“เถิงเฟย กินข้าวเสร็จแล้วให้พ่อแกมาหาฉันที่ห้องหนังสือหน่อยพวกเธออยู่กันไปก่อน เ้าสามแกก็มาด้วย คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าพ่อหนุ่มที่มาบ้านเซวียนหยวนจะเก่งขนาดนี้” เซวียนหยวนซยงเฟิงหรี่ตามองทุกคนพร้อมกับพูดขึ้น
“นายท่านครับ กินข้าวๆ เื่เล็กน้อยน่ารอให้กินข้าวเสร็จผมจะสั่งยาให้พวกเขาทุกคนเองรับรองว่าจะจัดการปัญหาได้ถึงรากถึงโคนเลย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบเนื้อเข้าไปในปากโดยไม่สนคนอื่น
“พ่อหนุ่ม เธอช่วยชีวิตอาตั่วกับเด็กๆ สองคนเอาไว้ บอกมาสิว่าอยากได้อะไรถ้าตระกูลเซวียนหยวนทำให้ได้ก็จะทำให้แน่” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดยิ้มๆสีหน้าที่เปลี่ยนไปไวทำเอาเด็กๆ ต่างก็อ้าปากค้าง ทว่าในใจพวกเขากลับไม่สงบนัก “ตอนที่เครื่องบินลงจอดพี่เถิงเฟยก็ถามผมแล้วล่ะ ตอนนั้นผมไม่อยากได้อะไรแต่พอมาที่หมู่บ้านอวิ๋นหัว หมู่บ้านนี่ไม่เลวเลย งั้นก็เอาหมู่บ้านนี่แล้วกัน” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“ฮ่าๆ พ่อหนุ่ม ใจกล้าดีนะเนี่ย ถ้าเธออยากได้จริงๆหมู่บ้านนี่ฉันยกให้เธอก็ได้” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดยิ้มๆ
“ฮ่าๆ ผมล้อเล่นน่ะครับ ที่นี่ไม่เลวเลย ผมเห็นว่าข้างๆบ้านพี่เม่ยเอ๋อร์ว่างอยู่ เอาบ้านนั่นให้ผมเถอะ แน่นอนว่าบ้านนี่ผมไม่เอามาฟรีแน่” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“เถิงเฟย ให้คนไปปัดกวาดบ้านทางนั้นนะ เหมือนว่าบ้านสองหลังหลังบ้านยายหนูเม่ยเอ๋อร์จะว่างอยู่นะบ้านสี่หลังอยู่ติดกันเลย” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดยิ้มๆ
“ฮ่าๆ นายท่านนี่ชัดเจนจริงๆ เลย อาหารตระกูลเซวียนหยวนไม่เลวเลยแต่เหล้าไม่อร่อย นายท่าน ลองชิมเหล้าผมหน่อยเป็ไง” กัวไฮว่พูดพลางถือแก้วเหล้วใสกิ๊งอยู่ในมือราวกับร่ายมนตร์จากนั้นก็เทจนเต็ม แล้วก็วางไว้ด้านหน้าเซวียนหยวนซยงเฟิง
“พ่อหนุ่ม ใช้ได้เลยนะเนี่ย” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดเสียงดังจากนั้นก็ดื่มเหล้าหมดในอึกเดียวอย่างไม่เกรงอกเกรงใจเดิมทีเซวียนหยวนเถิงเฟยกับอาๆ ทั้งสามของเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างทว่าเหล้าก็ลงท้องไปเรียบร้อยแล้ว
“พ่อหนุ่ม ธะ...เธอให้ฉันกินเหล้าอะไรเนี่ย เธอ” เซวียนหยวนซยงเฟิงหน้าแดงก่ำเล็กน้อยเขาส่ายศีรษะอย่างรุนแรงอย่างพูดไม่ถูก
“พ่อหนุ่ม เธอให้พ่อฉันดื่มอะไร มีใครอยู่ไหม รีบเรียกหมอมาเร็ว” เซวียนหยวนเผิง อาสามของเซวียนหยวนเถิงเฟยะโเสียงดังส่วนตัวเองก็เดินไปยังกัวไฮว่
“เ้าสาม ทำอะไร แกจะทำอะไร ะโเสียงดังทำไม” เซวียนหยวนซยงเฟิงมองไปยังเซวียนหยวนเผิงผู้ทำให้เื่แย่ลงพร้อมกับพูดด้วยเสียงดัง
“พ่อ ไม่เป็ไรใช่ไหม เด็กนี่ให้พ่อดื่มอะไรเหรอ เมื่อกี้ผมเห็นเหมือนพ่อโดนพิษน่ะ” เซวียนหยวนเผิงรีบวิ่งไปอยู่ข้างเซวียนหยวนซยงเฟิงพร้อมกับถามด้วยความรีบร้อนใจ
“โดนพิษ พวกแกผิดมหันต์แล้ว นี่สมองแกถูกลาเตะมาหรือยังไงกัน โดนพิษ โดนพิษแกชิมดู แกชิมดูว่ามียาพิษแบบนี้หรือเปล่า ถ้ามีแกก็เอามาให้ฉัน ฉันจะกินทุกวันเลย” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดพลางจุ่มนิ้วไปในแก้วเหล้าจากนั้นก็เอานิ้วมือหยาบใส่เข้าไปในปากเซวียนหยวนเผิง
“แค่กๆ พ่อ เด็กอยู่เยอะขนาดนี้ พ่อทำอะไรเนี่ย” เซวียนหยวนเผิงพูดขึ้นอย่างน้อยอกน้อยใจ นายท่านรักและเอ็นดูตนที่สุดแล้วมักจะให้ตัวเองอยู่ข้างกาย คนนอกเห็นตัวเองเป็ไข่ในหินอันที่จริงน้อยใจอะไรนั้นมีเพียงแต่เขาที่รู้
“เหล้า เอาเหล้ามาให้ฉัน” จากนั้นไม่นานเซวียนหยวนเผิงก็ะโเสียงดังขึ้นมา
“อาสาม เอ้านี่ กินของผมนี่สิ” เซวียนหยวนเวยมองนายท่านจากนั้นก็นำกาเหล้าที่ทำจากเงินออกมาให้อย่างระมัดระวังแล้วก็ส่งให้เซวียนหยวนเผิง
“เอาไป แกเอาฉี่ม้ามาหลอกอาสามหรือไง” เซวียนหยวนเผิงเปิดกาน้ำแล้วดื่มไปอย่างจังอึกหนึ่งจากนั้นก็อ้วกออกมาพร้อมกับพูดด้วยเสียงดัง
“ฉี่ม้า? นี่แอบเอามาจากในตู้เหล้าของอาเลยนะหรือว่าหลายปีมานี้จะกินฉี่ม้ากับอามาตลอด” เซวียนหยวนเวยพูดพึมพำเบาๆ
“ไอ้น้อง เมื่อกี้ทำผิดไปเยอะเลย ฉันก็ทำไปเพื่อความปลอดภัยของนายท่านน่ะฉันขอโทษนะ” เซวียนหยวนเผิงนั่งลงข้างๆ กัวไฮว่ “พ่อหนุ่ม ยายหนูเม่ยเอ๋อร์นี่ฉันเห็นมาั้แ่เล็กจนโต ถ้าเธอชอบพอฉันจะช่วยพูดกับฝั่งพี่สาวฉันเอง ดองพวกเธอด้วยกันก็สิ้นเื่”
“ฮ่าๆ ถ้าเป็แบบนี้ก็ขอขอบคุณอาสามก่อนเลยนะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ คนตระกูลเซวียนหยวนนี่น่าสนใจดีนะกัวไฮว่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่นออกมา
“เื่งานแต่งของพวกเธอให้ฉันจัดการเอง งั้นเธอช่วยให้ฉันอิ่มท้องลาภปากกับเหล้าวิเศษที่ให้นายท่านดื่มหน่อยได้ไหม” เซวียนหยวนเผิงถูมือพร้อมกับถามขึ้นโดยไม่ได้สนใจสีหน้าถอดสีของเซวียนหยวนซยงเฟิง
“อาสามอยากดื่มก็บอกมาตรงๆ ก็ได้ ผมเทให้เต็มถ้วยเลย” ในขณะที่พูดกัวไฮว่ก็เทเหล้าลงไปในถ้วยอาหารที่อยู่ข้างมือจนเต็มทว่ายังไม่ทันจะได้ดื่มไปแม้แต่หยดเดียว นายท่านก็แย่งมา
“กินเหล้าอะไรเนี่ย ทำเด็กๆ เสียคนหมดแล้ว ฉันว่าเด็กพวกนี้ผิดมหันต์แล้วนะเป็เพราะแกเป็อาที่ไม่ดี แกไม่ต้องกินข้าวที่นี่แล้ว ไปห้องอาหารเล็กไป” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดด้วยเสียงดัง
“พ่อครับ อย่าทำแบบนี้สิ ผมไปห้องอาหารเล็กก็ได้ แต่เอาเหล้าคืนผมเถอะ” เซวียนหยวนเผิงพูดเสียงดัง ทำเอาพวกเด็กๆใไปและอดไม่ได้ที่จะร้องะโเสียงดังอยู่ในใจ อาสามสุดยอดไปเลยกล้าขึ้นเสียงกับคุณปู่ด้วย
“เ้าสาม แกว่าไงนะ ให้ฉันคืนเหล้าให้แก” เซวียนหยวนซยงเฟิงหรี่ตาพูดพร้อมกับลูบเข้าที่หนวดของตน
“ผมไม่ได้พูดอะไรครับพ่อ พวกเธอกินกันไปเถอะ ฉันจะไปห้องอาหารเล็ก” ตอนนี้เซวียนหยวนเผิงเองก็เพิ่งจะค้นพบว่าเมื่อตนเองดันตะคอกพ่อไปดีที่นึกได้ไว ไม่งั้นได้เกิดปัญหาใหญ่แน่ แม้เหล้าจะอร่อย แต่ก็ไม่คุ้มที่จะแลกหมัดกับนายท่าน
“เด็กเวร ดูท่าทางจะต้องปรับสไตล์ครอบครัวหน่อยแล้ว” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดเสียงดัง
“คุณปู่ เหล้าอร่อยใช่ไหมล่ะคะ แต่หนูมีเื่หนึ่งอยากจะบอกกับปู่ไม่งั้นปู่กินไม่ลงไปตลอดแน่ แล้วถึงตอนนั้นติดหนี้ใครก็ยากจะคืนแล้ว” หูเม่ยเอ๋อร์เห็นเซวียนหยวนซยงเฟิงดื่มเหล้าไปสองถ้วยแล้วก็พูดขึ้นยิ้มๆ
“ยายหนู บอกมา ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าในหัวซย่ามีเื่ไหนที่ฉันจัดการไม่ได้ขอแค่ไม่ใช่ลักพาตัวอี้เฮ่าฉางเื่อื่นถ้าเด็กนี่มีปัญหาอะไรฉันจะออกหน้าช่วยเขาเอง”
“ปู่พูดแบบนี้แล้วฉันรู้สึกว่าน้องไฮว่ให้เหล้าปู่ไปก็คุ้มค่าแล้วล่ะ” หูเม่ยเอ๋อร์พูดยิ้มๆ ทว่าตอนนี้จู่ๆเซวียนหยวนซยงเฟิงก็สร่างเมามาหน่อยนึงแล้ว เขารู้จักยายหนูคนนี้ดีคราวก่อนเธอก็ทำแบบนี้ หนวดที่เขาไว้ยาวมาสามสิบกว่าปีถูกยายหนูนี่โกนจนเกลี้ยง
“พ่อหนุ่ม มาเมืองหลวงครั้งนี้มีเื่อะไรกันแน่ มีปัญหาอะไรบอกฉันได้เลยอะไรที่ฉันช่วยเธอจัดการได้ฉันก็จะทำ” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดยิ้มๆอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองหูเม่ยเอ๋อร์
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ทำคู่หมั้นของไอ้บ้ากู่เลี่ยนั่นท้องน่ะเป็ชู้คู่หมั้น” หูเม่ยเอ๋อร์พูดยิ้มๆ ราวกับเป็เื่ง่ายๆสบายๆ
“กู่เลี่ย กู่เลี่ยไหน ลูกชายของกู่เจิ้นเหลยเหรอ” คราวนี้เซวียนหยวนซยงเฟิงสร่างเมาของจริง เหล้านี่ไม่เห็นจะอร่อยเลย