ิอวี่ทำได้แค่ยิ้มอย่างจนใจ “ก็ได้ หันหลังไป นวดเสร็จเดินทางต่อเลยนะ”
เฮยจียิ้มหวาน จากนั้นนางก็นั่งลงขัดสมาธิลงบนพื้น ส่วนิอวี่ก็ตามมาแล้วนั่งลงตรงด้านหลังของนาง
“นวดเลย”
เฮยจีส่ายหัวเล็กน้อย รวบผมสีดำราวกับเส้นไหมของนางที่สยายลงไปถึงเอวไปทางหัวไหล่ข้างซ้าย ทำให้เห็นถึงคออันขาวผ่องของนาง และเอวที่สมส่วนที่ถูกห่อหุ้มด้วยชุดกระโปรงสีดำ
ั้แ่หัวไหล่ลงมาจนถึงเอวนั้นเรียวเล็กลงเรื่อยๆ แต่ยังมีความอิ่มเอิบและเต่งตึง เพราะหน้าอกของเฮยจีเหยียดตรง เมื่อมองมาจากทางด้านหลัง เอวของนางเหมือนจะเว้าเข้าไปเล็กน้อยจนถึงบั้นท้ายจึงได้ยื่นออกไปทางด้านหลัง
ถึงแม้จะมีเสื้อผ้าสีดำห่อหุ้มอยู่ แต่ิอวี่ก็มองจนเหม่อ เพราะรูปร่างเว้าโค้งของนางนั้นสวยงามมาก งดงามจนอดไม่ได้ที่จะต้องชื่นชม
เขาเพิ่งได้รู้ว่า ที่แท้การมองผู้หญิงคนหนึ่งจากด้านหลังนั้นช่างสวยงามได้ขนาดนี้
แต่ว่าิอวี่ก็ไม่ได้ตะลึงนานนัก เขาไม่อยากให้เฮยจีรู้ว่าตนเองตกตะลึง เพราะมันจะทำให้เขาเขิน
ดังนั้น เขาก็เลยเอามือทั้งสองข้างของเขาวางไว้บนหัวไหล่ของเฮยจี จากนั้นก็ควบคุมพลังในตัวเองไว้แล้วกดลงไปเบาๆ
พอมือกดลงไปิอวี่ก็ััได้ถึงความอ่อนนุ่มบนเรือนร่างของเฮยจี ในเมื่อมือของเขาก็แทบจะห่อหุ้มไหล่ของเฮยจีไว้ทั้งหมด เมื่อเขากดลงไปจึงรู้สึกได้ว่าเรือนร่างของเฮยจีนั้นอ่อนนุ่มอย่างมาก ...
ไม่รู้ว่าทำไม ิอวี่เหมือนจะตั้งใจนวดอย่างมาก เขาปรับลมปราณในร่างกายของเขา แล้วค่อยปล่อยพลังไปบนมือทั้งสองข้างก่อนที่จะกดลงไปบนร่างิญญาของเฮยจี ทำให้นางรู้สึกเคลิบเคลิ้มอย่างมาก
เมื่อถูกนวดไปครู่หนึ่งเฮยจีก็หลับตาลง น้ำเสียงของนางดูี้เี “อือ ... ิอวี่ นวดเอวหน่อยได้ไหม”
“ ... เอาใหญ่แล้วนะ กล้าสั่งข้าหรือ?”
ิอวี่เบะปาก พอนางเคลิบเคลิ้มขึ้นมาก็ถึงกับกล้าสั่งข้าเลยหรือ? พอคิดได้แบบนี้เขาก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไร
“เ้าก็ช่วยนวดให้ข้าอีกหน่อยได้ไหมล่ะ” เฮยจีเอียงหัวไปพร้อมกับเบะปาก หรี่ตาลงพร้อมกับแสดงแววตาที่ดูอ้อนวอน
“ ... ”
ิอวี่ทนสายตาที่แทบเอาชีวิตแบบนี้ไม่ได้ ความไม่พอใจของเขาหายไปจนหมด “ก็ได้”
ระหว่างที่พูด มือทั้งสองข้างของเขาก็เลื่อนลงไปที่บริเวณเอวของเฮยจีแล้วก็กดไปยังส่วนเว้าส่วนโค้งของนาง
เมื่อิอวี่เอามือแตะไปที่เอวของเฮยจี เขาก็รู้สึกทันทีว่าไม่ควรแตะเลย และเมื่อนิ้วหัวแม่มือของเขากดไปที่่เอวของเฮยจี เขาก็รู้สึกว่ามันนุ่มเข้าไปถึงกระดูก และยังมีััที่เต่งตึงอยู่ด้วย
ิอวี่ขมวดคิ้วหนักมาก เขารู้สึกว่าร่างกายของตนเองนั้นมันร้อนรุ่มไปหมดจนคุมไม่อยู่ และเกือบจะทะลักออกมาแล้ว
“อือ ... ”
เฮยจีหลับตาลงและส่งเสียงออกมาโดยไม่รู้ตัว มันทำให้ิอวี่ยิ่งคุมความร้อนรุ่มในร่างกายของเขาไม่อยู่ ทำให้อุณหภูมิในร่างกายนั้นพลุ่งพล่านขึ้นมา
ถึงแม้จะพยายามควบคุมมันแล้ว แต่ความรู้สึกประหลาดแบบนี้มันกลับรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม ...
หลังจากกดนวดไปได้สักพักิอวี่ก็ดึงมือกลับมา เพราะเขารู้สึกว่ากำลังจะคุมตัวเองไม่ไหวแล้ว เกิดไม่ไหวขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าอาจจะ ...
“แค่กๆ ... เสร็จแล้ว เราเดินทางต่อกันเถอะ” ิอวี่กระแอมไอไปสองที เพื่อกลบอาการเขินของเขา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน
เขาใช้่เวลาที่กำลังพูดควบคุมอารมณ์ของตัวเอง
แต่ตอนนี้เฮยจีที่กำลังเคลิบเคลิ้ม เมื่อจู่ๆ ิอวี่หยุดลงกระทันหันก็เหมือนเนื้อที่กำลังจะเข้าปากแต่ไม่ได้กิน จึงทำให้เฮยจีทรมานมาก นางลุกขึ้นมาเหมือนกันแล้วมองไปที่ิอวี่แบบไม่สบอารมณ์ จากนั้นก็พูดว่า “เมื่อครู่เ้าเพิ่งจะนวดไปแค่ห้านาทีเองนะ นวดอีกสักห้านาทีได้หรือเปล่า?”
“ไม่ได้”
ิอวี่ส่ายหน้าอย่างหนักแน่น ล้อเล่นหรือเปล่า ถ้านวดอีกห้านาทีอาจจะมีเื่แน่ ...
“ตกลงจะนวดไหม?” เฮยจีเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
“ไม่นวด” ิอวี่ยังคงตอบอย่างหนักแน่น
“ก็ได้”
เฮยจีเดินไปขวางหน้าิอวี่ ทำท่าทางโหดสุดๆ แล้วเดินเข้าใกล้ิอวี่ก่อนจะพูดว่า “ถ้าเ้าไม่นวดต่อ ข้าจะใช้ลายเส้นอักขระมัดเ้าเอาไว้ ทำให้เ้าขยับตัวไม่ได้เลย”
ระหว่างที่พูด ทุกครั้งที่เฮยจีเดินก้าวมาข้างหน้า ิอวี่ก็จะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พอพูดจนถึงคำสุดท้าย ิอวี่ก็ถอยจนหลังพิงต้นไม้ขนาดสามคนโอบ เขาถอยหนีไปไหนไม่ได้อีกแล้ว
“ขู่ข้าก็ไม่ได้ผลหรอก ข้าชอบไม้อ่อนไม่ชอบไม้แข็ง” ิอวี่ขยับเข้าใกล้ต้นไม้ เฮยจีกำลังประชิดเข้ามาแล้ว สายตาของนางเต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างมากด้วย
หลังจากที่มีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้า ท่าทางของิอวี่นั้นก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพบว่านิสัยของตัวเองเหมือนมั่นใจมากขึ้น พอคิดได้แบบนี้เขาเลยใจกล้าหน้าด้านที่จะทำเช่นนี้
เมื่อก่อนิอวี่รู้สึกว่าเฮยจีเหมือนเทพธิดานางฟ้านาง์ เขารู้สึกว่าตนเองกับเฮยจีนั้นมีความแตกต่างอย่างมาก
แต่ว่า เมื่อผ่านเื่ราวมามากมายและมีพลังเทียบเท่าราชสีห์สองหมื่นตัว ิอวี่ก็พบว่า ที่จริงเขากับเฮยจีก็ไม่ได้อยู่ห่างไกลกันมากเท่าไร หรืออาจจะพูดได้ว่าใกล้มากเลยก็ว่าได้
เฮยจีก็คือเฮยจี ถึงแม้นางจะเป็ร่างิญญาแต่ก็มีความเป็ผู้หญิง นางก็เหมือนผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเขา นางไม่เคยเป็เทพธิดานางฟ้านาง์อะไรเลย นางไม่ได้สูงส่งจนเอื้อมไม่ถึง
“ฮึ วันนี้ข้าจะใช้ไม้แข็งกับเ้า”
ระหว่างที่พูดเฮยจีก็ก้าวเข้ามาแล้วใช้มือจับไปที่เสื้อของิอวี่ บนแหวนสีดำที่อยู่บนนิ้วของเฮยจีมีแสงอ่อนๆ เปล่งออกมา เหมือนว่ากำลังจะเปิดใช้งานลายเส้นอักขระแล้ว
เพราะหยกโบราณและิอวี่มีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับสูงสุด พลังความสามารถของเฮยจีเองก็เลยมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับสูงสุดด้วยเช่นกัน ถึงแม้ในด้านพลังเฮยจีจะสู้ิอวี่ไม่ได้ แต่นางมีลายเส้นอักขระที่เพิ่มมากขึ้น หากคิดจะควบคุมิอวี่เอาไว้นั้นย่อมเป็ไปได้แน่นอน
“อย่างนั้นหรือ?”
เมื่อพูดจบ ิอวี่ก็ออกแรงโอบเอวของเฮยจีไว้ จากนั้นก็กระชากแล้วพลิกตัว ระหว่างที่เฮยจีส่งเสียงร้องออกมานางกับิอวี่ก็สลับตำแหน่งการยืนกัน แล้วเขาก็กดร่างของเฮยจีให้พิงไปกับต้นไม้ใหญ่
ิอวี่ใช้แขนซ้ายที่มีกำลังจับแขนอันบอบบางทั้งสองข้างของเฮยจีเอาไว้ และปล่อยกำลังเทียบเท่าราชสีห์หนึ่งหมื่นตัวออกมา แล้วกดเฮยจีจนไม่สามารถขยับได้
“ว้าย”
เฮยจีส่งเสียงร้องออกมาโดยไม่รู้ตัว
ที่ผ่านมาเวลาที่ิอวี่เห็นเฮยจีขยับเข้ามาใกล้เขาจะรู้สึกเขินอายอย่างมาก ไม่เคยกล้าที่จะทำอะไรแบบนี้เลย ดังนั้นพอิอวี่โอบเอวของเฮยจีจนหน้าอกของเขาแนบชิดไปบนตัวของนาง นางถึงได้รู้สึกแปลกๆ
ที่แท้ปฏิกิริยาของเฮยจีก็ไวเหมือนกัน แต่นางไม่ทันได้ป้องกัน แล้วิอวี่ก็ไวมากและใช้พลังอย่างมากเขาถึงสามารถคุมเฮยจีเอาไว้ได้
“เ้า ... ”
เมื่อครู่เหมือนเฮยจีอยากจะพูดอะไร แต่ิอวี่กลับใช้มือขวาปิดปากของเฮยจีเอาไว้ จากนั้นก็ยิ้มหยอกล้อไปว่า “ทำแบบนี้เ้าก็ท่องคาถาไม่ได้แล้ว ทีนี้จะเปิดใช้งานลายเส้นอักขระอย่างไรดีนะ?”
“อือ ... ” เฮยจีส่งเสียงอู้อี้ออกมา แต่ร่างกายของนางถูกกดอยู่ติดกับต้นไม้จนขยับไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ิอวี่ััได้ถึงความอ่อนนุ่มและเต่งตึงบนตัวเฮยจี เฮยจีเองก็ััได้ถึงความแข็งแรงบนหน้าอกของิอวี่ เมื่อทั้งสองสบตากันในระยะที่ห่างกันไม่ถึงคืบทำให้พวกเขารู้สึกใจเต้นแรงมาก
หลังเที่ยงที่มีแดดอ่อนๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่ ชายหนุ่มยิ้มมุมปากกำลังกดหญิงสาวชุดดำให้พิงหลังต้นไม้อยู่ ...
ในเวลานี้ เหมือนทุกอย่างมันหยุดนิ่ง
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ทั้งสองคนเหมือนจะได้สติ ิอวี่ค่อยๆ ปล่อยมือทั้งสองข้างออก
เพราะเขารู้สึกได้ว่าตนเองใช้แรงมากเกินไปจนแขนของเฮยจีมีรอยแดงแล้ว
เฮยจีมองไปที่ิอวี่แบบงอนๆ ดวงตาของนางเหมือนมีน้ำซึมออกมาเล็กน้อย
“เอ่อ ข้า ... ”
ิอวี่เกาหัวแล้วนึกย้อนกลับไปที่การกระทำของเขาเมื่อครู่ เขาเหมือนจะวู่ว่ามเกินไป เฮยจีเองก็ไม่ได้บอกให้เขาไปนวดที่อื่นที่มันไม่ควร ที่จริงนางก็แค่อยากจะพิสูจน์คำขู่ของนางให้ิอวี่ได้เห็นเท่านั้น แต่เป็ตัวเขาเองที่มีปฏิกิริยามากเกินไปจนเหมือนว่านางจะใเข้าให้จริงๆ
“ ... เจ็บไหม?” ิอวี่พูดขึ้นมา
แต่เฮยจีกลับไม่ตอบ น้ำตาของนางเหมือนจะไหลลงมาแล้ว
นางไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว นางผลักตัวิอวี่ออกแล้วเช็ดน้ำตา จากนั้นกลายร่างเป็แสงสีดำกลับเข้าหยกโบราณที่อยู่บริเวณหน้าอกของิอวี่ไป
ไม่ว่าิอวี่จะเรียกนางอย่างไรเฮยจีก็ไม่ตอบกลับเขาแม้แต่คำเดียว
นางโกรธแล้วจริงๆ ? ิอวี่ยิ้มอย่างเขินๆ เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดี
ผู้หญิงเปลี่ยนอารมณ์ได้เป็พันเป็หมื่นอย่าง เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วกว่าเปิดหนังสืออีก วันนี้ิอวี่เชื่อแล้ว ภูตสาวแสนสวยคนหนึ่งก็มีด้านที่อ่อนแอแบบนี้ด้วยเหมือนกัน
ิอวี่รู้ดีว่าเื่ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันเื่เล็ก แต่ไม่รู้ว่าทำไมพอเขาเห็นเฮยจีน้ำตาไหล ในใจของเขาก็รู้สึกไม่ดีเลย
ตอนนี้อธิบายอะไรไปนางก็คงไม่ฟัง ถ้าอย่างนั้นรอให้นางใจเย็นลงกว่านี้แล้วค่อยอธิบายให้ฟังก็แล้วกัน ิอวี่คิดแบบนี้
ผ่านไปครู่หนึ่ง ิอวี่ก็จัดการกับอารมณ์ที่สับสนของเขาและเริ่มเดินทางในป่าต่อไป เพียงแต่ในหัวของเขานั้นยังมีภาพที่เขากอดเฮยจีไว้แน่นและสบตากันเมื่อครู่ มันยังคงตราตึงใจของเขาอยู่
