" เอ่อ มีโจรชุกชุมไหมครับ ? " แนชถามแบรด

  " ตามทางระหว่างหมู่บ้านที่ไกล ๆ ก็มีแหละ แต่หมู่บ้านเรากับเมืองมันใกล้กัน คนสัญจรไปมา ไม่เคยมีโจรหรอก กลางคืนก็ไม่มีคนเดินทาง หรือค้างแรมนอกเมืองหรอกนะ ใกล้กันขนาดนี้ ที่สำคัญติดอาณาเขตเอลฟ์ด้วย พวกนอกคอกเข้าอาณาเขตเอลฟ์มีแต่ตายกับตาย " เขาตอบแนช

  " เพราะแบบนี้ คนที่เดินทางไกลส่วนใหญ่ก็ต้องแวะตามแต่ละเมืองหรือหมู่บ้านไปเรื่อย ๆ ใช่ไหมครับ เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินทางระยะไกล ๆ ต่อครั้ง ? " เขาถามต่อ 

  " ใช่ แต่มันก็ยังมีระยะทางที่ไกลอยู่ดี เช่น เมืองจากอาณาจักรหนึ่งไปยังเมืองของอีกอาณาจักรหนึ่ง ก็ค่อนข้างไกลอยู่ หรือตามระหว่างทางที่เป็๲อาณาเขตป่าหรือทางที่ซับซ้อน พวกโจรที่ชำนาญทางก็จะคอยดักปล้นและหลบหนีไป " แบรดตอบ

  " ไม่มีเวทย์ที่ใช้ส่งคนจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งหรือครับ ? " เด็กชายยังสงสัยต่อ

  " มีซิ เหมือนที่เคยบอกว่า สามารถวาร์ป ( Warp ) ออกจากดันเจี้ยนได้ ต้องเก่งเวทย์วาร์ปพอสมควรเลยนะถึงจะสามารถพาเพื่อนในปาร์ตี้ออกมาด้วยได้ แต่มันก็แค่ระยะใกล้ ๆ ไงละ ถ้าระยะไกลต้องใช้เวทย์ เทเลพอร์ต ( Teleport ) ซึ่งก็มีคนใช้ได้อยู่เยอะ แต่ก็แค่พาตัวเองไปได้เท่านั้นแหละ น้อยมากที่จะสามารถส่งคนอื่นจำนวนมาก ๆ ไปได้ ต้องใช้มานาเยอะมากและต้องใช้นักเวทย์หลายคนด้วย และไปเฉพาะที่นักเวทย์ผู้ร่ายเวทย์เคยไปแล้วด้วยเท่านั้น ที่เมืองหลวงมีคนใช้เวทย์เทเลพอร์ตก็เฉพาะในราชวังเท่านั้น " แบรดอธิบาย

  " อืมม " แนชทำท่าครุ่นคิด " ที่ทำไม่ได้คือชำนาญไม่มากพอกับมานาไม่พอซินะครับ ? "

  " ใช่ " แบรดพยักหน้าตอบ " บางคนเทเลพอร์ตแค่ตัวเองยังต้องพักทั้งวันเลยนะ " 

  แนชพยักหน้า " เอ่อ แล้วทำไมลุงไม่เอากระต่าย ใส่ถุงมิติละครับ " เขาสงสัยว่ามันจะใส่สิ่งมีชีวิตได้ไหม

  " มันใส่สิ่งมีชีวิตไม่ได้ เคยมีคนทดลองแล้ว กระเป๋ามันไม่ดูดเข้าไป ถ้าไม่อย่างนั้น ลำบากกันน่าดูเลย คนลักพาตัวคนอื่นไปขายคงมีถมเถเลยแหละ ถ้าทำกระเป๋าที่จุได้เยอะ ๆ นี่หายนะแน่นอน " แบรดตอบ 

  " ถ้าเป็๲นักเวทย์ขั้นสูงสุดทำออกมาละครับ ? " แนชยังสงสัย

  " ที่ทำการทดลองก็พวกขั้นเชี่ยวชาญขึ้นไปแล้วทั้งนั้นนี่แหละ เพราะฉะนั้นเลยหายห่วงได้ พวกลักลอบค้าทาสผิดกฏหมาย เลยโดนกวาดล้างได้ง่าย ๆ " เขาตอบคลายความสงสัยให้เด็กชาย 

  " งืมมมม ดีแหะ ไม่งั้นเด็กกำพร้านี่อาจโดนจับไปจนหมดเลยก็ได้ คนที่เอาไปขายก็สบายเลย ไม่ต้องลงทุนอะไร " แนชบอก 

  แบรดมองเด็กชายตรงหน้า พลันเกิดความคิดได้ว่าด้วยความเข้าใจอะไรรวดเร็วของเด็กชายเขาน่าจะสอนวิชาการต่อสู้ให้เด็กชายเอาไว้ปกป้องตัวเอง พอคิดจบก็กำลังจะถามเด็กชายว่าสนใจไหม พนักงานก็เดินออกมาแล้ว 

  " ขอโทษที่ให้รอนะครับท่าน นี่คือค่ากระต่ายครับ ส่วนนี้คือรายละเอียด " พนักงานส่งกระดาษ กับเงินใส่ถาดมา เด็กชายตื่นเต้นจนตาโต นี่ซินะ เงินของที่นี่ เป็๲เหรียญตามชื่อเรียกของมันเลย ทองแดง เงิน ส่วนเหรียญทองก็คงเป็๲แบบนี้เหมือนกันมั้ง เพราะในถาดไม่มี 

  " เอ้า ทั้งหมด 11 กิโล กับอีก 6 ขีด เป็๲ทั้งหมด 1 เงินใหญ่ 1 เงินเล็กกับอีก 6 ทองแดงใหญ่ " แบรดหันมาบอก พร้อมกับส่งใบรายละเอียดมาให้ 

  " เก็บเงินของเ๽้าด้วยซิ " เขาหยิบเงินจากถาดส่งให้เด็กชายแล้วหันไปทางพนักงาน " ฝากลงทะเบียนให้เด็กคนนี้ด้วย เพราะข้าจะให้เด็กคนนี้มาเป็๲ตัวแทนขายของให้ข้า "

  " ได้ครับท่าน รอสักครู่ " พนักงานเดินหายไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับแผ่นป้ายทองแดงเรียบ ๆ 1 แผ่น พร้อมกับ เข็ม !

  " เจาะเ๣ื๵๪ด้วยหรือครับ ? " คิดว่ามาตรวจสุขภาพ

  " ใช่ เจาะแล้วหยดลงบนแผ่นทองแดง " แบรดบอก " มันเป็๲อุปกรณ์เวทย์ไว้ยืนยันตัวตนของเ๽้า "

  " ผมจะเจาะให้นะครับ ถ้ากลัวก็ปิดตาได้นะ " พนักงานคนนั้นพูดอย่างสุภาพ นี่ซินะ พนักงานคุณภาพในบริษัทหรือองค์กรใหญ่ ไม่มีเลือกปฏิบัติกับลูกค้า

  จึ้กก !! เข็มเจาะไปยังนิ้วชี้ของเขาอย่างแ๶่๥เบา เ๣ื๵๪ซึมออกมา 

  " เอามาแตะที่แผ่นป้ายเลยครับ " เมื่อได้ยินพนักงานบอกเช่นนั้น แนชจึงเอานิ้วจิ้มไปที่แผ่นป้ายนั้น 

 - วิ้งงงงงง -

  มีแสงสว่างขึ้นแล้วหายไป บนป้ายทองแดงไร้ลวดลายเมื่อกี้ มีชื่อเด็กชายอยู่บนนั้นแล้ว ถ้ามีคนเลียนแบบมันจะไม่น่ายากเย็นอะไรขนาดนั้นเลยนะ

  " จะมีค่าบำรุงและค่าสมาชิครายปีนะครับ เมื่อสิ้นปี อย่าลืมมาต่ออายุด้วยนะครับ ไม่เช่นนั้นต้องสมัครใหม่ จะเสียพ้อยท์ความสำเร็จที่ใช้ในการเลื่อนขั้นด้วยนะครับ ต้องระวังด้วย " พนักงานบอก

  " มีสิทธิพิเศษอะไรเพิ่มหรอครับ ถ้าเราเลื่อนขั้น ? " แนชถาม

  " ง่าย ๆ ก็ขายของได้แพงขึ้นกับซื้อของได้ถูกลงครับ เข้าถึงบริการขั้นสูงขึ้น การเข้าเมืองต่าง ๆ ก็ง่ายขึ้น แต่ค่าบำรุงรักษาและค่าสมาชิครายปีจะเสียเพิ่มขึ้นครับ " พนักงานตอบ

  " แล้วถ้ามีคนปลอมตัวเป็๲เราจะทำยังไงละครับ ? " เขาถามแบรด

  " มันมีเวทย์ตรวจสอบอยู่แล้วครับ เมื่อเอามายื่น มันจะขึ้นรายละเอียดทางเราด้วยครับ รายละเอียดในเ๣ื๵๪มันปลอมแปลงไม่ได้ " พนักงานตอบออกมาแทนแบรด

  " ถ้าปลอมแปลงก็เป็๲พวกกิลด์นักเวทย์นั่นแหละ มีปัญหากันเองระหว่างกิลด์ใหญ่ไม่ฉลาดเลยหละนะ แต่จะปลอมก็ยากหน่อยละ " แบรดเสริม

  " อ่าา ครับ " เขาพยักหน้าเข้าใจ

  " เอาละเสร็จแล้ว เ๽้าอยากทำอะไรอีก " แบรดถาม

  " ผมอยากซื้อขนมปังครับ " เขาบอกแบรดแล้วหันมาทางพนักงาน " พี่ครับที่นี่มีขนมปังแบบไหนบ้างครับ ? " 

  " มี 2 แบบครับ ขนมปังธัญพืช กับ ขนมปังข้าวสาลี ราคาตามคุณภาพครับ ขนมปังธัญพืชก็ตามท้องตลาดทั่วไป มีราคาชิ้นละ 5 ทองแดงเล็ก ขนมปังข้าวสาลี จะนิ่มขึ้นมา ราคาคือชิ้นละ 1 ทองแดงใหญ่ กับอีก 5 ทองแดงเล็กครับ " พนักงานหนุ่มตอบแนช

  " อืม มี 11 คน คนละ 2 ก้อนเท่ากับ 22 ชิ้นละ 1.5 แดงใหญ่ เท่ากับ 33 แดงใหญ่ อืมม 3 เงินเล็กกับ 3 แดงใหญ่ เอา ขนมปังข้าวสาลี 22 ก้อนครับ " เด็กชายคำนวณเสร็จสรรพ พร้อมยื่นเหรียญเงินใหญ่ให้พนักงาน

  พนักงานหนุ่มและแบรดประหลาดใจเป็๲อย่างมาก เด็กตัวแค่นี้คำนวณได้รวดเร็วและแม่นยำมาก ที่สำคัญ นี่คือเด็กกำพร้า !!!

  เด็กชายเห็นปฏิกริยาของทั้ง 2 คน จึงนึกขึ้นได้ " มีพ่อค้าเคยสอนครับ " 

  " มีคนสอนไม่แปลกหรอก แต่รวดเร็วและแม่นยำขนาดนี้ต้องมีประสบการณ์มามากเลยนะ " แบรดเอ่ยออกมา

  " ข้าฝึกตลอดเวลาเลยครับ เวลาว่าง ๆ หรือตอนจะนอน " เขาตอบพลางตีหน้าซื่อ

  " ได้เลยครับ รอสักครู่ " พนักงานหนุ่มกำลังผละออกไป เด็กชายก็ร้องถามขึ้นมาอีก 

  " พี่ครับ ผมอยากได้เสื้อผ้าสำเร็จรูปด้วยครับ เอาราคาถูกที่สุด ชุดละเท่าไหร่ครับ " เขาถาม

  " ขนาดเด็กถ้าถูกที่สุดก็ เสื้อทูนิค ( Tunic ) พร้อมกางเกงขาสั้นชุดละ 8 ทองแดงเล็กนะ ถ้ากางเกงขายาวจะชุดละ 1 ทองแดงใหญ่จะเอาเป็๲กี่ชุดดี ? " พนักงานหนุ่มบอก 

  " 11 ชุดเลยครับ พร้อมกางเกงขายาว " เด็กชายตอบ 

  " รอสักครู่นะ ทั้งหมดก็ 4 เงินเล็ก กับ 4 ทองแดงใหญ่นะ " พนักงานหนุ่มบอกพร้อมกับขอตัวไปเตรียมสิ่งของมาให้ ไม่นานก็มีพนักงานอีก 2 คนหิ้วกองผ้า กับ กองขนมปังออกมาวางตรงหน้าเคาน์เตอร์ตรงหน้าเด็กชาย 

  " อะนี่เงินทอน " พนักงานหนุ่ม ยื่นถาดใส่เงินซึ่งมีเหรียญเงินเล็ก 5 เหรียญ กับ เหรียญ ทองแดงใหญ่ 6 เหรียญ " นับดูถูกต้องไหม 

  " ถูกต้องครับ " เด็กชายเอาเงินและสิ่งของใส่ถุงมิติของเขา ในใจอยากมีอีกซักอัน วันนี้เหลือเงินกลับบ้าน 6 เงินเล็ก กับ 13 ทองแดงใหญ่ เขาคิดพร้อมยิ้มแก้มปริ