หยางิ ฮ่องเต้ เป็ที่เลื่องลือว่าเป็ยอดนักรบแห่งยุค ผู้ครองบัลลังก์ด้วยพลังอำนาจและความเฉียบขาด ทั่วทั้งแผ่นดินต่างยอมรับในความเก่งกล้า และปรีชาญาณทางการศึกของพระองค์ ทุกครั้งที่พระองค์นำทัพออกไปรบ ชื่อของหยางิทำให้ศัตรูสะท้านหวาดหวั่น แผ่นดินสงบสุขใต้พระหัตถ์อันทรงอำนาจ
แต่ในยามที่แผ่นดินไร้า และพระแสงดาบหยุดนิ่ง… ความเร่าร้อนในกายของพระองค์กลับปะทุขึ้นอย่างดุดันไม่ต่างจากในสนามรบ พระองค์ปลดปล่อยความปรารถนาที่ถูกสะสมในใจอย่างเต็มที่ และผู้ที่ต้องคอยรองรับทุกอารมณ์อันดิบเถื่อนนี้ก็คือ หลานอวิ๋น ฮองเฮาผู้เลอโฉม เรือนร่างอันเย้ายวนของนางกลายเป็เหมือนสนามแห่งความปรารถนา เป็พื้นที่ที่ฮ่องเต้หยางิสามารถระบายความ้าที่รุนแรงและไร้ขอบเขต
ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนา ไม่เพียงแค่สถานะสูงส่งของฮองเฮา แต่เรือนร่างที่งดงามของนางได้กลายเป็ เครื่องมือ ที่ฮ่องเต้หยางิใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่าที่สุด นางให้กำเนิดทายาทถึง สิบคน ด้วยกัน แค่เพียงจำนวนนี้ก็เผยให้เห็นว่าฮ่องเต้หยางิใช้ชีวิตร่วมกับนางมากเพียงใด
ในทุกค่ำคืนที่าหยุดนิ่งและความสงบแผ่ซ่านทั่วแผ่นดิน ความดุดันของฮ่องเต้หยางิกลับมุ่งตรงมายังห้องหอ เขาหลงใหลในความงามของหลานอวิ๋นราวกับนางถูกสร้างขึ้นเพื่อเขาเพียงผู้เดียว ความงดงามของนางกลายเป็แรงผลักดันที่ทำให้พระองค์ไม่มีวันอิ่มเอม และทุกค่ำคืนที่ผ่านไปก็เป็เหมือนการเผชิญหน้าระหว่างนักรบผู้ยิ่งใหญ่กับสตรีที่งดงามที่สุดในแผ่นดิน
แต่การมีทายาทมากถึงสิบคน ก็ไม่ได้หมายความว่าความปรารถนาของหยางิจะจบลง พระองค์กลับมองว่านี่เป็เพียงจุดเริ่มต้นของสิ่งที่้าจากหลานอวิ๋น เรือนร่างของนางยังคงเป็ที่หมายปองอย่างไม่สิ้นสุด...
"หลานอวิ๋น... ฮองเฮาของข้า" เสียงทุ้มต่ำของฮ่องเต้หยางิดังกระซิบข้างหูนาง ขณะที่เขาจ้องมองเรือนร่างที่งดงามราวกับเทพธิดาของนาง แม้นางจะอายุล่วงเลยไปถึง 45 ปีแล้วก็ตาม แต่ความเย้ายวนและความเร่าร้อนของหลานอวิ๋นกลับไม่ลดน้อยลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว "เ้ายังคงเป็ของข้า... และข้าก็จะไม่ยอมให้ใครได้แตะต้องเ้า"
คำพูดของเขาเปรียบเสมือนเปลวไฟที่กระตุ้นอารมณ์อันดิบเถื่อน ฮ่องเต้หยางิโน้มตัวลงก่อนจะประกบริมฝีปากเข้ากับนางอย่างเร่าร้อน ราวกับ้าแสดงความเป็เ้าของอย่างชัดเจน ริมฝีปากของเขาหยาบกระด้าง แต่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่รุนแรงซึ่งซ่อนอยู่ภายในหัวใจของจักรพรรดิผู้ห้าวหาญ มือใหญ่ของเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของฮองเฮาอย่างเผ็ดร้อน ราวกับกำลังสำรวจทุกส่วนที่เขาเคย
หลานอวิ๋นตอบรับััของฮ่องเต้ด้วยความเต็มใจ นางรู้ดีว่าตัวตนของนางนั้นถูกสร้างขึ้นเพื่อสนองความ้าของเขา และทุกครั้งที่อยู่ในอ้อมกอดของฮ่องเต้ นางก็ไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่รอวันถูกปลดปล่อยจากพันธนาการ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่ได้มีแค่เพียงความรัก หากแต่มีแรงปรารถนาอันดุดันที่ไม่เคยลดน้อยลงตามกาลเวลา
"แม้เวลาจะผ่านไป... เ้าก็ยังคงเป็เช่นเดิม" หยางิกล่าวเสียงแ่ มองลึกเข้าไปในดวงตาของนางขณะปล่อยให้มือลูบไล้ลงไปทั่วร่าง "เ้าทำให้ข้าไม่เคยรู้จักคำว่า 'พอ'..."
ทั้งสองจมอยู่ในไฟปรารถนาอันไม่สิ้นสุด ราวกับไม่มีอะไรที่จะสามารถหยุดยั้งแรงดึงดูดของพวกเขาได้ ความเร่าร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งห้อง ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ปล่อยให้พวกเขาทั้งสองดำดิ่งลงในแรงปรารถนาอันไม่มีวันสิ้นสุด
"ความเร่าร้อนของพระองค์มันทำให้หม่อมฉันกระสันไปทั้งร่าง..." เสียงของ ฮองเฮาหลานอวิ๋น แ่เบาแต่ทุ้มลึก แฝงด้วยอารมณ์ร้อนแรงที่ไม่อาจซ่อนเร้นได้ ดวงตาของนางสะท้อนความหิวโหยที่ลึกลงไปในจิตใจ ทุกัั ทุกการจ้องมองล้วนเต็มไปด้วยความกระหายที่ไม่เคยหมดลง ราวกับไฟปรารถนาที่ถูกจุดให้ลุกโชนมาตลอดสองทศวรรษ
"หากขาดพระองค์ไป... หม่อมฉันจะต้องคลั่งตายเป็แน่" นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นไหว ราวกับว่าความรู้สึกนี้เป็สิ่งที่นางต้องรับมือมาทั้งชีวิต มีเพียง ท่อนเนื้อ ขององค์ฮ่องเต้หยางิเท่านั้นที่จะเติมเต็มความว่างเปล่าในตัวนางได้ ความเร่าร้อนที่คุกรุ่นอยู่ภายในทำให้นางรู้สึกอิ่มเอมได้เพียงชั่วขณะ และเมื่อนางได้ัั ร่างกายและจิตใจของนางก็ได้รับการปลดปล่อยจากพันธนาการแห่งความหิวกระหาย
ตลอด 20 ปีที่ผ่านมา หลานอวิ๋นถูกปลดปล่อยไปในวงล้อของความปรารถนาและความเร่าร้อนที่ไม่มีที่สิ้นสุด จากการถูก “จัดหนัก” ในทุกค่ำคืน ความ้าของนางพอกพูนมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับทะเลลึกที่ไม่มีวันหยุดไหล ไม่ว่านางจะได้รับความพึงพอใจจากฮ่องเต้มากแค่ไหน มันก็ไม่เคยเพียงพอที่จะเติมเต็มความปรารถนาที่ร้อนแรงนี้
นางคือสตรีที่ถูกเผาไหม้ด้วยไฟแห่งตัณหา ความเร่าร้อนนี้สร้างตัวตนของนางในปัจจุบัน ทำให้นางไม่เคยมี่เวลาไหนที่รู้สึกเต็มอิ่มอย่างแท้จริง ราวกับว่าสิ่งเดียวที่นาง้าคือการถูกปลดปล่อยจากพันธนาการที่ฮ่องเต้หยางิได้สร้างขึ้น นาง้าพระองค์...มากกว่าที่ใครจะจินตนาการได้
“หึ หึ หึ…” ฮ่องเต้หยางิหัวเราะเบา ๆ แฝงด้วยความเย้ยหยันและความพึงพอใจลึก ๆ ขณะมองดู หลานอวิ๋น ฮองเฮาผู้เร่าร้อน ที่บัดนี้กลายเป็สตรีที่เต็มไปด้วยตัณหาและความกระหายไม่มีที่สิ้นสุด พระองค์จ้องมองนางด้วยสายตาแหลมคม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเยือกเย็น
“ความเร่าร้อนของเ้าในตอนนี้... คือผลงานที่ข้าภูมิใจ” พระองค์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ความภาคภูมิใจที่แฝงด้วยความเ้าเล่ห์ปรากฏอยู่ในดวงตาของพระองค์ นางที่เคยเป็สตรีผู้สง่างามและบริสุทธิ์ บัดนี้ได้กลายเป็หญิงที่ร้อนแรงดั่งไฟ เพราะถูกปลุกปั่นโดยมือของเขาเอง
ฮ่องเต้หยางิไม่ได้มองหลานอวิ๋นเป็เพียงฮองเฮาผู้เลอโฉม แต่เป็ผลงานที่เขาได้สร้างขึ้นมา... สตรีที่เขาปลุกปั้นให้กลายเป็ผู้ที่้าเขาอย่างไม่รู้จักพอ การที่นางกระหายความใกล้ชิดจากเขาอย่างไม่สิ้นสุด นั่นคือสิ่งที่พระองค์้ามาโดยตลอด
“เ้าคือสิ่งที่ข้าปั้นแต่ง... และข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เ้าพ้นมือไป”
หลานอวิ๋น องค์ฮองเฮาผู้เลอโฉม ไม่ได้เป็ที่เลื่องลือเพียงเพราะความเร่าร้อนที่ไม่มีวันดับลงเท่านั้น แต่เรือนร่างของนางยังเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อันเย้ายวนอย่างถึงขีดสุด ทุกส่วนของนางช่างงดงามราวกับถูก์ปั้นแต่งขึ้นมาเพื่อเป็สมบัติของจักรพรรดิ นางคือภาพแห่งความปรารถนา ดั่งดอกไม้ที่เบ่งบานในยามค่ำคืน หอมหวานและน่าหลงใหลเกินห้ามใจ
เรือนร่างของหลานอวิ๋นประณีตในทุกส่วน สัดส่วนที่พอดิบพอดี ทรวดทรงอันงดงาม สายตาที่มีเสน่ห์ราวกับแม่เหล็กดึงดูดให้ผู้ที่จ้องมองไม่อาจละสายตาได้ ความงามของนางไม่ใช่เพียงแค่ความสวยภายนอก แต่มีพลังบางอย่างที่แผ่ออกมา ทำให้ใครก็ตามที่อยู่ใกล้ไม่อาจต้านทานความปรารถนาที่จะเข้าใกล้นางได้
ยิ่งในยามที่นางปรากฏกายในเครื่องทรงอันวิจิตร ร่างอรชรของนางก็ดูราวกับเทพธิดาผู้เป็สัญลักษณ์แห่งความลุ่มหลง ความเย้ายวนของนางนั้นไม่เพียงแต่เป็สิ่งที่ดึงดูดฮ่องเต้หยางิ แต่ยังทำให้เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างเคยลอบมองด้วยความปรารถนา ถึงแม้จะเป็ที่รู้กันว่าหลานอวิ๋นคือของต้องห้ามที่เป็สมบัติของฮ่องเต้ แต่ก็ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าความงามของนางนั้นเกินต้านทาน
ในทุกััที่นางเคลื่อนไหว หรือทุกครั้งที่นางเผยอริมฝีปาก ร่างกายของหลานอวิ๋นส่งผ่านความเย้ายวนที่ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่นาง... ราวกับว่านางเกิดมาเพื่อทำให้โลกต้องหมุนรอบตัวนาง
