กำเนิดใหม่ : เทพยุทธ์จ้าวกระบี่
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 85 การสังหารนองเื!
“บ้าเอ๊ย!”
ดวงตาของฉู่อวิ๋นแดงก่ำ เขากรีดร้องอยู่ในใจ อยากจะก้าวข้ามูเาซากศพถือกระบี่ไปช่วยเหลือมู่หรงซิน
แต่ทุกอย่างสายเกินไปแล้ว เขาอยู่ห่างจากมู่หรงซินร้อยกว่าหมี่ แม้ว่าตอนนี้เขาจะรีบไปช่วย แต่ก็ไม่สามารถไปถึงได้ทันเวลา
ในขณะเดียวกัน มู่หรงซินก็มองมาด้วยความประหลาดใจ ใบหน้าของนางซีดลงด้วยความหวาดกลัว นาง้าสู้กลับ แต่เพราะเมื่อครู่ต้องสนับสนุนฉู่อวิ๋น นางจึงใช้ทักษะธนูศรเก้าตะวัน ไม่เพียงแต่ใช้พลังปราณจนหมดแต่ยังทำให้มือเรียวหยกชาหนึบอีกด้วย
ดังนั้น ตอนนี้นางจึงไม่มีแรงต่อสู้ ทำได้เพียงนั่งรอความตายเท่านั้น
คนที่มาโจมตีนั้นแข็งแกร่งมาก เขาเป็นักรบระดับเก้าของขอบเขตควบแน่นพลังปราณ ร่างกายฝึกยุทธ์ของมู่หรงซินไม่อาจต้านทานได้!
“ตายซะเถอะ!”
นักรบคำรามด้วยความโกรธ สีหน้าดุร้าย ดาบโผขึ้นไปในอากาศ พลังปราณปะทุออกมา โดยตั้งใจจะตัดเอวคอดของมู่หรงซิน
“ควั่บ!”
ตัวดาบเร็วมากจนมู่หรงซินมองไม่ทัน ดวงตาของนางหรี่ลง ได้แต่เพียงมองดูฉู่อวิ๋นที่ยืนอยู่ในทะเลศพจากไกลๆ
ยามนี้ ดวงตาของนางราวชลธาร เปล่งประกายด้วยความอ่อนโยนทุกรูปแบบ ปรากฏรอยยิ้มน้อยๆ แต่งแต้มบนริมฝีปาก นางอยากบอกเล่าให้เขาฟังนับพันคำ
“อ๊าก!!!” เมื่อเห็นท่าทีเช่นนี้ จู่ๆ ฉู่อวิ๋นก็รู้สึกเ็ปอย่างมาก ในใจราวกับถูกแทงด้วยลูกศรนับพันดอก มู่หรงซินผูกพันกับเขาอย่างอันลึกซึ้ง ทั้งยังร่วมเดินทางฆ่าสัตว์ปีศาจมากับเขาตลอดทาง เข้าไปในสุสาน บุกประตูเมือง ข้ามป่าสีเื
เขาปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ตายไม่ได้
เขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้ตาย!
“ลาก่อน”
ข้างแม่น้ำมีเสียงะโเข่นฆ่า ชิ้นเนื้อปลิวว่อนไปทั่ว ได้ยินเสียงอำลาอย่างเงียบๆ พร้อมกับแสงดาบที่ส่องกระทบตา มู่หรงซินดูโล่งใจและไม่รู้สึกเสียใจ นางกำลังจะถูกตัดร่างออกเป็สองท่อนในวินาทีถัดไป
“ไม่!"
ใน่เวลาวิกฤติ เมื่อมู่หรงซินกำลังจะตาย
“เ้ากล้าฆ่านางหรือ!? ตาย!”
ฉู่อวิ๋นจ้องมองด้วยความโกรธแค้นอย่างไม่คิดอะไรและทำไปโดยไม่รู้ตัว เขาระดมพลังปราณฮุ่นหยวนทั้งหมดในร่างกายทันที รังสีแสงเปล่งออกมา ก่อนจะถูกถ่ายเทเข้าสู่กระบี่ชื่อยวน ตัวกระบี่เรืองแสงสีแดงตามอักขระ เส้นร่างคล้ายเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ของ์เก้าชั้นฟ้า ช่างเป็อาวุธสมบัติที่ยอดเยี่ยม!
เขาตั้งสมาธิแน่วแน่ สะบัดแขนอย่างรวดเร็ว และขว้างกระบี่ชื่อยวนออกไปทันที!
“ควั่บ!”
ในความว่างเปล่า กระบี่ชื่อยวนกลายเป็กระแสเปลวไฟ ราวกับัเพลิงที่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า สังหารสิ่งมีชีวิตอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พยายามเข่นฆ่าทุกสิ่งอย่างไม่หยุดยั้ง!
“ควั่บ ควั่บ ควั่บ!!!”
มองเห็นแสงกระบี่แวบวาบ บินข้ามอากาศด้วยความเร็วสูง มุ่งสังหารไปทุกทิศทาง! กระบี่ัเพลิงทะลุร่างของศัตรูนับไม่ถ้วนจนชิ้นเนื้อขาดวิ่น อวัยวะภายในฉีกขาด แม้แต่นักรบขั้นมหาสมุทรที่ไม่ทันระวังบางคนก็โดนตัดนิ้วขาดไปด้วย
“ชึบ ชึบ ชึบ!”
กระบี่ตัดผ่านอากาศ พุ่งผ่านฝูงชน โปรยปรายหยาดโลหิตไปทั่วท้องฟ้า ในที่สุด ด้วยความแม่นยำอย่างยิ่ง มันก็ทะลุผ่านด้านหลังศีรษะของนักรบที่โจมตีมู่หรงซิน เจาะกะโหลกของเขา เสียชีวิตในทันที
ดวงตาของชายคนนั้นเบิกกว้างพร้อมกระบี่ที่หยุดลง เขาล้มลงกับพื้นเสียงดังตึง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองตายอย่างไรจนกระทั่งแสงแห่งความหวังในชีวิตทั้งหมดดับมอดลง
“ฮู่ว ฮู่ว...” ดวงตาของมู่หรงซินพร่ามัว นางหายใจเข้าลึกๆ เมื่อก้มลงมองก็เห็นว่าองค์เอวอันเพรียวบางที่สุดแสนภาคภูมิใจของนางมีเพียงรอยเืแต่ไม่ได้ถูกตัดออก
ทันใดนั้น นางก็รู้สึกตัว ดวงตาคู่งามเป็ประกาย อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่ฉู่อวิ๋นอีกครั้ง หัวใจของนางสั่นไหว เ้าหนุ่มนี่ช่วยชีวิตนางไว้อีกครั้ง!
เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉู่อวิ๋นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างไรเสียเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้มู่หรงซินตายต่อหน้าเขาเป็แน่ ไม่เช่นนั้นเขาจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต
“รีบดูเร็ว! เ้านั่นทำกระบี่หายแล้ว!”
“บัดซบ! เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลยนี่? ตอนนี้ไม่มีอาวุธแล้ว รอดูข้าไล่บี้เ้าจนจนตายเสียเถอะ!”
“ทุกคนบุกเลย! ฆ่ามันซะ! ล้างแค้นให้พี่น้องของเรา!”
ก่อนที่ฉู่อวิ๋นจะได้หายใจ นักรบที่แข็งแกร่งสามคนก็พุ่งมาหาเขา อาวุธครบมือที่มาพร้อมความน่ากลัว พวกเขา้าใช้ประโยชน์จากการเสียเปรียบของฉู่อวิ๋น ปลิดชีพเขาในทันทีที่เผลอ
“ควั่บ!”
เงาของิญญายุทธ์ทั้งสามปรากฏขึ้น พวกเขาทั้งหมดเปิดใช้พร์ิญญายุทธ์ คิดจะสังหารฉู่อวิ๋นด้วยการโจมตีที่ทรงพลังเพียงครั้งเดียว เพราะเ้าหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งเกินไป เขาเข้าสู่สนามรบด้วยระดับหกของขอบเขตควบแน่นพลังปราณ ทว่าทุกย่างก้าวกลับชโลมเื
ยกเว้นจะเป็นักรบขั้นมหาสมุทร ไม่เช่นนั้นเขาคงหนังเหนียวฟันแทงไม่เข้า
แต่ถึงกระนั้น กระบี่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อผู้ฝึกกระบี่ หากไม่มีกระบี่ ความแข็งแกร่งของผู้ฝึกกระบี่จะลดลงอย่างมาก และจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย นี่เป็โอกาสดีที่สุดในการฆ่าฉู่อวิ๋น!
“ฆ่า!"
“ฆ่า!"
“โห่——”
นักรบทั้งสามะโด้วยเสียงอาฆาตมาดร้าย อาวุธทั้งสามบินข้ามท้องฟ้า โจมตีจากทุกทิศทาง เกิดห่าฝนนองเืและลมกระโชกแรง
“หึ! ต่อให้ไม่มีกระบี่ ข้าก็ยังฆ่าพวกเ้าได้หมดจดอยู่ดี!”
ฉู่อวิ๋นรวบรวมพลังปราณอีกครั้ง กระทืบเท้าอย่างแรงจนศพบนพื้นกระจายออก เขาทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า กางปีกโผบินอย่างวิหคปักษา หลีกเลี่ยงท่าสังหารที่มาจากสามทิศทาง
ทันใดนั้น ฉู่อวิ๋นก็พลิกตัวกลางอากาศ เผยฝ่ามือที่เต็มไปด้วยแสงเจิดจ้า มองเห็นแสงฝ่ามือรูปัสามตัวตกลงมาจากท้องฟ้าและพุ่งใส่ศีรษะของนักรบทั้งสาม
“ัหมอบเคลื่อนภพ!”
“ปัง ปัง ปัง!”
เงาฝ่ามือเต็มไปทั่วท้องฟ้าราวกับัหมอบที่กำลังตื่น ศีรษะของทั้งสามคนถูกทุบจนแตกร้าว เนื้อและเืกระเซ็นออกมาจนมองไม่ชัด การตายของพวกเขาช่างน่าสยดสยอง ศพสดใหม่อีกสามศพถูกเพิ่มลงในทะเลศพที่อยู่บนพื้น
ฉู่อวิ๋นร่อนลงบนพื้น เหยียบย่ำบดขยี้ศพเมื่อครู่ ก่อนจะมองไปรอบๆ เขามองเห็นนักรบสองคนที่ระดับสูงสุดของขอบเขตควบแน่นพลังปราณพุ่งเข้ามาจากด้านหลังเพื่อโจมตีเขาอย่างบ้าคลั่ง!
“กระบี่!”
คำคำหนึ่งผุดขึ้นมาในใจ ฉู่อวิ๋นวิ่งไปยังทิศทางของมู่หรงซินทันที
แม้ว่าตอนนี้เขาจะสามารถใช้ฝ่ามือัพเนจรจัดการกับศัตรูได้ แต่ทักษะการต่อสู้นี้ได้รับการฝึกฝนจนถึงระดับเริ่มต้นเท่านั้น จะใช้มันเพื่อต่อกรกับนักรบระดับสูงสุดของควบเขตควบแน่นพลังปราณยังคงฝืนเกินไป
ต้องมีกระบี่ จึงจะเข่นฆ่าต่อไปได้!
“ไอ้หนู! จะหนีไปไหน!?”
“คอยดูข้าหั่นเ้าเป็ชิ้นๆ เสีย!”
“บุกเร็ว!”
“ฆ่า!!”
ในเวลานี้ ทุกคนต่างบ้าคลั่ง ร่างกายเต็มไปด้วยาแและรอยเื พวกเขาต่างก็อิจฉาที่เห็นว่าชายหนุ่มอย่างฉู่อวิ๋นไม่ได้รับาเ็อะไรเลย
นักรบหลายสิบคนมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำก่อนจะรีบวิ่งตรงไปยังค่าย แม้ว่าจะได้รับาเ็แต่ก็ยังอยากจะฆ่าคนน่าชังอย่างฉู่อวิ๋นเพื่อระบายความคับแค้นใจ
“แย่แล้ว! คนเยอะเกินไป จอมยุทธ์ฉู่กำลังตกอยู่ในอันตราย!!” เฟิงเยี่ยนตอบโต้กับศัตรูและสังเกตเห็นว่ามีฝูงมนุษย์พุ่งเข้าหาฉู่อวิ๋นก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา
“ฟุ้งซ่าน? ตาย!”
นักรบขั้นมหาสมุทรหลายคนที่ต่อสู้กับเฟิงเยี่ยนต่างรุมล้อมเขาไว้แน่น โจมตีเขาไม่หยุดหย่อน แสงกระบี่ เงาดาบและหมัดมือล้วนพุ่งเข้ามาหาเขา ยากจะหลุดออกจากวงล้อมได้ เขาทำได้เพียงแค่มองดูอย่างโกรธเกรี้ยวเท่านั้น
นี่มันจะมากเกินไปแล้ว นักรบขั้นสูงสุดของขอบเขตควบแน่นพลังปราณเกือบยี่สิบคนเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อตามฆ๋าฉู่อวิ๋น
“โฮก! สหายฉู่! โฮกโฮก!!” เมื่อเห็นนักรบหลายคนไล่ตามฉู่อวิ๋น สือเหล่ยก็ะโออกมาเสียงดังด้วยอยากจะช่วยเหลือเขา
แต่บนร่างกายสูงใหญ่ของเขามีนักรบอีกห้าหกคนที่คอยกัดมือมัดเท้าเขาอยู่ พัวพันวุ่นวายเสียเต็มประดา ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยชิ้นเนื้อและรอยเืทั้งใหม่และเก่า เขาปลีกตัวไปไม่ได้จริงๆ
“ทุกคนบุกโจมตีเสีย! ฆ่าเ้าหนุ่มเวรนี่และสาวน้อยที่ยิงธนูมาจากด้านหลังนั่นซะ!”
“ฆ่าพวกมัน!”
แรงกดดันของนักรบทั้งยี่สิบคนล้นหลามจนกลายเป็คลื่นมนุษย์ อาวุธของพวกเขาคมกริบและพุ่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ทำให้ผู้คนในกลุ่มัเหล็กตกตะลึง ช่างน่ากลัวจริงๆ ยกเว้นนักรบขั้นมหาสมุทรแล้ว บรรดานักรบระดับสูงสุดของขอบเขตควบแน่นพลังปราณล้วนติดตามฉู่อวิ๋นไป!
เมื่อหันหลังไป ฉู่อวิ๋นก็เห็นคนติดตามมาข้างหลังด้วยพลังอันแรงกล้า เขาอดรู้สึกหนาวสั่นในใจไม่ได้ หากถูกจับได้ขึ้นมาก็คงตายหยังเขียดจริงๆ ต้องถูกสับเป็ชิ้นๆ จนไม่มีเหลือแม้แต่กระดูกให้เห็น
“ควั่บ! ควั่บ!”
ยามนี้ นักรบทรงพลังสองคนตามมาทันก่อน แสงกระบี่หนึ่งแดงหนึ่งน้ำเงินสะท้อนวาววับ ยกโค้งราวพระจันทร์และพุ่งเข้าโจมตี!
“เชอะ ใช้กระบี่หรือ? พวกเ้าไม่คู่ควร!”
ฉู่อวิ๋นแค่นเสียงอย่างเ็า ก่อนจะหันกลับมาโจมตีด้วยฝ่ามือทั้งสองข้าง แสงฝ่ามือรูปัพุ่งออกมา ทำให้กระบี่ทั้งสองเล่มแตกเป็เสี่ยงๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็ยังคงถอยหลังต่อไปด้วยแรงส่งจากกระบวนท่าเมื่อครู่ ก้าวเงาบินวาบวับไปในอากาศ
“ย๊า! ไอ้สารเลว! รับค้อนของข้า!”
ก่อนที่ฉู่อวิ๋นจะทรงตัวได้ ชายที่แข็งแกร่งอีกคนก็พุ่งออกมา ทั่วร่างกายมีชิ้นเนื้อห้อยต่องแต่ง ใบหน้าน่าสะพรึงกลัว
เขาะโขึ้นไปและร่อนลงมาจากกลางอากาศอย่างรวดเร็ว เต็มไปด้วยพลังอันล้นเหลือ ค้อนขนาดั์ในมือเปล่งแสงราวฟ้าร้องและหนักอึ้ง ราวกับเทพฟ้าร้องลงมาสู่โลก สั่นะเืไปทุกทิศทาง พลังช่างน่าพรั่นพรึง!
“เป็พลังที่แข็งแกร่งมาก ใช้วิชาฝ่ามือต้านรับไม่ได้!” ฉู่อวิ๋นใ พลังปราณของชายร่างใหญ่คนนี้น่ากลัวเกินไป คาดว่าความแข็งแกร่งของเขาคงอยู่ที่แปดพันจิน ซึ่งเป็จุดสูงสุดของระดับเก้าของขอบเขตควบแน่นพลังปราณ!
“ฆ่า!!!”
ค้อนั์ตกลงมากระแทกพื้นจนสั่นะเื ฉู่อวิ๋นย่อตัวหลบ เขาพยายามเร่งฝีเท้าอย่างเต็มที่ ก่อนจะะโไปข้างหน้าเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีที่น่าหวาดเสียวเมื่อครู่นี้ได้ทันเวลา
“ตึง!”
ค้อนฟ้าร้องตกลงกระแทกพื้น พื้นดินแตกแขนงจนกลายเป็ปล่องูเาไฟขนาดใหญ่ ทั่วท้องฟ้าเต็มไปด้วยฝุ่นควันฟุ้งกระจาย
แค่คิดก็รู้ว่าหากเมื่อครู่นี้ฉู่อวิ๋นหลบไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น
“ค้อนของชายคนนี้ทรงพลังมาก มีเพียงกระบี่ชื่อยวนเท่านั้นที่จะต่อกรกับมันได้!” ดวงตาของฉู่อวิ๋นหรี่ลง เขารีบลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งต่อไป กลุ่มนักรบจากด้านหลังกำลังจะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง ระยะห่างของทั้งสองฝ่ายใกล้กันมากขึ้น
“ขอข้าดูหน่อยว่าเ้าจะหลบไปได้อีกนานแค่ไหน!? ฮ่าๆๆ!”
ชายร่างใหญ่พลาดการโจมตีแต่ไม่ย่อท้อ เขากลับหัวเราะเสียงดัง ก้าวไปข้างหน้า และคิดจะโจมตีอีกครั้งกลางอากาศ คราวนี้ระยะห่างของเขาเข้าใกล้ขึ้นมาก ฉู่อวิ๋นไม่อาจหลบเลี่ยงได้!
“โอกาสมาแล้ว ฆ่ามันซะ!”
“ฆ่า!"
ฝูงชนวิ่งพล่านราวกับฝูงหมาป่า ช่างน่าตระหนกใ เสียงะโเข่นฆ่าดังลั่นจนครอบคลุมไปทั่วบริเวณเล็กๆ นี้
“กระบี่!"
ในขณะนี้ จิตใจของฉู่อวิ๋นเองก็รับรู้ชัดเจน เขารู้ว่าไม่อาจหลีกเลี่ยงการโจมตีนี้ได้อีกครั้ง ทำเพียงจ้องมองไปข้างหน้าและสบถด่าในใจ
ทว่าเสียงะโสาปแช่งรอบตัวเขาช่างน่ากลัวจนฟังไม่เป็คำ ซ้ำยังปนเปกันจนฟังไม่ได้ศัพท์
“ฉู่อวิ๋น!!!”
ในระยะไกล มู่หรงซินเองก็ทั้งใและเป็กังวลเมื่อเห็นฉู่อวิ๋นถูกทุกคนไล่ล่า นางสูญเสียพลังปราณและไม่อาจช่วยเหลือเขาได้ จึงทำได้เพียงมองดูเท่านั้น
แต่ในยามนี้ นางรู้สึกได้ถึงิญญายุทธ์ที่ล้นทะลักออกมาจากดวงตาของฉู่อวิ๋น!
ชายหนุ่มคนนี้ไม่อยากหนี เขาอยากสู้!
ดวงตาคู่งามของมู่หรงซินเบิกกว้าง นางเข้าใจในทันที นางใช้มือซ้ายปิดรอยแผลที่เอว ดึงกระบี่ชื่อยวนออกมา และขว้างมันไปข้างหน้าสุดกำลังพร้ะโกนด้วยเสียงอันดัง “รับกระบี่!"
เมื่อเห็นกระบี่โบราณที่คุ้นเคยพุ่งมาจากท้องฟ้า ฉู่อวิ๋นก็หรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือออกไปรับมัน
“ตึง!"
ทันใดนั้น ค้อนฟ้าร้องของชายร่างใหญ่ก็ฟาดลงมา สายฟ้าวาบวับราวกับงูั์ที่รัดคอจนหายใจไม่ออก
“ย๊า!!”
ดวงตาของฉู่อวิ๋นเบิกกว้าง และท่ามกลางแสงสายฟ้า เขากระทืบพื้นด้วยขาข้างเดียว ส่งร่างกายให้ล่องลอยอยู่ในอากาศ ก่อนจะพุ่งไปข้างหน้า เมื่อรับกระบี่ได้ พลังปราณของเขาก็ะเิออกมาทันที
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ สายฟ้าฟาดสะเปะสะปะ และในขณะเดียวกัน ค้อนฟ้าร้องก็ตกลงมาจากท้องฟ้าด้วยพลังอันยิ่งใหญ่และหนักหน่วง และกำลังจะโจมตีลงมาอีกครั้ง!
“ค้อนมารดาเ้าเถอะ! หักไปซะ!!!”
ฉู่อวิ๋นถือกระบี่ไว้ในมือขวา ก่อนจะร่อนลงพื้น เขาก็ออกแรงส่งเปลี่ยนกระบี่ไปที่มือซ้าย พื้นดินแตกกระจาย ใช้แรงเหวี่ยงกระบี่ไปในอากาศ ตัวกระบี่ส่องแสงสีแดงกะพริบระยับตา
“ควั่บ!”
ในความว่างเปล่า คลื่นกระบี่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ปรากฏดาราเพลิงนับไม่ถ้วนออกมา ส่องแสงศักดิ์สิทธิ์แวววาว และปรากฏเป็ลำแสง พุ่งตัดค้อนั์ที่เข้ามาด้วยกระบวนท่าเดียว ทำให้มันกลายเป็ลูกตะกร้อเหล็กสองลูกที่ไร้พลังก่อนจะร่วงลงไป
ขณะเดียวกัน แสงกระบี่อันคมปลาบก็ยังไม่หมดซึ่งพลัง มันพุ่งไปในอากาศ ตัดร่างของชายร่างใหญ่ออกเป็สองส่วน แยกออกสองข้าง หลั่งเืออกมาในพริบตา
กระบี่เดียวฟันคนขาดเป็สองท่อน!
ทุกคนตกตะลึง ฉากนี้น่าใเกินไปแล้ว เ้าหนุ่มนี้ต่อให้อยู่สถานการณ์ร้ายแรงเพียงใด แค่มีกระบี่ก็พลิกกลับมาตอบโต้ได้ น่าเหลือเชื่อจริงๆ
ความสามารถในการต่อสู้และศักยภาพด้านวิชายุทธ์ของฉู่อวิ๋นแตกต่างจากคนทั่วไป น่าประหลาดใจจริงๆ
“บ้าไปแล้ว! เด็กคนนี้เก็บไว้ไม่ได้! บุกเลย!”
“เ้าหนุ่มนี่น่ากลัวเกินไป ในอนาคตเขาต้องไม่ธรรมดาแน่ ต้องฆ่าเขาเสีย!”
กลุ่มหมาป่าต่างเร่งรุดมาอย่างดุเดือด อาวุธของพวกเขาเรืองแสง ก่อนจะก้าวข้ามศพของชายร่างใหญ่มาอย่างไม่สนสิ่งใดเพื่อฆ่าฉู่อวิ๋น
มิฉะนั้น หากพวกเขาเสียโอกาสนี้ไป การแก้แค้นในอนาคตก็เป็ไปไม่ได้อีก
“อย่าได้คิดจะฆ่าข้า! อย่าได้คิดจะก้าวผ่านที่นี่ไปเลย!”
ฉู่อวิ๋นะโอย่างโกรธแค้นและยืนหยัดอย่างภาคภูมิ เพื่อความอยู่รอด และเพื่อปกป้องคนที่เขารัก เช่นนั้นก็มาตกตายกันไปข้างหนึ่ง!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
