ไฮยาซินท์ลืมตาแล้วก็พบว่าตนกลับมาอยู่ที่ห้องสีขาวกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาอีกครั้ง เครื่องแต่งกายบนร่างเปลี่ยนจากชุดกระโปรงกลายเป็ชุดกางเกงสีเขียวอ่อนดังเดิม
[ขอแสดงความยินดีสำหรับความสำเร็จในโลกแรก! ภารกิจหลักขึ้นสู่จุดสูงสุดของโนแมนแลนด์เสร็จสมบูรณ์ ภารกิจรองความปรารถนาจากเ้าของร่างเสร็จสมบูรณ์ ผลคะแนนของท่านอยู่ 3.2 เต็ม 5]
“สามเต็มห้า? ทั้งที่ข้าทำภารกิจเสร็จทุกอย่าง แม้กระทั่งภารกิจเปลี่ยนแปลงเป็เพียวโอเมก้า”
[การทำภารกิจก็เป็เพียงการดำเนินเื่ให้เสร็จสมบูรณ์เท่านั้น ในส่วนของคะแนนมาจากเรตติ้งของผู้อ่านแฟนฟิกชั่นฉบับที่ท่านดำเนินเื่เป็คนให้ ยิ่งผู้อ่านพึงพอใจ ได้รับความสนุกสนานเรตติ้งก็จะยิ่งสูง และยิ่งเรตติ้งสูงก็ยิ่งส่งผลต่อแต้ม OOC ที่แข็งแกร่ง ดังนั้นผมจึงไม่สามารถบอกจำนวนภารกิจที่แน่นอนกับท่านจอมมารได้ เพราะมันขึ้นอยู่กับตัวท่านว่าจะทำให้ผู้อ่านพึงพอใจแค่ไหน ยิ่งเรตติ้งมากโลกที่ต้องไปพิชิตก็ยิ่งน้อย]
ไอ้เวร… แล้วตอนที่ได้เจอกันก็ไม่พูดั้แ่แรก
[การเริ่มต้นของโลกแรกนับว่าไม่เลว หากเป็คนอื่นอาจจะทำภารกิจไม่สำเร็จด้วยซ้ำ แต่เป็เพราะความสวยยั่วยวนปานนางจิ้งจอกเก้าหางของท่านจอมมารจึงทำให้ดีเลียนตกหลุมรักหัวปักหัวปำ และมอบตำแหน่งภรรยาข้างกายให้ท่านอย่างง่ายดาย เื่นี้ท่านจอมมารควรจะต้องภาคภูมิใจเข้าไว้นะ!]
ไฮยาซินท์เองก็ยอมรับว่าภารกิจครั้งนี้ง่ายขึ้นมากเพราะดีเลียนมีใจต่อพี่สะใภ้ หากผลกลับกลายเป็ว่าดีเลียนยังรักปักใจกับฮิโนกิเฉกเช่นต้นฉบับ ไฮยาซินท์คงได้เหน็ดเหนื่อยยิ่งกว่านี้
[เอาละ เรามาดูฟีดแบ็กของผู้อ่านกันดีกว่า เพื่อที่สายผลิตอย่างพวกเราจะได้นำไปปรับปรุงการดำเนินเื่ในครั้งหน้า!]
บนอากาศเกิดหน้าต่างโปร่งแสงที่บรรจุข้อความยาวเหยียด ไฮยาซินท์กวาดสายตาไล่อ่าน ระบบอธิบายว่านี่คือเว็บไซต์ BO3 เว็บไซต์ที่ครั้งหนึ่งระบบเคยให้ไฮยาซินท์ดูอันดับคู่จิ้นยอดนิยม เว็บไซต์นี้เป็เว็บไซต์สำหรับเผยแพร่แฟนฟิกชั่นที่ใหญ่ที่สุดของโลก เปิดกว้างให้ทุกคนสามารถเป็นักเขียน เติมแต่งจินตนาการของตน รวมถึงยังมีระบบการให้เรตติ้ง รีวิวความพึงพอใจของผู้อ่าน
[อย่างที่ท่านเห็น แม้คอมเมนต์ส่วนใหญ่จะเป็ด้านดี แต่ก็มีนักอ่านที่ยังรู้สึกว่าการแก้แค้นยังไม่สาแก่ใจ ดังนั้นหากท่านอยากจับใจนักอ่านสายแก้แค้นชิงรักหักสวาท โปรดจัดการอย่างเด็ดขาด]
[นักอ่านหลายท่านน่ะไม่ได้ต้องการความยุติธรรม เพียงแค่ต้องการความสะใจเท่านั้น! ความเืเย็นของท่านจอมมารโปรดใช้มันออกมาซะ!!!]
ไฮยาซินท์กวาดสายตามองอ่านคำวิจารณ์มากมายทั้งดีและไม่ดี ดวงตาก็ไปสะดุดกับคำวิจารณ์ประเภทหนึ่ง
“แฟนฟิกวายที่มีกลิ่น Misogynist หึ่ง?
[เื่ประเด็นสังคมก็เป็สิ่งที่เราควรใส่ใจ ในฐานะที่เป็ผู้ผลิตสื่อซึ่งเป็สิ่งที่มีอิทธิพลในการชี้นำสังคม ผู้อ่านบางคนจึงคาดหวังงานเขียนที่สามารถเป็แบบอย่างอันดีงาม]
“อยากให้ข้าชี้นำสังคมแต่ดันมอบภารกิจที่ต้องยั่วยวนน้องสามี มารดาเ้าเถอะ แรกเริ่มเดิมทีมันก็ไม่ใช่นิยายที่จะชี้นำสังคมไปสู่ความดีงามได้อยู่แล้ว!”
ระบบ 666 สำลักกะทันหัน เมื่อไม่รู้จะเถียงอะไรได้จึงตัดสินใจเปลี่ยนเื่
[อย่างไรก็ตามแม้แฟนฟิกชั่นเื่นี้จะไม่โด่งดังนัก แต่แต้ม OOC ที่เราทำได้ก็สร้างแรงกระเพื่อม สาววายนักอ่านทั่วไปตราตรึงกับภาพท่านจอมมารโอเมก้านางพญาเย้ายวนยั่วเพศ ไม่ใช่มารร้ายชั่วช้า ส่วนสาววายสายผลิตก็ได้รับการกระตุ้น ลุกขึ้นมาเขียนแฟนฟิก #เฮลิไฮยา จนตอนนี้อันดับคู่ของเราในเว็บไซต์ BO3 ขึ้นมาจนถึงอันดับที่ 55!ยะฮู้ว (/>0<)/]
ระบบ 666 พูดด้วยน้ำเสียงรื่นเริงจนน่าหมั่นไส้
[แต่อย่างไรก็ตามท่านจะดีใจมากไม่ได้นะครับ! (- - )( - -) เพราะตอนนี้สายผลิต #เฮลิฮิโน ก็ผลิตสื่อบันเทิงที่ใช้ขับเคลื่อนความยิ่งใหญ่ของคู่จิ้น จนตอนนี้พวกมันขึ้นไปอยู่อันดับที่ 45 แล้ว!!!]
“…”
[และการที่พวกมันอันดับขึ้นขนาดนี้ นี่มันก็คือวิกฤติขนาดใหญ่ของคู่ชิปเรา ท่านที่ได้เผชิญโลกก่อนมาแล้วก็ย่อมััได้ถึงความชั่วร้ายของพวกมัน! ในโลกที่ #เฮลิฮิโน เป็พระเอกนายเอก มันก็เอาท่านไปเป็ตัวร้าย สร้างท่านให้กลายเป็ตัวอิจฉาที่เข้ามาแทรกกลางความสัมพันธ์!!! เื่แบบนี้ช่างน่ารังเกียจ ไอ้พวกชาติหมา สกปรก นิสัยไม่ดี ท่านรู้มั้ยว่ามีแฟนฟิกชั่นเื่หนึ่ง มันถึงขนาดแต่งให้ท่านเป็…]
ในขณะที่ระบบ 666 กำลังะโแหกปากด่าทอออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด ท่านจอมมารที่แก้วหูใกล้จะแตกจึงตัดสินใจเอ่ยตัดบท
“ข้าเข้าใจแล้ว เช่นนั้นก่อนที่จะไปแฟนฟิกชั่นเื่ที่ 2 ข้าอยากรู้ว่าข้าสามารถอ่านเื่ราวของแฟนฟิกชั่นเื่นั้น ๆ ได้หรือไม่”
ครั้งก่อนไฮยาซินท์ถูกระบบโยนลงไปที่โลกโดยไม่มีการเตรียมตัว เผชิญเื่ราวความวุ่นวายอย่างมึน ๆ งง ๆ จอมมารคิดว่าหากได้อ่านเนื้อเื่ ศึกษาตัวละครที่จะเข้าไปอยู่ ได้ไตร่ตรองถึงแผนการเงียบ ๆ ก่อนจะไป ตนคงสามารถทำภารกิจได้ดีกว่านี้
[แน่นอนว่าไม่ได้ ^^ เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าท่านจอมมารจะได้ลงไปที่โลกใดเนื่องจากทุกอย่างเป็แบบแรนด้อมน่ะ]
“...” บัดซบจริง ๆ
[ตอนนี้ท่านพักพอหรือยัง พร้อมที่จะไปโลกถัดไปเลยหรือไม่!]
“ก็คงต้องพร้อมแล้ว” อย่างไรที่นี่ก็ไม่มีอะไรให้เขาทำนอกจากจ้องมองกำแพงขาว ๆ
[ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเลย! เฮลิไฮยาจงเจริญ!!!]
“…ไปบ้านเสี่ยวิแล้วกัน”
“วันนี้พ่อฉันกลับมาแล้ว นายคงไม่อยากเจอผู้อำนวยการฟางในสภาพหลังกลับมาจากการเจอพวกตะวันตกหรอก”
“ถ้าเสวี่ยอิงไปด้วยใครจะกล้าโมโห”
“จริงด้วย! เสวี่ยอิงวันนี้ก็จะไปใช่มั้ย”
“เสวี่ยอิง…”
“เสวี่ยอิง”
“อิงอิง!”
“หืม?”
ไฮยาซินท์ขานรับโดยไม่รู้ตัว ครรลองสายตาปรากฏภาพห้องขนาดสี่เหลี่ยมผืนผ้าไม่เล็ก ไม่ใหญ่ โดยรอบเต็มไปด้วยชุดโต๊ะเก้าอี้ถูกจัดเป็แถวเป็แนว จุดกึ่งกลางบริเวณหน้าห้องเป็กระดานสีขาวสะอาดและแท่นโพเดียม
[ยินดีต้อนรับท่านจอมมารเข้าสู่โลกแฟนฟิกชั่น ‘นายคือวัยเยาว์ของฉัน’ แฮชแท็กมัธยมวัยเรียนวัยรัก แฮชแท็กเมะสำนึกผิด แฮชแท็กรักต่างชนชั้น]
รอบกายของไฮยาซินท์เวลานี้มีเด็กผู้ชายเกือบสิบคนนั่งรายล้อมโดยมีเขาเป็จุดศูนย์กลาง ทุกสายตาต่างจับจ้องมองมาที่ไฮยาซินท์เป็ตาเดียว ท่าทางประหนึ่งลูกสุนัขกำลังรอคำสั่งจากเ้านาย
[ท่านกำลังอาศัยอยู่ในประเทศต้าลู่ ประเทศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกใบนี้ มีอำนาจทางด้านเศรษฐกิจมากที่สุด และร่างที่ท่านจอมมารเข้ามาอยู่อาศัยนี้คือจ้าวเสวี่ยอิงทายาทสายตรงเพียงคนเดียวของตระกูลจ้าว หนึ่งในตระกูลสำคัญที่เป็กำลังหลักด้านเศรษฐกิจของประเทศนี้ เ้าของธุรกิจเทคโนโลยีระดับั์ใหญ่ เครื่องมือสื่อสาร หุ่นยนต์ทำความสะอาด เครื่องปรับอากาศ แม้แต่กล้องวงจรปิดตรงมุมห้องก็เป็สินค้าของตระกูลจ้าว]
[และที่นี่คือโรงเรียนเอกชนซีฮันเป็โรงเรียนที่ท่านกำลังอยู่ตอนนี้ โรงเรียนของเหล่าลูกหลานตระกูลชั้นนำของต้าลู่ จ้าวเสวี่ยอิงมีสถานะเป็คิงในโรงเรียน เขาอยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร เป็หัวหน้ากลุ่มจตุรมาร กลุ่มของนักเรียนชายสี่คนผู้ทรงอิทธิพลมากที่สุดในโรงเรียน ภูมิหลังอันแสนยิ่งใหญ่ขนาดนี้แทบไม่ต้องคาดเดาเลย ครั้งนี้ท่านได้มาสวมร่างบุตรแห่งโชคชะตา ตัวเอกฝ่ายรุกของโลกนี้!]
ในขณะที่โลกก่อนต้องตะเกียกตะกายในการขึ้นเป็ตัวเอก แต่โลกนี้ไฮยาซินท์กลับได้รับบทตัวเอกของโลกอย่างง่ายดาย
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ” ไฮยาซินท์หันไปสบตากับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าตนทำสีหน้าแบบใด อีกฝ่ายจึงสะดุ้งไปเล็กน้อย รีบร้อนหลบสายตาเขาด้วยท่าทีหวาดกลัว
“ไว้วันหลังเถอะน่า วันนี้อิงอิงดูท่าจะอารมณ์ไม่ดีด้วยสิ”
ท่อนแขนของใครบางคนขยับเข้ามากอดคอไฮยาซินท์เอาไว้ ความสนิทชิดเชื้อทางกายทำให้ไฮยาซินท์รู้สึกรำคาญใจ เขาหันไปมองเ้าของแขนผู้นั้นแล้วก็ต้องเป็อันชะงักไปเมื่อได้พบใบหน้าคุ้นเคย
[นี่คือฟางเสี่ยวหมิง เพื่อนสนิทของจ้าวเสวี่ยอิง หนึ่งในกลุ่มจตุรมาร ตระกูลฟางเองก็เป็หนึ่งในตระกูลสำคัญทางเศรษฐกิจของต้าลู่ ธุรกิจด้านเวชภัณฑ์และความงามจัดเป็อันดับหนึ่งของประเทศ แต่หากเทียบบารมีกับตระกูลจ้าวยังนับว่าห่างชั้น]
ผมสีแดง ั์ตาสีแดง ท่าทางร่าเริงเต็มไปด้วยพลังงานอันล้นเหลือ
ไฮยาซินท์จดจำมันได้เป็อย่างดี เพราะนี่คือรูปลักษณ์ของมารริษยา หนึ่งในมารระดับนายพล ลูกน้องใต้อาณัติของไฮยาซินท์
“เด็กทุนนั่นเมื่อไรจะมานะ” น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยที่นั่งอยู่บนโต๊ะตัวถัดไปคือชายหนุ่มเ้าของเรือนผมสีฟ้า และดวงตาสีฟ้ากระจ่างใส อีกฝ่ายหาวหวอด ลงไปนอนซบแขนที่วางไว้บนโต๊ะ ท่าทางง่วงงุนอย่างมาก “ง่วงซะแล้ว”
[นี่คือจางหนิงเหอ เพื่อนสนิทอีกคนของจ้าวเสวี่ยอิงเช่นกัน ตระกูลจางเน้นการทำธุรกิจด้านการศึกษาของประเทศต้าลู่ และโรงเรียนเอกชนซีฮันแห่งนี้ก็เป็หนึ่งในทรัพย์สินของตระกูลจาง แต่ก็เป็อีกครั้งที่บารมียังนับว่าห่างจากตระกูลจ้าว]
แล้วนี่ก็คือมารเกียจคร้าน หนึ่งในลูกน้องของจอมมารไฮยาซินท์เช่นกัน
ท่านจอมมารเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี ดวงตากวาดไล่มองเหล่าชายหนุ่มที่นั่งล้อมรอบ แต่โชคดีที่ไม่ใช่ดังไฮยาซินท์คิด คนอื่นล้วนเป็ชายหนุ่มหน้าตาไม่คุ้นเคย ผิวขาวเหลือง ผมสีดำ ั์ตาสีดำ รูปลักษณ์คล้ายคลึงกันอย่างมาก
ไฮยาซินท์นึกไปถึงเ้าชายเอลฟ์ฮิโนกิ เหตุใดสถานที่แห่งนี้จึงมีฮิโนกิเต็มไปหมด
[ท่านจอมมารนี่มันเหยียดเชื้อชาตินะ! นอกจากสีผิว สีตาและสีผมแล้ว พวกเขาก็หน้าตาไม่เหมือนกันเลยสักนิด ที่นี่คือดินแดนของชาติพันธุ์มองโกลอยด์ ตัวละครของฮิโนกิในเกม GGG เองก็ได้รับแรงบันดาลใจมาจากชาติพันธุ์นี้นั่นแหละ!]
ตัวตนของฮิโนกิในโลกเดิมของจอมมารจัดว่ารูปลักษณ์งามแปลกตา แต่ที่นี่กลับสามารถหารูปลักษณ์ความงามเช่นนี้ได้จนละลานตา
ดวงตากวาดไล่ไปจนถึงคนสุดท้ายของกลุ่ม เ้าตัวนั่งอยู่อีกฝั่งของไฮยาซินท์ เขาจึงมองไม่เห็นในทีแรก
แม้บรรยากาศจะแตกต่างไปจากโลกก่อนโดยสิ้นเชิง ทว่ารูปลักษณ์ภายนอกยังเหมือนเดิมทุกประการ เส้นผมสีบลอนด์ทอง ั์ตาสีฟ้ากระจ่างใส
[และคนสุดท้ายของกลุ่มเพื่อนสนิท หยางหลิ่งซือ ตระกูลหยางทำธุรกิจด้านสื่อบันเทิง รวมทั้งเป็ตระกูลที่ผลิตดารานักแสดงคุณภาพของประเทศต้าลู่ บารมีจัดว่าด้อยกว่าตระกูลจ้าวเพียงขั้นเดียว]
เซฟิรอส มารโทสะ มือขวาของจอมมารไฮยาซินท์
[จ้าวเสวี่ยอิง หยางหลิ่งซือ ฟางเสี่ยวหมิง จางหนิงเหอ กลุ่มจตุรมาร!!!!]
เวร… นี่จะยกกันมาหมดธานาทอสเลย แถมชื่อแต่ละคนก็ช่าง…
[ไม่ต้องห่วงไปครับ กลุ่มจตุรมารตามชื่อมีเพียงสี่คนไม่มีใครอีกแล้ว และตัวละครสำคัญจริง ๆ ที่โฮสต์ควรจดจำในกลุ่มจตุรมารคือหยางหลิ่งซือ อีกฝ่ายมีบทบาทเป็พระรอง รวมถึงยังเป็ศัตรูหัวใจของโฮสต์ ส่วนลูกน้องท่านอีกสองคนมีบทบาทเพียงแค่มาเติมกลุ่มจตุรมารให้ครบสี่คนเพื่อความเท่ของชื่อเฉย ๆ ]
เซฟิรอส หรือหยางหลิ่งซือมองสบตาไฮยาซินท์ด้วยสายตาราบเรียบ ใบหน้านั้นอ่อนเยาว์มากกว่าโลกก่อน ทว่าความหล่อเหลาไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน สิ่งผิดแผกคงเป็บรรยากาศรอบตัว มันเยือกเย็นทว่ากลับให้ความรู้สึกนุ่มนวลเสมือนเมฆก้อนใหญ่ที่ลอยล่องอยู่บนท้องฟ้า บางทีนี่อาจจะเป็บรรยากาศที่ใกล้เคียงกับเซฟิรอสลูกน้องของเขายิ่งกว่าเซฟิรอสในโลกแรก แต่ก็ยังไม่ใช่เซฟิรอสที่ไฮยาซินท์คุ้นเคยอยู่ดี
เสียงประตูห้องถูกเปิด ไฮยาซินท์ละสายตาออกไปยังต้นเสียง ชายหนุ่มตัวเล็กรูปร่างบอบบางผู้หนึ่งกำลังเดินเข้ามาในห้อง สองมือถือถุงพลาสติกที่ด้านในเต็มไปด้วยของพะรุงพะรัง
“ให้ตาย… ช้าชะมัด ปกติพวกใช้แรงงานต้องทำอะไรคล่องแคล่วหน่อยไม่ใช่หรือไง ขืนยังทำตัวแบบนี้ได้โดนนายจ้างหักเงินหมด” ฟางเสี่ยวหมิงบ่นอุบ
“อย่าบ่นมากน่ะ สภาพแบบนี้คงไม่มีใครจ้างเด็กทุนนี่ไปเป็แรงงานหรอก” จางหนิงเหอพูดพลางกวักมือให้ผู้มาใหม่รีบเดินเอาของมาให้
คนตัวเล็กก้มหน้างุด เม้มริมฝีปากด้วยท่าทางคล้ายอดทนอดกลั้นต่ออะไรบางอย่าง ขณะเดินเข้ามาหยิบของที่อยู่ในถุงยื่นส่งให้คนในกลุ่มทีละคน ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าไฮยาซินท์
[และนี่คือตัวเอกของโลกอีกคน ผู้ที่ในอนาคตจะได้ครองคู่กับจ้าวเสวี่ยอิง อีกฝ่ายคือหยางเจี๋ย ชายหนุ่มยากจนแต่มีผลการเรียนที่ดีจึงได้รับทุนการศึกษาของโรงเรียนเอกชนซีฮัน แต่ชีวิตในโรงเรียนชั้นนำไม่ใช่สรวง์ ฐานะที่แตกต่างทำให้เขาถูกเพื่อนร่วมห้องกีดกันออกจากวงสังคม และเื่ราวก็ยิ่งเลวร้ายขึ้นเมื่อหยางเจี๋ยดันไปทำของต่างหน้าจากแม่แท้ ๆ จ้าวเสวี่ยอิงพังโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นที่นี่จึงไม่ต่างจากนรกของหยางเจี๋ย]
รูปร่างเล็กบอบบาง ดวงหน้ากระจ่างใสน่ารักน่าชัง เรือนผมสีดำสนิทดุจขนของอีกา และสิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือดวงตาสีอำพันที่แม้เวลานี้จะหมองหม่นแต่เต็มไปด้วยประกายวิบวับแสดงถึงเจตจำนงความกล้าหาญ
เฮลิออส…
นี่คือใบหน้าของผู้กล้าคนนั้นไม่มีผิด
เพียงแต่ดันเป็ผู้กล้าในรูปแบบเพศรองโอเมก้าชายอย่างไรอย่างนั้น
ท่านจอมมารไม่รู้ตัวเลยว่าเวลานี้ตนเองกำลังทำสีหน้าสยองขวัญแค่ไหน
[โลกนี้ไม่ใช่โอเมก้าเวิร์สแล้วครับ อะแฮ่ม! แต่อาจจะนับว่าถูกต้อง ในโลกนี้เฮลิออส หรือผู้กล้าของท่านคือบุตรแห่งโชคชะตา ตัวเอกฝ่ายรับนั่นเอง…] ระบบ 666 รีบกล่าวดึงสติโฮสต์ของตนที่หลุดลอยไปไกลแล้ว [ตั้งสติหน่อยครับ ครั้งนี้เราเป็พระเอก! จู๋ใหญ่ไม่แพ้ใครอีกแล้ว!]
“แต่ลูกน้องมาช้ากว่าที่กำหนดแบบนี้ต้องถูกลงโทษสิ” ฟางเสี่ยวหมิงกอดอก รอยยิ้มเยาะผุดขึ้นขณะมองหยางเจี๋ย
“จะลงโทษยังไงดีล่ะ… เอาเป็ถอดเสื้อผ้าจำนวนชิ้นตามนาทีที่ช้าดีมั้ย” ตัวประกอบชายหัวดำผู้หนึ่งแสร้งยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลา พูดด้วยท่าทางหยาบโลน “ช้าไปสิบห้านาทีแฮะ แบบนี้คงต้องถอดหมดทั้งตัว”
ไฮยาซินท์ตระหนักได้ถึงสถานะทางสังคมของโลกใบนี้แล้ว ผู้กล้ากลายเป็ชนชั้นล่างสุด ในขณะที่เหล่าตัวร้ายผู้ชั่วช้าถูกดันขึ้นมาให้อยู่ชนชั้นบน
จอมมารอดไม่ได้ที่จะสะท้านใจ หากนี่คือแฟนฟิกชั่นที่เกิดมาจากปลายปากกาของแฟนคลับเกม GGG ผู้กล้าที่ได้รับบทบาทปกป้องโลก เผชิญภยันอันตรายมากมายเพื่อผู้คน กลับถูกนักเขียนปู้ยี่ปู้ยำให้ต้องมาถูกรังแกในโลกแห่งนี้
[ไม่เกี่ยวกับคนดีหรือคนไม่ดี ในโลกแฟนฟิกชั่นบางครั้งผู้เขียนก็มีรสนิยมอยากเห็นฝ่ายรับตัวน้อยถูกรังแกน่ะครับ]
ตะกอนความรู้สึกหนักอึ้งตกอยู่ในใจ การต้องได้มาเห็นผู้กล้าตกต่ำเช่นนี้นับว่าปวดใจยิ่งนัก ตนจึงตัดสินใจเอ่ยปากห้าม
“เลิกทำตัวเป็เด็ก ๆ ได้แล้ว”
สุ้มเสียงทุ้มต่ำ เย็นเยียบและทรงอำนาจ มีอานุภาพมากพอจะแช่แข็งกลุ่มคนทุกคนในห้องเรียนนั้น เหล่าชายหนุ่มพร้อมใจกันหันไปมองเ้าของประโยคนั้นด้วยสายตาหวาดหวั่น
คุณชายผู้สูงศักดิ์ของตระกูลจ้าวกำลังเท้าคางกับโต๊ะนักเรียน ั์ตาสีแดงก่ำจับจ้องไปที่คนตัวเล็กด้วยสายตาเบื่อหน่าย
ตัวประกอบชายหัวดำผู้หนึ่งรีบร้อนลุกขึ้น ฉวยหยิบเอานมกล่องที่เพิ่งได้รับมาเดินตรงไปหาหยางเจี๋ย
“เสวี่ยอิงพูดถูก มัวแต่มาพูดหยอกแบบเด็ก ๆ จะมีความหมายอะไร พวกเราเป็เ้านายควรลงโทษลูกน้องให้เด็ดขาด”
“...” เดี๋ยว! ไฮยาซินท์ไม่ได้หมายความแบบนั้น
“นายมาสายจนฉันหมดอารมณ์กินแล้ว งั้นนมกล่องนี้นายก็รับผิดชอบแล้วกัน”
กล่องนมที่เจาะเปิดแล้วถูกเทราดใส่ศีรษะหยางเจี๋ย น้ำนมสีขาวข้นไหลรดตามร่าง เปรอะเปื้อนไปทั่วทั้งตัวและพื้นบริเวณที่หยางเจี๋ยกำลังยืนอยู่
เสียงผิวปาก โห่แซวดังขึ้น ตัวประกอบชายผู้นั้นที่เทนมราดใส่หยางเจี๋ยก็ยิ่งเชิดหน้าอย่างภูมิใจ หันไปยิ้มเยาะใส่หยางเจี๋ย
“อย่าลืมทำความสะอาดด้วย เวลาพักจะหมด…”
“พวกแกนั่นแหละเลิกเล่นอะไรเป็เด็ก ๆ ได้แล้ว”
ในตอนนั้นเองก็มีเสียงทุ้มจากคนข้าง ๆ ไฮยาซินท์ดังขึ้น ขาเก้าอี้ครูดลากไปกับพื้นส่งเสียงดังลั่นจนทำให้ทั่วทั้งบริเวณเงียบกริบ หยางหลิ่งซือลุกขึ้น สายตาเ็ากวาดไล่มองเหล่านักเรียนชายและมาหยุดอยู่ที่ไฮยาซินท์
“ไร้สาระชะมัด”
หยางหลิ่งซือสาวเท้าก้าวเดินออกจากห้องไป ทิ้งบรรยากาศเดดแอร์เอาไว้ ณ ที่แห่งนั้น
เหล่าตัวประกอบชายลอบมองปฏิกิริยาของจ้าวเสวี่ยอิง แต่เมื่อเห็นว่าไม่ได้พูดสิ่งใด ฟางเสี่ยวหมิงจึงเป็ฝ่ายเอ่ยกับหยางเจี๋ยเพื่อยุติบรรยากาศอันน่ากระอักกระอ่วน
“นักเรียนทุนไปได้แล้ว ไปหาผ้ามาเช็ดพื้นด้วย”
หยางเจี๋ยออกจากห้องไป การกลั่นแกล้งถูกยุติลงได้ในฉับพลัน เหล่าตัวประกอบชายในห้องเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเป็เื่อื่น บรรยากาศจึงกลับมารื่นเริงอีกครั้ง
ทั้งที่เอ่ยประโยคแบบเดียวกัน แต่คนพวกนี้กลับแสดงออกแตกต่างกันเนี่ยนะ…
[ประโยคคล้ายกัน แต่ภาพลักษณ์ผู้พูดมันต่างกันน่ะ] ระบบ 666 ช่วยตอบคำถามที่เกิดในหัวของท่านจอมมาร
ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกฝ่ายรับกับฝ่ายรุกในโลกนี้ย่ำแย่อย่างมาก ไฮยาซินท์เริ่มหวั่นวิตกถึงความยากในภารกิจครั้งนี้ อาจจะเรียกว่าย่ำแย่กว่าดีเลียนกับไฮยาซินท์โลกก่อน เช่นนั้นหากภารกิจคือการให้เสวี่ยอิงกับหยางเจี๋ยเป็คู่รักกัน คงลำบากยากเย็นกว่าโลกก่อนเป็แน่แท้
[ความเกลียดชังสามารถแปรเปลี่ยนเป็ความรักได้ ตามพล็อตเดิมความกล้าหาญ และการยืนหยัดต่อสู้กับผู้มีอำนาจ ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ จะทำให้จ้าวเสวี่ยอิงตกหลุมรักหยางเจี๋ยเข้าเต็มเปา และสุดท้ายก็ต้องพยายามตามงอนง้อหยางเจี๋ย สำนึกผิดในการกระทำที่ผ่านมา ใช้เวลาอยู่ร่วมหลายปีกว่าหยางเจี๋ยจะใจอ่อน และในที่สุดท่านทั้งสองก็ครองรักกันอย่างมีความสุข]
ไฮยาซินท์ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อได้ฟัง ตามพล็อตเดิมอย่างไรก็ได้รักกันอยู่แล้ว เช่นนั้นภารกิจของโลกนี้คือสิ่งใด
[ท่านจอมมารแสนปราดเปรื่อง! ภารกิจของท่านไม่ใช่การขึ้นเป็ตัวเอกเพราะท่านคือตัวเอกอยู่แล้ว แต่เป็การพาแฟนฟิกชั่นเื่นี้จาก #ไฮยาเฮลิ ให้กลายเป็ #เฮลิไฮยา]
“...”
[จากเดิมโลกนี้จ้าวเสวี่ยอิงจะต้องเป็คนใช้ดาบแทงหยางเจี๋ย แต่ท่านจะต้องทำอย่างไรก็ได้ให้หยางเจี๋ยเป็ฝ่ายใช้ดาบของตนแทงท่าน ภารกิจในโลกนี้คือการเปลี่ยนแปลงหยางเจี๋ยจากรับตัวน้อยให้กลายเป็รุกตัวท็อปของแฟนฟิกชั่นนั่นเอง!]
อะไรนะ…
ผู้เล่น : ไฮยาซินท์ จอมมารที่กลับกลายเป็ชายหนุ่มแมน ๆ เตะบอลกลิ่น Musculineฟุ้งกระจาย คุณชายตระกูลจ้าวผู้สูงศักดิ์ ยิ่งเมื่อประกอบรวมกับใบหน้าอันสวยงามของท่านจอมมาร ก็ไร้ใครมาเทียบเคียงได้
ภารกิจหลัก : พลิกโพซิชั่นของแฟนฟิกเื่นี้ (เปลี่ยนเป็ฝ่ายถูกดาบของหยางเจี๋ยแทง ไม่ใช่ใช้ดาบของจ้าวเสวี่ยอิงแทงหยางเจี๋ย)
ภารกิจรอง :
นำเสียงหัวเราะหวนคืนสู่คนงาม (นับั้แ่ไอ้ผู้ชายขยะเสวี่ยอิงแบนหยางเจี๋ย ั้แ่นั้นชีวิตของหยางเจี๋ยก็เหมือนตกนรก ไม่มีรอยยิ้มอีกเลย เพราะแกเป็คนพรากไป ดังนั้นต้องเอาคืนมา!)
เนื้อเื่นายคือวัยเยาว์ของฉัน :
หยางเจี๋ย เด็กนักเรียนยากจนที่ได้เข้ามาในโรงเรียนไฮโซจากทุนการศึกษา หยางเจี๋ยไปทำให้ จ้าวเสวี่ยอิง คิงของโรงเรียนเอกชนซีฮันและเพื่อนในกลุ่มไม่พอใจอย่างรุนแรง เขาต้องเผชิญหน้ากับการถูกกลั่นแกล้ง ต้องถูกแก๊งจตุรมารคอยรังแก ตามปกติแล้วผู้ที่ถูกหมายหัวด้วยแก๊งจตุรมารมักต้องลาออกหรืออยู่มิสู้ตาย แต่อุปนิสัยหยางเจี๋ยที่แม้จะอ่อนโยนแต่ก็ไม่อ่อนแอ ไม่ยอมแพ้ต่ออะไรง่าย ๆ ความมุ่งมั่นนั้นได้กะเทาะนิสัยสุดเลวทรามของแก๊งจตุรมารให้ต้องมองชายหนุ่มใหม่ ดอกไม้ที่เติบโตขึ้นมาจากคอนกรีตได้ทำให้จ้าวเสวี่ยอิงตกหลุมรัก ไม่เว้นแม้กระทั่ง หยางหลิ่งซือ เพื่อนสนิทจ้าวเสวี่ยอิงก็ตกหลุมรักชายหนุ่มเช่นกัน อันซูฮวาคุณหนูจากตระกูลผู้ร่ำรวยที่แม้จะยังไม่เป็คู่หมั้นแต่เพราะตระกูลอันกับตระกูลจ้าวสนิทชิดเชื้อจึงทำให้หลายคนมองว่าเป็คู่หมาย พอหยางเจี๋ยปรากฏตัว เสวี่ยอิงแสดงท่าทีสนใจจึงทำให้เธอเคียดแค้นและคอยรังแกกลั่นแกล้งหยางเจี๋ยหนักขึ้นเรื่อย ๆ
จ้าวเสวี่ยอิงที่ต้องเห็นเขาาเ็ครั้งแล้วครั้งเล่าจึงเริ่มรู้ใจตนเองว่าตกหลุมรักหยางเจี๋ยเข้าเต็มเปา แต่กว่าจะรู้สึกตัว ตอนนั้นหยางเจี๋ยก็เกลียดชังจ้าวเสวี่ยอิงไปเรียบร้อยแล้ว มหากาพย์การตามงอนง้อสำนึกผิดจึงเริ่มต้นขึ้น จ้าวเสวี่ยอิงตามจีบและทุ่มเทมอบความรักให้หยางเจี๋ยอย่างเปิดเผยเป็เวลาเกือบห้าปี ในวันจบการศึกษาระดับปริญญาตรี อันซูฮวานับวันยิ่งเกลียดชังหยางเจี๋ยที่มาแย่งจ้าวเสวี่ยอิงก็ตัดสินใจลักพาตัวชายหนุ่มไปค้ามนุษย์ ดีที่เสวี่ยอิงตามมาช่วยทัน รวมทั้งยังเอาตัวปกป้องะุปืนจากซูฮวาที่จะยิงหยางเจี๋ยจนาเ็สาหัส พอรอดตายมาได้เสวี่ยอิงจึงตัดสินใจสารภาพรักพร้อมขอดูแลหยางเจี๋ยหลังจากนี้ไปตลอดชีวิต หยางเจี๋ยที่เห็นถึงความรักอันยิ่งใหญ่ จึงให้อภัยเขาและยอมตอบตกลง แล้วทั้งคู่ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข