ในผ้าห่อตัวที่ซวนเยียนหรานอุ้มอยู่, หลินเสวียนก็กำลังมองไปที่บรรพบุรุษของตระกูลหลินจากระยะไกลเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม, หลินเสวียนไม่รู้เลยว่าบรรพบุรุษของตระกูลหลินกำลังคิดอะไรอยู่
ในขณะนั้น, เขารู้สึกเสียดายอย่างยิ่ง นี่คือบรรพบุรุษของตระกูลหลินจริงๆ หรือ? ดูดุร้ายและหยิ่งยโสเกินไป
‘ดูเหมือนว่าข้าต้องใช้เวลาอย่างเต็มที่เพื่อเพิ่มพลังฝึกฝนของตัวเอง ในที่สุดแล้ว, พลังของตัวเองคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!’
ที่ตระกูลหลิน, บรรพชนของตระกูลออกจากการบำเพ็ญตน ด้วยก้าวเดียว เขาก็สังหารนักฆ่าจากตระกูลหวังทั้งหมดได้ทันที ทรงพลังและเหนือกว่ามาก
ในขณะเดียวกัน, ในแดนรกร้างโบราณกว้างใหญ่ที่ห่างไกลจากตระกูลหลิน, ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่ธรรมดาขึ้นเช่นกัน
ดวงจันทร์และดาวส่องแสงบางตา, ท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดมิด เป็สถานที่รกร้างที่ไม่มีที่สิ้นสุด
"เราจะเข้าไปจริงๆ หรือ?"
สัตว์อสูรจากแดนรกร้างมากกว่าสิบตัวรวมตัวกันอยู่หน้าพื้นที่ว่างเปล่า, ดูเหมือนกำลังพูดคุยอะไรกันบางอย่าง!
ท่ามกลางสัตว์อสูรดุร้ายเหล่านี้ มีนกเก้าขุมนรก, เสือดำสามหัว, และงูแมงป่อง...
แต่ละตัวปลดปล่อยจิตสังหารที่หนาแน่นและดุร้าย
แต่ละตัวล้วนเป็สัตว์อสูรอันโด่งดังในแดนรกร้าง
พวกมันดินแดนต่างๆ ในแดนรกร้างอันกว้างใหญ่และมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งอาณาจักรฉีซาน
แต่ทว่าขณะนี้ สัตว์อสูรดุร้ายเหล่านี้กลับรู้สึกลังเลและหวาดกลัวเล็กน้อย พวกมันมองไปยังเหวลึกที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยความระมัดระวัง
"ข้าคิดว่าเราไม่มีทางเลือกแล้วใช่ไหม?"
เขตต้องห้ามห้วงเหวลึก!
ในแดนรกร้างอันกว้างใหญ่ สัตว์อสูรเหล่านี้ทุกตัวรู้ดีว่านี่คือเขตต้องห้ามห้วงเหวลึก
เพราะที่นี่หมายถึงความตาย ในรอบพันปีที่ผ่านมา ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดกล้าก้าวเท้าเข้าไป
ไม่มีใครรู้ว่าเขตต้องห้ามนี้เกิดขึ้นเมื่อใด แต่ั้แ่พวกมันเกิดก็สามารถเข้าใจได้ พวกมันได้รับคำเตือนจากบิดามารดาว่าพวกมันสามารถทำอะไรก็ได้ในแดนรกร้างกว้างใหญ่ แต่ห้ามเข้าไปที่นั้นโดยเด็ดขาด
ยังมีข่าวลืออีกว่าในเหวลึกแห่งนี้มีสัตว์ปีศาจที่แปลกประหลาดถูกผนึกอยู่
บางคนยังกล่าวว่าเขตต้องห้ามแห่งนี้ใต้แดนรกร้างเชื่อมต่อกับมุมหนึ่งของนรก!
ยังมีข่าวลืออีกว่าใต้เหวลึกแห่งนี้คือสนามรบโบราณ ที่ซึ่งมีผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยผ่านการต่อสู้ที่โบราณที่สุดและรอดชีวิตมา...
แต่ทั้งหมดนี้เป็แค่ตำนาน ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดรู้ว่าในนั้นมีอะไรอยู่!
สถานที่นี้หมายถึงความตาย และหลายพันปีที่ผ่านมาไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา มันเงียบสงัดราวกับดินแดนที่ร้างเปล่า
ทว่าหลายชั่วยามก่อนในเหวลึกนั้น มีบางสิ่งเกิดการปะทุขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัว!
สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในแดนรกร้างอันกว้างใหญ่รับรู้ถึงความโกรธที่พุ่งสูงจากเขตต้องห้ามของเหวลึก!
หมอกสีดำปะทุขึ้นมา ทุกสิ่งมีชีวิตในรัศมีหลายหมื่นลี้ถูกทำลายทันที
ูเาและแม่น้ำถูกพลิกผันทุกสิ่งกลับคืนสู่ความว่างเปล่า ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดรอดชีวิต!
หลังจากการปะทุของเหวลึกก็สามารถเข้าใจได้
มัน้าให้สัตว์อสูรทั้งหลายในแดนรกร้างกว้างใหญ่มารวมตัวกันที่นี่
ในขณะนี้ ภายนอกเขตต้องห้ามของเหวลึก, สัตว์อสูรต่างๆ กำลังคุกเข่ากันอยู่
พวกมันได้รับคำสั่งให้เข้าไปในห้วงเหวลึก!
ในหมู่สัตว์อสูรดุร้ายเหล่านี้, ตัวที่อายุน้อยที่สุดสูงถึง 300 ฟุตและยาวกว่า 1,000 ฟุต
ร่างกายของมันใหญ่มากเหมือนูเา แต่ในสายตาของห้วงเหวลึก มันกลับเล็กเหมือนฝุ่น
สัตว์อสูรดุร้ายทั้งหลายมองหน้ากัน พวกมันกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก พวกมันที่เคยโอหังในแดนรกร้างอันกว้างใหญ่ไปทั้งมุมโลกตอนนี้กลับไม่กล้าหยุดมองเหวลึกที่มืดมิด
มองไปที่เหวลึกดำมืด พวกมันรู้สึกว่ามันลึกเกินกว่าจะคาดเดา ดูเหมือนมันจะเชื่อมโยงกับขอบนรก
แค่เห็นมัน ก็ทำให้จิติญญาของพวกมันรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในเหวลึก!
"เราไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดไป เราไม่สามารถขัดขืนเจตจำนงนั้นได้"
สัตว์อสูรดุร้ายหลายตัวหันไปมองที่เสียงนั้น มันคือเสือดำสามหัว
เสือดำสามหัวถือว่าเป็สัตว์อสูรที่มีประสบการณ์มาก
ในขณะนี้มันแสดงสีหน้าหมองคล้ำและพูดออกมาอย่างช้าๆ "ข้าจะเข้าไปก่อน!"
กล่าวจบ เสือดำสามหัวก็สูดหายใจลึกแล้วะโลงไปในเหวลึกที่มืดมิด!
เมื่อเห็นเสือดำสามหัวะโลงไปเป็ตัวแรก สัตว์อสูรดุร้ายที่เหลือก็ขบฟันแน่น ตั้งใจกลั้นใจและะโลงไปตามหลัง!
...
สัตว์อสูรดุร้ายทุกตัวต่างก็รู้สึกเครียด หลังจากที่พวกมันะโลงไปในเหวลึก พวกมันรู้สึกเหมือนกำลังตกลงไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
หลายตัวตกลงไปเป็ระยะเวลานานไม่รู้กี่ชั่วยามจนกระทั่งถึงพื้น
ในเหวลึก ทุกสิ่งล้วนเงียบสงัดและมืดมิด ไม่มีเสียงหรือการเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างเต็มไปด้วยความรู้สึกน่าสะพรึงกลัว
สัตว์อสูรตัวหนึ่งค่อยๆ สร้างแสงเล็กน้อยขึ้นเพื่อส่องรอบๆ
ในทันทีที่แสงนั้นปรากฏ สัตว์อสูรดุร้ายหลายตัวก็รู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่าง!
เพราะสถานที่ที่พวกมันตกลงมานั้นไม่ใช่พื้นดิน แต่กลับเต็มไปด้วยกระดูกนับพัน!
กระดูกปกคลุมทั่วทั้งพื้น พวกมันมองไปไม่เห็นอะไรนอกจากทะเลกระดูก!
"สิ่งมีชีวิตมากมายต้องตายไปที่นี่" สัตว์อสูรดุร้ายตัวหนึ่งกลืนน้ำลายและพูดออกมาอย่างยากลำบาก
"รีบไปข้างหน้าเถอะ! ข้ารู้สึกว่าท่านผู้ยิ่งใหญ่คงจะไม่อดทนมากนัก" สัตว์อสูรดุร้ายอีกตัวพูดด้วยความกลัว
สัตว์อสูรตัวอื่นๆ พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง
...
ด้วยความช่วยเหลือของแสงน้อยๆ สัตว์อสูรดุร้ายหลายตัวก็เริ่มตรงไปข้างหน้า
ที่จริงแล้ว, ในระดับพลังของพวกมัน พวกมันไม่จำเป็ต้องใช้แสงสว่างแต่อย่างใด
ทว่าตอนนี้แสงนั้นไม่ใช่สำหรับให้พวกมันมองเห็น แต่มันเป็การให้ความรู้สึก "ปลอดภัย" ให้กับพวกมัน
ต้องบอกว่ามันเหมือนกับเื่ตลก
เหล่าสัตว์อสูรที่เคยแดนรกร้างอันกว้างใหญ่และฆ่าผู้คนมานับไม่ถ้วน พวกมันไม่เคยกลัวสิ่งใด!
แต่ตอนนี้ พวกมันกลับ้าแสงเพื่อขจัดความมืดในใจของตัวเอง
นี่เพียงพอที่จะบ่งชี้ได้ว่า ห้วงเหวลึกขนาดใหญ่นั้นน่ากลัวเพียงใดสำหรับสัตว์อสูรเหล่านี้
แกร๊กๆ...
สัตว์อสูรดุร้ายมากกว่าสิบตัวเดินไปบนพื้นกระดูกที่ว่างเปล่า ขณะที่พวกมันเดินไป, ก็เห็นูเากระดูกที่สูงขึ้นจากระยะไกล
กระดูกเหล่านี้ยังคงรักษารูปร่างของมันไว้อย่างสมบูรณ์ แม้จะผ่านกาลเวลามานานหลายพันปี แต่ก็ไร้แสงสะท้อนเหมือนกับมันจะพังทลายลงในทุกเมื่อ
ตลอดทาง ไม่มีสัตว์อสูรตัวใดกล้าที่จะเอ่ยคำใดออกมา
...
ในที่สุด หลังจากที่สัตว์อสูรเดินไปนานจนไม่สามารถคำนวณเวลาได้ แสงทองสว่างจ้าก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า
ทันใดนั้น สัตว์อสูรทั้งหลายสั่นสะท้านและเร่งฝีเท้าเพิ่มขึ้นทันที!
