"ท่านพี่เจียงเฉิน ข้าได้มันมาแล้ว!"
เยี่ยนเฉินหยวี่พูดอย่างมีความสุข นางถือผลึกเยือกแข็งหมื่นปีไว้บนมือของนาง มีเพียงเยี่ยนเฉินหยวี่ที่มีชีพจรเก้าหยิน เท่านั้นที่จะสามารถถือผลึกเยือกแข็งหมื่นปีได้ด้วยมือเปล่า เจียงเฉินและหวงต้าต้องใช้พลังหยวนที่แข็งแกร่งของพวกเขาถึงสามารถที่จะป้องกันการกัดกร่อนของความหนาวเย็นที่ออกมาจากผลึกเยือกแข็งหมื่นปีได้
"ผลึกเยือกแข็งหมื่นปีนั้นเป็สุดยอดสมบัติของฟ้าดินและระดับของมันในหมู่สมบัติฟ้าดินทั้งหมดนั้นก็ไม่ได้เลวร้ายนัก หยวี่น้อยนี่เป็โชคดีของเ้าแล้ว"
เจียงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม ผลึกเยือกแข็งนี้ให้คุณประโยชน์แก่ชีพจรเก้าหยินของเยี่ยนเฉินหยวี่มากมายมหาศาลนัก
"ท่านพี่เจียงเฉิน สมบัตินี้ถูกท่านพี่และเ้าหมาน้อยค้นพบ ข้าจะรับมันไว้ได้อย่างไร?"
เยี่ยนเฉินหยวี่เขินอายเล็กน้อย
"ยัยหนู ตราบที่เ้าไม่เรียกข้าว่าเ้าหมาน้อย ผลึกเยือกแข็งนั่นจะเป็ของเ้า"
หวงต้าไม่้าที่จะยอมแพ้ไม่ว่าโอกาสใดๆที่จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของมัน มันมองไปยังเยี่ยนเฉินหยวี่ด้วยสีหน้าอ้อนวอน
"เข้าใจแล้วข้าจะไม่เรียกเ้าว่าเ้าหมาน้อยอีก....แต่ข้าจะเรียกเ้าว่าเ้าลูกหมา ตกลงนะ?"
เยี่ยนเฉินหยวี่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
หงิง! ตึง!
หวงต้าร่วงลงพื้นอีกครั้ง
"เข้าใจแล้วหยวี่น้อย ผลึกเยือกแข็งนี้เป็สมบัติที่หายาก แต่มันไม่มีประโยชน์ต่อคนอื่นที่ไม่ใช่เ้า รีบสังหารเ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้เถอะ พวกเราจะได้ออกไปจากที่นี่"
เจียงเฉินพูด
"ได้"
เยี่ยนเฉินหยวี่เก็บผลึกเยือกแข็งและหันไปยังสัตว์ประหลาด ชุดสีม่วงของนางที่โบกสะบัดทั้งที่ไม่มีลมพัด นางได้โบกมือ ดาบน้ำแข็งสองฟุตได้ปรากฎขึ้น เยี่ยนเฉินหยวี่ได้โบกมือของนางอีกครั้ง และดาบน้ำแข็งได้บินไปทางสัตว์ประหลาดนั่น มันได้ฟาดฟันใส่สัตว์ประหลาดที่ถูกแช่แข็ง
ตัวมันที่สูญเสียผลึกเยือกแข็งหมื่นปี สัตว์ประหลาดที่ถูกแช่แข็งไม่มีกำลังที่จะขัดขืน ภายใต้การโจมตีของเยี่ยนเฉินหยวี่ ได้ตัดมันขาดครึ่งและขยี้จนเป็เพียงเศษน้ำแข็ง
ชีพจรเก้าหยินนั้นถูกปลุกขึ้นมาเพียงครั้งเดียวช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก เยี่ยนเฉินหยวี่ไม่มีประสบการณ์การต่อสู้จริง แต่เพราะความสามารถด้านทักษะยุทธดั้งเดิมนั้นทรงพลังมาก ทำให้คนทั่วไปไม่สามารถที่จะสู้กับนางได้
"หยวี่น้อย มันจะเป็การดีที่ไม่ดูดซับผลึกเยือกแข็งตอนนี้ แม้ว่าชีพจรเก้าหยินจะทำให้สามารถดูดซับความหนาวเย็นที่อยู่ภายในได้ มันยังคงมีพลังงานจำนวนมหาศาลเก็บอยู่ภายในผลึก พลังงานเ่าั้ไม่ใช่สิ่งที่เ้าสามารถที่จะทนรับได้ในตอนนี้ เ้าจำเป็ต้องค่อยๆดูดซับผลึกเยือกแข็งหมื่นปี"
เจียงเฉินเตือน
"ข้าเข้าใจแล้วเ้าค่ะ! ข้าวางแผนว่าจะใช้ชีพจรเก้าหยินรวมผลึกเยือกแข็งหมื่นปีกับแก่นแท้มนุษย์ของข้า และข้าจะค่อยๆดูดซับพลังอย่างช้าๆ"
เยี่ยนเฉินหยวี่พูด
ในการผสานผลึกเยือกแข็งหมื่นปีสู่แก่นแท้มนุษย์ เยี่ยนเฉินหยวี่สามารถที่จะดูดซับพลังงานที่อยู่ในผลึกเยือกแข็งหมื่นปีได้เมื่อไรก็ได้ตามที่นาง้า เงื่อนไขการบ่มเพาะที่เป็เอกลักษณ์เช่นนี้จะทำให้ผู้คนเกิดความอิจฉาริษยาอย่างแท้จริง
ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่งถัดมา ทั้งสามได้ออกจากหุบเขา เยี่ยนเฉินหยวี่ได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง การผสานผลึกเยือกแข็งเข้ากับแก่นแท้มนุษย์ทำให้เยี่ยนเฉินหยวี่ได้รับผลประโยชน์อย่างมากมายมหาศาล ทำให้นางทะลวงระดับในทันที
เยี่ยนเฉินหยวี่ได้ถอนความเย็นของนางกลับมาทั้งหมด และตอนนี้นางได้เดินอยู่ข้างๆเจียงเฉิน จากมุมมองของคนภายนอก นางดูเหมือนคนทั่วๆไป ซึ่งหมายความว่านางสามารถที่จะควบคุมชีพจรเก้าหยินได้อย่างสมบูรณ์ นางสามารถที่จะปลดปล่อยความเย็นตอนไหนก็ได้ตามที่นาง้า
"พวกเ้าทั้งคู่ประหลาดพอกัน"
หวงต้าพึมพัมกับตัวเขาเองและมันเดินตามหลังพวกเขา ไม่จำเป็ที่จะอธิบายถึงเจียงเฉิน เขานั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่ง บุรุษผู้คล้ายกับาาปีศาจ แต่ตอนนี้เด็กสาวที่ยืนข้างเขาเป็ผู้ที่มีกายศักดิ์สิทธิ์ ์ช่างโปรดปรานมนุษย์ทั้งสองเหลือเกิน
"เ้าหมาน้อย เ้าเองก็ประหลาดมากนะ"
เยี่ยนเฉินหยวี่ลูบหัวหวงต้า
"คุณน้าเ้าสิ เ้าถึงได้เรียกข้าว่าเ้าหมาน้อย"
หวงต้าอยากร้องให้แต่น้ำตาไม่ไหลออกมา มันโดนเยี่ยนเฉินหยวี่พิชิตโดยสมบูรณ์
หลังจากนั้นผ่านไปหนึ่งวัน!
ฮู่ม!
มีเสียงคำรามดังออกมาจากภายในป่า ราชสีห์ทองคำได้ปิดกั้นเส้นทางกลุ่มเจียงเฉิน ดวงตากระหายเืทั้งคู่ของมันเป็ประกายเย็นเยียบ ชัดเจนว่ามันคิดว่ามนุษย์สองคนและหมาที่อยู่ตรงหน้ามันคือเหยื่อ
ราชสีห์ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นเป็เผ่าพันธุ์หายาก บนหลังของมันมีปีกประหลาดอยู่ นามของสิงโตนี้มีว่า ราชสีห์ทองคำฉิงหวน แม้มันไม่ได้เป็สัตว์อสูรที่มีสายเืหายาก แต่มันยังเป็ราชสีห์พันธุ์หายากในหมู่ราชสีห์
ไม่เพียงแค่ราชสีห์ทองคำฉิงหวนจะมีร่างกายที่แข็งแกร่ง มันยังมีการโจมตีที่ทรงพลังอีกด้วย นอกเหนือจากนี้มันยังสามารถที่จะบินได้ แม้ความเร็วของมันจะไม่ได้รวดเร็วเหมือนกับสัตว์อสูรสายวิหค มันมีข้อดีอยู่เมื่อเทียบกับพันธุ์อื่นๆเพราะมันมีปีกคู่หนึ่ง
สถานที่แห่งนี้อยู่ใจกลางูเาต้นกำเนิด และราชสีห์ทองคำฉิงหวนที่อยู่หน้าพวกเขาตัวนี้อยู่ในระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง อีกเพียงก้าวเดียวก็จะขึ้นสู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย มันเป็ศัตรูยากที่จะจัดการได้
"บัดซบ! ยังมีอีกตัวที่ไม่หวงแหนชีวิตตัวเอง....มาให้บิดากัดเ้าให้ตายเสีย!"
หวงต้าแยกเขี้ยวที่ดุร้ายต่อสัตว์ป่า ด้วยสายเืกิเลนไหลเวียนในร่างกายมัน สัตว์ระดับแก่นแท้มนุษย์ทั่วไปนั้นยากที่จะสู้กับมันได้
หลังจากพูดจบ หวงต้าได้กลายเป็แสงสีทองและพุ่งตรงไปปะทะกับราชสีห์ทองคำฉิงหวน
"โฮก!"
เห็นหมาตัวหนึ่งกำลังพุ่งเข้าหามัน ราชสีห์ทองคำเกรี้ยวกราดทันที มันแผดเสียงดังลั่นและโยกหัวพุ่งตรงไปยังหวงต้าที่อยู่ด้านหน้ามัน
นี่เป็การต่อสู้ด้วยวิธีเรียบง่ายที่สุดในหมู่สัตว์อสูร เป็การปะทะด้วยร่างกาย ทันใดนั้นป่าเกิดสั่นะเืราวกับเกิดแผ่นดินไหวขึ้น
เปรี้ยง!
หวงต้าและราชสีห์ทองคำได้เข้าพุ่งชนใส่กันอย่างรุนแรง ศูนย์กลางการปะทะเกิดประกายไฟจำนวนมากขึ้น และเกิดเสียงการปะทะขึ้นดังสนั่นหวั่นไหว
สัตว์ป่าทั้งสองได้พุ่งชนกันดั่งูเาสองลูกมาชนกัน พลังงานได้กระจายตัวไปทุกๆแห่งและสร้างความหวาดกลัวให้แก่ผู้ที่อยู่โดยรอบ หากพวกมันเทียบกันด้านพละกำลัง แม้ว่าราชสีห์ทองคำฉิงหวนนั้นมีระดับบ่มเพาะที่สูงกว่า แต่ไม่สามารถเทียบกับตัวประหลาดอย่างหวงต้าได้
โฮก!
แน่นอนว่า ราชสีห์ทองคำฉิงหวนไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ปีกทั้งสองข้างของมันกระพือและร่างใหญ่โตของมันได้บินขึ้นสู่ฟ้าทันที ตอนนี้ราชสีห์ทองคำฉิงหวนอยู่บนท้องฟ้ามีลักษณะคล้ายดวงอาทิตย์สาดส่อง
ราชสีห์ทองคำที่ใช้ปีกบินอยู่ได้คำรามอีกครั้ง มันปล่อยลำแสงสีทองรูปร่างเหมือนดาบที่เฉียบคมลงมาจากท้องฟ้ามุ่งไปยังหวงต้า
หวงต้าได้ปล่อยลำแสงสีทองออกมาก่อนที่จะกระแทกไปยังการจู่โจมราชสีทองคำฉิงหวน เห็นได้ชัดว่าลำแสงสีทองเหล่านี้ไม่สามารถที่จะทำอันตรายใดๆแก่ราชสีห์ทองคำที่กำลังบินบนฟ้าอยู่ได้
"บัดซบ! หากเ้าแน่จริงก็ลงมาสู้กับบิดาผู้นี้สิวะ! คอยดูสิว่าบิดาจะฉีกเ้าเป็ล้านๆชิ้น!"
หวงต้าได้ะโขึ้นๆลงๆขณะที่ต่อว่าราชสีห์ทองคำฉิงหวน มันเกลียดความจริงที่ว่ามันไม่มีปีกเพราะหากมันมีมันจะบินไปขยี้น้องชายของเ้าราชสีห์ไปแล้ว
ตูม ตูม ตูม!
ราชสีห์คำได้โจมตีต่อเนื่อง เมื่อมันมองไปยังใบหน้าที่กราดเกรี้ยวของหวงต้า มันได้เริ่มแสดงการยั่วยุและท่าทีที่มีความสุขของมัน อย่างไรก็ตามนี่เป็การเติมเชื้อเพลิงแห่งโทสะของหวงต้า
"มารดาเ้าเถอะ! ลงมาหาบิดาเดี๋ยวนี้!"
หวงต้าโมโหเป็อย่างมากจนเกือบจะมีควันออกจากจมูกของมัน
เจียงเฉินที่ยืนอยู่ด้านข้างไม่สามารถที่จะทนดูต่อไปได้อีก เขาส่ายหัวและมองไปยังราชสีห์ทองคำฉิงหวนกำลังที่รู้สึกเหนือกว่าพวกเขา ร่างของเขาสั่นเล็กน้อย ปีกโลหิตปรากฏขึ้นที่กลางหลังของเจียงเฉิน เจียงเฉินบินขึ้นฟ้า ดั่งดาบเพลิงอันคมกริบ
ทันใดนั้นมนุษย์ได้บินขึ้นบนท้องฟ้าได้สร้างความตกตะลึงแก่ราชสีห์ทองคำฉิงหวน มันหันรอบๆไปมองปีกสีโลหิตด้านหลัง หลังของเจียงเฉิน ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
"ฮึ่ม!"
เจียงเฉินแค่นเสียงเ็าในขณะที่เขาปล่อยหมัดใส่ราชสีห์ทองคำด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
ตูม!
ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นสั้นมาก ที่มาพร้อมกับความเร็วของเจียงเฉินราชสีห์ทองคำไม่มีโอกาสที่จะมีปฎิกิริยาตอบโต้ หมัดได้โดนตัวราชสีห์ทองคำ ทำให้ร่างมันปลิวผ่านอากาศ พลังหมัดที่ทรงพลังนั้นทำให้ราชสีห์ทองคำฉิงหวนได้กระอักเืออกมากลางอากาศและร่างของมันยังค้างเติ่งอยู่บนอากาศ
ราชสีห์ทองคำได้หวาดกลัว นี่เป็วันที่อัปโชคของมัน มันได้พบกับสิ่งมีชีวิตใดในวันนี้? เ้าหมานั่นช่างทรงพลังยิ่งนัก มันเหนือกว่าราชสีห์ทองคำอย่างเห็นได้ชัด และตอนนี้มนุษย์สามารถบินได้และเขาดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าเ้าหมานั่นอีก?
มันจะทำเช่นไรดี? ไม่มีความหมายที่จะสู้อีก เผ่น!
ราชสีห์ทองคำไม่กล้าที่จะลังเล ตัวมันที่ได้รับาเ็หนักกระพือปีกพยายามที่จะไปให้ไกลเท่าที่จะเป็ไปได้ แต่ช่างโชคร้ายเสียจริง ด้วยความเร็วของมันในตอนนี้จะไปเทียบกับความเร็วของเจียงเฉินได้อย่างไร แม้หากมันอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม ความเร็วของมันยังคงไม่ได้ใกล้เคียงกับเจียงเฉิน ไม่ต้องเอ่ยถึงความจริงที่ได้รับาเ็หนัก เจียงเฉินที่ได้ดูดซับสายเืของเหยี่ยวปีกโลหิต เหยี่ยวเป็สายพันธุ์วิหค และเหยี่ยวปีกโลหิตเป็าาของบรรดาเหยี่ยว
เจียงเฉินเพียงแค่กระพือปีกของเขาและได้มาอยู่ตรงหน้าของราชสีห์ทองคำ
"ยังจะหนีอีกรึ? ลองนี่ คลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์!"
มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้น เขาเริ่มโคจรพลังหยวนและแผดเสียงดังสนั่นต่อราชสีห์ทองคำ
วิ้งงงงงงงงงงงงง.....
เสียงกรีดร้องอันแหลมคมของเหยี่ยวได้ดังทั่วท้องฟ้า คลื่นเสียงที่มองไม่เห็นที่ออกมาจากปากของเจียงเฉินเหมือนระลอกคลื่นบนพื้นผิวน้ำ ในขณะนั้น คลื่นเสียงได้ปกคลุมโดยรอบและขึ้นสูงเสียดฟ้า ชั้นของเสียงได้สร้างเป็ตาข่ายได้ปกคลุมร่างราชสีห์ทองคำทันที
คลื่นเสียงนั้นเหมือนดาบสามารถสร้างาแให้แก่ร่างของราชสีห์ทองคำ มันจะทำให้เกิดความเสียหายแก่ิญญา คลื่นเสียงของเจียงเฉินได้ทะลวงเข้าสู่ร่างของราชสีห์
พรู้ด!
ราชสีห์ทองคำได้พ่นเืสดๆออกมา ทันใดนั้นตาของมันมืดทันที หลังจากนั้นมันส่ายหัวและร้องออกมาด้วยความเ็ปอย่างรุนแรง คลื่นเสียงของเจียงเฉินไม่เพียงแค่สร้างาแสาหัสให้ิญญา มันยังสร้างความเสียหายให้แก่ััเทวะอีกด้วย
ตูม!
ราชสีห์ทองคำไม่สามารถควบคุมร่างกายได้อีก มันร่วงหล่นมาจากท้องฟ้าและกระแทกกับพื่นเกิดเป็ปล่องูเาไฟขนาดั์ เกิดาแจำนวนมากบนร่างกายของราชสีห์ มันได้กระอักเืออกมา และไม่กี่วินาที จากนั้นมันก็แน่นิ่งไม่ไหวติง
สัตว์อสูรขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางได้ถูกเจียงเฉินสังหารด้วยเสียงคำราม นี่เป็ครั้งแรกที่เจียงเฉินใช้คลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์และพลังของมันเหนือจินตนาการของเขาอย่างมาก
เจียงเฉินกระพือปีกของเขาและร่อนลงจากท้องฟ้าอย่างช้าๆ เมื่อเขาลงมาเขาเห็นแววตาอิจฉาและริษยาของหวงต้า
"ท่านพี่เจียงเฉิน ทักษะคลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์ช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ! ข้าไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้และมันเกือบจะทำให้ข้าเสียสติ!"
เยี่ยนเฉินหยวี่พูดด้วยสีหน้าตกตะลึง ทักษะยุทธประเภทคลื่นเสียงเป็ทักษะที่รับมือได้ยากที่สุด ยิ่งกว่านั้นมันคือความสามารถดั้งเดิมอีก คลื่นเสียงของเหยี่ยวเก้า์
"เหยี่ยวปีกโลหิตเป็าาในหมู่เหยี่ยว แน่นอนทักษะดั้งเดิมของมันนั้นทรงพลังอย่างยิ่ง"
เจียงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม เขาพึงพอใจในพลังของคลื่นเสียงของเหยี่ยวอย่างแท้จริง เขาเดินไปยังร่างของราชสีห์ทองคำและชี้นิ้วออกมาใส่มันดั่งดาบ เขาปลดปล่อยลำแสงดัชนีสุริยันขนาดเล็กตัดเปิดหัวกระโหลกของราชสีห์ทองคำ หลังจากนั้นเขาได้ควักดวงจิตอสูรออกมา
