอกอย่างชัดเจน พวกเขาตอกประตูที่ถูกปิดหนึ่งครั้ง
โลกใบเล็กไม่อาจเห็นแสงได้แม้เพียงครึ่งเสี้ยวเสิ่นิััด้านนอกได้ด้วยมือเพียงเท่านั้น สภาพแวดล้อมโดยรอบประตูเหล็กบริสุทธิ์ ใช้ล็อกสมัยโบราณ เป็ไปไม่ได้เลยที่จะหลบหนี
ขณะที่เสิ่นิกำลังปรับตัวให้เข้ากับบ้านหลังใหม่เขาก็ได้ยินบทสนทนาระหว่างผู้คุมจากด้านนอก
“ฟังให้ดี ลุงแกกำชับให้ ‘บริการ’ หมอนี่เป็อย่างดี อย่าให้ผิดพลาด”ผู้คุมที่เตะเสิ่นิกำชับกับทหารยามด้านนอก
“วางใจเถอะ ไม่มีปัญหาแน่นอน! ช่วยทักทายคุณลุงแทนฉันด้วย!”เมื่อได้ยินเสียงนั้น เสิ่นิก็โขกหน้าผากชนกำแพง อดยิ้มไม่ได้เพราะเห็นได้ชัดว่าทหารยามคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาเช่นคนอื่นๆ
ณ จุดนี้ จากการหายใจ จากเสียงสูดลมเข้า-ออกทำให้สามารถแยกแยะได้เสิ่นิเดาได้ว่า ยามตัวน้อยนอกประตูนั้นมีน้ำหนักมากกว่า 100 กิโลกรัม เขาไม่เพียงแต่จะได้ยีนของลุงมาแต่จังหวะการหายใจของเขายังทำให้รู้ว่าเป็ผลมาจากการเบียดกันระหว่างปอดกับไขมัน
ไม่นานนักผู้คุมหลายคนก็จากไปยามตัวน้อยของรังมดเคาะประตูเหล็กและะโใส่หน้า “เฮ้ ฉันว่านายน่ะทางที่ดีช่วยว่าง่ายๆ ทำตัวดีๆ กับฉันหน่อย ถ้าอยู่เป็แล้วเฮียจะประทานซาลาเปาลูกใหม่ๆ ให้ ถ้าดื้อเฮียจะเอาซาลาเปาลูกบูดๆ ให้เข้าใจไหม?”
เสิ่นิได้ยินแบบนี้แล้วก็ยิ้มขึ้นมาอีกครั้งเห็นได้ชัดว่ายามตัวน้อยไม่ใช่คนเลว ต่อให้นักโทษไม่เชื่อฟังเขาเขาก็ยังจะให้ซาลาเปาอยู่ สำหรับวิชาทรมานคนแล้วเ้าอ้วนนี่ยังขาดจินตนาการขั้นพื้นฐานนัก
นี่เป็วันแรกที่เสิ่นิเข้ามาในรังมด เขาใช้วิธียืนสลับขากันแม้ว่ามันจะยากกว่าการยืนด้วยขาทั้งสองข้างมากแต่มันก็ช่วยยืดระยะเวลาก่อนที่ร่างกายของเขาจะแข็งทื่อได้ เย็นวันนี้เขาทานมันต้มอีกครั้งปริมาณที่ให้ผ่านหน้าต่างใต้ฝ่าเท้านั้นเยอะกว่าที่ขายในร้านอาหารในราคา 9 เคอลามาก ถือว่าอุตสาหกรรมนี้ยังพอมีน้ำใจอยู่บ้าง
จากการเคลื่อนไหวผ่านประตูเหล็ก เขารวบรวมข้อมูลมากมายเกี่ยวกับ“ยามตัวน้อย” ผู้นี้ ตัวอย่างเช่นเขาพูดมาก พูดไปเรื่อย ชอบทำเสียงเข้มแต่ไม่มีิญญาของความชั่วร้ายเลย ชอบฟังเพลงร็อก บางทีก็อยากเปิดแสดงคาบาเรต์
ผู้คุมที่นี่ไม่มีระบบผลัดเปลี่ยนเวรยาม เขาอยู่คนเดียวั้แ่เช้าจรดค่ำเขาเป็คนส่งอาหาร เขาเป็ผู้ปล่อยนักโทษในตอนท้าย เขานอนที่นี่ตอนกลางคืนเสียงกรนดังขนาดที่เสิ่นิซึ่งอยู่ถัดไปสองบานประตูก็ยังได้ยิน
สำหรับยามตัวน้อยด้านนอกนั่นโลกของเขาเป็เพียงห้องทรมานที่ใหญ่กว่าโรงเหล็กของเสิ่นิเพียงเล็กน้อยที่น่าเ็ปก็คือ เหล่านักโทษยังได้ออกไปข้างนอกหลังจากหมดโทษแต่มันกลับไม่มีวันสิ้นสุดเลยสำหรับผู้คุมคนนี้
อย่าได้งี่เง่าในความเงียบงัน แต่จงะเิในความเงียบงันยามตัวน้อยยังคงอยู่ในสภาพตลกโปกฮา เสิ่นิต้องหาโอกาสอันเหมาะสม ให้ยามอ้วนไขกรงเพื่อตนเองจะได้ยืดแขนเหยียดขา
วันรุ่งขึ้น เสิ่นิค่อยๆ เริ่มรู้สึกถึงความน่ากลัวของรังมดการยืนอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในความมืดมิดเช่นนี้ไม่เพียงแต่ทำร้ายร่างกายของนักโทษเท่านั้น แต่ยังลามไปถึงสภาพจิตใจของพวกเขาด้วยหากไม่เคยฝึกมา เสิ่นิเชื่อว่าเขาเองก็อาจจะเริ่มคลุ้งคลั่งได้
การยืนขาเดียวใช้การไม่ได้อีกต่อไป ต้องสร้างสรรค์ท่าทางให้มากขึ้นยกตัวอย่างเช่นใช้แขนและหลังเพื่อยันกำแพงแล้วปล่อยให้ร่างกายลอยอยู่กลางอากาศให้ร่างกายส่วนล่างได้มีเวลาพักผ่อน นี่เป็การฝึกฝนร่างกายอันเหนืุ์อีกประเภทหนึ่ง
วันที่ 3 ทุกอย่างยังคงเป็กิจวัตรอาหารเย็นถูกแทนที่ด้วยซาลาเปา 2 ลูกเสิ่นิยังไม่กล่าวอะไรกับยามอ้วนสักคำแต่หากเขาไม่สามารถหาวิธีเปลี่ยนแปลงสถานการณ์นี้ได้ ต่อให้ออกไปข้างนอกได้กว่าขาของเขาจะฟื้นตัวคงต้องใช้เวลาอีกหลายเดือน
เขาสัญญากับชางหลานว่าจะพารูมเมทผู้นี้ไปที่ “ชั้นโลกมนุษย์”ภายในหนึ่งเดือน คนเราต้องรักษาคำพูดโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อผู้ที่เชื่อมั่นในตัวเขาด้วยชีวิตของตนเอง
ดูเหมือนพระเ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของเสิ่นิ ในวันที่ 4 โอกาสที่เขารอคอย ในที่สุดก็มาถึง
“บ้าจริง! ทำไมการรื้อปืนมันยากจัง ต้องถอดชิ้นส่วนทั้งหมดภายใน 4 วินาที จะไปทำได้ยังไง!ไม่ได้จงใจหาหัวข้อการสอบให้เป็เื่ยากสำหรับฉันหรอกหรือ? หรือฉันจะต้องเป็ผู้คุมนักโทษชั่วคราวไปทั้งชีวิต?” ยามตัวน้อยถอนหายใจอยู่ภายนอก
“รื้อปืนใน 4 วินาทีมันยากตรงไหน?” เข้ามา 4 วันแล้วในที่สุดเสิ่นิก็เปิดบทสนทนากับฝ่ายตรงข้าม
“หืม? ที่แท้นายก็พูดได้ ฉันยังคิดว่านายเป็ใบ้ฉันว่า ถ้านายเจ๋งขนาดนั้น ก็ลองมารื้อให้ฉันดูสิ!” ยามตัวน้อยมักจะอารมณ์เสียอยู่เสมอเขาก้าวไปที่ประตูหน้าห้องขังเสิ่นิ
“ดันปืนเข้ามาทางหน้าต่างที่ส่งอาหาร ถ้าฉันทำไม่เสร็จภายใน 4 วินาที จากนี้ไป มื้อเย็นฉันจะเปลี่ยนไปกินอึ” เสิ่นิน้ำเสียงอวดดี
“ให้ดันปืนเข้าไป? นายคิดว่าฉันโง่เหรอ! ถึงจะส่งปืนให้นายจริงๆน่ะ!” ยามตัวน้อยยังคงก้มหน้าก้มตา
“ไม่ได้ให้ใส่ะุมาด้วย ตราบใดที่เป็ชิ้นส่วนปืนต่อให้ฉันมีความคิดแย่ๆ นายก็แสดงฝีมือได้ บางทีนายอาจไม่จำเป็ต้องสอบเลยด้วยซ้ำ?”เสิ่นิอวตารร่างเป็งูพิษที่หลอกล่อให้คนโดนฉกตาย
“เป็ความคิดที่ดี!” ทหารยามตัวน้อยเชื่อและเอาะุปืนออกจริงๆเขาเลื่อนปืนพกสีดำลอดผ่านหน้าต่างบานเล็กไป ภายใต้แสงสลัวเสิ่นิเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเป็ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ Colt M1911A1 มันคืออาวุธปืนที่เคยผ่านาโลกครั้งที่หนึ่ง าโลกครั้งที่สอง และาเวียดนามมา
“จะเริ่มจับเวลาตอนไหน?” ผู้คุมตัวน้อยยกนาฬิกาขึ้นพร้อมถาม
“ตอนนี้!” เสิ่นิใช้เท้าเกี่ยว เหวี่ยงปืนถึงตรงหน้า ใช้เวลาเพียง 3วินาที ยามตัวน้อยก็ได้เห็นกองชิ้นส่วนกระจัดกระจายอยู่บนพื้นลำกล้องปืนก็กองอยู่ที่นั่นเหมือนกัน
“ล้อเล่นน่า เพิ่งจะ 3 วินาทีเอง?!” ผู้คุมตัวน้อยอุทาน
***************************
1 ยาขาวยูนานหรือโสมซานซี ยาสมุนไพรมักใช้ส่วนรากเป็วัตถุดิบในการปรุงยาโดยมีสรรพคุณทำให้เืไหวเวียนดี บรรเทาอาการเ็ป ลดการอักเสบบวมและห้ามเืสำหรับาแภายนอก