สวี่จือมองบุรุษที่ก้มหน้านั่งอยู่ตรงหน้าตัวเองด้วยความปวดใจ ทั้งๆ ที่เป็นวัยที่จะเต็มไปด้วยปณิธานความฝัน แต่กลับเหมือนมนุษย์ไม้ที่ไม่มีจิตวิญญาณอันสดใส มีเพียงความหม่นหมองไปทั้งตัว พูดเรื่องที่อาจจะเป็นเรื่องที่เจ็บปวดที่สุดจากก้นบึ้งของหัวใจ    ...