บทที่ 223 เจตนากระบี่เดียวดาย        “ฟิ้ว—”        ลมพัดผ่าน เมฆมืดครึ้ม เสียงลมพัดหวีดหวิว บรรยากาศเงียบงัน        ทันใดนั้น ปราณกระบี่ก็อัดแน่นอยู่ที่นี่ ไอสังหารพลุ่งพล่าน ลิ่งหู่เลี่ยและคนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว รู้สึกถึงพลังอันลึกลับที่ค่อย...