ร่างสูงทิ้งกายทอดอิงพนักโซฟาจากพื้นด้านล่าง เขาแทบจะหมดเรี่ยวแรงลงทันทีเมื่อนึกถึงใบหน้าซูบซีดของนาง มิกาเอลยกมือเสยผมที่ปกลงหน้าขึ้นก่อนพลางลูบไปมาอย่างโมโห แววตาเขาจับจ้องนิ่งเพื่อใช้ความคิด เขาคิดภาพไม่ออกเลยว่าหากตอนนั้นนาเซียไม่ตั้งครรภ์สัตว์ปีศาจจะทำกับนางเช่นไร เขารู้ดีว่าสัตว์ปีศาจเป็สัตว์ที่ดุร้ายพวกมันมองมนุษย์เป็เพียงแหล่งอาหารของพวกมัน แต่พวกมันก็มีข้อจำกัดหนึ่งที่เขาสังเกตเห็นคือพวกมันจะไม่ทำร้ายเด็ก และสตรีที่กำลังตั้งครรภ์ มิกาเอลถูกส่งมากวาดล้างเหล่าสัตว์ปีศาจั้แ่อายุสิบห้า เป็ไปไม่ได้ที่เขาจะมองไม่ออกว่าการที่นาเซียมีชีวิตรอดคืออะไร ตอนนี้ในสมองของเขาสับสนไปหมด ตระกูลเอิร์ลที่คิดร่วมก่อการฏเริ่มเคลื่อนไหว คำสั่งที่เพิ่งส่งมาก่อนหน้าที่นาเซียจะหายตัวไปทำให้เขาคิดหนักไม่น้อย องค์จักรพรรดิ้าความมั่นคงหนทางเลือกเดียวคือการส่งหนังสือหย่ามาให้แก่พวกเขา เพื่อให้นางได้อภิเษกกับองค์รัชทายาทดังเดิม แต่ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์บุตรของเขา แน่นอนว่าเขาไม่อาจทนนิ่งดูดายได้ แม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาจะยินดีทำตามคำสั่งองค์จักรพรรดิมาโดยตลอด ‘ฆ่ามันสิ มิกาเอล’ เสียงหนึ่งในความคิดของเขาแทรกขึ้น มันเป็มาตลอดั้แ่ที่เขาบุกเข้าไปกวาดล้างพวกสัตว์ปีศาจราวกับคำสาปร้าย เขาต้องทุกข์ทนไม่อาจนอนหลับได้อย่างเต็มตื่นนัก แต่หลังจากที่มีนางเข้ามาอาการของเขาก็พลอยดีขึ้น แต่ถึงกระนั้นเขาก็หวาดกลัวทุกครั้ง กลัวว่าเขาจะพลาดลงมือปลิดชีวิตนางด้วยมือเขาเอง
“มิกาเอล ขอฉันเข้าไปได้หรือไม่คะ” นาเซียยืนแอบอยู่ด้านหลังประตู เธอมองแผ่นหลังกว้างของเขาที่มีผ้าสีขาวพันไว้ เธอยืนมองเขาอยู่พักก่อนจะเอ่ยเรียก
“ออกไป!!” มิกาเอลตวาดเสียงไล่ ในศีรษะเขาตอนนี้มันเต็มไปด้วยเสียงร้ายที่คอยยุยง แรงบีบเพิ่มมากขึ้นกว่าทุกครั้งทำให้ศีรษะเขาเหมือนกับจะะเิออกมา มิกาเอลเขม่นมอง นาเซียยืนมองั์ตาที่เข้มขึ้นอย่างน่ากลัว เธอขยับตัวถอยหลังเล็กน้อยเมื่อร่างสูงประคองตัวเองลุกยืนโอนไปเอนมา ใบหน้าของมิกาเอลดูน่ากลัวราวกับเต็มไปด้วยไอสังหาร นาเซียยกมือกุมกันแนบอก พยายามบอกกับตนเองว่าไม่กลัว แต่เสียงขบเคี้ยวเขี้ยวฟันดังกรอด ‘ท่าทางเขา’ นาเซียนึกถึงอาการป่วยของเขาที่เธอเคยพบเห็นมามันดูแตกต่างกว่าครั้งนี้ ท่าทางที่เหมือนเขาจะไม่ได้สติ ใจเธอเต้นแรงเมื่อมิกาเอลคว้าดาบจากข้างเตียงยกมันเดินมาทางเธอ
เคร้ง!! เสียงเหล็กกระทบดังขึ้น นาเซียหลับตาอย่างลืมตัวก่อนที่จะถูกใครบางคนคว้าตัวเธอไว้
“มาดาม!! ออกไปก่อนค่ะ” อีวอนยกดาบรับก่อนจะผลักตัวเธอออก
“มิกาเอลได้โปรดสงบสติอารมณ์ตนเองด้วย” อีวอนตวาดเขาก่อนจะใช้แรงทั้งหมดที่นางมีผลักเขาออกก่อนที่จะให้อัศวินปิดประตูขังเขาไว้ เสียงร้องเกรี้ยวกราดราวเ็ปของเขาดังก้อง อีวอนหันมองเธอด้วยความใ
“มาดาม...ท่านไม่เป็อะไรนะคะ”
“มะ...ไม่เป็ไรค่ะ” น้ำเสียงสั่นเครือเธอกำลังใกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือนครั้งนี้มิกาเอลจะควบคุมตัวเองแทบไม่ได้เลย
“ทางนี้ค่ะมาดาม” อีวอนเดินพาเธอมาที่สวนเรือนกระจกก่อนที่อันจะยกนมอุ่น ๆ มาให้กับเธอ
“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมครั้งนี้มิกาเอลดูไม่ได้สติเลย” นาเซียรีบถามเมื่อได้โอกาส
“มันเป็คำสาปค่ะ ดิฉันจำเป็จะต้องให้มาดามรู้เพราะมาดามคือคนเดียวที่จะช่วยเหลือมิกาเอลได้” อีวอนก้มหน้าเอ่ยอย่างลังเล ดูนางเองก็คงกำลังสับสนอยู่ไม่น้อย
“ได้โปรดเรียกฉันแค่ชื่อก็พอค่ะ เลดี้อีวอนอายุมากกว่าฉันนี่คะ”
“แบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ”
“ทำไมละคะ เราก็สนิทกันแล้วนี่” นาเซียเอียงศีรษะเล็กน้อย อีวอนยกมุมปากยิ้มเล็กน้อยก่อนจะทำสีหน้าเรียบนิ่งตามเดิม
“ก็ได้ค่ะ คือที่ฉันอยากให้นาเซียรู้ก็เพราะฉันรู้นิสัยมิกาเอลดี ตลอดที่ผ่านมาเขาทำเพื่ออาณาจักรมาโดยตลอด”
“รวมถึงเื่ที่ต้องแต่งงานกับฉันด้วยงั้นหรือคะ” นาเซียเอ่ยอย่างสงสัย แม้เธอจะรู้ว่าการแต่งงานของเธอนั้นคือสิ่งที่องค์จักรพรรดิมอบให้
“เื่นั้นดิฉันไม่แน่ใจ แต่ว่าที่ฉันรู้จัก สำหรับมิกาเอลเื่อื่นเขายินยอมทำตามที่องค์จักรพรรดิสั่งทุกอย่าง แต่เื่คู่แต่งงานเขามักจะปฏิเสธเสมอ สำหรับนาเซียเป็ข้อยกเว้นค่ะ ฉันเลยไม่แน่ใจ”
‘อะไรกันสรุปแล้วเขายินดีหรือยังไงกัน’ นาเซียขมวดคิ้วอย่างลืมตัวจนอีวอนโน้มตัวยืดแขนเอานิ้วนวดคลึงระหว่างคิ้วเธอ
“อย่าเพิ่งกังวลไปสิคะ ตอนนี้นาเซียก็มีสายเืของมิกาเอลอยู่ในครรภ์แล้วท่านจะกลัวอะไร ฉันมั่นใจนะคะว่ามิกาเอลจะต้องยินดีแน่นอน”
“เลดี้อีวอนมั่นใจอย่างนั้นหรือคะ”
“ค่ะ...มิกาเอล เขาเหมือนตัวคนเดียว ตอนที่องค์จักรพรรดิเพอร์เซอร์สิ้นพระชนม์ตอนนั้นมิกาเอล และฉันรวมถึงเฮนรี่ พวกเรากำลังเรียนอยู่ที่อคาเดมี่ปีสุดท้าย หลังจากที่จบการศึกษาแทนที่มิกาเอลจะได้ขึ้นครองบัลลังก์ตามสมควรกลับกลายเป็ข้อโต้แย้งในสภาขุนนางว่ามิกาเอลนั้นอ่อนแอเกินไป องค์จักรพรรดิพุชคาเรน แม้พระองค์จะรักในพี่ชายเขาแค่ไหนแต่ขุนนางเสียงส่วนใหญ่มาจากองค์ราชินีทั้งสิ้น และแน่นอนว่าจักรพรรดิพุชคาเรนต้องสืบทอดบัลลังก์นั่นต่อจากผู้เป็พี่ชาย แต่ดยุก นิโกลาในตอนนั้นไม่ยินยอมเขา้าขึ้นครองบัลลังก์นั่นแทนมิกาเอลที่เป็หลานชายของเขา”
“หลานชาย?” นาเซียใคำว่าหลานชาย เธอเพิ่งจะรู้ว่าคนทั้งสองเป็ญาติกัน
“ใช่ค่ะ ดยุกนิโกลาเป็น้องชายของมารดามิกาเอล ความจริงเขาไม่ได้คิดจะปกป้องบัลลังก์นั่นไว้ให้มิกาเอลหรอกค่ะ แต่เขา้าต่างหาก” สีหน้าอีวอนตอนนี้กำลังดูโกรธแค้นไม่น้อย ไม่แปลกที่นางจะโมโหแทนเพราะพวกเขาสนิทกันมานาน
“แล้วที่ดัชเชสนิโกลา...”
“อีเนสลูซี่ นางคือบุตรสาวตระกูลเอิร์ลอีเนส ตระกูลนางดูแลเขตนิโกลาอยู่แล้ว ตอนนั้นดยุกนิโกลายื่นข้อแลกเปลี่ยนในการลงลายนามยินยอมให้แก่องค์จักรพรรดิขึ้นครองบัลลังก์ ด้วยการขอเขตปกครองนิโกลาและแต่งงานกับบุตรสาวคนโตของตระกลูอีเนส”
“แต่นางเป็คนรักของมิกาเอลไม่ใช่หรือคะ”
“ใช่ค่ะ...แต่เพราะหากนางไม่แต่งงานกับดยุกนิโกลาตอนนั้นบิดานางก็ส่งทหารมาช่วยเหลือกวาดล้างสัตว์ปีศาจที่บุกเข้ามาเขตกาบริเอลไม่ได้ นางจึงยอมที่จะแต่งงานกับดยุกนิโกลา” อีวอนตอบ นาเซียรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังบีบหัวใจเธอจนอึดอัดจนเต้นแรง ความจริงแล้วอีเนสลูซี่เสียสละเพื่อมิกาเอลมากเสียกว่าผู้ใด ไม่แปลกที่มิกาเอลจะเป็ห่วงนาง นาเซียลุกยืนขึ้นเหมือนกับคนไร้เรี่ยวแรง ก่อนจะประคองตัวเองออก
“ขอบคุณที่เลดี้เล่าให้ฉันฟังนะคะ ไม่ต้องห่วงฉันมีวิธีแล้วว่าจะช่วยมิกาเอลอย่างไร” นาเซียตอบเสียงสั่น ๆ แววตาเธอฝ้ามัวเหมือนจะมองไม่เห็นภาพตรงหน้า ลำคอที่จะเปล่งเสียงก็ดูตีบตันไปหมด
“ดิฉันขอบคุณที่เข้าใจมิกาเอลนะคะ ฉันหวังว่านาเซียจะรักษาสุขภาพตัวเองให้มากขึ้น เพราะอย่างน้อยท่านก็มีบุตรของมิกาเอลอยู่ในครรภ์นี้” อีวอนย้ำ แต่สำหรับเธอแล้ว ทำไมกำลังรู้สึกเหมือนกำลังถูกย้ำเตือนให้ระวังสถานะเสียมากกว่า