ั้แ่ได้ยินคำมั่นสัญญาออกจากปากของฉินหล่าง ซูอินก็ค่อนข้างโล่งใจ
ชีวิตกลับมาสงบสุขอีกครั้ง และเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ระยะนี้ซูอินไม่ได้พักเลย เธอมีเื่ใหญ่สองอย่างที่ต้องทำ
เื่แรกสำคัญที่สุดคือ รับรางวัล
ผ่านไปสามวัน การแข่งขันฟุตบอลโลกรอบรองชนะเลิศจบลงในที่สุด ทีมั์อิตาลีแพ้และเป็ที่จับตามองของแฟนๆ ทั่วโลก ในเวลาเดียวกันคนจำนวนไม่น้อยที่คาดหวังจากการเสี่ยงโชคลอตเตอรี่ฟุตบอลไม่ลังเลที่จะมาต่อคิวลงเดิมพันอย่างหนักจนแถวยาวเหยียด
ซูอินที่รู้ผลการแข่งขันอยู่แล้วไม่ใ เธอเองก็เป็หนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถทำเงินได้มาก
เมื่อมีโชคลาภก็ควรเงียบไว้
เ้าของบ่อนที่ได้ยินข่าวรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ และอาจเกิดการโกงกันได้ทุกเมื่อ แม้แต่หลิวชิ่งกั๋วผู้จัดจำหน่ายก็ยังซื้อ หากคนที่้าเงินจำนวนมากนั้นเป็คนอื่น เขาก็คงหาวิธีทำอะไรสักอย่าง ทว่าคนที่ลงเดิมพันคือหลินเฉวียนผู้เป็ดั่งพี่น้องของเขา หลิวชิ่งกั๋วจึงทำได้เพียงแสดงความยินดี และะโบอกให้อีกฝ่ายเลี้ยงข้าว เพราะตนเองก็ซื้อด้วยนิดหน่อย ทำให้ได้รับเงินมาเช่นกัน หลังจากที่ผลออกมาเขาได้ขอให้เ้ามือรับแทงในเมืองมอบเงินรางวัล คงไม่ต้องบอกว่าเขากระตือรือร้นขนาดไหน เ้ามือรู้สึกโกรธ แต่เพราะได้เงินจำนวนมากแล้วจากผู้ที่แทงว่าทีมอิตาลีจะชนะ จึงไม่ใส่ใจมากนักกับเงินจำนวนแค่น้อยนิด
ไม่นานเงินจำนวนมหาศาลก็มาถึงมือซูอิน เงินเดิมพันหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน จากอัตราต่อรองเธอได้เงินราวๆ หกหมื่นหยวน
หากรวมกับเงินต้นที่ต้องคืนฉินหล่าง ตอนนี้เธอมีเงินอยู่ในมือเจ็ดหมื่นกว่าหยวน
เงินจำนวนนี้หากเป็ในอนาคตคงไม่ได้มากมาย ไม่พอซื้อห้องขนาดหนึ่งตารางเมตรในเมืองใหญ่ด้วยซ้ำ แต่หากในตอนนี้มันเป็จำนวนเงินเหลือเฟือ สามารถซื้อบ้านได้หนึ่งหลัง
เธอไม่เสียเวลา รีบลงมือทำเื่ที่สอง ซื้อบ้าน
เธอเห็นจักรยานคันหนึ่งจอดอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม เมื่อสอบถามหลินเฉวียนและได้รับอนุญาตให้นำไปใช้ เธอจึงขี่จักรยานไปรอบเมืองและแถบชานเมืองทุกวัน
ตระกูลหลิงเริ่มต้นจากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เมื่อชาติก่อนอู๋อู๋กีดกันเธอ ไม่ยอมให้แตะต้องธุรกิจ แต่บางครั้งเธอได้ยินสองสามีภรรยาตระกูลหลิงหารือกัน เธอได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้ยินได้ฟังทุกวัน ทำให้พอจะจำเื่นี้ได้
เธอผ่านย่านต่างๆ พยายามฟื้นความทรงจำที่สับสนกระจัดกระจาย ผ่านไปสองสามวันเธอก็จัดตารางพื้นที่รื้อถอนออกมาได้
การรื้อถอนของเมืองผิงเริ่มจากฝั่งตะวันออก ซึ่งอยู่ห่างจากเขตมณฑลไม่มาก จึงมักจะได้รับผลประโยชน์อยู่เสมอเนื่องจากความใกล้ชิด
และแล้วเธอก็ตั้งเป้าไปที่เขตเมืองเก่าแห่งหนึ่ง
เธอเคยมาที่ชุมชนเล็กๆ นี้ เป็ตอนที่เธอมาบ่อนใต้ดินกับหลินเฉวียน ในเวลานั้นเธอรู้สึกคุ้นๆ พื้นที่นี้ แต่เมื่อเห็นแม่เฒ่าสวีเธอก็ลืม
เธอปั่นจักรยานเยี่ยมชมสถานที่ที่คุ้นเคย ไม่นานก็นึกออก
ที่นี่คือพื้นที่ทางฝั่งตะวันออกของเมืองซึ่งถูกรื้อถอนเป็ที่แรก น่าจะเริ่มราวๆ ตอนที่ชั้นมัธยมปลายเพิ่งเปิดเทอม คำสั่งรื้อถอนที่นี่ก็ได้รับการอนุมัติ
ที่นี่แหละ!
เธอล็อกเป้าหมายอย่างมีความสุข ก่อนจะเริ่มหาตัวแทนขายอสังหาริมทรัพย์ แต่ไม่ว่าจะขี่จักรยานเข้าไปกี่ซอยก็ไม่พบเลยสักแห่ง
เหนื่อยจนเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้า ในที่สุดเธอก็นึกได้ ตลาดอสังหาริมทรัพย์เพิ่งเปิดได้ไม่ถึงสองปี คาดว่าน่าจะยังไม่มีตัวกลางจำหน่าย ต่อให้เปิดตลาด ก็ยังไม่ค่อยเป็ที่นิยม
เมื่อรู้ว่าไม่สามารถพึ่งพาพวกตัวแทนขาย เธอจึงเปลี่ยนเป้าหมาย
กลับไปยังโรงแรมเพื่อขอร้องคนคนหนึ่ง หลินเฉวียน
ครั้งก่อนที่มาชุมชนเล็กๆ นี้ เขาเข้าไปข้างในเพียงคนเดียว มองออกเลยว่าเขาคุ้นเคยกับที่นี่มาก อีกทั้งหลินเฉวียนก็รู้ว่าเธอมีเงิน เื่นี้ให้เขาช่วยเหลือ ไม่ว่าคิดอย่างไรก็ดูน่าเชื่อถือที่สุด
ซูอินรู้เพียงว่าอีกฝ่ายน่าเชื่อถือ แต่เธอก็บอกไม่ได้ว่าน่าเชื่อถืออย่างไร
เพิ่งพูดเื่นี้กับเขาเมื่อตอนมื้อเช้า หลังจากนอนกลางวัน เธอเตรียมตัวไปร้านพี่หงเพื่อดูว่าจะช่วยอะไรได้ไหม แต่กลับถูกอีกฝ่ายรั้งไว้
“ได้ข่าวแล้วหรือคะ”
ซูอินเบิกตากว้าง เร็วขนาดนี้เลยหรือ
เพิ่งผ่านการพักผ่อน่กลางวัน ใบหน้าขาวของเด็กสาวเป็สีแดงระเรื่อ ผมสีดำเรียบถูกมัดขึ้นเป็หางม้า เผยให้เห็นใบหน้าละเอียดอ่อนที่ดูสบายตา
มนุษย์คือสัตว์ที่ใช้สายตาในการัั หลินเฉวียนมองซูอินเป็รุ่นน้อง แต่เมื่อได้มองสาวน้อยคนนี้ก็ทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อย
ในวันที่ร้อนอบอ้าวเธอกลับทำให้แสงแดดดูเบาบาง ก่อนที่เขาจะอธิบายด้วยท่าทีใจเย็น “ฉันมีเพื่อนอยู่ในชุมชนนั้น วันนี้ไปเล่นไพ่นกกระจอกที่นั่นจึงได้คุยเื่นี้ ในชุมชนนั้นมีครอบครัวหนึ่ง้าขายบ้าน ตอนนี้เธอว่างไหม จะได้ไปดูด้วยกัน”
่บ่ายร้านของพี่หงไม่ยุ่งเท่าไร ่ที่ยุ่งมากที่สุดคือตอนเย็น หลังจากสอบขึ้นชั้นมัธยมปลาย ่ตอนเย็นที่เร่งรีบ เธอมักจะไปช่วยอยู่เสมอ
ตอนที่เธอกลับชาติมาเกิดโดยไม่มีเงินติดตัวสักหยวนก็ได้พี่หงช่วยเหลือ แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่้าเงินค่าแรงวันละสิบหยวนแล้ว แต่ในเมื่อพี่หงยุ่ง เธอก็จะช่วยมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ยิ่งไปกว่านั้น ที่ร้านมีหรงหรงเ้าปอมเมอเรเนียนที่น่ารักให้เธอเล่น
ตอนนี้เพิ่งจะบ่าย ไม่ส่งผลกระทบมากนัก ซูอินไม่ลังเลและตัดสินใจไปดูบ้านกับหลินเฉวียน
ผ่านไปไม่นาน ทั้งคู่ก็มาถึงปากทางเข้าชุมชน เมื่อเข้าไปเป็ทางเลี้ยวคดเคี้ยวก่อนจะมาหยุดยืนอยู่หน้าตึกเก่าทรงกระบอก
หน้าตึกเก่าเป็สวนเล็กๆ สนามหญ้าเล็กๆ นั้นกลายเป็พื้นที่ที่มีการก่อสร้างผิดกฎหมาย ประตูถูกเปิดทิ้งไว้ เมื่อยืนอยู่หน้าประตูมองเข้าไป มีโต๊ะไพ่นกกระจอกตั้งอยู่มากมาย สายตาของผู้ชายหลายคนจับจ้องอยู่ที่ไพ่นกกระจอก โดยถอดเสื้อพาดบ่า ในมือคีบบุหรี่จนควันคละคลุ้ง แค่ยืนอยู่หน้าประตูก็ได้กลิ่นควันฉุนออกมา
“ที่นี่คือ…”
ซูอินไม่พูด แต่หลินเฉวียนก็เข้าใจความหมาย จึงพยักหน้าเบาๆ
“คือที่นี่แหละไม่ผิด”
ซูอินเข้าใจแล้วว่าทำไมครั้งก่อนเมื่อมาถึงปากทาง หลินเฉวียนจึงไม่ให้เธอเข้ามา เพราะที่นี่ค่อนข้างวุ่นวาย
และในครั้งนี้ เขาก็ยังคงไม่ให้เธอเข้าไป
“เธอรออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวฉันจะเข้าไปเรียกคนออกมา”
ซูอินยืนรออยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้อย่างว่าง่าย เธอมองทุกอย่างในห้องด้วยความประหลาดใจ ใช้ชีวิตมาสองชาติ แต่นี่เป็ครั้งแรกที่ได้มาเห็นสถานที่
สายตาอยากรู้อยากเห็นของเธอเรียกความสนใจจากคนในห้อง โต๊ะไพ่นกกระจอกที่อยู่ใกล้ทางเข้ามากที่สุด ชายร่างกำยำมีรอยสักมองมาที่เธอ
เมื่อสบตากัน ซูอินรู้สึกกลัวตามสัญชาตญาณ ดวงตาของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นตัว
“มาหาคนหรือ มาผิดที่แล้วมั้ง”
ชายร่างกำยำมีรอยสักะโ จากนั้นก้มหน้าเล่นไพ่ต่อโดยไม่สนใจเธอ
คนพวกนี้เหมือนจะไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น แค่ไม่ไปยุ่ง ใช้ชีวิตของตนเองก็จะปลอดภัย
แต่หากไปยุ่งกับพวกเขาเข้า…
เมื่อนึกถึงเหล่าอันธพาลที่ยังถูกเ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมตัว ซูอินก็แอบไม่สบายใจ
ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรต่อ หลินเฉวียนก็เดินออกมาพร้อมกับคนคนหนึ่ง
คนที่ออกมาด้วยเป็ชายวัยกลางคน น่าจะสูงราวๆ 175 เิเ รูปร่างผอมเพรียว ผมบาง ส่วนบนศีรษะล้าน ดวงตาคู่เล็กเป็ประกาย
ตอนที่อยู่ไกลๆ ซูอินรู้สึกคุ้นหน้าชายคนนี้ เมื่อเดินเข้ามาใกล้จึงนึกขึ้นได้ คนคนนี้เธอเจอเมื่อตอนที่ซื้อลอตเตอรี่ฟุตบอลครั้งแรกไม่ใช่หรือ
ตอนนั้นเขานั่งดื่มเบียร์อยู่กับเ้าของจุดขายลอตเตอรี่
ในชาตินี้ คนที่ทำหน้าที่ดูแลส่วนของทางการและชุมชนใต้ดิน ทั้งสองฝ่ายที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงสามารถเป็มิตรต่อกัน นั่งดูบอล กินเนื้อย่าง และดื่มเบียร์ด้วยกัน
ซูอินรู้สึกว่ามีบางอย่างในใจกำลังสั่นไหว
สิ่งนั้นคือทัศนคติทั้งสามของเธอ
