เนติวอล์โผล่มาเยอะมากที่สุดตรงชายแดน แต่บางครั้งก็โผล่มาใจกลางเมืองหรือแหล่งที่อยู่อาศัยบ้าง โดยมักจะโผล่มาจากใต้ดินทำให้เหล่านักล่าตั้งตัวกันไม่ทันเสมอ
และทุกครั้งที่โผล่มามักไม่มีเื่ดีเลย...
[โฮสต์รีบออกจากห้องเร็วครับ ถ้าอยู่นิ่ง ๆ เดี๋ยวมันก็ตามตัวเจอหรอก!]
“ให้ตายเถอะ ฉันเป็นักบุญไม่ใช่รึไง ไหงแค่นี้ชำระล้างไม่ได้ล่ะ!”
[โฮสต์ก็อัพสเตตัสให้เยอะก่อนแล้วค่อยไปสู้กับมันสิ!]
มารอนโซ่กุมขมับเป็รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน เขารีบวิ่งออกมาจากห้องทันที ทว่ากลับเจอช็อตเด็ดหน้าห้องตัวเองซะได้
พระเอกของเื่ ‘ลีออน’ กำลังจับบ่าของนางเอกไว้พร้อมทำหน้าจริงจัง
“เ้าไปหลบในที่ปลอดภัยก่อน เ้าสำคัญกับทุกคนมากรู้ใช่ไหม”
“ค่ะ ท่านลีออน” ชาร์ลอตต์ตอบเสียงหวาน
“…” มารอนโซ่ทำหน้าว่างเปล่า
“ไปจีบกันที่อื่นไม่ได้รึไง” เขาบ่นอุบอิบ
ดูเหมือนสองคนนั้นจะไม่ได้หันมาสนใจมารอนโซ่เท่าไหร่ ถ้าเป็สถานการณ์ปกติลีออนคงหันมาแขวะเขา แต่ตอนนี้เป็่คับขันเลยรีบหาที่ซ่อนให้นางเอกเป็อย่างแรก
เขาก็ต้องรีบหาที่ซ่อนเหมาะ ๆ เหมือนกัน
หมับ!!
ระหว่างที่กำลังเอี้ยวตัวหนี จู่ ๆ ก็มีมือหนาพุ่งมาจับแขนของเขาไว้ก่อน
“โจชัว?”
“ท่านมารอนโซ่ออกมาทำไมครับ ถ้าสู้กับมันไม่ได้ข้าว่าท่านหลบในห้องดีกว่า เกรงว่าถ้าโดนเล่นงานคราวนี้ท่านคงไม่รอดจริง ๆ แน่” เ้าของเส้นผมสีน้ำตาลโอ๊กกล่าวพร้อมั์ตาที่ส่องประกายวาวโรจน์ คงกำลังคิดว่าเขาจะสร้างปัญหาสินะ
“พวกมันโผล่มาจากใต้ดิน ถึงหลบในห้องก็ไม่รอดหรอก ขอวิ่งหนีดีกว่า” ว่าแล้วเขาก็สะบัดมือออกจากการกอบกุม แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟังเขาเท่าไหร่เพราะดันหันไปมองทิศทางที่ชาร์ลอตต์ไปซ่อน
“ถ้าห่วงขนาดนั้นก็ไปดูแลชาร์ลอตต์เถอะ ข้าเอาตัวรอดเองได้” เขาโบกมือลาโดยไม่หันไปมองคนข้างหลัง
โจชัวมองไล่หลังร่างบาง “มารอนโซ่ ท่านมีแผนอะไรกันแน่”
แต่ใจของเขาอยู่ที่ชาร์ลอตจึงไม่มีเวลาทบทวนขนาดนั้น ไม่รอช้าร่างกายก็พุ่งไปหาคนที่ใจคะนึงถึงทันที
มารอนโซ่เดินไปเรื่อย ๆ ตามคำบอกเล่าของระบบ เขารู้ว่าตรงไหนมีเนติวอล์โผล่มาเพราะระบบเป็คนบอก
คงต้องรอจนกว่าลีออนจะจัดการพวกมันหมดถึงกลับห้องได้
หมาบ้าแห่งจักรวรรดิ เขาได้ฉายานี้มาเพราะเริ่มออกล่าเนติวอล์ั้แ่อายุสิบขวบ เนื่องจากครอบครัวถูกฆ่าจนหมด ลีออนจึงอยากทำลายล้างพวกมันไม่ให้เหลือซาก
ต้องฆ่าไปมากแค่ไหนสามัญชนธรรมดาถึงได้กลายเป็ผู้บัญชาการได้กันนะ...
[โฮสต์ ตามข้อมูลนิยายวันนี้จะมีคนสำคัญตาย เขาคือหมอประจำหน่วยล่า ถ้าโฮสต์ไม่ไปช่วยเขาจะเกิดเื่เลวร้ายขึ้น!]
“แล้วคนที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์เท่าจิ๋มมดจะไปช่วยอะไรได้ล่ะ!!”
[เลี้ยวขวาเลยโฮสต์ เขาอยู่ตรงนั้น!]
มันไม่ฟังซะด้วย!
มารอนโซ่ไม่มีทางเลือกจึงตัดสินใจเลี้ยวขวาตามที่ระบบบอก แต่ภาพที่เห็นทำให้ร่างบางถึงกับเบิกตากว้าง!!
สิ่งมีชีวิตไร้รูปร่างลักษณะเป็คราบเมือกสีดำซึ่งมีดวงตาจำนวนมากซ่อนอยู่ด้านใน ดวงตากลมโตนั้นกระพริบปริบ ๆ ราวกับกำลังทักทายมารอนโซ่ที่บังเอิญไปอยู่ตรงนั้นพอดี
“หนีไป!!!” เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้น
ตึง!!!
เพดานอาคารตกลงมาทันทีที่เนติวอล์ไปััโดน เร็วเท่าความคิดมารอนโซ่พุ่งไปรับเพดานที่ว่านั้นอย่างจังโดยที่เขาก็ใกับความเร็วของตัวเองไม่ต่างจากคนที่ถูกทับอยู่สักนิด
“มะ...มารอนโซ่” เฮ็ดวิก หมอประจำหน่วยล่าเลิกคิ้วขึ้นอย่างตกตะลึง แม้เขาจะรับรู้ ได้ถึงความหนักของเพดานที่กดทับร่างกาย แต่มันก็ไม่หนักถึงขั้นบดกระดูกสันหลังของเขาเพราะมีคนไปรับแรงกระแทกนั้นไว้ส่วนนึง
“รีบออกมาได้แล้ว ก่อนที่ข้าจะหลังหักก่อน”
เมื่อเฮ็ดวิกรู้สึกตัว เขาก็รีบคลานออกจากเพดานหินนั่นทันที
“ขอบคุณนะครับ มารอนโซ่” เฮ็ดวิกยิ้มอ่อนโยนให้เขา ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูหวานละมุนรับกับเส้นผมสีเงินทำให้อีกฝ่ายดูเป็คนใจดีสมกับอาชีพหมอประจำหน่วยไม่หยอก
“เนติวอล์มีฤทธิ์กัดกร่อนตึกได้ เ้าก็ระวังหน่อยสิ” มารอนโซ่หันซ้ายหันขวา เห็นว่าเนติวอล์ตัวที่ว่าตกลงไปข้างล่างแล้ว คงเพราะมันไม่สามารถคงตัวบนพื้นที่แหลกละเอียดทุกย่างก้าวที่มันขยับได้
เฮ็ดวิกหรี่ตา เหมือนมารอนโซ่คนนี้จะมีลักษณะนิสัยหยาบกระด้างเช่นเดิม ทว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป น่าเสียดายที่เขายังดูไม่ออก
“ว่าแต่...แบกหินหนักขนาดนั้นไหวได้ยังไงครับ”
มารอนโซ่เลิกคิ้ว “อ๋อ อะดรีนาลีน...ข้าหมายถึง เวลาใเราทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ” ว่าแล้วเขาก็พยายามซ่อนแขนเปื้อนเืของตัวเองไว้ด้านหลัง
แต่เฮ็ดวิกที่มีสายตาเฉียบแหลมกลับสังเกตมันได้ไม่ยาก เขาคว้ามือขาวออกมาดู “เืออกนะครับ จบเื่แล้วเดี๋ยวข้าทำแผลให้นะ”
ยังไม่ทันที่มารอนโซ่จะกล่าวอะไร จู่ ๆ ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง
“กรี๊ด!!!!!!!!!!”
“เสียงของชาร์ลอตต์”
พวกเขาหันมาพยักหน้าให้กันก่อนจะวิ่งไปดูที่มาของเสียง
เนติวอล์ตัวที่ตกลงไปข้างล่างกำลังจะเขมือบนางเอก มันเงื้อตัวให้ใหญ่ขึ้น ดวงตาจำนวนมากที่ซ่อนอยู่ในเมือกสีดำแวววับราวกับดีใจที่กำลังได้กินของหวานแสนอร่อย
ฉับ!!!
ลีออนโผล่ออกมาทันเวลาพอดี เขาใช้ดาบที่ผ่านการทำพิธีศักดิ์สิทธิ์ฟันเข้าไปที่ตัวของเนติวอล์เข้าอย่างจังจนมันขาดสองท่อน
กี๊ก!!!!!!
เสียงร้องแหลมบาดแก้วหูดังลั่นไปทั่วหน่วย ก่อนที่มันจะรีบซึมหายลงไปในดินไม่โผล่ขึ้นมาอีก ถ้าเป็เวลาปกติลีออนคงทุบกระเบื้องเพื่อล่าตัวมันแล้ว ทว่าตอนนี้ชาร์ลอตต์กำลังเสียขวัญเขาจึงรีบเข้าไปกอดปลอบนางก่อน
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ เ้าไม่ได้กำลังซ่อนตัวอยู่เหรอ” ลีออนถามชาร์ลอตต์ด้วยความเป็ห่วง
หญิงสาวมีสีหน้าอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ก่อนจะมองไปที่มารอนโซ่
เอ้ะ เดี๋ยวนะ นางหันมาหาเขาทำไม!!
ฟึบ!!
ลีออนพุ่งมากระชากคอเสื้อมารอนโซ่อย่างแรงจนตัวเขาแทบปลิว
“เ้าทำอะไรชาร์ลอตต์ ที่นางมาอยู่ที่นี่เพราะเ้าแย่งที่ซ่อนนางใช่ไหม!!”
คนเริ่มหันไปซุบซิบกันมากขึ้น แม้ชาร์ลอตต์จะไม่ได้พูดอะไรสักคำ
“อะไรกันเนี่ยมารอนโซ่แกล้งท่านชาร์ลอตต์อีกแล้ว”
“แกล้งอะไรล่ะ ครั้งนี้ถึงตายได้เลยนะ”
“เป็พี่น้องกัน แต่นิสัยแย่ไม่เหมือนน้องสาวเลย”
เห็นอีกฝ่ายไม่ตอบลีออนก็กระชากแรงขึ้น
“หรือเ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว เนติวอลล์ทำอะไรเ้าไม่ได้ แต่ข้าทำได้แน่!”
“เดี๋ยว!!” เฮ็ดวิกะโขึ้นมาท่ามกลางความวุ่นวาย
“มารอนโซ่อยู่กับข้า เขาช่วยข้าไว้จนาเ็ ไม่เชื่อก็ดูนี่” กล่าวจบเฮ็ดวิกก็ชูแขนของมารอนโซ่ขึ้นมาโชว์ให้ทุกคนดู
ร่างบางเลิกคิ้ว ไม่คาดว่าเฮ็ดวิกจะมาช่วยพูดให้เขา ตอนแรกเขากะจะเงียบเพราะไม่มีหลักฐาน กำลังคิดหาวิธีแก้ตัวอยู่เชียว
ฮือฮา...
“เป็เื่จริงเหรอเนี่ย”
“ถ้างั้นทำไมชาร์ลอตต์ถึงออกมาจากที่ซ่อนได้ล่ะ”
“มารอนโซ่เนี่ยนะช่วยคนได้”
เมื่อได้ฟังเื่ราวแล้วลีออนก็มีท่าทีอ่อนลง
เฮ็ดวิกพูดต่อ “อีกอย่างท่านชาร์ลอตต์ยังไม่พูดอะไรเลย ท่านไม่ควรตีความไปเองทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้ความจริงนะครับ”
ลีออนยักไหล่ “หึ พูดเหมือนไม่เห็นวีรกรรมก่อนหน้านี้ของเขา ดีนะที่ชาร์ลอตต์ไม่เป็อะไร ไม่งั้นข้าจะสอบสวนเ้าอย่างละเอียด เอาให้ลึกจนเก็บความชั่วร้ายไว้ไม่อยู่เลย” กล่าวจบผู้บัญชาการหน่วยสุนัขล่าเนื้อก็เดินหันหลังจากไป
แต่มารอนโซ่กลับเปิดปากพูดบางสิ่งบางอย่างออกมาก่อน
“คิก ข้าก็อยากรู้ว่าเ้าจะซักข้าหรือจะพลั้งมือฆ่าข้ากันแน่ เห็นทีผู้บัญชาการคงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้กระมัง”
ฟึบ!!!
ลีออนพุ่งมาบีบคางมารอนโซ่อย่างแรงแต่เ้าของใบหน้างดงามกลับคงรอยยิ้มกวนประสาทเอาไว้
เฮ็ดวิกพยายามดึงแขนลีออนออกพร้อมกล่าวด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
“ถ้าท่านทำอะไรเขา ท่านก็จะเป็เหมือนที่เขาพูดนะครับ”
“เหอะ! ปกป้องกันดีเสียจริง ข้าจะคอยดูว่าเ้าจะตาสว่างเมื่อไหร่ อย่าให้ส่งผลเสียต่องานก็แล้วกัน”
คราวนี้ลีออนไม่อยู่ต่อปากต่อคำกับเขาต่อ รีบมุ่งหน้าไปจัดการกับปัญหาที่เนติวอล์ก่อไว้ทันที
มารอนโซ่อดไม่ได้ที่จะเบะปากใส่อีกฝ่าย ทว่าเฮ็ดวิกกลับหันไปปรามร่างบางตาเขียว
หึ ในนิยายเขาก็ชอบความดิบเถื่อนของพระเอกอยู่หรอก แต่พอเจอจริง ๆ ดันน่าหมั่นไส้ซะเหลือเกิน
นี่สินะที่เขาบอกว่าพระเอกนิสัยไม่ได้เื่อยู่แค่ในจอก็พอ เจอตัวจริงคงส่ายหัวกันทุกคน
ใน่ที่ทุกคนกำลังแยกย้ายกันไปจัดการงานของตัวเอง สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นโจชัวร์กำลังอุ้มชาร์ลอตต์ขึ้นหมายจะพาไปส่งที่ห้อง
เห็นแล้วถึงกลับคิ้วกระตุก เฮ้ย ๆ เ้านายเอ็งอยู่นี่นะ
“ชาร์ลอตต์ไม่ได้มีแผลแท้ ๆ จะอุ้มทำไมกัน” เขาบ่นอุบอิบ
ไม่ทันได้ตั้งตัว จู่ ๆ ทัศนวิสัยของมารอนโซ่ก็สูงขึ้น เขาเงยหน้ามองเฮ็ดวิกที่กำลังอุ้มเขาอยู่ เ้าตัวยิ้มอ่อนโยนให้พลางกระซิบข้างหู
“ไปทำแผลกันครับ”
“!!!”
แล้วเขาดูเหมือนคนต้องอุ้มตรงไหน เจ็บแขนไม่ได้เจ็บขาโว้ย!!!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้