ไม่มีเวลามาขบคิดด้วยว่าข่าวสารที่ได้รับมาจากทูตส่งสารจากนครแห่งเทพนั้นมีความผิดพลาด หรือแท้จริงแล้วมันเป็แผนการร้ายที่ถูกวางเอาไว้เพื่อพวกเขาั้แ่แรกแล้ว และก็ไม่มีเวลามาด่าทอโคตรเหง้าบรรพบุรุษของถูเชียนจวินด้วย ในตอนนี้พวกเขาอยากที่จะมีขางอกเพิ่มออกมาเป็สี่ข้างเสียจริงๆ กลัวว่าถ้าวิ่งช้าไปกว่านี้จะกลายเป็โครงกระดูกอยู่ภายใต้ไฟพลังั หรืออาจจะกลายเป็กองเนื้อบดภายใต้ท่อนหางแข็งแกร่งอวบใหญ่ที่ราวกับท่อนเหล็กกล้าของมัน
โฮก! โฮก!
คู่ของตนเองกำลังออกไข่ ส่วนเ้าพวกเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนตัวกระจ้อยทั้งหลายนี้กลับกล้ามารบกวน แถมยังทำให้ตนเองที่กำลังหลับอยู่อย่างมีความสุขสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีก ัดำรู้สึกโกรธเดือดดาลถึงขีดสุด อาละวาดระบายโทสะออกมาอย่างเต็มที่ พ่นไฟพลังัออกมาอย่างต่อเนื่องเปลี่ยนหุบเขาัดำให้กลายเป็นรกโลกันตร์ไปในพริบตา ส่วนหางที่แข็งแกร่งอวบใหญ่ของมันฟาดทำลายลงมาจนหุบเขาัดำเกือบจะกลายเป็พื้นที่ราบเรียบไปด้วยเช่นเดียวกัน
เห็นได้ชัดว่ากองกำลังนักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนที่เป็ทัพหน้าไม่มีใครกล้าที่จะต่อสู้รับมือกับัดำที่กำลังโกรธเกรี้ยว ทำได้แค่เพียงแตกหนีกระเจิงกันไปทั่วสารทิศจากไฟพลังัและหางที่แข็งแกร่งอวบใหญ่ของมัน เพียงแต่ขนาดของหุบเขาที่ใหญ่ไม่พอสำหรับัที่กำลังเกรี้ยวกราดตัวหนึ่ง ถูกการโจมตีของมันที่ปล่อยออกมากวาดล้างไปทั่วทุกที่ แทบจะพูดได้ว่าไม่มีที่หลบเลยก็ว่าได้ ดังนั้นนักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนจึงไม่ต่างจากฝูงมดที่กำลังวิ่งหนีไฟป่าที่ลุกลามไล่มาอย่างรวดเร็ว
ซ่าๆ!
ทะเลสาบเล็กๆ กลางหุบเขากลายมาเป็สถานที่หลบภัยของเหล่ากองกำลังนักรบเผ่าปีศาจและนักรบเผ่าคนเถื่อนจำนวนนับไม่ถ้วน เนื่องจากไฟพลังัที่ร้อนแรงที่จะตกลงมาแผดเผาพวกเขาได้ทุกเมื่อ ทุกคนต่างพากันะโลงไปแล้วว่ายข้ามไปอีกฝั่ง
ปัง!
ัดำไม่ได้สนใจต่อพวกเขาเ่าั้ มันหันมาจัดการกับนักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนที่กำลังวิ่งหนีออกไปยังปากทางเข้าหุบเขาก่อน มันพ่นไฟพลังัออกมาพร้อมกับตวัดหางฟาดออกไปจนพวกที่กำลังวิ่งออกไปตายเรียบจนไม่เหลือ จากนั้นมันมองดูจนแน่ใจว่าไม่มีใครวิ่งออกมาทางนี้อีกจึงได้หันหัวกลับไปยังทะเลสาบที่อยู่ใจกลางหุบเขาต่อ!
ซ่าๆ!
กองกำลังนักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนที่ยังหลงเหลืออยู่ไม่มีหนทางให้หลบหนีจริงๆ ทำได้แค่เพียงส่งสายตามองไปยังทะเลสาบเล็กๆ ที่อยู่ตรงกลางหุบเขา จากนั้นจึงต่างพากันะโลงไปในน้ำด้วยกันทั้งหมด
“โฮก...!”
ัดำร้องคำรามเสียงยาวออกมา ดวงตาที่เย็นะเืของมันปรากฏแววของความโเี้วาบผ่าน มันพ่นไฟพลังัออกมาอย่างต่อเนื่องอย่างไม่หยุดยั้ง ผ่านไปเพียงชั่วครู่น้ำทั้งทะเลสาบเริ่มเดือดปุดๆ ขึ้นมาทันที นักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนที่มุดหลบซ่อนอยู่ใต้ผิวน้ำยังคงฝืนทนอยู่ด้วยความยากลำบาก เพราะถ้าหากโผล่หัวขึ้นไปบนผิวน้ำก็มีแต่ตายสถานเดียว
เห็นได้ชัดว่าเ้าัดำตัวนี้เดือดดาลจนถึงขีดสุด มันไม่สนใจว่าจะสูญเสียพลังไปสักเท่าไรก็ต้องฆ่าเหล่าผู้บุกรุกที่บังอาจมารบกวนคู่ของมันที่กำลังออกไข่ให้ตายไปหมดทั้งหมดให้ได้ ไฟพลังัถูกพ่นออกมาอย่างต่อเนื่องทำให้อุณหภูมิของน้ำในทะเลสาบเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายนักรบของเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนที่อยู่ภายในน้ำล้วนถูกต้มจนสุกแบบทั้งเป็ น้ำภายในทะเลสาบระเหยกลายเป็ไอหายไปกว่าครึ่งจากอานุภาพความร้อนแรงของไฟพลังั...
มองดูศพจำนวนนับไม่ถ้วนที่ค่อยๆ ลอยขึ้นมาสู่ผิวน้ำ ัดำสะบัดหัวของมันด้วยความพอใจ มันหันหัวไปทางถ้ำทางด้านซ้ายแล้วร้องคำรามออกมาครั้งหนึ่ง จากนั้นหันหัวลอยออกไปยังภายนอกหุบเขา ข้างนอกยังมีกองกำลังนักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนอีกจำนวนมากที่กำลังหลบหนี มันตัดสินใจที่จะให้บทเรียนที่เ็ปจนลืมไม่ลงแก่ผู้บุกรุก เพื่อทำให้สิ่งมีชีวิตทุกตัวที่อยู่บนเกาะแห่งความมืดมิดได้รับรู้ไว้ว่า การมายั่วยุให้ัดำพิโรธนั้นผลลัพธ์จะเป็เช่นไร หนวดั...ใช่ว่าสิ่งมีชีวิตใดๆ ก็จะสามารถมากระตุกได้ตามอำเภอใจ!
.................................
หลังจากที่ัดำลอยออกไปได้สักพัก หุบเขาัดำที่ดูราวกับนรกโลกันตร์พลันปรากฏมีเงาร่างของคนหลายคนและสัตว์อสูรสีดำตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมา
“ฮะ!”
มองดูซากศพที่นอนตายเกลื่อนอยู่ทั่วทั้งหุบเขาัดำ ทั้งสี่คนและหนึ่งสัตว์อสูรต่างตกตะลึงพรึงเพริดขึ้นมาทันที ั้แ่ที่พวกเยาขาข่าและหมันก้านเริ่มเดินทัพเข้ามาภายในหุบเขาัดำแห่งนี้ และจนทำให้ัดำโกรธ พวกเขาก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติไม่ชอบมาพากลที่เกิดขึ้น จากนั้นจึงออกมาส่องดูเหตุการณ์ที่บริเวณปากโพรงถ้ำ เมื่อเห็นว่ามีกองกำลังนักรบของเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนถูกไล่ตามฆ่าวิ่งหนีตายกันไปทั่วสารทิศ พวกเขารีบทำการปิดปากโพรงถ้ำในทันที เพราะถ้าหากให้นักรบทั้งสองเผ่าค้นพบที่ซ่อนตัวของพวกเขาได้คงไม่ต้องพูดถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นตามมา
ทั้งสี่คนอาศัย่ชุลมุนใช้กระบี่และดาบที่มีในมือจัดการสับปากทางเข้าโพรงถ้ำจนเละเทะทำให้เหมือนกับซากปรักหักพังที่พังทลายลงมา จากนั้นใช้ก้อนหินและดินโคลนอุดปากทางเข้าจนสนิทแล้วให้เสี่ยวเฮยััความเคลื่อนไหวของสถานการณ์ที่อยู่ภายนอก ดีที่กองกำลังนักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อนถูกัดำไล่ฆ่าหนีตายกันอุตลุดจนไม่มีเวลาทันได้สังเกตว่าที่แห่งนี้มีโพรงถ้ำอยู่ จนกระทั่งัดำลอยออกไปยังภายนอกหุบเขาพวกเขาถึงได้พังปากโพรงถ้ำออกมา
“รีบไป เร็ว! เป็โอกาสอันดีที่หาได้ยากยิ่ง! ถ้าเ้าัตัวนั้นกลับมาหรือัตัวที่อยู่ภายในถ้ำด้านซ้ายออกไข่เสร็จ พลังของมันฟื้นคืนกลับมาพวกเราได้ตายกันหมดแน่นอน!” เย่สือชีส่ายหัว ไม่อยากที่จะหันไปมองสภาพน่าอนาถสายตาที่อยู่ภายในหุบเขา ทำท่าโบกมือให้ทุกคนรีบออกไปจากหุบเขาแห่งนี้โดยเร็ว
“ถ้ายังไม่รีบไปอีก ข้าคงได้อาเจียนออกมาแน่ๆ!” เย่ชิงอู่มือข้างหนึ่งปิดปากตนเองไว้ พร้อมกับพูดออกมาด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวด
“อืม!” เย่สือซานหันไปมองหุบเขาทางด้านซ้าย กัดฟันข่มความอยากภายในใจแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ไป! ออกจากหุบเขากันเถอะ!”
ัดำตัวผู้ลอยออกไปจากหุบเขา ออกไปตามไล่ฆ่ากองกำลังนักรบเผ่าปีศาจและเผ่าคนเถื่อน ตอนนี้เป็โอกาสดีที่สุดที่จะไปเอาผลึกัและเก็บสะสมคะแนนที่อยู่บนซากศพที่นอนกองอยู่บนพื้น เพียงแต่...ไม่มีใครรู้ว่าัดำออกไปไกลเพียงใด? ถ้าหากไปเอาผลึกัแน่นอนว่าจะต้องถูกัดำตัวเมียพบเห็นเข้าอย่างแน่นอน และถ้าัตัวผู้ออกไปไม่ไกลเท่าไร แล้วตัวัดำตัวเมียเรียกมันกลับมาละก็ พวกเขาไม่กี่คนคงไม่มีทางรอด ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยมาก่อนเป็อันดับแรก เย่สือซานข่มความละโมบภายในจิตใจบอกให้ทุกคนรีบออกไปจากหุบเขาในทันที
ครั้งนี้เป็โอกาสอันดีที่สุดในการหนีเอาชีวิตรอด หากพลาดโอกาสในครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าจะพบเจอโอกาสดีงามเช่นนี้อีกเมื่อไหร่
“จี๊ดๆๆ ลูกพี่พวกท่านหนีไปก่อนเดี๋ยวข้าจะตามไปทีหลัง!” ในขณะที่พวกเย่ชิงหานทั้งสี่กำลังจะก้าวขาเดินออกไป เสี่ยวเฮยที่อยู่ข้างๆ ขยับปากของมันส่งกระแสเสียงมาหาเย่ชิงหาน
มองดูแววปรารถนาร้อนแรงที่ปรากฏขึ้นภายในดวงตาของเสี่ยวเฮย เย่ชิงหานสะดุ้งใและรับรู้ได้ทันทีว่าเสี่ยวเฮยอยากจะทำอะไร เขาจึงส่ายหัวแล้วพูดออกมา “ไม่ได้ มันอันตรายจนเกินไป! ข้าไม่เห็นด้วย”
“ใช่แล้ว อันตรายจนเกินไป ถ้าหากเ้าัตัวผู้อยู่แถวนี้ละก็ถือว่าอันตรายจนเกินไปจริงๆ!” เย่สือซานเองก็มองดูเสี่ยวเฮยด้วยความประหลาดใจและเข้าใจว่าเสี่ยวเฮย้าที่จะทำอะไร
แม้เ้าสัตว์อสูรตัวเล็กดำเมี่ยมตัวนี้จะเป็อสูรศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน เพียงแต่สัตว์อสูรที่ยังไม่ได้โตเต็มวัยนั้นตายั้แ่เยาว์วัยได้ง่าย แถมยังเป็อสูรศักดิ์สิทธิ์เพียงตัวเดียวที่ปรากฏขึ้นในรอบร้อยปีของตระกูลเย่ ถ้าหากตายไปั้แ่เยาว์วัยเช่นนี้ตระกูลเย่คงเสียหายอย่างหนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย่สือซานกลัวว่าพวกเขายังหนีออกไปได้ไม่ไกลเสี่ยวเฮยก็ชักนำัดำตัวผู้ตัวนั้นกลับมาเสียก่อน ถึงตอนนั้นทุกคนล้วนตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นจึงปฏิเสธข้อเสนอของเสี่ยวเฮยออกไปอย่างเด็ดขาด
“จี๊ดๆ!” เสี่ยวเฮยมองเห็นสีหน้าห่วงกังวลของทุกคน มันทำท่าทางเบ้ปากแล้วทั่วร่างพลันเปล่งประกายแสงสว่างขึ้นมาระลอกหนึ่ง จากนั้นร่างเดิมที่มีขนาดเท่ากับศีรษะของคนเริ่มขยายใหญ่ขึ้น จนในที่สุดขยายใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเทียบเท่ากับม้าหนุ่มตัวหนึ่งถึงค่อยหยุดการแสดงที่แปลกมหัศจรรย์ของมันลง
“ลูกพี่ ข้าลืมบอกท่านว่าในขณะที่ข้าจำศีลหลับลึกอยู่นั้นพลังฝีมือของข้าพัฒนาขึ้นมาอีกหน่อยหนึ่ง ที่พัฒนาขึ้นมาอย่างชัดเจนที่สุดคือระดับความเร็ว ระดับความเร็วของข้าในตอนนี้เทียบได้กับผู้มีพลังฝีมือระดับขั้นแรกขอบเขตาาจักรพรรดิ ต่อให้เ้าัตัวผู้ตัวนั้นกลับมาข้าก็สามารถหนีเอาตัวรอดได้อยู่ดี! ดูดีๆ ล่ะ!”
เสี่ยวเฮยเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ มันกวาดตามองไปยังเย่สือซานและเย่สือชีครั้งหนึ่งอย่างไม่ยี่หระ จากนั้นหันหน้ากลับมาพูดกับเย่ชิงหาน พูดจบขาหลังของมันหดย่อลงไปเล็กน้อย จากนั้นเงาร่างราวกับกระบี่แหลมคมเล่มหนึ่งพุ่งออกไป ชั่วพริบตาไปปรากฏโผล่อยู่ยังตำแหน่งที่ห่างไกลออกไปหลายร้อยเมตร
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้