ภายในชั่วพริบตาเดียว หลงเฮ่อก็ได้ทำในสิ่งที่ทำให้เหล่าผู้ใช้พลังิญญาที่ได้เห็นต่างก็ต้องใอย่างมาก! เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดที่ทะยานลงมาจากฟากฟ้า เขาทำราวกับว่ามองไม่เห็น หมุนตัวกลับอย่างรวดเร็ว ะโบอกกับเหล่าศิษย์สำนักแม่มดเพลิงร้อนที่อยู่ด้านหลัง “ถอยกลับไป นี่ไม่ใช่การต่อสู้เพื่อเอาชีวิต...”
ทุกคนต่างก็ใ และรีบหยุดฝีเท้า!
“เปรี้ยง!” เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง
ทั้งหิมะและน้ำแข็งถล่มลงมาอย่างรุนแรง!
หลายคนต่างก็พุ่งออกมาจากหิมะและน้ำแข็งที่ถล่มลงมาอย่างรุนแรงและดูน่ากลัวหัวนี้
ห่างออกไปในระยะร้อยหมี่ เลี่ยวเคอที่กำลังโกรธจัดและยื่นมือออกไปราวกับจะหยิบเอาอาวุธวิเศษออกมา เมื่อได้ยินเสียงะโจากด้านหลังก็ใเช่นเดียวกัน และหลังจากที่เห็นว่าเซียวหลิงอวิ๋นที่บังคับให้เขาต้องถอยออกมาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวนั้น ไม่ได้ตามมาโจมตีซ้ำต่อ ก็หันกลับไปมองอย่างเป็กังวล
หิมะและน้ำแข็งถล่มลงมา หลุมขนาดั์ปรากฏอยู่ตรงหน้าทุกคน
เป็หลุมขนาดั์ที่มีความลึกห้าฟุตและกว้างสองจั้ง คนสองคนยืนอยู่กันคนละฝั่ง
ฉินหรูเยียนมองหลงเฮ่อทางด้านขวาด้วยสายตาที่ดูถูกเป็ครั้งแรกและพูดด้วยน้ำเสียงที่ใสกังวานและเย็นะเื “คนขี้ขลาดเ้าเล่ห์!”
หลังจากพูดประโยคนี้จบ ฉินหรูเยียนก็หันหลังและเดินจากไป พร้อมกับสะบัดมือขวาไปมาเบาๆ
เพราะหลงเฮ่อในเวลานั้นได้ทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉินหรูเยียนที่อยู่กลางอากาศต้องคาดไม่ถึง
เดิมทีฉินหรูเยียนก็ไม่ได้คิดที่จะสังหารอีกฝ่ายด้วยหมัดเดียวอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้คิดจะป้องกันเลย นางที่คิดเพียงแค่ว่าอยากจะสู้กับอีกฝ่ายให้เต็มที่เท่านั้น แต่ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายจะชั่วร้ายและเ้าเล่ห์ขนาดนี้
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นางจึงต้องลดพลังลงและเปลี่ยนทิศทางการโจมตี!
แต่การต้องทำสิ่งเหล่านี้ให้เสร็จภายในเวลาอันสั้นในขณะที่อยู่กลางอากาศนั้นไม่ใช่เื่ง่ายเลย ทำให้ทั้งเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อทั้งแขนขวาได้รับความเสียหายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จากการที่พลังิญญาหดตัวกลับอย่างกะทันหัน แต่นี่ก็บ่งบอกว่าร่างกายของฉินหรูเยียนนั้นแข็งแกร่งมาก หากเป็ผู้ใช้พลังิญญาขั้นสูงทั่วไป ผลลัพธ์ของการทำเช่นนี้คือแขนขวาคงจะพิการไปแล้ว
ด้วยเหตุนี้ฉินหรูเยียนที่เป็คนโผงผางและไม่เคยใส่ใจในรายละเอียดจึงได้พูดประโยคที่ว่า “คนขี้ขลาดเ้าเล่ห์!” ออกมา
“เ้าว่าอะไรนะ! คนขี้ขลาดอย่างนั้นหรือ! ถ้าไม่เห็นแก่ที่เ้าเป็ผู้หญิง ข้าจะต่อยเ้าให้กลายเป็หัวหมูไปเลย!” หลิ่วเฉิงิ่ทนไม่ได้ที่คนอื่นมาพูดเช่นนี้กับหัวหน้าของตนเอง จึงจ้องเขม็งไปที่ฉินหรูเยียนแล้วกวัดแกว่งกำปั้นที่กำแน่นอยู่
ทางด้านถังเซียวและคนอื่นๆ ก็พากันโกรธจัดทันที เตรียมจะด่าทอ!
แต่เสียงของเซียวหลิงอวิ๋นดังขึ้นก่อน “ศิษย์ของสำนักแม่มดเพลิงร้อนก็ไม่เห็นจะแน่สักเท่าไรเลยนี่นา แต่ปากกลับเก่งกันเหลือเกิน! ถ้าพวกเ้ามีปัญหานักก็มาสู้กับผู้ใช้พลังิญญาขั้นต้นอย่างข้าสิ! มาดูกันว่าใครจะกลายเป็หัวหมูก่อนกัน!”
ความเย่อหยิ่งและความอวดดีของอีกฝ่ายทำให้เซียวหลิงอวิ๋นฉุนจัด
“จริงด้วย ถ้าหากพวกเ้าเก่งกันนักก็อย่าหนีสิ! ทำไมล่ะ พอเห็นว่าพวกเราเอาจริงหน่อยก็ขี้ขลาดกันหมดแล้วเหรอ เ้าหมอนั่นไม่กล้ารับหมัดศิษย์พี่หญิงของพวกเราแม้แต่หมัดเดียว ยังจะกล้าพูดว่าตัวเองเก่งอีกรึ ถุย!” ถังเซียวถ่มน้ำลายทันที
“วันนี้ข้าเพิ่งจะได้เห็นว่าอะไรคือความเ้าเล่ห์ อะไรคือความขี้ขลาด!”
“พูดจาอวดเก่งเสียจริงนักนะ สำนักแม่มดเพลิงร้อนของพวกเ้าคิดว่าตัวเองเก่งเป็อันดับสองในอาณาจักรซินโยว จึงไม่กล้าบอกว่าตัวเองเก่งเป็อันดับหนึ่ง!” เฉียนหม่านควงชูหัวแม่โป้งขึ้นด้วยความดูถูก จากนั้นก็บิดข้อมือแล้วชี้นิ้วโป้งลง “แต่ในความเป็จริง พอต้องต่อสู้จริงๆ พวกเ้ากลับเป็เช่นนี้!”
ทางด้านหลิ่วเฉิงิ่ และคนอื่นๆ ต่างก็ไม่ยอมแพ้ ตั้งท่าจะด่าทอกลับมา!
“พอได้แล้ว!” หลงเฮ่อะโเสียงดังเพื่อห้ามบรรดาพรรคพวกของตนเอง แล้วมองไปที่พวกเซียวหลิงอวิ๋นที่ก้าวเดินเข้ามาอย่างเย็นะเื
“เื่นี้เป็ความผิดของข้าเองที่ไม่ได้อธิบายให้ชัดเจนแต่แรก เหล่าศิษย์น้องของข้าจึงได้เข้าใจสถานการณ์ผิดไป คิดว่าพวกเ้าปล่อยสัตว์อสูรที่พวกเราไล่ตามมาไป พวกเขาจึงได้พูดจาไม่ดีใส่ จนทำให้เกิดความเข้าใจผิดระหว่างพวกเราทั้งสองฝ่าย และเกือบจะกลายเป็การต่อสู้ครั้งใหญ่ เื่นี้ถือเป็ความผิดของข้าเอง ข้าต้องขอโทษแทนเหล่าศิษย์น้องของข้าด้วย”
“แค่คำขอโทษจะจบเื่ได้อย่างไร” เซียวหลิงอวิ๋นยิ้มอย่างเย็นะเืตอบ “ไอ้หลานเต่า นี่คือคำที่พวกเ้าใช้พูดกับพวกเรา คำพูดเช่นนี้เป็แค่การพูดจาไม่สุภาพแค่นั้นหรือ? ไหนจะบอกให้ก้มหัวขอโทษอีก นี่ก็เป็สิ่งที่พวกเ้าพูดกับพวกเรา! ตอนนี้พอถึงคราวของพวกเ้าบ้างแล้ว พวกเ้ากลับพูดแค่ขอโทษและให้จบเื่ไปง่ายๆ อย่างนั้นรึ? การขอโทษที่ไร้ความจริงใจเช่นนี้ พวกเราไม่้าและไม่ยอมรับ!”
“ใช่ พวกเราไม่้าและไม่ยอมรับ!” ถังเซียว เฉียนหม่านควง และคนอื่นๆ พูดพร้อมกัน
หลงเฮ่อ ยกมือขึ้นทันที สมุนไพรสามชนิดและวัตถุดิบวิเศษสองชิ้นลอยออกไป! “หญ้าดาราน้ำแข็งสามต้น และไม้แก้วน้ำแข็งสองท่อน ล้วนแต่เป็ของระดับสามขั้นสูง ขอโทษด้วยสมบัติเท่านี้ถือว่าจริงใจเพียงพอแล้วใช่หรือไม่!”
เซียวหลิงอวิ๋นกวัดแกว่งมือขวาที่ด้านหน้าตัวเองแล้วรับสมุนไพรกับวัตถุดิบวิเศษมา มุมปากเผยอรอยยิ้ม “การขอโทษเช่นนี้ถือว่าใช้ได้! เมื่อเห็นว่าพวกเ้าจริงใจเช่นนี้ พวกเราจะรับเอาไว้!”
การฆ่าคนไม่ใช่เื่ใหญ่โตอะไร แต่การที่อีกฝ่ายสามารถมอบของมีค่าทั้งห้าชิ้นได้ ก็หมายความว่าพวกเขายอมก้มหัวให้แล้ว
บางทีนี่อาจจะเป็ครั้งแรกที่เหล่าศิษย์สำนักแม่มดเพลิงร้อนที่หยิ่งยโสและอวดดียอมก้มหัวขอโทษเช่นนี้
หากหลงเฮ่อมอบของทั้งห้าชิ้นนี้ั้แ่แรก เซียวหลิงอวิ๋นอาจจะยอมลืมเื่นี้ไปจริงๆ แต่ในเวลานี้...
เมื่อเห็นว่าเซียวหลิงอวิ๋นยอมรับของไปแล้ว หลงเฮ่อก็รู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด
แต่ในขณะที่หัวใจยังไม่สงบลงดี คำพูดของเซียวหลิงอวิ๋นก็ดังขึ้นอีก “พวกเราได้รับของขวัญเพื่อขอโทษและการขอโทษอย่างจริงใจมาแล้ว ต่อไปก็ถึงคราวที่ข้าและพี่ชายร่างใหญ่ท่านนี้จะมาพูดถึงเื่ความกล้าหรือความขี้ขลาดกันแล้ว ซึ่งง่ายมากสู้กับข้ากันสักตั้ง ไม่ว่าเ้าจะกลายเป็หัวหมูหรือไม่ก็ตาม ถือว่าเ้ามีความกล้าหาญแล้ว!”
หลิ่วเฉิงิ่ จ้องเขม็งมาที่เขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังก้อง “ได้!”
“เดี๋ยวก่อน!” สีหน้าของหลงเฮ่อจึงมืดคล้ำลงมา และจ้องมองไปที่เซียวหลิงอวิ๋น “เ้าหมายความว่าอย่างไร?”
“ไม่มีอะไร ข้าก็แค่รู้สึกไม่สบายใจ อยากต่อสู้กันสักตั้ง ข้าเห็นว่าพวกเ้าทุกคนเองก็ดูไม่สบายใจเช่นกัน ในเมื่อเป็เช่นนั้นก็ต่อสู้กันอย่างเต็มที่สักรอบเพื่อระบายความไม่สบายใจนี้ไปเสียดีกว่า ไม่ดีหรือ!”
หลังจากที่จับจ้องมาที่เซียวหลิงอวิ๋นอย่างถี่ถ้วนแล้ว หลงเฮ่อก็ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะหนึ่งแล้วพูดอย่างเด็ดขาด “ได้ เรามาสู้กันสักสามรอบ! สองในสาม! หากพวกเราชนะ พวกเราไม่้าอะไรมากมาย แค่คืนของทั้งห้าชิ้นที่ข้าให้ไปก่อนหน้านี้ก็พอ!”
“ในเมื่อเป็การพนัน ก็ขอเพิ่มเดิมพันสักหน่อยก็แล้วกัน! เอาเป็สมุนไพรหรือวัตถุดิบวิเศษระดับสี่หนึ่งชิ้น บวกกับสมุนไพรหรือวัตถุดิบวิเศษระดับสามขั้นสูงสักสิบชิ้น! ว่าอย่างไร?” แล้วมุมปากของเซียวหลิงอวิ๋นก็ปรากฏรอยยิ้มออกมา
“เกิดอะไรขึ้น เดิมพันอะไรกัน?” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น ทั้งสองคนก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็เยี่ยหนานกับซูเหม่ยที่วิ่งกลับมา
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกลับมาได้อย่างปลอดภัย หลงเฮ่อก็รู้สึกดีมากขึ้น “ดี ข้ารับเดิมพัน แต่การเดิมพันจะต้องใช้เวลาสองชั่วยามหลังจากนี้!”
“ไม่มีปัญหา!” เซียวหลิงอวิ๋นก็ตอบรับในทันที
อีกฝ่าย้าเวลาเพื่อปรับสภาพและฟื้นฟูความเหนื่อยล้า และกำลังรบที่สำคัญที่สุดของพวกเขาอย่างฉินหรูเยียนเองก็้าเวลาในการฟื้นฟูด้วยเช่นกัน
การเดิมพันเสร็จสิ้น
ทั้งสองฝ่ายต่างก็ยืนอยู่คนละฝั่ง ห่างกันร้อยหมี่ เพื่อเริ่มพักฟื้น
ในขณะที่หลินอิ๋งได้พาเจียงอิ่งกลับมายังกลุ่มของเซียวหลิงอวิ๋น! สองสาวก็แทบจะใกับาครั้งใหญ่ที่กำลังจะปะทุขึ้น!
“ศิษย์พี่หญิง นั่นทีมเพลิงร้อนของสำนักแม่มดเพลิงร้อนเลยนะ! ฝั่งนั้นมีลูกศิษย์ก้นกุฏิของสำนักแม่มดเพลิงร้อนตั้งห้าคนอยู่ในทีม แต่ทางฝั่งนี้กลับกล้าเดิมพันกับพวกเขา แล้วยังเดิมพันสูงขนาดนั้นอีกด้วย? คือว่า...” เจียงอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็กังวล
“ฮ่าๆ ไม่ต้องเป็ห่วงหรอก ศิษย์น้องหญิงท่านนี้! พวกเราชนะแน่!” เสียงผู้ชายที่ฟังดูอารมณ์ดีดังขึ้นมา และไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็ถังเซียว!
ชนะแน่? พวกเ้าน่ะหรือ? ในดวงตาของเจียงอิ่งเต็มไปด้วยความสงสัย!
แม้แต่หลินอิ๋งเองก็ยังเต็มไปด้วยความกังวล! แม้ว่านางจะไม่เคยเห็นความแข็งแกร่งของศิษย์สำนักแม่มดเพลิงร้อนด้วยตาตัวเอง แต่นางก็ได้ยินเื่นี้มาจากพวกผู้ใหญ่และบรรดาศิษย์พี่มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
เมื่อมองไปที่ ถังเซียว หยวนอิ่ง หรือแม้แต่หม่าิฮุ่ยแล้ว พวกเขาต่างก็ดูผ่อนคลายกันมากๆ ทั้งสองสาวจากสำนักรวมสมบัติิญญา แม้ว่าจะยังสงสัยอยู่ แต่ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจที่เป็กังวลของพวกนางถึงค่อยๆ สงบลง
