กำเนิดสัประยุทธ์เทพราชัน
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
“ย๊าก...ตาเฒ่าซวนหยวน ตายเสียเถอะ!”
มีเสียงะโดังขึ้นภายในห้อง เซียวหลิงอวิ๋นสะดุ้งตื่นขึ้นมาราวกับตื่นจากฝันร้ายและลุกขึ้นจากเตียง!
หืม ร่างกายนี่มัน...
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ความทรงจำจากส่วนลึกในจิติญญาที่ถูกผนึกเอาไว้ก็หลั่งไหลออกมาราวกับกระแสน้ำเชี่ยว
ผ่านไปสักพักใหญ่ เสียงที่แ่เบาพลันดังเข้ามาในห้อง: "ตาเฒ่าซวนหยวน เฒ่าพิสดารฉิน พวกเ้าคงไม่เคยคิดฝันสินะ ว่าภายใต้การจัดการที่รัดกุมเช่นนั้น ตัวข้าจะยังสามารถปล่อยเศษเสี้ยวความทรงจำให้หลุดรอดออกมาได้น่ะ ถึงแม้พวกเ้าจะทำร้ายข้าจนไม่สามารถใช้ 'จุติจิต' ได้ทัน แต่ในเวลานี้ข้าก็ได้ร่างใหม่แล้ว ฮ่าๆ..."
์ยังให้โอกาสข้ากลับมาสู่วิถีเซียนอีกครั้ง!
ข้าจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ แต่ก่อนข้าต้องใช้เวลาถึงหกหมื่นปีในการครองบัลลังก์ แต่ตอนนี้แค่สองหมื่นปีก็เพียงพอแล้วสำหรับการที่ข้าจะกลับมาอีกครั้ง ตาเฒ่าซวนหยวน เฒ่าพิสดารฉิน...พวกเ้ารอข้าก่อนเถอะ
เซียวหลิงอวิ๋นสงบสติอารมณ์ลง เริ่มทำการซึมซับและหลอมรวมความทรงจำของร่างกายนี้!
หลังจากผ่านไป 1 ชั่วก้านธูป เซียวหลิงอวิ๋นก็มีความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับตัวตนอดีตเ้าของร่างกายนี้ของเขา รวมถึงโลกใบน้อยนี้ด้วย!
อาณาจักรซินโยว, วิชากระบี่ิญญาเมฆา...เป็สายย่อยของสาขาิญญาเมฆา...ศิษย์แห่งสำนักงั้นรึ!
...
แต่แล้วประตูกลับเปิดออก มีเด็กอ้วนคนหนึ่งเดินเข้ามา "ศิษย์พี่อวิ๋น ท่านตื่นแล้ว!" ทันใดนั้นดวงตาของเด็กอ้วนก็เปล่งประกายทันที!
“เสี่ยวปิง เ้าพัฒนาในแนวนอนขึ้นเรื่อยๆ นะ!” เมื่อสืบทอดความทรงจำส่วนใหญ่ของร่างกายนี้มาได้แล้ว เซียวหลิงอวิ๋นก็จำเด็กอ้วนตัวน้อยตรงหน้าได้ทันที! มุมปากยกขึ้นเป็รอยยิ้ม!
หากจะกล่าวถึงศิษย์พี่ศิษย์น้องของหากพเซียวหลิงอวิ๋นในสำนักสาขาิญญาเมฆาแล้ว เ้าเด็กอ้วนตัวน้อยตรงหน้าเขาคงจะเป็ พานเสี่ยวปิง!
“ขอบคุณ์ ในที่สุดศิษย์พี่ก็ฟื้นแล้ว! ท่านไม่รู้ว่าหรอกว่าเมื่อสามวันก่อนตอนที่ข้ากับท่านอาจารย์จ้าว จ้าวฉางกง เห็นศิษย์พี่นอนจมกองเือยู่ข้างๆ ศพของหมีั์นั้น ข้าใแทบตายเลยนะ! จะว่าไป ศิษย์พี่อวิ๋น ทำไมท่านถึงไปที่ด้านหลังูเาตามลำพังเพื่อล่าหมีั์ล่ะ!
“ข้าก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง” เซียวหลิงอวิ๋นไม่ได้บอกความจริงกับเ้าอ้วนน้อย!
“อ๊ะ จริงด้วย! ท่านอาจารย์จ้าวได้รายงานไปแล้วว่าท่านสามารถล้มหมีั์ได้ ดังนั้นนอกจากยารักษาเหล่านี้แล้ว ท่านยังได้แต้มสำนักอีกสามแต้มอีกด้วย!” พานเสี่ยวปิงยื่นบัตรประจำตัวให้กับเซียวหลิงอวิ๋นด้วยความตื่นเต้น
...
ในสำนักิญญา จ้าวิเจี้ยนซึ่งสวมชุดสีเงินมีสีหน้าไม่สู้ดีปรากฏอยู่บนใบหน้า ตรงหน้าเขาคือผู้ติดตามทั้งสองของเขา จ้าวซานเต๋อกับไช่ิทำเพียงก้มหน้าลงไป ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง!
“ไอ้ไร้ประโยชน์สองตัวนี่! พวกเ้าต่างก็เป็ถึงนักยุทธ์ระดับสี่ ทั้งคู่ แต่กลับไม่สามารถเอาชนะนักยุทธ์ระดับสามได้ ทั้งยังต้องเสียเ้าหมีั์ไปอีก พวกเ้ารู้หรือไม่ว่าตระกูลจ้าวของเราต้องลงทุนไปมากขนาดไหนในการฝึกฝนเ้าหมีั์นั่น? เ้าเด็กนั่นก็ช่างโชคดีเหลือเกินจริงๆ ไม่เพียงแต่จะรอดตายมาได้ ยังได้รับแต้มสำนักตั้งสามแต้มอีก บัดนี้กลายเป็ที่จับตามองของจ้าวฉางกงไปแล้ว ทำให้การจัดการกับเ้าขยะแซ่เซียวนั่นกลายเป็เื่ยากยิ่งขึ้น ตอนนี้พวกเ้าแยกย้ายไปเก็บตัวกันก่อน ในเดือนหน้าจะมีงานประลองเหล่าศิษย์ภายในสำนักประจำปี พวกเ้าก็จงเอาเวลาที่เหลือนี้ไปรีบฝึกฝนเสีย จะให้ใครมาประลองแทน หรือจะสมัครประลองเองก็ได้ แต่จะต้องทำให้เ้าขยะแซ่เซียวนั่นอับอายขายหน้าในงานประลองให้จงได้!"
“ขอรับ ศิษย์พี่เจี้ยน!” ทั้งคู่รู้สึกโล่งใจและขานรับพร้อมกัน การถูกตำหนิแค่นี้ถือว่าดีกว่าที่พวกเขาคาดเอาไว้มาก!
“แต่หากพวกเ้าทำพลาดในงานประลองอีก พวกเ้าสองคนก็ควรเตรียมตัวระเห็จไปอยู่ด้านหลังูเา รอพบกับหมาป่ากระหายเืได้เลย!” จ้าวิเจี้ยนพูดอย่างเ็า หันหลังกลับและเดินจากไป
หมาป่ากระหายเื! แค่คิดจ้าวซานเต๋อกับไช่ิต่างก็ตัวสั่นแล้ว!
...
หลังจากที่ส่งเ้าเด็กอ้วนตัวน้อยออกไปแล้ว แทบจะในขณะเดียวกัน ก็มีไอสังหารแวบขึ้นมาในดวงตาของเซียวหลิงอวิ๋น!
ว่านฮวนนังแพศยา ต่อให้ "คู่หมั้นั้แ่อยู่ในท้อง" ของเ้าซึ่งเป็เพียงนักยุทธ์ธรรมดาที่ใช้เวลาสองปีเพื่อบรรลุระดับสาม จะไม่คู่ควรกับเ้าที่เป็ถึง "นวลนางแห่ง์" ก็ตามที แต่เ้าก็ไม่น่าต้องคิดชั่วถึงขนาดให้จ้าวิเจี้ยน จ้าวซานเต๋อ และไช่ิมาสังหารคนเช่นนี้ คอยดู ข้าจะให้เ้าต้องชดใช้หนี้เืนี้!
เนื่องจากตัวเขาโชคดีที่ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง เซียวหลิงอวิ๋นจึงไม่เต็มใจนักที่จะต้องมาประสบชะตากรรมแบบเดียวกันกับเ้าของร่างปัจจุบันของเขา!
หลังจากสงบใจลง เซียวหลิงอวิ๋นก็เริ่มมองดูร่างใหม่ของตัวเองอย่างพินิจ!
“เป็ 'ไอ้ขยะ' แล้วอย่างไร ไม่ว่าร่างกายจะใช้การไม่ได้สักเพียงไหน หรือจะไร้พร์สักเพียงใด มันก็จะไม่ใช่ปัญหาของข้าทั้งนั้น! การไร้ซึ่งการไหลเวียนของพลังิญญา และไร้ซึ่งการบำเพ็ญเพียรใดๆ ฮ่าๆ มันเหมาะสมสำหรับข้าที่สุดแล้ว..."
ทันทีที่เขาครุ่นคิดถึงเื่นี้ ก็มีวิชาลึกลับวิชาหนึ่งปรากฏขึ้นในใจเขา!
[เคล็ดวิชามหาเทพโกลาหล]… เป็เคล็ดวิชาระดับมหาเทพ เมื่อนึกย้อนกลับไป เป็เพราะวิชานี้เช่นกันที่นำพาเขาไปสู่ความตาย!
วิชานี้มีเพียงไม่กี่ขั้นตอน และมีแค่สี่สิบห้าขั้นเท่านั้น โดยยี่สิบเจ็ด ขั้นแรกจะเทียบเท่ากับระดับบำเพ็ญิญญา และสิบแปดขั้นสุดท้ายเทียบเท่ากับระดับิญญาเทพชั้นสูง!
ขั้นแรก: จะต้องวางรากฐานเป็เวลาหนึ่งร้อยวัน! ซึ่งจำเป็ต้องดูดซับพลังหยินจากดวงดาวตอนเที่ยงคืน และดูดซับพลังหยางจากดวงอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้า ใช้พลังของหยินและหยาง ร้อนและเย็นเสริมแกร่งให้กับร่างกาย ซึ่งต้องใช้เวลานานนับร้อยวันในการสร้างรากฐานให้อยู่ในระดับสูงสุด! เมื่อรากฐานสมบูรณ์แล้ว เส้นลมปราณก็จะเปิดออก และพลังิญญาก็จะเริ่มไหลเวียน! เมื่อนั้นก็จะเข้าสู่ขอบเขตของการบำเพ็ญิญญาอย่างแท้จริง… กลายเป็ผู้บำเพ็ญเพียร!
และจากนั้นไป ทุกครั้งที่สามารถทะลวงไปยังขั้นต่อไปของวิชามหาเทพนี้ได้ ขอบเขติญญาก็จะเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับด้วย!
เที่ยงคืนแล้ว!
เซียวหลิงอวิ๋นนั่งลงขัดสมาธิ ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า หลังจากที่หายใจเข้าออกนับสิบครั้งได้ ก็มีพลังหยินจากดวงดาวถูกดึงเข้ามาสู่ร่างกายของเขา เซียวหลิงอวิ๋นรู้สึกราวกับตัวเองกำลังจะกลายเป็ประติมากรรมน้ำแข็ง! แม้แต่ความคิดและจิตใต้สำนึกของเขาก็ดูเหมือนจะถูกแช่แข็งด้วยความเย็นจัดนี้ในทันที!
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่เซียวหลิงอวิ๋นที่ยังคงครองสติเอาไว้ได้ เร่งทำตามวิธีการฝึกขั้นแรกของ [เคล็ดวิชามหาเทพโกลาหล] ทันทีทันใด!
เข็มน้ำแข็งนับหมื่นที่จากเดิมกระจัดกระจายและวุ่นวาย เริ่มกลับคืนสู่สภาพปกติอย่างช้าๆ!
...
เช้าตรู่! ูเาหลังสำนัก พลังของดวงอาทิตย์ที่แผดจ้าหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา ทั้งิั เนื้อ กล้ามเนื้อ จนถึงกระดูกราวกับค่อยๆ "ละลาย" ทีละนิดภายใต้อุณหภูมิที่ร้อนจัด จากนั้นจึงค่อย "จัดเรียงใหม่" ทีละเล็กละน้อย ทำให้เซียวหลิงอวิ๋นได้ลิ้มรสชาติไฟ ซึ่งกำลังละลายหนังหลอมกระดูก!
จนเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นในยามเช้า ท้องของเซียวหลิงอวิ๋นก็ส่งเสียงปริแตกเบาๆ ราวกับมีบางอย่างทะลุผ่านออกมา!
นักยุทธ์ระดับสี่!
เ้าของร่างคนก่อน เป็แค่นักยุทธ์ระดับสามที่ไม่สามารถบรรลุได้มาเป็เวลาหลายเดือนแล้ว แต่เขากลับสามารถบรรลุได้ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน ภายใต้ [เคล็ดวิชามหาเทพโกลาหล] ซึ่งเป็แค่ขั้นแรกของร้อยวันในการสร้างรากฐานเคล็ดวิชามหาเทพเท่านั้น
ฟู่วววว! เสียงหมัดชกลมดังขึ้น นี่คือหนึ่งในกระบวนท่า [หมัดพยัคฆ์เมฆา] ที่ทั้งสวยงามและเปี่ยมไปด้วยพลัง การเกิดลมหมุนเบาๆ นี้คือแก่นแท้ของวิชาหมัดดังกล่าว ลำพังแค่การออกหมัดอย่างเดียวก็เทียบไม่ได้กับทักษะที่เ้าของร่างคนก่อนมีแล้ว! อีกทั้งการปล่อยพายุแก่นแท้ของวิชาหมัดนี้ ก็มีระดับสูงกว่าวิชาหมัดไหนๆ ของเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรทั้งนั้น!
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เซียวหลิงอวิ๋นก็เริ่มเคลื่อนไหว กิ่งไม้แห้งกรอบถูกเขาหยิบขึ้นมาและเหวี่ยงออกไปราวกับเป็กระบี่จริง การเคลื่อนไหวพื้นฐานของวิชากระบี่อันได้แก่ จิ้ม แทง ยก ผลัก ทุบ กด วาด และสับ ท่วงท่าพื้นฐานของวิชากระบี่นี้ไม่เพียงแต่จะเข้าที่เข้าทางเท่านั้น แต่ยังทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกว่ามันทั้งลื่นไหลและเป็ธรรมชาติ มันควรเป็เช่นนี้มาั้แ่แรก!
กิ่งไม้แห้งกลับกลายเป็เหมือนนกนางแอ่นที่สามารถบินได้อย่างปราดเปรียวและนิ่มนวล ทั้งฉวัดเฉวียนและสะท้อนแสงแวบวับ ใบไม้สองใบที่ร่วงหล่นลงมาถูกเฉือนกลายเป็สี่ส่วนก่อนจะร่วงหล่นลงพื้น! นี่คือหนึ่งในสี่วิชากระบี่พื้นฐาน... [นางแอ่นบินคู่] ที่ถูกปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ!
เมื่อปราศจากการทำอะไรต่อ เซียวหลิงอวิ๋นก็หยุดมือและขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่างกายนี้อ่อนแอเกินไป ผนวกกับเพิ่งผ่านกระบวนการหลอมร้อนเย็นหยินหยางในหนึ่งร้อยวันของการสร้างรากฐานมา อีกทั้งร่างกายนี้ก็มีอาการาเ็ภายในร่วมด้วยอีก ในการสร้างรากฐานหนึ่งร้อยวันนั้น ยิ่งผ่านไปนานเท่าไร ก็ยิ่ง้าร่างกายที่แข็งแกร่งมากขึ้นด้วย ด้วยสภาพร่างกายเช่นนี้แล้วคงทำไม่ได้อย่างแน่นอน! จำเป็ต้องปรับสภาพและเสริมแกร่งให้ร่างกายเสียก่อน!
ด้วยรูปร่างเช่นนี้ นอกเหนือจากการผ่อนคลายร่างกายในระยะสั้นแล้ว ยังจำเป็ต้องออกกำลังกายเพื่อรักษาสุขภาพที่ดีในระยะยาวด้วย ในไม่ช้าวิธีการก็ปรากฏขึ้นในหัวเขา!
[วิชาเซียนเต่ากระเรียน] ซึ่งไม่เพียงแต่จะให้ประสิทธิผลในการรักษาสุขภาพและมีอายุที่ยืนยาวเท่านั้น แต่ยังมีผลมหัศจรรย์ในการเสริมสร้างสมรรถภาพร่างกาย ช่วยกำจัดโรคภัยที่แอบแฝงอยู่ และยังช่วยเร่งรักษาอาการาเ็ได้อีกด้วย!
ครึ่งชั่วยามต่อมา เซียวหลิงอวิ๋นก็แนบสูตรยาบำรุงร่างกายที่เพิ่งเขียนไว้ในอ้อมแขน แล้วเดินเข้าไปในเมืองที่อยู่ไม่ไกลจากสำนัก!
ด้านนอกสำนักิญญาเมฆาเป็เมืองที่มีบรรยากาศคึกคัก การค้าขายมีความเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก โดยเฉพาะพวกของใช้ อุปโภคบริโภคต่างๆ ที่เหล่าศิษย์ในสำนัก้า!
เชียนตันฟาง เซียวหลิงอวิ๋นมองไปที่ตัวหนังสือสีทองขนาดใหญ่สามตัวที่อยู่บนป้ายแขวนเหนือร้านค้า!
อยู่นั่นเอง! ว่าแล้วเขาก็ก้าวขาเดินไปในร้าน!
“พี่สาม ดูนั่นสิ นั่นมันเ้าเด็กแซ่เซียวนี่นา!” จากไกลๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ชี้ไปที่เซียวหลิงอวิ๋นที่กำลังเดินเข้าไปที่ร้านเชียนตันฟาง!
“นั่นมัน ‘เ้าขยะ’ จริงๆด้วย หมอนั่นจะต้องออกมาจากสำนักเพื่อมาซื้อยารักษาแน่ๆ ฮ่าๆ ไช่ิ รอก่อนเถอะ พอเ้าขยะนี่ออกมาก็จัดการรุมมันเสีย หากมันขัดขืน พวกเราก็ หึหึ...” ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งกำหมัดแน่น แล้วะเิเสียงหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
