วันๆ ของทัคคุงยังคงเป็๲ไปได้ด้วยดี หลังจากการฝึกซ้อมอันยาวนาน ทัคคุงก็กำลังนั่งพักหอบหายใจอยู่ข้างลานฝึก พวกสาวๆ ในกลุ่มนักผจญภัยก็ทยอยเดินมาล้อมรอบเขา เหมือนฝูงนกน้อยที่เห็นเมล็ดข้าวแล้วบินมารุมทันที ก็นะทัคคุงที่เป็๲คนใหม่ในกลุ่มย่อมเป็๲ที่ดึงดูดใจเป็๲ธรรมดา 

"เฮ้~ ทัคคุง เหนื่อยล่ะสิ? มานี่ เดี๋ยวฉันช่วยนวดไหล่ให้" 

เสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่มือคู่หนึ่งจะวางลงบนไหล่เขาแล้วเริ่มกดเบาๆ

"โอ๊ะ อย่าแย่งกันสิ ฉันก็จะเช็ดเหงื่อให้ทัคคุงเหมือนกัน" 

อีกคนหนึ่งรีบเข้ามาใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้าผากเขาอย่างตั้งใจ

"งั้นฉันขอเป็๲คนยกน้ำให้เขาดื่มละกัน~"

 เสียงหวานๆ ของอีกคนดังขึ้น พร้อมกับยื่นขวดน้ำมาตรงหน้า

นี่มันเหมือนฝันชัดๆ ถึงมาเรียแฟนสาวของเขาจะงดงามกว่าก็เถอะ แต่พวกสาวๆ ในกลุ่มของริคที่แต่ละคนล้วนสวยน่ารักอย่างกับคัดมาแล้ว พวกเธอก็ดึงดูดใจไม่เบาเลย ยิ่งมีพวกเธอมาตีสนิทมารุมเอาใจแบบนี้แล้วด้วย 

ก็ทำเอาทัคคุงนั่งนิ่ง ตัวเกร็ง สายตาเหลือบไปทางโน้นทีนี้ทีเหมือนคนไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เจอใบหน้าของสาวๆ ที่โน้มเข้ามาใกล้เสียจนได้กลิ่นหอมของพวกเธอชัดเจน

"เอ่อ...ทุกคน ไม่ต้องลำบากก็ได้..."

 เขาพยายามพูด แต่เหมือนจะไม่มีใครฟัง เพราะทุกคนกำลังแข่งกันดูว่าใครจะดูแลเขาได้ดีกว่ากัน

บางครั้งก็มีการแซวแบบกึ่งเล่นกึ่งจริง เช่น 

"ถ้าทัคคุงอยู่ในทีมของฉันนะ ฉันจะเลี้ยงดูดีกว่านี้อีก"

 หรือ

 "อย่าลืมสิ ฉันเป็๲คนเจอทัคคุงคนแรกนะ" 

ทำเอาเขาหน้าแดงจนเหมือนมะเขือเทศสุก นอกจากมาเรียแฟนสาวของเขาแล้วเขายังไม่เคยได้ใกล้ชิดกับสาวคนอื่นๆ แบบนี้มาก่อนเลยแถมยังมาเป็๲กลุ่มอีก 

สุดท้ายเขาก็ได้แต่นั่งยิ้มแห้งๆ ปล่อยให้บรรยากาศวุ่นวายปนเขินนี้ดำเนินต่อไปอย่างช่วยไม่ได้ ในใจแอบคิดว่า นี่เรามาฝึกซ้อม หรือมาทำอะไรอยู่กันแน่เนี่ย... 

แต่ถึงอย่างงั้นสีหน้าของเขาก็ดูมีความสุขมาก ก็นะผู้ชายมันก็อย่างงี้ล่ะ