บทที่ 10 มิติ
ทันทีที่ความคิดเื่ มิติส่วนตัวผุดขึ้นมาในสมอง หลิวรั่วซีก็แทบจะกลั้นเสียงกรี๊ดด้วยความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่! นางรีบยกมือขวาอวบอ้วนขึ้นมาอีกครั้ง จ้องมองรอยสักผลท้อสีทองอร่ามที่ข้อมืออย่างไม่กะพริบตา แสงสีทองยังคงเรืองรองอบอุ่น ราวกับเชื้อเชิญให้นางัั ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและหัวใจที่เต้นระรัวเป็จังหวะเร่งเร้า หลิวรั่วซีตัดสินใจแตะนิ้วลงบนรอยสักนั้นเบาๆ
ทันทีที่ปลายนิ้วััผิวกาย แสงสีทองก็สว่างวาบเจิดจ้า! ราวกับประตูมิติเปิดออกตรงหน้า! ภาพทุกอย่างรอบตัวพลันเลือนรางและบิดเบี้ยว ความรู้สึกเหมือนร่างของนางถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ำวนอันอบอุ่นและนุ่มนวล ในชั่วพริบตาที่ทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบ หลิวรั่วซีก็พบว่าตัวเองไม่ได้ยืนอยู่ในเรือนทรุดโทรมอีกต่อไปแล้ว!
นางยืนอยู่ ณ โถงทางเดินกว้างขวางโอ่อ่า พื้นหินอ่อนสีขาวสะอาดสะท้อนแสงไฟจากเพดานสูงลิบลิ่ว ผนังทั้งสองด้านทอดยาวสุดสายตา ประดับประดาด้วยภาพวาดสีทองอร่ามลวดลายวิจิตรบรรจง ราวกับอยู่ในพระราชวังมากกว่าจะเป็ห้องทดลอง! แต่เมื่อกวาดสายตาไปรอบๆ หลิวรั่วซีก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึงอีกครั้ง!
รอบตัวนางเต็มไปด้วยอุปกรณ์การแพทย์สุดไฮเทค เตียงผ่าตัดปรับระดับอัตโนมัติ หุ่นยนต์ช่วยเหลือ และเครื่องมือส่องตรวจที่นางเคยใช้ในยุคอนาคต! บนผนังห้องมีกระดานดิจิทัลแสดงสูตรยาวิเศษนับร้อยรายการ ทั้งยาแผนโบราณและยาแผนปัจจุบันที่นางเคยพัฒนา หรือแม้แต่สูตรยาแก้พิษที่หายสาบสูญในประวัติศาสตร์ก็มีอยู่ที่นี่!
หลิวรั่วซีหันมองไปทางหนึ่ง ก็พบชั้นวางเรียงรายไปด้วยสมุนไพรโบราณที่ควรจะสูญพันธุ์ไปแล้ว!
"โสมพันปี อันนี้โสมห้าร้อยปี ต่ำสุด100ปี อย่างนั้นหรือ นี่…เห็ดหลินจือราชันย์สีแดงเปล่งประกายบอกถึงความวิเศษของมัน..ดอกน้ำทิพย์์ก็มีหรือนี่.. สมุนไพรพวกนี้หายากมากในยุคของข้า แต่มันกลับอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน!?"
แต่ก่อนที่นางจะได้สำรวจให้มากกว่านี้ เสียง ติ๊ง! ก็ดังขึ้นจากหน้าประตูห้องทดลอง นางหันไปมองและพบว่า ที่บานประตูมีกระดานแสดงข้อมูลขนาดใหญ่ ซึ่งมีตัวเลขระบุจำนวนสิ่งของในมิตินี้
[รายการสิ่งของในมิติ]
นางมองตัวเลขที่ขยับได้ พลันเกิดความคิดขึ้นมา...
“หรือว่าข้าจะเพิ่มจำนวนของพวกนี้ได้?”
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น นางยื่นมือไปกดปุ่ม +10 ที่อยู่ข้างรายการโสมคนอายุ 100 ปี ทันใดนั้นเอง! แสงสว่างวาบขึ้นตรงหน้าชั้นวางสมุนไพร แล้วต้นโสม100ปีที่มีอยู่เพียงต้นเดียวเมื่อครู่ ก็เพิ่มจำนวนขึ้นเป็ สิบต้น!ทันที
"อ๊า! มันเพิ่มขึ้นจริงๆ ด้วย!!"
หลิวรั่วซีเบิกตากว้าง ตื่นเต้นจนแก้มกระเพื่อมขึ้นลงและนางแทบจะกรีดร้องออกมา นางทดลองกับอย่างอื่นต่อ กด +50 กับรายการ “อาหารสำเร็จรูปแห่งอนาคต” และในพริบตา กล่องอาหารสำเร็จรูปหลากหลายเมนูก็เรียงรายจนเต็มชั้น!
นางรีบคว้ากล่องอาหารขึ้นมาเปิดดู ข้างในเป็เนื้อย่างราดซอสเข้มข้น กลิ่นหอมโชยมาจนทำให้น้ำลายสอ นางใช้ช้อนที่แนบมาในกล่องตักขึ้นชิม และต้องเบิกตากว้างอีกครั้ง ความหอมอร่อยฟุ้งกระจายไปทั่วปากทันที
"ของจริง! อร่อยเหมือนที่เคยกินในยุคอนาคตเลย!"
หลิวรั่วซีแทบอยากจะร้องไห้ นางไม่อยากเชื่อเลยว่ามิตินี้จะสามารถให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่นาง้าได้ แถมยังเพิ่มจำนวนของได้อย่างอิสระ!
นางเดินสำรวจต่อไปอีก ห้องโถงแห่งนี้ทอดยาวนำไปสู่ประตูห้องต่างๆ มากมาย แต่ละบานสลักเสลาลวดลายสวยงาม เหนือประตูแต่ละห้องปรากฏแผงควบคุมดิจิทัลขนาดเล็ก แสดงรายการสิ่งของที่อยู่ภายในห้องนั้นๆ พร้อมตัวเลขกำกับ ที่น่าประหลาดใจคือทุกห้องแสดงตัวเลข "1+" ราวกับว่ามีสิ่งของอย่างน้อยหนึ่งชิ้น (และอาจจะมากกว่านั้น) อยู่ในทุกห้อง!
ด้วยความสงสัยใคร่รู้ หลิวรั่วซีเดินตรงไปยังประตูห้องแรก บนแผงควบคุมดิจิทัลปรากฏข้อความสั้นๆ ว่า "ห้องผ่าตัด 1+" และเมื่อนางลองััที่ตัวเลข "+1" ตัวเลขนั้นก็เปลี่ยนเป็ "+11" พร้อมกับปรากฏปุ่มเล็กๆ เพิ่มขึ้นมาใต้ตัวเลข เป็ปุ่ม "+10" และปุ่ม "-1" ด้วยสัญชาตญาณบางอย่าง หลิวรั่วซีตัดสินใจกดปุ่ม "+10" ทันที!
ในพริบตาที่ปุ่มถูกกด ตัวเลขบนแผงควบคุมก็เปลี่ยนจาก "+11" เป็ "+21"! และสิ่งที่น่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าคือ เมื่อนางเปิดประตูห้องผ่าตัดเข้าไป ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำให้นางแทบหยุดหายใจ!
ห้องผ่าตัดขนาดใหญ่โตโอ่อ่า สว่างไสวด้วยแสงไฟไร้เงา เตียงผ่าตัดไฮเทคสีเงินวาววางเด่นเป็สง่าอยู่กลางห้อง รายล้อมไปด้วยเครื่องมือแพทย์ล้ำสมัยมากมาย ั้แ่เครื่องสแกน CT เครื่อง MRI เครื่องเอกซเรย์ ไปจนถึงหุ่นยนต์ผ่าตัดขนาดเล็กจิ๋ว! และที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่าคือ อุปกรณ์และเครื่องมือแพทย์เ่าั้ ไม่ได้มีเพียงแค่ชิ้นเดียว! แต่มีมากถึงยี่สิบเอ็ดชุด! วางเรียงรายเป็ระเบียบ ราวกับยกโรงพยาบาลทั้งโรงพยาบาลมาไว้ในห้องทดลองแห่งนี้!
หลิวรั่วซีเดินสำรวจห้องผ่าตัดด้วยความตื่นตะลึง นางััเครื่องมือแต่ละชิ้นด้วยความทึ่ง ไม่ว่าจะเป็มีดผ่าตัดเลเซอร์ เข็มฉีดยาอัตโนมัติ หรือแม้แต่ชุดอุปกรณ์ช่วยชีวิตฉุกเฉิน ทุกอย่างล้วนเป็ของจริง และอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อมใช้งาน! ราวกับว่ามิติแห่งนี้ ได้จำลองห้องทดลองในความทรงจำของนางมาอย่างสมบูรณ์แบบ!
จากห้องผ่าตัด หลิวรั่วซีก็เดินสำรวจห้องอื่นๆ ต่อไป แต่ละห้องล้วนเต็มไปด้วยสิ่งของที่นางคุ้นเคยจากโลกอนาคต อีกห้องหนึ่งเต็มไปด้วยเครื่องมือทดลองทางวิทยาศาสตร์ ั้แ่กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน เครื่องปั่นเหวี่ยงความเร็วสูง ไปจนถึงชุดทดลองเคมีและชีววิทยาครบวงจร และยังมีห้องครัวขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเครื่องครัวทันสมัย วัตถุดิบสดใหม่ และเครื่องปรุงรสเลิศรส ราวกับภัตตาคารหรูระดับห้าดาว!
ยิ่งสำรวจลึกลงไป หลิวรั่วซีก็ยิ่งตระหนักว่า มิติส่วนตัวแห่งนี้ ไม่ได้เป็เพียงแค่ห้องทดลองธรรมดา แต่เป็ "คลังสมบัติ" ที่รวบรวมทุกสิ่งที่นางเคยใช้ เคยฝันถึง และเคย้า เอาไว้ทั้งหมด! และที่สำคัญที่สุด คือความสามารถในการ "เพิ่มจำนวน" สิ่งของเ่าั้ได้ตามใจปรารถนา!
"นี่มัน... นี่มันสุดยอดไปเลย!"
หลิวรั่วซีอุทานออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตเป็ประกายระยิบระยับด้วยความสุข นางมองไปรอบๆ ห้องทดลองอันกว้างใหญ่ หัวใจพองโตด้วยความหวัง จากนี้ไป ชีวิตยากจนแสนลำเค็ญของพวกนาง จะต้องเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล! ด้วยมิติส่วนตัวแห่งนี้ นางจะสามารถสร้างบ้านใหม่ที่อบอุ่น มีอาหารอุดมสมบูรณ์ และมีชีวิตที่ดีขึ้นได้อย่างแน่นอน! รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าอวบอิ่มอีกครั้ง รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ และพลังอำนาจที่เพิ่งค้นพบ! ชีวิตใหม่ในร่างเ้าอ้วนน้อย เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริง!
แต่ในขณะที่หลิวรั่วซีเดินสำรวจห้องทดลองอันน่าอัศจรรย์เ่าั้ ความตื่นเต้นยินดีในตอนแรกก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็ความรู้สึกที่ลึกซึ้งและซับซ้อนยิ่งกว่า นางเริ่มฉุกคิดถึงที่มาของ มิติส่วนตัวแห่งนี้ ของขวัญอันล้ำค่าที่ราวกับเนรมิตทุกสิ่งที่ปรารถนาให้เป็จริงได้ดั่งใจนึก มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? เหตุใด์จึงมอบสิ่งพิเศษเช่นนี้ให้กับนาง?
พลันความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในสมอง ความคิดที่สั่นสะท้านหัวใจ และทำให้ดวงตาของนางเริ่มเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใส
“การชดเชย…”
ใช่แล้ว! การชดเชย! มิติส่วนตัวแห่งนี้ คือของขวัญจาก์ คือการชดเชยให้กับพวกนาง ครอบครัวที่แสนยากลำบาก ที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับชีวิตอันแร้นแค้น เรือนทรุดโทรม และความหนาวเหน็บจับกระดูก และการชดเชยนั้น ดูเหมือนจะมุ่งเน้นไปที่นาง… หลิวรั่วซี… เ้าอ้วนน้อยผู้น่าสงสาร
ภาพในอดีตชาติหวนคืนกลับมาในความทรงจำ ชีวิตของแพทย์หญิงหลิวรั่วซีในโลกอนาคต ที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจรักษาผู้คนแม้วาระสุดท้ายของชีวิตนางก็ยอมเสียสละ แต่กลับต้องจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้า ความดีที่นางเคยทำ ราวกับว่า์ได้มองเห็น และรับรู้ถึงความทุกข์ทรมานขอพวกนาง จึงได้มอบ "มิติส่วนตัว" แห่งนี้ เพื่อเป็การปลอบประโลม และชดเชยให้กับจิติญญาที่แตกสลาย
น้ำตาแห่งความตื้นตันไหลรินอาบแก้มอวบอิ่ม หลิวรั่วซีเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องทดลองอันสูงลิบลิ่ว ราวกับจะขอบคุณ์ ขอบคุณโชคชะตา ที่ในที่สุด… ก็มอบแสงสว่างให้กับชีวิตของนางเสียที
ความรู้สึกขอบคุณ ความหวัง และความมุ่งมั่น ถาโถมเข้ามาในจิตใจอย่างท่วมท้น จากนี้ไป นางจะไม่ยอมให้ใครต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็ครอบครัวของนาง หรือผู้คนรอบข้าง ด้วย "มิติส่วนตัว" แห่งนี้ นางจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง สร้างชีวิตใหม่ที่สดใส และอบอุ่น ให้กับทุกคนที่นางรัก!
หยาดน้ำตาเหือดแห้งไปจากดวงตา รอยยิ้มกว้างกลับคืนมาบนใบหน้าอวบอิ่มอีกครั้ง รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยพลัง และความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยม หลิวรั่วซีรู้ดีว่า ภาระอันยิ่งใหญ่กำลังรอคอยนางอยู่ แต่ในใจกลับรู้สึกฮึกเหิมอย่างที่ไม่เคยเป็มาก่อน เพราะนางไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไป นางมี "มิติส่วนตัว" เป็อาวุธ เป็เพื่อนคู่คิด และเป็ขุมพลังอันไร้ขีดจำกัด! และด้วยพลังนี้ นางจะสร้างปาฏิหาริย์ให้เกิดขึ้นอย่างแน่นอน!
***์ไม่ได้ลำเอียงนะ พวกเขาได้ชดเชยให้แล้ว***