เช้าวันรุ่งขึ้น ฤดูใบไม้ร่วงอากาศเย็นสบาย
จั๋วอวิ๋นเซียนออกมาจากห้อง เขายังคงนั่งเก้าอี้รถเข็นไม้ตัวเดิม
แม้ร่างกายของเขาจะฟื้นฟูกลับมาและมีพลังที่ก้าวะโ แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็ผู้บำเพ็ญเซียนระดับหลอมิญญา จึงมิอาจต่อกรกับยอดฝีมือที่แท้จริงได้ ดังนั้นเขาตัดสินใจแกล้งป่วยต่อไป
แน่นอนว่าเพื่อมิให้ผู้ใดตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของเขาได้ จั๋วอวิ๋นเซียนจึงจงใจควบคุมลมหายใจและกลิ่นอายของตัวเอง อีกทั้งยังปล่อยพลังสายฟ้าให้ไหลเวียนในร่างกายตัวเองต่อไป
พลังสายฟ้ารุนแรงเป็พิเศษ จั๋วอวิ๋นเซียนยังต้องอดทนต่อความเ็ปรุนแรงเช่นนี้ต่อไป…ทว่ายังมีประโยชน์อีกอย่างให้เห็นได้ชัด นอกจากจะสามารถซ่อนพลังของเขาแล้ว ยังสามารถขจัดสิ่งแปลกปลอมออกจากร่างกายได้ด้วย เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
……
“นายน้อย ท่านตื่นแล้วหรือ?”
เมื่อฉินตงหวู่เห็นจั๋วอวิ๋นเซียนออกมาจึงเข้าไปแจ้งว่า “นายน้อย จวนเ้าเมืองส่งศิษย์คนหนึ่งมา บอกว่า้าส่งเทียบเชิญให้ท่าน”
“เทียบเชิญหรือ?”
จั๋วอวิ๋นเซียนตะลึงเล็กน้อย เขาััได้ว่ากำลังจะมีเื่บางอย่างเกิดขึ้น มิเช่นนั้นในสถานการณ์ปกติหวู่อันถงมีสิ่งใดมักส่งคำพูดมาโดยตรงตลอด จะไม่ส่งเทียบเชิญอย่างจริงจังเช่นนี้
……
ตรงทางเข้าเรือนหลางฮ้วน ชายหนุ่มอายุราวสิบห้าถึงสิบหกปีคนหนึ่งกำลังรอคอยอยู่เงียบๆ สายตามองซ้ายมองขวาเป็บางครั้ง เหมือนสงสัยในสถานที่แห่งนี้
ตอนนี้จั๋วอวิ๋นเซียนเป็ถึงบุคคลในตำนานบนเกาะสามเซียน หอตำราหลางฮ้วนที่ไม่เป็ที่นิยมก็กลับมาอยู่ในสายตาของทุกคนอีกครั้งและได้รับความสำคัญอีกครั้ง
น่าเสียดายที่ในเวลาปกติจั๋วอวิ๋นเซียนจะไม่ค่อยออกจากบ้าน นอกจากฉินตงหวู่กับเสี่ยวจิ่วแล้ว คนธรรมดาไม่มีทางได้เห็นเขา ดังนั้นชายหนุ่มจึงรู้สึกสงสัย เ้าหอตำราหลางฮ้วนในตำนาน ‘คุณชายไป๋เฮ่อ’ มีหน้าตาเป็อย่างไรกันแน่
……
ผ่านไปไม่นานฉินตงหวู่ก็เข็นจั๋วอวิ๋นเซียนออกมา ชายหนุ่มเดินเข้าไปต้อนรับทันที
“ศิษย์ชิงช่ายชิง คารวะคุณชายไป๋เฮ่อ”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปทำความเคารพด้วยท่าทางสุภาพมาก
จั๋วอวิ๋นเซียนเปิดสำนักศึกษาเทียนกง สร้างผลงานต่อเกาะสามเซียนอย่างใหญ่หลวง การเรียกเขาว่าคุณชายเพื่อเป็การแสดงถึงความนับถือ
อีกทั้งในสายตาของชายหนุ่ม จั๋วอวิ๋นเซียนดูอายุไม่ต่างจากเขามากนัก แต่กลับมีความสามารถมากเพียงนี้จึงคู่ควรแก่การนับถือ
“ชิงช่ายชิงหรือ?”
เมื่อได้ยินชื่อของอีกฝ่าย จั๋วอวิ๋นเซียนอดตะลึงมิได้ เนื่องจากเป็ชื่อที่แปลกประหลาดมาก
ชายหนุ่มเห็นท่าทางประหลาดใจของจั๋วอวิ๋นเซียนจึงหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ “คุณชายมิต้องแปลกใจ เพราะข้าไร้บิดามารดา อาจารย์เป็คนเก็บข้ามาจากกองผักกาด ดังนั้นจึงตั้งชื่อให้ข้าเช่นนี้…ที่จริงแล้วชื่อชิงช่ายชิงก็เป็ชื่อที่ดี อาจารย์บอกว่าชื่อนี้แข็งแกร่งอายุยืนยาว”
“ที่แท้เ้าก็คือศิษย์คนเล็กของท่านเ้าเมืองหวู่”
จั๋วอวิ๋นเซียนเข้าใจทันที เขากวาดตามองชายหนุ่ม
ศิษย์คนอื่นของหวู่อันถง จั๋วอวิ๋นเซียนเคยเห็นทุกคน มีเพียงศิษย์คนเล็กที่สุดซึ่งปิดด่านอยู่ตลอดจึงได้ยินเพียงชื่อ ตอนนี้เมื่อได้พบเจอกัน ชายหนุ่มกลับทำให้จั๋วอวิ๋นเซียนรู้สึกร่าเริงแจ่มใส นิสัยไม่เข้ากับความโหดร้ายของเกาะสามเซียนแห่งนี้
“สหายน้อยชิงช่ายเชิญเข้ามา”
จั๋วอวิ๋นเซียนกวักมือเรียกด้วยท่าทางราวกับผู้ใหญ่
ชิงช่ายชิงรีบคำนับ จากนั้นเดินติดตามไปด้านหลัง
เมื่อเห็นภาพนี้ ฉินตงหวู่เกือบหลุดหัวเราะออกมา ทั้งสองคนเป็ชายหนุ่มเยาว์วัยกันทั้งคู่ คนหนึ่งใสซื่อบริสุทธิ์ อีกคนทำตัวเป็ผู้ใหญ่ ดูแล้วรู้สึกแปลกๆ ชอบกล
……
หลังจากเดินเข้าเรือนไป จั๋วอวิ๋นเซียนกล่าวออกมาตรงๆ “สหายน้อยชิงช่ายมาที่นี่เพราะเื่ใดหรือ?”
“โอ้ คือว่าเื่เป็เช่นนี้…”
ชิงช่ายชิงหยิบเทียบเชิญสีทองใบหนึ่งออกมายื่นให้จั๋วอวิ๋นเซียน “คุณชาย อาจารย์ส่งข้ามามอบเทียบเชิญ เชิญคุณชายเข้าร่วมงานประมูลสามวันหลังจากนี้”
“งานประมูลหรือ?”
จั๋วอวิ๋นเซียนรับเทียบเชิญมาด้วยสีหน้าสงสัย ่นี้เขาปิดด่านฝึกตนจึงมิได้สนใจเื่ที่เกิดขึ้น
ฉินตงหวู่กล่าวอธิบายว่า “นายน้อยอาจจะไม่รู้ นี่เป็สิ่งที่กลุ่มการค้าต่างๆ เสนอมา ตอนนี้เกาะสามเซียนพัฒนาอย่างรวดเร็ว จนใกล้เคียงกับขั้วอำนาจอันดับหนึ่งของทะเลล่วนซิงแล้ว ดังนั้นทุกคนจึงคิดจะใช้โอกาสนี้ร่วมมือกันกระตุ้นการค้า โดยจัดตั้งงานประมูลครั้งนี้ขึ้นมา”
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว!”
ชิงช่ายชิงพยักหน้ารัวๆ กล่าวต่อว่า “ที่จริงแล้วปกติเกาะสามเซียนของเราจะจัดงานประมูลขึ้นทุกปี แต่ปีนี้เกาะสามเซียนพัฒนาก้าวะโ จึงตัดสินใจจัดงานก่อนเวลา อีกทั้งขอบเขตยังใหญ่กว่าเมื่อก่อนไม่น้อย”
“จัดงานประมูลในเวลานี้คิดจะหาเื่หรือ!”
จั๋วอวิ๋นเซียนพึมพำออกมา ในสมองเกิดความคิดมากมายนับไม่ถ้วน
่นี้เกาะสามเซียนพัฒนาได้ไม่เลว แต่ยังไม่ถึงขั้นที่สามารถควบคุมขั้วอำนาจในทะเลล่วนซิงได้ ส่วนการจัดงานประมูลในเวลาเช่นนี้ ถึงแม้จะสร้างชื่อเสียงให้เกาะสามเซียน แต่ความจริงแล้วเป็การผลักเกาะสามเซียนไปขอบหน้าผา
ยิ่งไปกว่านั้น ขั้วอำนาจอันดับหนึ่งแห่งทะเลล่วนซิงอะไรกัน…ใครเป็คนแต่งตั้ง? ตำหนักเซวียนหนี่ว์ยอมรับแล้วหรือ? เกาะเซวียนิยอมก้มศีรษะแล้วหรือ? ขั้วอำนาจอื่นๆ ยอมรับแล้วหรือ?
หากไร้พลัง ชื่อเสียงจอมปลอมเหล่านี้ล้วนเป็เื่ไร้สาระ
ดูท่ามีคนไม่อยากให้เกาะสามเซียนยิ่งใหญ่จึงจงใจสร้างความวุ่นวายขึ้นมา อยากให้เกาะสามเซียนกลายเป็ศัตรูของทุกคน
แน่นอนว่าถึงจะรู้ แต่จั๋วอวิ๋นเซียนกลับมิได้พูดแทรก ความจริงแล้วเขาเข้าใจดี เกรงว่าเ้าเกาะทั้งสามคิดจะฉวยโอกาสนี้ สร้างความมั่นคงให้สถานะของเกาะสามเซียนในทะเลล่วนซิง
ถึงอย่างไรชื่อเสียงและผลประโยชน์เป็สิ่งที่ปล่อยวางได้ยากที่สุด ต่อให้เป็ผู้บำเพ็ญเซียนก็เช่นกัน
“นายน้อย เป็อะไรไปหรือ? มีสิ่งใดผิดปกติหรือ?”
ฉินตงหวู่รู้ความเคยชินของจั๋วอวิ๋นเซียนดี หากอีกฝ่ายมีเื่บางอย่างในใจ จะมีท่าทางและปฏิกิริยาเหมือนในตอนนี้
“ผิดปกติหรือ?” ชิงช่ายชิงอดมึนงงมิได้ “สิ่งใดผิดปกติหรือ?”
“ไม่มีอะไร” จั๋วอวิ๋นเซียนโบกมือพลางกล่าวว่า “ก็แค่รู้สึกแปลกใจ ใครกันเป็คนเสนอให้จัดงานประมูลครั้งนี้?”
ชิงช่ายชิงไม่สงสัยแต่อย่างใด เขากล่าวออกมาตามความจริง “โอ้ เป็เถ้าแก่ของหอการค้าต้าทงกับสมาคมการค้าห้าแคว้น ได้ยินว่าหอการค้ามากมายล้วนตอบรับอย่างกระตือรือร้น ขอบเขตการประมูลครั้งนี้จึงยิ่งใหญ่กว่าครั้งก่อนมาก ยอดฝีมือมากมายล้วนมาที่เกาะสามเซียนของเรา”
จั๋วอวิ๋นเซียนพยักหน้าเงียบๆ โดยไม่พูดไม่จา
‘สมาคมการค้าห้าแคว้น’ คือสมาคมการค้าที่ใหญ่ที่สุดในแผ่นดิน โดยมีตระกูลการค้าของทั้งห้าแคว้นร่วมกันก่อตั้งเพื่อเป็ตัวแทนของผลประโยชน์จากขั้วอำนาจทั้งห้าแคว้น ครั้งนี้กลับมายุ่งเื่ในทะเลล่วนซิงด้วย เห็นได้ชัดว่ามิได้มีเจตนาที่ดี
สำหรับ ‘หอการค้าต้าทง’ เป็หอการค้าที่ใหญ่ที่สุดในทะเลล่วนซิง มีความสัมพันธ์กับขั้วอำนาจต่างๆ ซับซ้อน เื้ัยังมียอดฝีมือระดับเปิดชีพจรขั้นที่เจ็ดคอยค้ำจุน แต่หอการค้าต้าทงค่อนข้างวางตัวเป็กลาง ไม่เคยแทรกแซงความขัดแย้งระหว่างขั้วอำนาจในทะเลล่วนซิง จึงไม่มีใครล่วงเกินหอการค้าต้าทง
หากมองจากอีกมุมหนึ่ง หอการค้าต้าทงนับว่าเป็ขั้วอำนาจที่มีสัมพันธไมตรีดีที่สุดในทะเลล่วนซิง เพียงแต่จั๋วอวิ๋นเซียนคิดไม่ตก ในหมู่ขั้วอำนาจมากมาย หอการค้าต้าทงมีบทบาทอย่างไรกันแน่?
ชิงช่ายชิงไม่รู้สิ่งที่จั๋วอวิ๋นเซียนคิดจึงกล่าวเสริมว่า “คุณชาย อาจารย์หวังว่าท่านจะเข้าร่วมด้วย หากมีสิ่งใดที่้า สามารถร่วมประมูลได้ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจวนเ้าเมืองจะเป็คนออกเอง”
จั๋วอวิ๋นเซียนมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม “เ้าเมืองหวู่ใจกว้างเช่นนี้เลยหรือ?”
ชิงช่ายชิงกล่าวด้วยรอยยิ้มแห้ง “ที่จริงแล้วนี่คือการตัดสินใจของเ้าเกาะทั้งสาม ท่านอาจารย์เพียงแค่ทำตามความ้าเท่านั้น”
“เอาละ ขอบคุณท่านเ้าเมืองแทนข้าด้วย ความหวังดีของเขาข้าขอรับเอาไว้”
จั๋วอวิ๋นเซียนเข้าใจความคิดของเ้าเกาะทั้งสามกับท่านเ้าเมือง แต่เขามิได้ปฏิเสธ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่มีความคิดจะทรยศเกาะสามเซียน อย่างมากเพียงแค่มีผลประโยชน์ร่วมกันก็เท่านั้น
