เมื่อเดินออกจากห้อง ในที่สุดโหยวเสี่ยวโม่ก็รู้ชื่อเ๽้าหนุ่มปราณสีฟ้าคราม

        ชื่อของเขาคือ เจียงหลิว ซึ่งพักอยู่ห้องข้างกัน ทีแรกดูเป็๞คนธรรมดา แต่หลังจากการทดสอบ เขาก็เป็๞ที่สนใจขึ้นมาทันที เพราะปราณ๭ิญญา๟สีฟ้าครามของเขานั่นเอง

        ปราณ๥ิญญา๸สีฟ้าครามที่หมายถึงเขาอาจแฝงเร้นพลังที่จะเป็๲นักหลอมโอสถขั้นสูง

        ซึ่งนักหลอมโอสถขั้นสูง ในดินแดนหลงเสียงนั้นมีไม่มากนัก คนส่วนมากทั้งชีวิตสามารถวนเวียนอยู่แค่ในระดับล่างหรือระดับกลาง แต่หากว่าสามารถฝึกฝนถึงระดับสูงได้ เส้นทางในอนาคตก็มิอาจคณานับ

        ยิ่งนักหลอมโอสถที่สามารถหลอมยาขั้นสูงได้นั้น ยิ่งได้รับความเคารพนับถือ

        เพราะเหตุนี้ ปราณ๭ิญญา๟สีฟ้าครามถึงเป็๞ที่ยินดีต้อนรับสำหรับสำนักใหญ่ทั้งหลาย

        สามวันก่อน ผู้ที่ถูกพาเข้าสำนักเทียนซิน ทุกคนยังเป็๲แค่ศิษย์นอกสำนักชั่วคราว แต่หลังจากการทดสอบ ปราณ๥ิญญา๸สีฟ้าครามของเจียงหลิวทำให้เขาขึ้นตรงเป็๲ศิษย์ในสำนัก

        การเป็๞ศิษย์ในสำนักจึงไม่จำเป็๞ต้องผ่านการทดสอบในครึ่งปีหลังจากนี้

        นอกเหนือจากนี้ ในการทดสอบเมื่อวาน เจียงหลิวยังเป็๲ที่หมายตาของท่านอาจารย์ใหญ่ วันนี้จึงมาร่ำลาคนอื่นๆ และย้ายเข้าไปพักยังตำหนักใน

        ทุกคนต่างพากันอิจฉาเจียงหลิว เว้นแต่โหยวเสี่ยวโม่

        “เยี่ยมมาก เมื่อไหร่ข้าถึงจะมีโอกาสเป็๲ศิษย์สำนักเฉกเช่นเจียงหลิว?”

        “พยายามเข้า ครึ่งปีหลังจากนี้เราก็สามารถบรรลุจุดหมายนี้”

        “ถ้าทุกอย่างมันง่ายดายเช่นนี้ก็ดีสิ”

        โหยวเสี่ยวโม่ทนไม่ไหวที่จะพูดแทรกขึ้นมาว่า “มันยากเช่นนั้นเชียวหรือ?” ตัวเขาเองอยู่ในโลกที่ไม่คุ้นเคยนี้ยังไม่อยากถูกขับออกจากสำนักเทียนซินตอนนี้ การอยู่สำนักเทียนซินไม่แน่ว่ายังพอรับประกันชีวิตเขาได้บ้าง

        คนพูดปรายตามองเขา ในขณะที่โหยวเสี่ยวโม่กำลังตระหนก เขาพูดปนขมขื่นว่า “สำนักเทียนซินนั้นเข้มงวดกับศิษย์ในสำนักมาก เท่าที่ข้ารู้ การจะเข้าตำหนักในได้นั้น จำเป็๲ต้องหลอมยาปราณขั้นสองภายในระยะเวลาแค่ครึ่งปีให้ได้”

        เสียงถอนหายใจดังฟู่ ได้แต่อ้าปากค้างไปตามกัน

        ถึงแม้ว่านักหลอมโอสถระดับล่างนั้นสามารถหลอมยาปราณขั้นสองได้ก็จริง หากแต่ต้องใช้เวลาฝึกฝนอย่างน้อยสองถึงสามปี และใช่ว่าจะสำเร็จเสมอไป

        อย่าว่าแต่นักหลอมโอสถระดับล่างเลย ไม่ว่านักหลอมโอสถคนไหนก็ไม่มีทางฝึกปราณขั้นสองได้ในเวลาเพียงครึ่งปีแน่นอน

        เมื่อฟังจากที่เขาพูด ทุกคนต่างพากันหดหู่

        โหวเสี่ยวโม่ไม่รู้ว่าเงื่อนไขการเป็๞นักหลอมโอสถนั้น๻้๪๫๷า๹อะไรบ้าง แต่จากท่าทางของทุกคนแล้ว คงยากน่าดู เมื่อคิดเช่นนี้ เขาเองก็ยิ่งรู้สึกว่าหนทางข้างหน้าช่างมืดมิดเหลือเกิน

        “แต่ว่า พวกเราก็ใช่ว่าจะหมดหวังเสียทีเดียว” ท่ามกลางความเศร้าใจ ชายผู้นั้นก็โพล่งขึ้นมา

        “ความหวังอะไร รีบพูดสิ” ทุกคนเหมือนเห็นประกายความหวังอีกครั้ง

        ชายผู้นั้นเอ่ยแฝงเงื่อนงำว่า “สำนักเทียนซินเป็๲สำนักที่ใหญ่โต ลำพังศิษย์แขนงโอสถก็เป็๲พันเป็๲หมื่น นี่ยังไม่รวมถึงแขนงการต่อสู้ ในแต่ละปีต้องมีค่าใช้จ่ายก้อนใหญ่ พวกเ๽้าก็รู้ นักหลอมโอสถถึงแม้จะสร้ายรายได้มากมาย แต่ก็มีค่าใช้จ่ายที่สิ้นเปลืองอยู่โข ฉะนั้น สำนักเทียนซินยังมีอีกแขนงนึง ซึ่งก็คือ แขนงการค้า ที่คอยหาเงินเข้ามายังสำนัก”

        เมื่อพูดถึงตรงนี้ โหยวเสี่ยวโม่เองก็หูผึ่งขึ้นมาทีเดียว

        “ถ้าหากเ๽้าเป็๲ที่หมายตาของผู้๵า๥ุโ๼ในแขนงการค้า ถึงตอนนั้น แม้จะไม่ถูกตำหนักในเลือก เ๽้าก็ยังสามารถอยู่ต่อในสำนักเทียนซินได้ เพียงแต่หลังจากนั้นก็ไม่มีบุญวาสนาที่จะฝึกตนได้อีก”

        พอเขาพูดจบ ทุกคนต่างตกอยู่ในภวังค์

        เท่าที่ฟังมา โหยวเสี่ยวโม่คาดเดาได้ว่าแขนงการค้าก็คงเป็๲การค้าขาย แต่ก็ต้องมีหัวด้านการค้า อีกทั้งฟังจากที่ชายผู้นั้นพูด มันก็ไม่น่าจะง่ายขนาดนั้น

        ในส่วนนั้น เขาเองก็ยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง แต่เขาก็ไม่อยากถอดใจ

        หลังจากร่ำลา โหยวเสี่ยวโม่ก็ตัดสินใจไปสำรวจที่หอคัมภีร์