"ทำอย่างไรพวกองครักษ์ถึงได้ออกนอกพื้นที่เหมืองไปไล่สังหารผู้คนได้"หวังโหรวแทบจะรอฟังคำตอบไม่ไหวถ้าเธอรู้ว่าเหล่าองครักษ์นั้นแข็งแกร่งดุดันขนาดนี้เธอคงไม่ต้องมานั่งกังวลให้ปวดหัวเหมือน่ก่อนหน้าเมื่อได้เห็นเหล่าองครักษ์ลงมือได้เด็ดขาดเฉียบคมเธอน่าจะพาเหล่าองครักษ์ไปไล่สังหารพวกกิลด์์แบบถอนรากถอนโคนไปซะเลย
"แล้วใครบอกว่านอกเขตกันล่ะ"ฉินโจ้วรู้สึกแปลกใจ ก่อนจะตอบไปแบบไม่รู้ไม่ชี้ว่า "อ๋อ... โทษทีผมลืมบอกคุณ ว่าก่อนที่ผมจะกลับมาที่เหมือง ผมแวะเข้าไปที่เมืองัมาก่อนผมเข้าไปขอซื้อถนนทั้งหมดั้แ่เหมืองจนมาถึงเมืองัไว้แล้ว โชคดีที่ราคาไม่ค่อยแพงมากสักเท่าไรอยู่ที่ประมาณ 10,000 เหรียญทอง เพราะฉะนั้นองครักษ์ก็ไม่ได้ออกนอกเขตแค่จัดการสังหารคนที่อยู่ในขอบเขตเท่านั้น เอ่อ... ไม่สิมันควรจะเรียกว่าสังหารเพื่อปกป้องพื้นที่เหมืองที่เป็ทรัพย์สินของผมมันก็เท่านั้นเอง ไม่ว่าเทพหรือพระเ้าองค์ไหนก็เข้ามาล่วงละเมิดไม่ได้ทั้งนั้น
หวังโหรวกะพริบตาคู่งามปริบๆก่อนที่จะหัวเราะออกมา และพูดกับฉินโจ้วด้วยความนับถือจากใจจริงว่า "ฉินโจ้วนายนี่มัน... ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ ว่านายเป็คนร้ายกาจขนาดนี้"
"ทั้งหมดนี้ก็เพราะอาจารย์หวังโหรวสอนสั่งผมมาดีครับ"เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์ ฉินโจ้วก็จะพูดอย่างสุภาพ มีสัมมาคารวะอยู่เสมอ
ทันใดนั้นหวังโหรวก็มองเขาอย่างตำหนิก่อนจะพูดว่า "นี่เป็ความสามารถของตัวนายเองมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย ฉันเพิ่งจะสอนนายได้แค่สองคาบเรียนเท่านั้นมันไม่ได้มีผลอะไรกับนายขนาดนั้นหรอก"
"อาจารย์เคยบอกไว้ว่าเป็ครูแม้เพียงหนึ่งวัน ก็เท่ากับเป็พ่อชั่วชีวิตถึงแม้ว่าอาจารย์จะสอนผมเพียงแค่นาทีเดียว ก็เท่ากับว่ามีบุญคุณกับผมชั่วชีวิตดังนั้นแล้วอาจารย์ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกครับ"อาจจะเป็เพราะศัตรูที่แข็งแกร่งได้ถอยทัพกลับไปแล้วอารมณ์ของฉินโจ้วจึงได้รู้สึกผ่อนคลายลงบ้างก่อนที่เขาจะหันไปพูดคุยหยอกล้อกับหวังโหรว
ในที่สุดหวังโหรวก็ได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเด็กคนนี้ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะปกปิดตัวตนเพื่อหลอกเธอก็ตามเธอสั่นศีรษะไล่ความคิดทั้งหลายออกไปก่อนที่จะพูดว่า "นี่ดีนะที่นายไม่ได้เป็นักเรียนแล้ว ถึงตอนนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีนักเรียนที่นิสัยไม่ดีอีก กี่คน" ***
"อาจารย์เห็นแบบนี้ แต่จริงๆ ผมเป็คนดีนะ" ฉินโจ้วตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง"สมัยก่อนผมเคยได้รางวัลนักเรียนดีเด่นมา 3 ครั้งเลย"
"ฉันเชื่อแล้ว"หวังโหรวไม่ได้สงสัยอะไรอยู่แล้ว สมัยอยู่โรงเรียนอนุบาลเด็กนักเรียนที่ถือดอกไม้สีแดงดอกเล็กๆ พวกเขาหยอกล้อกันไปมาชั่วครู่ก่อนที่หวังโหรวจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า"คราวนี้นายทำให้กิลด์์พ่ายแพ้ไปอย่างหมดรูป พวกเขาคงไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่แล้วทีนี้นายจะทำอย่างไรต่อไป"
"ผมยังไม่ได้คิดไว้เลย"ฉินโจ้วตอบตามตรง
"ไม่ได้คิดไว้เลยหรือ?"เสียงหวังโหรวสูงขึ้นในทันที
"คุณอาจจะคิดว่ากิลด์์นั้นดูไม่มีอะไรเขาอาจดูว่าเสียหายหนักที่คนของเขาเป็ร้อยถูกจัดการอย่างนั้นหรือ? ถ้าผมเป็หัวหน้ากิลด์์ ผมคงยังไม่ส่งใครมาเพิ่มอีกในตอนนี้จนกว่าจะเพิ่มระดับถึงเลเวล 60 เป็อย่างน้อย เพราะถึงบุกเข้ามาก็สู้พวกองครักษ์ไม่ได้อยู่ดี ไม่มีทางชนะได้แน่"
"แต่นายไม่ได้เป็หัวหน้ากิลด์์นี่"หวังโหรวถามกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติ
"ฉินโจ้วหัวเราะเบาๆก่อนจะยิ้มกล่าวว่า "อาจารย์ฟังผมนะ ไม่ต้องเป็กังวลไปคุณสามารถจ้างคนขนส่งแร่ได้ตามปกติ ตราบใดที่คุณไม่ออกนอกพื้นที่เหมืองผมรับประกันว่าคุณจะปลอดภัยอย่างแน่นอน"
"นายแน่ใจนะ"หวังโหรวถามโดยยังรู้สึกสงสัยไม่หายตามความเป็จริงเด็กนักเรียนจะทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างขันแข็งซึ่งดูไม่เหมือนว่าเขาจะล้อเล่นเลยสักนิด
"เชื่อมั่นในสัญชาตญาณของผู้ชายสิ"ฉินโจ้วให้เธอคิดในแง่บวกเอาไว้หลังจากที่เขาส่งมอบไอเทมทั้งหลายให้แล้วเขาก็เดินออกจากเหมืองไปหวังโหรวมองตามหลังของฉินโจ้วไป ก่อนจะกระซิบกับตัวเองว่า "ผู้ชายเรอะ? เด็กน้อยล่ะสิไม่ว่า"
หวังโหรวไม่รู้ว่าฉินโจ้วเดาถูกได้อย่างไรหลายวันต่อมา ไม่มีผู้เล่นของกิลด์์แม้แต่คนเดียวในบริเวณเหมืองแม้กระทั่งผู้เล่นอื่นก็ไม่เห็นในบริเวณใกล้เคียงเลย มีข่าวออกมาว่าฉินโจ้วได้ซื้อที่บริเวณแถบนั้นไว้ทั้งหมดแล้ว ตราบใดที่เ้าของที่ได้มีคำสั่งไว้ทหารองครักษ์ก็จะโจมตีผู้เล่นทุกคนที่อยู่ในพื้นที่ ซึ่งปัญหาก็คือพื้นที่ที่ว่ามันกว้างใหญ่แค่ไหนซึ่งก็ไม่มีใครอยากจะลองััด้วยตัวเองด้วยการเข้าไปเดินข้างในนั้นถึงแม้ว่ากิลด์์จะเป็อริกับฉินโจ้ว แต่ใครจะรู้ถ้าเกิดฉินโจ้วอยากสังหารคนธรรมดาทั่วไปในพื้นที่ขึ้นมาล่ะถ้าเกิดชื่อไม่เป็สีแดง และถ้าอุปกรณ์ดรอปอีกไม่มีผู้เล่นคนไหนอยากจะเอาอุปกรณ์และเลเวลของตนเข้าไปเสี่ยงหรอกถ้าเกิดขึ้นมาจริงคงยากจะรับไหว
ดังนั้นนอกจากหวังโหรวและคนอื่นๆเหมืองทองแดงชื่อ หยางหมายเลข 1 กับเหมืองแร่คาลโคไพไรต์ หมายเลข 2ถูกขึ้นบัญชีว่าเป็สถานที่ต้องห้ามสำหรับผู้เล่นไปเสียแล้ว
ในส่วนของการแสดงความคิดเห็นบนเว็บคลิปวิดีโอของทหารองครักษ์ 6 คน สังหารผู้เล่นกิลด์์จำนวน 500 คน ภายใน 11วินาทีนั้น ได้ถูกส่งต่อกันไปอย่างรวดเร็วใน่เวลาไม่นานก็มีคนเข้ามาดูกว่าพันครั้งต่อวินาทีซึ่งเป็การยืนยันว่าองครักษ์ระดับเลเวล 80 นั้นเก่งกาจขนาดไหนและถูกจัดอันดับรายชื่อมอนสเตอร์ที่ไม่สามารถแตะต้องได้ใน่ต้นอีกด้วย อีกอย่างก็คือผู้เล่นกิลด์์นั้นค่อนข้างโง่มากพวกเขา้าปล้นเหมืองของผู้เล่นคนอื่นโดยปราศจากการหาข้อมูลอย่างชัดเจนดูไปก็คล้ายกับด้วงมูลสัตว์ที่เสาะแสวงหาความตาย
ขณะเดียวกันชื่อของเมามายซบตักสาวงามก็เริ่มเข้ามาเป็ที่สนใจของสาธารณชนเป็ครั้งแรกผู้ซึ่งเป็เ้าของเหมืองสองแห่งถึงไม่รู้ว่าในอนาคตจะได้รับความสำเร็จมากน้อยเพียงใด แต่ที่แน่ๆตอนนี้เขาเป็คนรวยที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากนี้ถ้าชื่อของเขาก่อนหน้านี้อาจจะดูแปลกและถ้าเทียบกับตอนนี้แล้วชื่อของเขาติดปากผู้เล่นเป็ส่วนใหญ่ เขาคือคนที่สามารถป้องกันการโจมตีของกิลด์ได้ด้วยความแข็งแกร่งเพียงลำพังและยังได้รับชัยชนะอีกด้วยไม่ว่าเื่นี้จะเป็แค่เื่บังเอิญหรือเป็เพราะความสามารถของเขาจริงๆอย่างน้อยก็ไม่มีผู้เล่นคนใดกล้าหาญมากเท่านี้อีกแล้วจากเื่นี้ทำให้เมามายซบตักสาวงามกลายเป็เป้าหมายของกลุ่มผู้เล่นเป็จำนวนมากและดูท่าว่าเขาคงน่าจะยังไม่รู้ตัวเป็แน่
การเป็ศัตรูกับกิลด์์นั้นส่งผลให้พื้นที่เหมืองมีผู้เล่นติดตามและให้ความสนใจมากยิ่งขึ้นซึ่งส่งผลให้กิลด์์กลายเป็สัญลักษณ์ของการข่มขู่กรรโชกทรัพย์และมีชื่อเสียงไปในทางปล้นชิงแทน
ที่ฝั่งตะวันตกของเมืองัห้องโถงสำนักงานใหญ่กิลด์์ ผู้นำโถงสามคนเพิ่งจะกลับมาจากการฝึกซ้อม
"รายงานท่านหัวหน้ากิลด์ลูกทีมของเรา 5 คน ถูกสังหารโดยกลุ่มที่ชื่อว่า ''มหาสมุทรแปซิฟิก''อยู่ในบริเวณที่ราบอาทิตย์อัสดง ในขณะที่กำลังต่อสู้กับหมาป่าทุ่งหญ้าอยู่"ผู้นำโถงคนที่หนึ่งกล่าวรายงาน
"รายงานท่านหัวหน้ากิลด์ลูกทีมหน่วยย่อยของเรา 10 คน ถูกสังหารทั้งหมดโดยกลุ่มที่ชื่อ ''อดีตของธุลีแดง''" ผู้นำโถงคนที่สองกล่าวรายงาน
"รายงานท่านหัวหน้ากิลด์คนของเรา 7 คน ถูกสังหารโดยผู้เล่นที่ชื่อ ''ลมกระจ่างจันทร์แรม''"ผู้นำโถงคนที่สามกล่าวรายงาน
"เ้าพวกคนน่าตายเหล่านี้คิดว่ากิลด์์ของเราจะรังแกกันได้ง่ายๆอย่างนั้นหรือ ใครก็ตามที่กล้าสังหารคนของกิลด์์ พวกมันจะต้องตาย...ต้องตายทั้งหมด" ความโกรธของทัวทาเทียนหวังกำลังเพิ่มขึ้นั้แ่เขาถูกสังหารเมื่อคราวก่อนดูเหมือนว่าจะทำให้ความโกรธของเขาเพิ่มขึ้นเป็อย่างมากไม่มีใครคิดว่าเขานั้นไม่แข็งแกร่งพอเมื่อถูกสังหารด้วยองครักษ์ระดับเลเวล 80แต่นั่นมันก็ทำให้เขารู้สึกละอายใจ หลายวันมานี้เขาเองเหมือนกับดินะเิที่กำลังติดไฟไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรือยั่วยุเขาแม้แต่คนเดียว
ไท่ซ่งเล่าจุนลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะพูดกับหัวหน้าโถงทั้งสามว่า"ทำไมผู้เล่นของกิลด์์จึงถูกสังหารติดต่อกันคนแล้วคนเล่าแบบนี้ พวกคุณคิดว่าเป็เพราะอะไรกันเกิดจากเราหรือผู้อื่น"
ไท่ไป๋จินซิงตอบว่า"ไม่ต้องสนใจว่าเป็ใครหรือมีเหตุผลอะไรก็ตามแต่ตอนนี้ได้เวลาไล่สังหารกลับคืนเพื่อหยุดยั้งการคุกคามได้แล้ว เพราะไม่อย่างนั้นต่อไปไม่ว่าหมาแมวตัวไหนก็สามารถเหยียบหัวเราข้ามไปได้น่ะสิ"
"แต่ผมกลับคิดว่าความรุนแรงไม่น่าจะแก้ปัญหานี้ได้"ไท่ซ่งเล่าจุนกล่าว
"ไม่ต้องทะเลาะกัน"
ไท่ไป๋จินซิงกำลังจะอ้าปากเอ่ยจักรพรรดิหยกก็ขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน จักรพรรดิหยกอารมณ์ไม่ขุ่นมัวมาหลายวันแล้วนี่เป็ครั้งแรกที่เขารู้สึกกลุ้มใจ ปกติเขาทำอะไรก็ราบรื่นมาตลอด เขาใช้เวลา 3ชั่วโมง ในการอ่านตำราพิชัยซุนจื่อ ซึ่งก่อนหน้านี้ถ้ารู้สึกอารมณ์ไม่ดีเพียงเขาอ่านตำราพิชัยซุนจื่อไม่เกิน 10 นาที อารมณ์ของเขาก็จะกลับมาเป็ปกติแต่ครานี้ถึงแม้ว่าผ่านไป 3 ชั่วโมง ดูเหมือนเขาก็ยังรู้สึกไม่ดีขึ้นเหมือนเคย
ทั้งหมดเป็เพราะเ้าเด็กหนุ่มนิรนามนั่นที่ชื่อเมามายซบตักสาวงาม
เขาไม่สนใจผลกระทบด้านลบที่เกิดขึ้นจากความล้มเหลวที่เหมืองแร่เขามีวิธีแก้ไขสถานการณ์นี้เป็ร้อยเป็พันวิธี แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือเมามายซบตักสาวงาม... มันต้องตายสถานเดียว
"เทียนหวังรับคำสั่ง"จักรพรรดิหยกะโสั่งการเสียงดังว่า "นำคนจากกลุ่มนักรบ์ไปจัดการกลุ่ม ''มหาสมุทรแปซิฟิก'' และ ''อดีตของธุลีแดง''ในส่วนของผู้เล่น ''ลมกระจ่างจันทร์แรม''ส่งคนไปสังหารมัน ให้มันไปเกิดใหม่สัก 3 รอบ"
"ยินดีทำตามคำสั่ง"ทัวทาเทียนหวังตอบเสียงดัง และรู้สึกตื่นเต้นเป็อย่างมาก กลุ่มนักรบ์เป็กลุ่มที่มีฝีมือติดอันดับต้นๆของเกม เขามั่นใจว่าคงไม่มีใครสามารถรับมือได้แน่ ดังนั้นเขาจึงรีบออกไปโดยทันที
"ไท่ไป๋รับคำสั่งให้คุณส่งนักรบเงาไปคอยตามดูเมามายซบตักสาวงามไว้ถ้าสบโอกาสเมื่อไรก็ให้สังหารและส่งเขากลับไปที่หมู่บ้านโนวิส ผมไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะอยู่ในเหมืองได้ตลอดชีวิต"จักรพรรดิหยกออกคำสั่งถัดมา
"ผมจะไปจัดการตามที่สั่ง"ไท่ไป๋จินซิงโค้งคำนับในขณะที่สีหน้าปรากฏรอยยิ้มกลุ่มนักรบเงานั้นเป็กลุ่มสำหรับการลอบสังหาร มีความสามารถสูงในการซ่อนเร้นแกะรอย และลอบสังหาร เขาเชื่อว่าถึงตอนนี้แล้วเมามายซบตักสาวงามไม่มีทางหนีรอดไปได้แน่นอน
เมามายซบตักสาวงามคือความอับอายการเสื่อมเสียชื่อเสียงของกิลด์์ทั้งหมดซึ่งความอัปยศในครั้งนี้จะต้องชำระล้างด้วยเืเท่านั้นเขาไม่เชื่อหรอกว่าเมามายซบตักสาวงามจะเป็ะ
หลายวันมานี้ฉินโจ้วรู้สึกว่าตลอดเวลาที่ออกมาด้านนอกมีความรู้สึกเหมือนกำลังถูกจับตามองอยู่ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าเวลานี้ไม่มีใครกล้ามีปัญหากับเขาแน่แต่นี่มันทำให้เขารู้สึกสงสัยตงิดๆ ขึ้นในใจ
ถึงจะมีปัญหาขลุกขลักเล็กน้อยในตอนจัดการกับเมามายซบตักสาวแต่ความเป็จริงแล้วความสามารถของทัวทาเทียนหวังนั้นสูงมาก ไม่ถึงชั่วโมงต่อมาก็มีวิดีโอของกลุ่ม ''มหาสมุทรแปซิฟิก'' ถูกสังหารปรากฏขึ้นบนฟอรั่ม และก็ตามมาด้วยวิดีโอของ ''อดีตของธุลีแดง'' ถูกสังหาร และตามมาด้วยข่าวของ ''ลมกระจ่างจันทร์แรม'' ถูกสังหาร แต่คราวนี้กลับไม่มีวิดีโอซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าทำไม
ณห้องโถงของสำนักงานใหญ่สมาคมโลก
"ลมกระจ่างจันทร์แรมเป็ผู้เล่นติดอันดับรายชื่อดูท่าคงจะจ่ายไปไม่น้อยกว่าจะสังหารเขาได้เพราะอย่างนั้นกิลด์์จึงไม่เปิดเผยวิดีโอการสังหารเขา" สยงป้าหัวเราะในตอนนี้เขารู้สึกอารมณ์ดีเป็อย่างมาก มันเป็เื่ที่ช่วยไม่ได้ก่อนที่เขาจะชี้นิ้วออกคำสั่งไปที่ลูกน้องของเขาที่เข้ามารายงาน
"ท่านผู้นำฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก"ผู้เล่นสายสืบเข้าใจได้อย่างทันที
"สั่งการลงไป่นี้ให้หลีกเลี่ยงผู้เล่นที่เป็เป้าหมายของกิลด์์ไปก่อนนี่เป็ไฟแค้นของพวกเขาไม่มีความจำเป็ที่ต้องเสียพลังรบของเราโดยเปล่าประโยชน์"สยงป้าสั่งการไปที่หัวหน้ากลุ่มทั้งหลาย
"รับทราบ"ทั้งหมดตอบโดยพร้อมเพรียงกัน
ทางตอนใต้ของเมืองัที่ห้องลับของสำนักงานใหญ่วังเทพแห่งตะวัน
เมื่อกวงเย้าเหรินเจี้ยนจบกระบวนท่าเสร็จสิ้นแสงสีม่วงพลันส่องประกายบนผิวหน้าคัมภีร์รัศมีม่วงนั้นเป็หนึ่งในทักษะด้านพลังภายในของยุทธภพซึ่งมีหนึ่งเดียวของสำนักหัวซาน มันดูยิ่งใหญ่และลึกซึ้งมากและเมื่อฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอก็เริ่มรับได้ถึงพลังปราณ เมื่อฝึกต่อมาได้หนึ่งเดือนก็รู้สึกว่าร่างกายมีการเปลี่ยนแปลง เขาััได้ถึงความแข็งแรงที่มากขึ้นการกักเก็บลมหายใจที่นานขึ้น อย่างเมื่อวานนี้เขาวิ่งเป็ระยะทาง 10 กิโลเมตรโดยหายใจเพียงครั้งเดียว มันเหมือนว่าลมหายใจของเขาจะแข็งแรงขึ้นเล็กน้อยซึ่งถ้าเป็่ก่อนหน้าที่จะฝึก ''คัมภีร์รัศมีม่วง''นั้น เขาไม่สามารถทำแบบนี้ได้เลย หลังจากเรียนจบเขาแทบไม่ได้ออกกำลังกายเลยด้วยซ้ำ แค่เดินขึ้นบันไดก็หายใจหอบแล้ว
ศิลปะการต่อสู้ในเกมมีผลกระทบกับร่างกายในโลกจริงเมื่อครั้งที่เขาได้ยินข่าวนี้จากช่องทางลับ โดยส่วนตัวแล้วมันน่าตกตะลึงเป็อย่างมาก
ศิลปะป้องกันเป็สมบัติของชาวจีนที่สาบสูญไปในสมัยอดีตเขาต้องค้นหาม้วนคัมภีร์วิชาที่จะทำให้เขากลายเป็ผู้เชี่ยวชาญระดับสุดยอดในโลกนี้และเขาก็จะสร้างขุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่ขึ้นในแผ่นดินนี้ ให้กลายเป็สิ่งใหม่ที่ไม่มีใครเทียบได้
ในความคิดของกวงเย้าเหรินเจี้ยนพลันเกิดแสงวาบขึ้นหลังจากคลิกที่ข้อมูลดังกล่าวมันเขียนเกี่ยวกับการกระทำของกิลด์์ที่ผ่านมาอย่างต่อเนื่อง หลังจากที่อ่านจบเขายิ้มก่อนจะพูดว่า "จักรพรรดิหยก ไฟแห่งความโกรธนี้ดูท่าจะใหญ่ยิ่งนัก หลายปีที่ฝึกฝนตนเองมาดูเหมือนจะเปล่าประโยชน์เมื่อจักรพรรดิหยกเกิดความโกรธขึ้น ผลที่ตามมาหลังจากนี้คงดูแย่มากแน่แต่ถึงจะเป็แบบนั้นจริง ก็อาจจะเป็การดีก็ได้นะ โฮะๆ..."
หนึ่งนาทีต่อมานางฟ้าจุติได้รับข้อความจากกวงเย้าเหรินเจี้ยนว่า "ใช้ประโยชน์จากผลกระทบครั้งนี้ยึดพื้นที่ให้ได้มากขึ้น"
"ทราบแล้วค่ะ"หลังจากได้รับข้อความ นางฟ้าจุติก็เข้าใจถึงความคิดของกวงเย้าเหรินเจี้ยนและอดที่จะรู้สึกชื่นชมไม่ได้ที่เขาสามารถเห็นจุดแข็งของสถานการณ์โดยรวมและหาโอกาสจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างทันท่วงที ทั้งยังยกระดับความแข็งแกร่งของตัวเองหาทางทำให้ตัวเองได้รับผลประโยชน์ เขานี่แหละอัจฉริยะตัวจริงและในขณะนี้ถ้าเอาคนอื่นมาเทียบกับกวงเหย้าเหรินเจี้ยนก็คงจะไม่มีใครเทียบได้
โดยปกติแล้วมักจะมีกองกำลังใต้ดินที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักทำงานเื้ัอยู่ในทุกองค์กรซึ่งตอนนี้พวกเขาใช้ประโยชน์จากการล้างแค้นอย่างบ้าคลั่งของกิลด์์เพื่อที่จะจัดการสังหารกลุ่มคนหรือผู้เล่นที่ทรัพย์สมบัติประเภทที่ดินที่ยังไม่มีความแข็งแกร่งมากพอพวกเขาจะได้ใช้โอกาสในการยึดพื้นที่เ่าั้ไว้ ไม่เพียงแต่ได้ประโยชน์ แต่ยังสามารถสร้างผลกระทบให้กับชื่อเสียงของฝั่งศัตรูได้อีกด้วยเหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวและที่สำคัญกองกำลังใต้ดินโดยปกติแล้วมักไม่ค่อยปรากฏกายต่อสาธารณะทำให้ไม่ต้องกังวลเมื่อถูกผู้เล่นพบเห็นและที่สำคัญแพะรับบาปในเื่นี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น... กิลด์์นั่นเอง
ความแข็งแกร่งของกิลด์ไม่ใช่สิ่งที่กลุ่มหรือองค์กรนั้นจะจินตนาการและเปรียบเทียบได้เลย
หลายวันต่อมาสถานที่เพิ่มระดับที่เป็ที่นิยมได้เกิดการต่อสู้กันขึ้นมีผู้เล่นจำนวนมากถูกสังหารผู้เล่นบางคนที่ฉลาดก็ขอเข้าร่วมกับกลุ่มเพื่ออาศัยพึ่งพิงสำหรับบางคนที่ยังไม่เลือกฝ่ายหรืออวดดีก็โดนลดระดับกันไปคนละ 1 ระดับบางคนก็ลดไปถึง 2 ระดับ มีพวกที่ขี้ขลาดก็ไม่กล้าออกมาฝึกฝนและเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในเมืองั
ที่จุดคืนชีพในบ้านที่เต็มไปด้วยฝูงชนอย่างเนืองแน่นผู้เล่นหลายคนไม่เข้าใจว่าโลกที่เคยปรองดองกลมเกลียวจู่ๆทำไมมันถึงกลายเป็สับสนวุ่นวายแบบนี้ไปได้ มันช่างน่าอึดอัดใจเสียจริงแต่กลับมีผู้เล่นบางคนที่ดวงตาเป็ประกายดูท่าทางของเขาตื่นเต้นมากก่อนจะเอ่ยออกมาว่า นี่สิ... ยุทธภพไม่อย่างนั้นจะเรียกว่ายุทธภพได้อย่างไรถ้ายุทธภพปราศจากความตายจะเรียกว่าเป็ยุทธภพได้อย่างไรกันจินตนาการทำให้เืยุทธภพในกายนั้นฮึกเหิม
ติ๊ง!ประกาศจากระบบ : กิลด์ต้นไม้ทงเทียนได้ก่อตั้งขึ้นแล้ววันนี้ตั้งอยู่ทางทิศเหนือเมืองั ยินดีต้อนรับทุกท่านเพื่อมาเข้าร่วมกับเรา
ติ๊ง!ประกาศจากระบบ : กิลด์ต้นไม้ทงเทียนได้ก่อตั้งขึ้นแล้ววันนี้ตั้งอยู่ทางทิศเหนือเมืองั ยินดีต้อนรับทุกท่านเพื่อมาเข้าร่วมกับเรา
ติ๊ง!ประกาศจากระบบ : กิลด์ต้นไม้ทงเทียนได้ก่อตั้งขึ้นแล้ววันนี้ตั้งอยู่ทางทิศเหนือเมืองั ยินดีต้อนรับทุกท่านเพื่อมาเข้าร่วมกับเรา
ติ๊ง!ประกาศจากระบบ : กิลด์ราชวงศ์มดได้ก่อตั้งขึ้นแล้ววันนี้ ตั้งอยู่กึ่งกลางเมืองัยินดีต้อนรับทุกท่านเพื่อมาเข้าร่วมกับเรา
ติ๊ง!ประกาศจากระบบ : กิลด์ราชวงศ์มดได้ก่อตั้งขึ้นแล้ววันนี้ตั้งอยู่กึ่งกลางเมืองั ยินดีต้อนรับทุกท่านเพื่อมาเข้าร่วมกับเรา
ติ๊ง!ประกาศจากระบบ : กิลด์ราชวงศ์มดได้ก่อตั้งขึ้นแล้ววันนี้ตั้งอยู่กึ่งกลางเมืองั ยินดีต้อนรับทุกท่านเพื่อมาเข้าร่วมกับเรา
มีอีกสองกิลด์ได้ถูกก่อตั้งขึ้น
"ที่ควรจะโผล่ออกมาก็ดันไม่ยอมออกมาแฮะ"กวงเย้าเหรินเจี้ยนพูดกับตัวเอง ก่อนจะส่งข้อความไปว่า "ถ่ายทอดคำสั่งลงเสร็จสิ้นภารกิจ"
เขาไม่ได้หมดความสนใจแต่เขารู้เมื่อสายไปแล้ว และเขาเองก็มีอยู่แล้ว 2 เหมืองถ้าคุณถือครองทรัพย์สมบัติมากเกินไปก็จะทำให้เกิดความเกลียดชังได้โดยง่ายแต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ การที่เผ่าหมาป่านั้นไม่ก่อตั้งกิลด์เขาไม่เชื่อหรอกว่าความแข็งแกร่งขนาดเผ่าหมาป่าเป็ไปไม่ได้ที่จะไม่ก่อตั้งกิลด์ขึ้นมา มันต้องมีเหตุอะไรบางอย่างที่เขายังไม่รู้สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกต้องระมัดระวัง
เผ่าหมาป่ายังคงมีเื่ราวลึกลับอีกมากและบททดสอบจากนรกที่ยังไม่มีใครเคยได้รู้...
