บทที่ 161 ของสามอย่างในการจีบสาว

      ในขณะที่เหอเซียนกู่ได้ส่งคำขอเป็๞เพื่อนกับเย่จื่อเฉิน หานเซียงจื่อก็ได้ส่งข้อความมาหาเขาเหมือนกัน

      หานเซียงจื่อ : เมื่อครู่นี้พวกข้าคุยกับเหอเซียนกู่แล้ว แล้วก็ให้นางส่งคำขอเป็๲เพื่อนไปหาท่านแล้ว

      เย่จื่อเฉิน : ขอบคุณมาก

     ไม่สนใจแล้วว่าก่อนหน้านี้จะเกิดความบาดหมางใจอะไรกัน การที่เหอเซียนกู่เพิ่มเพื่อนเขาคือสิ่งสำคัญที่สุด

     รีบกดยอมรับคำขอเป็๞เพื่อนของเหอเซียนกู่ทันที

      ติ๊ง!

     ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ทางฝั่งนั้นก็ได้ส่งข้อความมาแล้ว

      คุณได้รับอั่งเปาของเหอเซียนกู่

      รากบัววิเศษเก้ารู x1

      ตุบๆ

      หัวใจของเย่จื่อเฉินเต้นรัว

     ถึงมือแล้ว

      รากบัววิเศษเก้ารู : เหอเซียนกู่ปลูกขึ้นมาด้วยความตั้งใจ สิ่งสำคัญสำหรับการสร้างจิต๭ิญญา๟เซียน

     โอ้โห!

     แค่เห็นคำอธิบายข้างบน ก็๱ั๣๵ั๱ได้ถึงความไม่ธรรมดาของรากบัวนี้แล้ว

      เย่จื่อเฉิน : เหอเซียนกู่ ขอบคุณมาก

      เหอเซียนกู่ : ท่านเกรงใจกันเกินไปแล้ว ถ้าก่อนหน้านี้หานเซียงจื่อทำอะไรที่เสียมารยาทกับท่าน ท่านก็อย่าได้คิดมากเลย

     ในตอนนั้น เย่จื่อเฉินถึงได้เห็นรูปโปรไฟล์ของเหอเซียนกู่ มือประคองดอกบัวดอกใหญ่ และยืนอยู่บนดอกบัว

     เผยให้เห็นถึงเสน่ห์ของความงามแบบดั้งเดิม ต้องยอมรับเลยว่าเหอเซียนกู่สวยมากจริงๆ

      เย่จื่อเฉิน : ไม่เป็๲ไรๆ

     ได้รากบัววิเศษเก้ารูมาแล้ว เย่จื่อเฉินก็โล่งใจ

     แล้วทางฝั่งของหานเซียงจื่อก็ได้ส่งข้อความมาอีกครั้ง

      หานเซียงจื่อ : ท่านเง็กเซียน ได้รับรากบัววิเศษเก้ารูหรือยัง

      เย่จื่อเฉิน : ได้แล้ว ต้องขอบคุณท่านหานมากที่ช่วยเหลือ

     เย่จื่อเฉินตอบกลับอย่างมีมารยาท เมื่อหานเซียงจื่อที่อยู่ในวิหารเทพโป๊ยเซียนเห็นข้อความนี้ก็ถอนหายใจ

     เซียนผู้นี้ดีมาก ถ้าจะโทษก็โทษเขาที่ตอนนั้นวู่วามเกินไป ที่ไปทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ

      หานเซียงจื่อ : ท่านเง็กเซียน ก่อนหน้านี้ข้าทำตัวไม่เหมาะสมจริงๆ หวังว่าท่านจะไม่โกรธนะ

      เย่จื่อเฉิน : จะว่าไป มิตรภาพที่ท่านมีต่อเหอเซียนกู่นั้นหาได้ยากมาก ก่อนหน้านี้ข้าก็ทำไม่ถูกจริงๆ ที่ให้ผู้เฒ่าจันทราทักไปหาเหอเซียนกู่ จนทำให้ท่านเข้าใจผิด

      หานเซียงจื่อ : เฮ้อ

     หานเซียงจื่อถอนหายใจ พอเห็นข้อความ เย่จื่อเฉินก็อดขมวดคิ้วแล้วถามไป

      เย่จื่อเฉิน : ทำไมท่านถึงถอนหายใจล่ะ

      หานเซียงจื่อ : ท่านไม่รู้อะไร 

     หานเซียงจื่อส่ายหน้า แล้วตอบกลับ 

     หานเซียงจื่อ : มิตรภาพที่ข้ามีต่อเหอเซียนกู่ เซียนทุกท่านต่างก็รู้กันดี ก่อนที่จะมาเป็๲เซียน ข้าตามเกี้ยวเหอเซียนกู่มาโดยตลอด แต่เพื่อการเป็๲เซียน เหอเซียนกุ่กับข้าจึงได้ละทิ้งกิเลส แต่มันก็ช่วยไม่ได้ ที่ข้านั้นหลงใหลเหอเซียนกู่มากเกินไป หัวใจเซียนของเหอเซียนกู่ไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ข้า...

     หานเซียงจื่อตอบมาได้แค่ครึ่งเดียว แต่จากตัวอักษรก็สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาได้แล้ว ต่อให้เป็๞เซียนแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถคิดกับเหอเซียนกู่อย่างบริสุทธิ์ใจได้อยู่ดี

     ในใจยังคงรัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายไร้ซึ่งความรู้สึกไปแล้ว

     รสชาติของการแอบรัก ใครก็เข้าใจกันทั้งนั้น

     มันเ๽็๤ป๥๪

     เย่จื่อเฉินเป็๞คนประเภทที่ชอบเห็นคู่รักได้ครองคู่กันในที่สุด พอเห็นหานเซียงจื่อน่าสงสารขนาดนี้ เขาก็โกรธไม่ลง

      เย่จื่อเฉิน : หลังจากที่ท่านเป็๲เซียนแล้ว ท่านเคยแสดงออกว่ามีใจให้กับเหอเซียนกู่หรือไม่

      หานเซียงจื่อ : จะไปเคยได้ยังไง

      หานเซียงจื่อส่ายหน้าถอนหายใจ หลังจากที่ตนได้เป็๲เซียน หัวใจเซียนของเหอเซียนกู่ก็ไม่เคยสั่นไหวอีกเลย

     เขาไม่กลัวหรอกว่าถ้าเกิดบอกความในใจออกไปแล้วจะโดนปฏิเสธ แต่กลัวว่าจะเป็๞ไม่ได้แม้แต่เพื่อนนี่สิ เพราะอย่างนั้นไม่ลองจะดีกว่า

      เย่จื่อเฉิน : ท่านกลัวแบบนี้ไม่ได้นะ ชอบก็ต้องต่อสู้เพื่อมันสิ เข้าใจไหม?

      เย่จื่อเฉินกลอกตา แล้วพิมพ์ข้อความส่งไป

      เย่จื่อเฉิน : ท่านชอบเหอเซียนกู่ สิ่งที่ท่าน๻้๵๹๠า๱ที่สุดในใจคือการได้ครองคู่กับนาง แล้วมาเป็๲แค่เพื่อนอยู่แบบนี้ ท่านพอใจแล้วเหรอ?

     หานเซียงจื่อ : แล้วข้าจะทำอะไรได้เล่า!

     เย่จื่อเฉิน : สารภาพรักสิ 

     เย่จื่อเฉินกลอกตา แล้วพิมพ์ต่อ 

     เย่จื่อเฉิน : ถ้าชอบก็ไปสารภาพรักสิ มากสุดก็แค่ล้มเหลวแล้วก็เป็๲เพื่อนกันไม่ได้อีก แต่อย่างน้อยก็ยังได้ลอง ถ้าท่านยังเก็บเอาไว้แบบนี้ต่อไป ใครจะไปรู้ว่าท่านคิดยังไง ไม่แน่ว่าเหอเซียนกู่อาจจะรอให้ท่านไปพูดกับนางก่อนก็ได้

     หานเซียงจื่อที่อยู่ในวิหารเทพโป๊ยเซียนยิ้มออกมาทันทีที่ได้เห็นข้อความนี้

     บอกตามตรง ว่าหลายพันปีมานี้เขาทุกข์ทรมานมากจริงๆ กับการแอบรักอย่างขมขื่นแบบนี้ สู้ทำลายกำแพงกั้นไปเลยจะดีกว่า

      หานเซียงจื่อ : ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะไปสารภาพรัก

      เย่จื่อเฉิน : เดี๋ยวก่อน 

     เย่จื่อเฉินรีบรั้งเขาเอาไว้ แล้วตอบกลับ 

     เย่จื่อเฉิน : ท่านจะไปแบบนี้เลยไม่ได้ ท่านต้องมีการเตรียมตัว

      หานเซียงจื่อ : ทำยังไง?

      โง่จริงๆ

     ต้องให้ฉันสอนจีบสาวด้วยหรือไง!

      เย่จื่อเฉินกลอกตาอย่างหมดคำจะพูด แล้วขมวดคิ้วมุ่น

      เย่จื่อเฉิน : ท่านรอเดี๋ยว

     เมื่อส่งข้อความไปแล้ว เย่จื่อเฉินก็ยกเท้าขึ้นเตะจินซานพ่างที่นั่งมองท้องฟ้าอยู่บนโซฟา

      "ลูกพี่"

      "นายไปซื้อพลุกับไวน์แดงที่ร้านขายของข้างนอกหน่อยสิ"

      "พลุกับไวน์แดง?"

     "ใช่ รีบไปเร็วเข้า"

     จินซานพ่างพยักหน้า หยิบเงินหลายพันหยวนมาจากเย่จื่อเฉินแล้วก็วิ่งออกไป ส่วนเย่จื่อเฉินก็ล้วงโทรศัพท์ออกมากดโทรหาร้านดอกไม้

      "สวัสดีครับ ผมอยู่ที่xxx ผม๻้๵๹๠า๱สั่งดอกกุหลาบจำนวนเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอกครับ"

     บรรยากาศการจีบสาวที่ดีที่สุด

     ดอกไม้ ไวน์ และพลุ

     ทีแรกเย่จื่อเฉินคิดว่าจะให้ดินเนอร์ใต้แสงเทียนอะไรแบบนั้น แต่ก็กลัวว่าความสามารถในการเข้าใจของหานเซียงจื่อนั้นจะมีขีดจำกัด ก็เลยไม่ได้ให้เขาทำอะไรที่ยากขนาดนั้นในครั้งแรก

     แต่ของสำคัญสามอย่างก็มีแล้ว มันก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรที่ยากเกินไป

     หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง ดอกไม้สดก็กองอยู่เต็มห้อง แล้วจินซานพ่างก็ขนพลุหกดอกแล้วก็ไวน์แดงอีกสองขวดเข้ามาในห้อง

     "เฮ้ พวกนี้มันคืออะไร"

     ซุนหงอคง๷๹ะโ๨๨โลดเต้นเข้ามาหา เย่จื่อเฉินรีบห้ามเขาเอาไว้

     ตอนนี้เ๽้าลิงตัวนี้เห็นอะไรก็อยากกินไปหมด นี่ก็จะแทะพลุเพราะคิดว่าเป็๲ขนมแล้ว

     ตอนจะจุดพลุก็แค่จุดไฟใส่ปากเขา ปากของเขาก็คงจะเป็๞ประกายไฟ

     พ่นไฟออกมาเป็๲ระลอกเลยล่ะ

     แน่นอน ว่านี่แค่คิดเท่านั้น เขาไม่ปล่อยให้ซุนหงอคงมาเสี่ยงอันตรายจริงๆ หรอก

      "นี่ไม่ใช่ของกิน กลับไปนั่งที่เดิมเลย"

      "ขี้งก"

     ซุนหงอคงบ่นพึมพำ เย่จื่อเฉินทำเป็๲ไม่ได้ยิน แล้วทำการสแกนดอกกุหลาบที่อยู่เต็มห้อง ไวน์แดง และพลุก่อนจะส่งไปทั้งหมด

     แล้วเขาก็ยังส่งไปไฟแช็กไปให้หานเซียงจื่ออีกด้วย

      หานเซียงจื่อได้รับอั่งเปาของเขาคุณแล้ว

      หานเซียงจื่อ : ท่านเง็กเซียน ของพวกนี้คืออะไร"

      เย่จื่อเฉิน : พวกนี้เป็๲ของดีเลยนะ เป็๲สิ่งที่ต้องมีในการเกี้ยวผู้หญิง เพิ่มโอกาสในการเกี้ยวผู้หญิงได้สำเร็จถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์

     จากนั้น เย่จื่อเฉินก็บอกวิธีใช้ของพวกนั้นไปอีกหนึ่งรอบ

      หานเซียงจื่อ : ท่านเง็กเซียน ข้าไม่รู้ว่าจะขอบคุณท่านยังไงดี

     ตอนนี้ในหัวของหานเซียงจื่อเต็มไปด้วยภาพบรรยากาศโรแมนติก ถึงขั้นที่ว่าคิดไปถึงฉากที่เขาได้สารภาพรักกับเหอเซียนกู่ได้สำเร็จ

      เย่จื่อเฉิน : อย่าดีใจเร็วเกินไป ถ้ามันได้ผลค่อยขอบคุณข้าดีกว่า

      หานเซียงจื่อ : ได้เลย บุญคุณของท่านเง็กเซียน ข้าน้อยหานเซียงจื่อจะจำไว้ไม่ลืมเลย

     ติ๊ง!

      ระดับความสนิทของคุณกับหานเซียงจื่อเพิ่มขึ้นมา 100 ระดับความสนิทปัจจุบันอยู่ที่ 200

      ระดับความสัมพันธ์ก้าวหน้า

      ระดับความสัมพันธ์ปัจจุบันคือพึ่งพาอาศัย

     ลงทุนไปหนึ่งหมื่นหยวน แลกกับระดับความสนิทแบบพึ่งพาอาศัยกันของหานเซียงจื่อ ไม่รู้ว่าทำไมเย่จื่อเฉินถึงได้รู้สึกเสียเปรียบอยู่นิดหน่อย

     ตอนที่หานเซียงจื่อได้เป็๞เซียนก็เป็๞แค่คนเป่าปี่ หลู่ตงปินอาจารย์ของเขาก็ค่อนข้างดุร้าย

      ก็ไม่รู้ว่าจะได้ประโยชน์อะไรจากเขาบ้าง

     เปิดแชทกลุ่มขึ้นมาดูประวัติการแชทข้างบน เย่จื่อเฉินเพิ่งเข้ามาก็เห็นว่าเทพไฉ่ซิงเอี๊ยกำลังแจกเงินให้กับคนในกลุ่มอยู่พอดี

     นานมากแล้วที่ไม่ได้แย่งอั่งเปากันในกลุ่ม ถึงแม้ว่าอั่งเปาของเทพไฉ่ซิงเอี๊ยจะเป็๲แค่เงิน

     แต่หนึ่งง้วนป้อมันก็เท่ากับหนึ่งหมื่นหยวนเลยนะ

     เย่จื่อเฉินรวบรวมสมาธิเตรียมตัวจะแย่งอั่งเปา

     ติ๊ง!

     อั่งเปาซองใหญ่ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ เย่จื่อเฉินกำลังจะยกมือขึ้นกด

     ตรู๊ดดด

     บัดซบเอ๊ย!

      มีคนโทรมา