หานฉงอันพูดแต่ละคำออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลัง พร้อมกับท่าทางสง่างาม ถึงแม้ว่าจะสวมชุดนักโทษอยู่ แต่ก็ไม่ได้สูญเสียท่าทางของผู้นำตระกูลเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเขาพูดคำนี้ออกมา ความสงสัยของทุกคนก็หมดไป อย่างไรท่าทีของหานฉงอันก็ดูเหมือนไม่ได้ถูกบังคับและจริงจังอย่างมาก
หลังจากหานฉงอันพูดจบ ใต้เท้าโอวหยางก็พูดเสริมอย่างรวดเร็วว่า “ความวุ่นวายในจวนฉินอ๋องวันนี้ ไท่เฟยทรงเมตตา ลงโทษฮูหยินสวี่เป็ตัวอย่างเท่านั้น และไม่เอาผิดคนอื่นๆ หวังว่าทุกท่านจะทำตัวให้ดีๆ! หากยังกล้าทำเื่บ้าๆ บอๆ แบบนี้อีก จะไม่มีการให้อภัยอย่างเด็ดขาด!”
ทันทีที่สิ้นเสียง ผู้ชมยังคงนิ่งเงียบ ฝูงชนเหล่านี้ต่างหวาดกลัวและคิดไม่ถึงว่าในชั่วพริบตาเื่ราวจะกลายเป็เช่นนี้!
มู่หรงหว่านหรูขยิบตาให้ฝูงชนทันที ในไม่ช้าก็มีคนสองสามคนโค้งคำนับ “ไท่เฟยทรงเมตตาเหลือเกิน! ขอบพระทัยไท่เฟยสำหรับการละเว้นโทษ!”
ด้วยเช่นนี้จึงเป็ผลให้ทุกคนในฝูงชนคุกเข่าลงและะโขอบคุณ ช่างเป็ฉากที่งดงามที่ประตูศาลต้าหลี่
แต่กลับมีเพียงมู่หลิวเยวี่ยคนเดียวที่ไม่คุกเข่า นางยืนอยู่ในมุมด้านข้างมุมหนึ่ง มองไปที่หานรั่วเสวี่ยอย่างเ็า แน่นอนว่าหานรั่วเสวี่ยเห็นนาง ทว่าแค่เหลือบมองแวบเดียวและรีบก้มหน้าลงทันที
เมื่อเห็นหานรั่วเสวี่ยก้มหน้าลง มู่หลิวเยวี่ยก็ยิ่งโกรธมากขึ้น นางเป็คนทะนงตัวมาโดยตลอด นางดูถูกมู่หรงหว่านหรูผู้เป็เพียงบุตรสาวบุญธรรมและดูถูกฮูหยินสวี่ แต่เพื่อชะลอการสืบสวนของหานอวิ๋นซี นางจึงไม่ลังเลที่จะร่วมมือกับสองคนนี้ แต่ไม่คาดคิดว่าผลลัพธ์จะเป็การกระทำที่เหนื่อยเปล่าและไร้ประโยชน์ นอกจากทำอะไรหานอวิ๋นซีไม่ได้แล้ว ก็ยังทำให้นางได้กุญแจห้องเก็บของตระกูลหานมาอย่างถูกต้องอีกด้วย
เมื่อมองไปที่หานอวิ๋นซีที่ยืนตระหง่านอยู่ นางจะหายใจคล่องได้อย่างไร?
มู่หลิวเยวี่ยหรี่ตาของนางราวกับกำลังตัดสินใจบางอย่าง
ในเวลานี้ เมื่อเห็นคนไร้ยางอายคุกเข่าอยู่เต็มพื้น อี้ไท่เฟยผู้ซึ่งไม่พอใจมาตลอด ก็มีสีหน้าที่ดีขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม นางยังคงหยิ่งยโสและเหลือบมองผู้คนด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ไม่พูดอะไรและ้าจะเดินออกไป
หานอวิ๋นซีที่รีบร้อนอยากจะไปดูสถานการณ์ของอี๋เหนียงเจ็ดและเสี่ยวอี้เอ๋อร์ว่าเป็อย่างไร เมื่อกำลังจะหันหลังกลับเดินออกไป จู่ๆ มู่หลิวเยวี่ยก็ออกมาจากด้านข้างและะโเสียงดังว่า “ฉินหวังเฟย ในที่สุดวันนี้ข้าก็ได้พบเ้า ข้าคิดว่าเ้าขี้ขลาดใจเสาะเสียอีก ถึงได้เอาแต่ซ่อนตัว!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา อี้ไท่เฟย มู่หรงหว่านหรู และหานอวิ๋นซีก็หยุดฝีเท้าลงพร้อมกันและหันศีรษะไปมอง ในขณะเดียวกัน คนที่คุกเข่าต่างก็มองไปทางขวาด้วยความประหลาดใจ
เมื่อเห็นมู่หลิวเยวี่ยยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสง่างาม โดยอยู่ท่ามกลางผู้คนที่กำลังคุกเข่าและกราบไหว้
มู่หลิวเยวี่ยรู้ว่าหากเปิดเผยการเดิมพันของนางออกมาในวันนี้ จะส่งผลต่อการสืบสวนหาตัวผู้กระทำผิดที่แท้จริงของพ่อและพี่ชายของนาง อย่างไรก็ตาม เพื่อโค่นล้มหานอวิ๋นซีแล้ว นางยินดีจะทำทุกอย่าง!
ใช้ประโยชน์จากผู้คนมากมายที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ นาง้าให้ทุกคนรู้ว่านางมีเดิมพันกับหานอวิ๋นซี และหลังจากนี้สามวันจะต้องทำตามสัญญาที่จะเปลื้องผ้าและเดินไปตามถนน!
นางเดาว่าหานอวิ๋นซียังไม่พบผู้กระทำความผิดตัวจริง หากหาเจอก็คงอวดนางไปนานแล้ว และคงไม่ปรากฏตัวช้าขนาดนี้ใช่หรือไม่?
เหลือเวลาอีกเพียงสามวัน และตอนนี้นางกำลังจะเปิดเผยเื่นี้ให้ทุกคนได้รู้ ในเวลาเพียงสามวัน นางมีวิธีมากมายที่จะสร้างปัญหาต่อโดยไม่ปล่อยให้นางมีเวลาสืบสวนคดีนี้
อย่างไรก็ตาม หานอวิ๋นซีจะต้องแพ้การเดิมพันนี้!
อี้ไท่เฟยเหลือบมองมู่หรงหว่านหรูและยกริมฝีปากอย่างเย้ยหยัน นางหันกลับมาอย่างสง่างามและไม่ได้คิดที่จะเดินเข้าไป ดูเหมือนว่าละครของตระกูลหานจะจบลงแล้ว แต่ละครของหานอวิ๋นซียังไม่จบ!
ปัญหาเก่าไปแล้ว ปัญหาใหม่ก็มาต่อ มนุษยสัมพันธ์ของหานอวิ๋นซีนี่ไม่ค่อยดีเอาเสียเลย
มู่หรงหว่านหรูไม่คาดคิดว่ามู่หลิวเยวี่ยจะะโออกมาในเวลานี้ มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ นางมองมู่หลิวเยวี่ยอย่างมีความหมายและส่งสัญญาณกับนางว่า แม้จะมีเื่วุ่นวายแต่นางจะช่วยเหลือในอีกสามวันข้างหน้าอย่างแน่นอน จะไม่ให้หานอวิ๋นซีได้มีเวลาคิดเื่การหาตัวผู้กระทำผิดที่แท้จริง
คนที่ไม่คาดคิดที่สุดคือหานอวิ๋นซี นางไม่เคยคิดเลยว่ามู่หลิวเยวี่ยจะเปิดเผยการเดิมพันในโอกาสนี้
ด้วยความใ นางจึงตำหนิออกมาทันทีว่า “มู่หลิวเยวี่ย เ้าชักจะทำเกินไปแล้วนะ! เื่ส่วนตัวของเราจำเป็ต้องเปิดเผยในที่สาธารณะด้วยหรือไร? เ้าน่าจะรู้ว่าผลกระทบมันจะรุนแรงขนาดไหน!”
หานอวิ๋นซีพูดอย่างตรงไปตรงมา เมื่อเื่เดิมพันถูกเปิดเผย เื่ที่นางช่วยแม่ทัพใหญ่ในการสืบหาผู้ร้ายตัวจริงของการวางยาพิษก็จะถูกเปิดเผย เื่นี้เกี่ยวข้องกับสายลับของเป่ยลี่ และหลงเฟยเยี่ยก็เก็บเื่นี้เป็ความลับมาโดยตลอด!
มู่หลิวเยวี่ยเป็บ้าหรือโง่ไปแล้วกันแน่?
ใครจะรู้ว่าเมื่อเผชิญกับคำเตือนที่ตรงไปตรงมาของหานอวิ๋นซี แทนที่จะยับยั้งตัวเอง มู่หลิวเยวี่ยกลับทวีความรุนแรงขึ้น “ฉินหวังเฟย หรือว่าเ้ากลัวแพ้ เลยไม่กล้าที่จะประกาศเื่นี้? อีกสามวัน ก็ถึงวันสิ้นสุดการเดิมพันแล้ว ในเมื่อวันนี้ทุกคนมาพร้อมกัน รวมทั้งไท่เฟยด้วย ก็ควรจะประกาศเื่นี้ให้ทุกคนได้ร่วมเป็สักขีพยาน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เ้าเสียใจภายหลังและไม่ยอมรับมัน”
“เ้า!” หานอวิ๋นซีโกรธเกรี้ยวอย่างมาก นางเหลือบมองสองแม่ลูกหลี่ซื่อ และเห็นว่าหานรั่วเสวี่ยหน้าตาบูดบึ้ง ในขณะที่หลี่ซื่อยังคงสงบเหมือนปกติ
หากหลี่ซื่อรู้เื่การเดิมพันกับมู่หลิวเยวี่ย นางจะตอบสนองอย่างไรกันนะ?
เมื่อเห็นว่าหานอวิ๋นซีไม่ตอบ มู่หลิวเยวี่ยจึงเพิ่มการโจมตีและถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “ฉินหวังเฟย หรือว่าเ้าไม่กล้า? เ้าพร้อมที่จะรับภาระของเ้าแล้วใช่หรือไม่?”
หานอวิ๋นซีหรี่ตาลง ร่างทั้งร่างเผยความอาฆาตออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะทุกคนอยู่ นางคงพุ่งเข้าไปปิดปากมู่หลิวเยวี่ยแล้วจริงๆ!
ยัยบ้านี่!
ผู้ต้องสงสัยก็อยู่ที่นี่ นางเอาแต่พูดอยู่ได้!
“พี่สะใภ้ ท่านเดิมพันอะไรกับคุณหนูหลิวเยวี่ยกันแน่? คงไม่ใช่เื่น่าอายใช่หรือไม่ พูออกมาให้ทุกคนฟังเถอะ” เวลาแบบนี้มู่หรงหว่านหรูจะนิ่งเฉยได้อย่างไรล่ะ?
“ใช่ ไม่ใช่เื่น่าอายอะไรหรอก ฉินหวังเฟย ข้าพูดให้ได้นะ” มู่หลิวเยวี่ยที่เร่งรัดทุกย่างก้าว
“คุณหนูหลิวเยวี่ย มันคือเื่อะไรกันแน่ เ้าพูดออกมาเถอะ ข้าอยู่ที่นี่ ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเ้าอย่างแน่นอน!” อี้ไท่เฟยเองก็เปิดปากพูดเช่นกัน
ภายใต้ความสนใจของทุกคน มู่หลิวเยวี่ยยิ่งรู้สึกเติมเต็มเป็พิเศษ เมื่อนางเดินเข้าไป ทุกคนก็ตั้งใจหลีกทาง
มองไปที่มู่หลิวเยวี่ยอย่างเ็า หานอวิ๋นซีไม่สามารถหยุดเื่นี้ได้อีกต่อไป ดังนั้นนางจึงตัดสินใจพูดออกไปทั้งหมด!
อย่างไรก็ตามนี่คือเมืองหลวงและเป็เขตแดนของหลงเฟยเยี่ย หากหลี่ซื่อ้าจะหลบหนีก็คงไม่ง่ายขนาดนั้น ก่อนที่ผลการทดสอบชาจะออกมา ก็ใช้โอกาสนี้ทดสอบสองแม่ลูกหลี่ซื่อไปเลยแล้วกัน
หานอวิ๋นซีตั้งตารอคอยปฏิกิริยาของหลี่ซื่อ
เมื่อมู่หลิวเยวี่ยเดินลงบันได ก็อดไม่ได้ที่จะพูดทันที “ทูลอี้ไท่เฟย ฉินหวังเฟยเดิมพันกับหม่อมฉันในการค้นหาผู้ร้ายตัวจริงที่วางยาท่านแม่ทัพภายในหนึ่งเดือน หากแพ้...”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ มู่หลิวเยวี่ยก็จงใจส่งสายตายั่วยุหานอวิ๋นซีก่อนที่จะพูดต่อว่า “หากแพ้ ต้องถอดเสื้อผ้าแล้ววิ่งไปรอบๆ ถนนเสวียนอู่ และอีกสามวันก็ถึงเวลาที่กำหนดไว้!”
ทันทีที่พูดจบ ฝูงชนที่เต็มไปด้วยความเงียบในตอนแรก ไม่นานก็เกิดความโกลาหลขึ้น!
“โอ้พระเ้า! การเดิมพันนี้...มันสูงมากเหลือเกิน!”
“ใครเป็คนวางเดิมพันนี้กัน มันรุนแรงเกินไป!”
“จุ๊จุ๊จุ๊...ตั้งตารอเลยล่ะ!”
…
ต้องบอกว่าการเดิมพันนั้นทำเอาหลายคนใไม่น้อย จนคนมากมายต่างพูดคุยกันว่าพวกนางเดิมพันอะไร หานอวิ๋นซีมองไปที่สองแม่ลูกหลี่ซื่อในทันที แต่กลับสังเกตเห็นว่าหานรั่วเสวี่ยยังคงมีท่าทางที่มีความสุขอยู่ และในทางกลับกันหลี่ซื่อยังคงสงบนิ่งเงียบตามปกติไม่แสดงอาการใหรือรู้สึกผิดใดๆ
พวกนาง...เป็แบบนี้ได้อย่างไร?
อย่างน้อยก็ควรมีปฏิกิริยาสักนิดสิ!
หานอวิ๋นซีที่ไม่อยากจะเชื่อ อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าการคาดเดาของตัวเองผิดอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ในความเป็จริง ในใจของหลี่ซื่อเวลานี้เข้มแข็งอย่างมาก
เดิมทีคิดว่าหานอวิ๋นซีกลับมาครั้งนี้ต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน และไม่มีเวลาสนใจเื่ของแม่ทัพมู่ แต่ใครจะรู้ว่าแค่เพียงครึ่งวันนางก็สามารถพลิกสถานการณ์ได้แล้ว! แล้วใครจะรู้อีกว่าหานอวิ๋นซียังมีการเดิมพันเช่นนี้ด้วย
เหลือเวลาอีกเพียงสามวันในระยะเวลาการเดิมพัน การเดิมพันนั้นสูงมาก ด้วยนิสัยของหานอวิ๋นซีแล้ว นางจะเต็มใจแพ้ได้อย่างไร?
หากไม่แพ้ เช่นนั้นก็ต้องชนะ ซึ่งหมายความว่าหานอวิ๋นซีต้องหาผู้กระทำความผิดที่แท้จริงให้ได้ภายในสามวัน
แต่หลังจากผ่านไปสามวัน นางจะหาใครได้ล่ะ?
ครั้งก่อนหานอวิ๋นซีและหลงเฟยเยี่ยแอบค้นในเรือนของนาง แต่ก็ค้นไม่เจออะไร ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสงสัยนาง แต่ก็ไม่มีหลักฐานอยู่ดี
และเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา หานอวิ๋นซีถูกลักพาตัวไป จะเอาเวลาที่ไหนไปตรวจสอบพิษได้?
หรือว่านางจะมีหลักฐานอยู่ในมือแล้ว? นั่นเลยเป็เหตุผลที่นางกล้าที่จะเดิมพันรุนแรงเช่นนี้?
หรือว่าจะเป็กระป๋องชา?
เมื่อคิดถึงเื่นี้ หลี่ซื่อก็ไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ นางมักจะจัดการสิ่งต่างๆ อย่างเข้มงวดที่สุด นอกจากกระป๋องชาแล้ว ก็ไม่มีหลักฐานใดๆ หลงเหลืออยู่เลย แม้ว่าหานอวิ๋นซีจะสงสัยนาง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรนางได้
แต่กระป๋องชากระป๋องนั้น...
ยิ่งหลี่ซื่อคิดเกี่ยวกับเื่นี้มากเท่าไร นางก็ยิ่งกังวลมากขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม นางซุ่มซ่อนมานานหลายปี การวางตัวของนางนั้นไม่ธรรมดาและยังคงสงบอยู่เสมอ
ในไม่ช้า นางก็ปลอบใจตัวเอง ไม่ว่าอะไรจะพูดอย่างไร ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นจึงไม่ควรด่วนสรุปเช่นนี้!
นอกจากนี้วิธีการวางยาพิษของนางยังซับซ้อนมาก แม้ว่ากระป๋องชาอาบยาพิษจะตกไปอยู่ในมือของหานอวิ๋นซี หานอวิ๋นซีก็อาจจะหาสาเหตุไม่ได้
ต้องรู้ว่านอกจากปรมาจารย์แล้ว ก็ไม่มีใครอื่นในโลกที่สามารถแยกใบชาพิษที่นางทำขึ้นมาเองได้
หลี่ซื่อที่จัดการกับความคิดได้ในเวลาอันสั้น สีหน้าของนางก็สงบมากขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีข้อบกพร่องใดๆ
ยิ่งหานอวิ๋นซีมองนางก็ยิ่งงงงวย อยากจะยอมรับว่าตนเองเดาผิด นางก็ทำไม่ได้ แต่ปฏิกิริยาของหลี่ซื่อนั้น...
เฮ้อ เวลานี้หลงเฟยเยี่ยกำลังทำอะไรอยู่กันนะ?
หาปรมาจารย์ด้านพิษเพื่อรายงานการทดสอบต้องใช้เวลานานขนาดนี้เลยหรือ? ถ้าได้รายงานการทดสอบแล้ว ก็จะมีหลักฐานและสามารถจับคนได้!
“หานอวิ๋นซี สิ่งที่คุณหนูหลิวเยวี่ยพูดจริงหรือไม่?”
คำพูดของอี้ไท่เฟยทำให้รอบข้างที่เสียงดังสงบลงทันที และยังทำให้เรียกสติหานอวิ๋นซีกลับมาด้วย
มู่หรงหว่านหรูพูดขึ้นมาติดๆ “พี่สะใภ้ มันไม่จริงใช่หรือไม่? การที่ท่านหายไปหลายวัน คงไม่ได้หลีกเลี่ยงการเดิมพันนี้หรอกใช่หรือไม่? พี่สะใภ้ แม้ว่า...แม้ว่าการเดิมพันจะสูงเกินไป แต่คนเราก็ควรที่จะรักษาคำพูด!”
หานอวิ๋นซีรู้สึกกังวลอย่างมากว่าสิ่งที่นางคาดเดานั้นถูกต้องหรือไม่ ครู่หนึ่งนางเพิกเฉยต่อการเดิมพันไป หลังจากฟังอี้ไท่เฟยและมู่หรงหว่านหรูพูดแล้ว จึงรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
คนกลุ่มนี้ช่างน่ารังเกียจจริงๆ แต่ละคนต่างมีเจตนาไม่ดี สร้างปัญหา และรอดูเื่ตลกของนาง!
หานอวิ๋นซีรู้สึกรำคาญอย่างมาก เลยไม่ได้ตอบอี้ไท่เฟยไป แต่ใครจะรู้ว่าในขณะเดียวกัน ก็มีบุคคลที่ไม่คาดคิดพูดขึ้นมา
“พี่หญิง ข้าได้ยินเกี่ยวกับการเดิมพันนี้จากคุณหนูหลิวเยวี่ยมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ท่านคงไม่ได้คิดจะโกงใช่หรือไม่?” คนที่พูดไม่ใช่ใครอื่น นอกจากหานรั่วเสวี่ย!
หานรั่วเสวี่ย!
ผู้ต้องสงสัยที่หานอวิ๋นซีคิดเอาไว้ ผู้ต้องสงสัยที่ให้ใบชาพิษแก่มู่หลิวเยวี่ยด้วยตัวเอง คิดไม่ถึงเลยว่าจะไม่รู้สึกผิด ทั้งยังช่วยมู่หลิวเยวี่ยอีก?
