เพียงครู่เดียวทั้งสองคนก็เข้ามาในระยะพลังจิตหยั่งรู้ของเย่เฟิง
ที่แท้ก็เป็เซียวเยว่กับหวังเส้าตง ขณะใช้จิตหยั่งรู้สำรวจ เย่เฟิงก็อดสะดุดกับความน่าดึงดูดของเซียวเยว่ไม่ได้ ต้องบอกเลยว่าสาวสวยคนนี้รูปร่างดีมาก แม้สายฝนเทกระหน่ำอย่างนี้ เสื้อกันฝนที่สวมอยู่ก็ไม่สามารถปกปิดความเป็ผู้ใหญ่ของเธอได้
แต่ไม่นานเย่เฟิงก็เทความสนใจทั้งหมดไปที่หวังเส้าตง
ชายผู้นี้จ้างคนมาฆ่าเขา แล้วตอนนี้ยังบุกมาถึงประตูบ้านอีก เย่เฟิงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปล่อยอีกฝ่ายไป! เขาไม่สนใจฐานะของคนคนนี้เลย หัวนอนปลายเท้าจะดีเลิศอย่างไร แต่มาตายในป่าเขากันดารที่ถูกสึนามิถล่มอย่างนี้แล้วจะโทษใครได้ล่ะ?
มีความแค้นแต่ไม่ชำระย่อมมิใช่ชายชาตรี
แม้เย่เฟิงจะไม่คิดว่าตัวเองเป็สุภาพบุรุษ แต่ความแค้นต้องได้รับการชำระแน่นอน และตอนนี้ก็เป็โอกาสดีอย่างยิ่ง ด้วยความแข็งแกร่งของเขาและหลงหว่านเอ๋อร์ ถ้าหวังเส้าตงถูกฆ่าแล้วโยนลงทะเล ผีสางตัวไหนจะรู้?
ฆ่าแล้วโยนทะเล ความคิดนี้เป็ของหวังเส้าตง แต่ในไม่ช้ามันจะเกิดขึ้นจริงกับตัวของเขาเอง
“ฉันจะออกไปดูสักหน่อยแล้วจะรีบกลับมา”
เย่เฟิงลุกขึ้นยืน
ในสภาพอากาศเลวร้ายฝนเทกระหน่ำต่อเนื่อง น้ำทะเลหนุนสูงท่วมหมู่บ้านจนถึงเอว ไม่ว่าชูชูหรือหนานฟางต่างก็เคลื่อนที่อย่างยากลำบาก ไหนจะมีเ้าหนุ่มจากตำหนักไท่จี๋ที่ยังไม่ได้สติ...
เมื่อเย่เฟิงจัดการหวังเส้าตงเรียบร้อยเมื่อไร ก็ถึงเวลาพาทุกคนออกจากที่นี่ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องให้หนานฟาง ชูชู และเ้าหนุ่มจากตำหนักไท่จี๋กลับไปอย่างปลอดภัย จากนั้นเย่เฟิงกับหลงหว่านเอ๋อร์จะเดินทางไปโพ้นทะเลเพื่อทลายกำแพงน้ำแข็งที่เย็นสุดขั้ว
ชายหนุ่มเดินออกจากหมู่บ้านไปเพียงลำพังแล้วดำลงไปในน้ำทะเลเย็นเฉียบที่สูงถึงระดับเอว จากนั้นเคลื่อนที่ใต้น้ำเข้าไปหาเซียวเยว่และหวังเส้าตงที่กำลังใกล้เข้ามา
ตอนนี้เขาคือนักล่า!
…………
เมื่อเซียวเยว่และหวังเส้าตงเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วจึงออกเดินทางจากใจกลางเมืองเซี่ยงซานทะลุผ่านเส้นทางปิดล้อมของตำรวจและมาถึงหมู่บ้านหลังูเา
เมื่อเผชิญหน้ากับน้ำทะเลเย็นเฉียบที่สูงถึงระดับเอว เซียวเยว่ก็ลังเลและสงสัยเล็กน้อย “นายแน่ใจนะว่าชายสวมหน้ากากคนนั้นจะอยู่ที่นี่? แล้วทำไมลูกน้องนายถึงไม่โทรมาเลยล่ะ?”
“ไม่ผิดแน่ ที่พวกมันพูดถึงก็หมู่บ้านนี้แหละ” หวังเส้าตงตอบ เขาเองก็รังเกียจน้ำทะเลตรงหน้าและรู้สึกว่ามันสกปรกเหลือเกิน เขาเป็ถึงคุณชายหวังผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในเซี่ยงไฮ้ จะให้เดินลงไปแบบนี้ ขาของเขาจะไม่สกปรกเอาหรือ?
ไม่รู้ว่าทำไมอันธพาลพวกนั้นถึงยังไม่ส่งข่าวอะไรมาเลย พูดตามเหตุผล ตอนนี้คงลงมือจัดการตามแผนกันแล้ว หวังเส้าตงไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้ชายตัวใหญ่ห้าคนที่มีท่อนเหล็กในมือจะไม่สามารถฆ่าเ้าหนุ่มสวมหน้ากากและโยนศพลงทะเลได้ นี่เป็เื่ที่คิดอย่างไรก็ง่ายดายเหลือเกิน
“เซียวเยว่ หรือเราจะรออยู่ที่นี่”
หวังเส้าตงส่องไฟฉายในมือก็รู้สึกว่าหมู่บ้านข้างหน้าวังเวงและน่ากลัวเล็กน้อย
“กลิ่นคาวเื”
เซียวเยว่รับััได้ไวกว่าเขา แม้จะมีฝนตกลงมาชะล้างแต่เธอยังคงได้กลิ่นเืจางๆ ใกล้บริเวณนี้ กลิ่นคาวเืนี้ดูไม่ค่อยเหมือนจำพวกปลา เซียวเยว่เองก็พูดไม่ถูกว่าตรงไหนที่ไม่เหมือน แต่สัญชาตญาณของผู้หญิงทำให้เธอรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้อันตรายมาก
“กลิ่นเือะไร? อืม ดูเหมือนว่าจะใช่นะ”
หวังเส้าตงสูดลมหายใจแรงสองทีก็พยักหน้าหงึกหงักพลางแอบยิ้มในใจ มันต้องเป็ฝีมือพวกอันธพาลใช้กระบองเหล็กตีเ้าหนุ่มสวมหน้ากากคนนั้นจนตายแล้วแน่นอน ตอนนี้แค่รออยู่ที่นี่จนกว่าพวกนั้นจะกลับมาก็พอแล้ว
“ระวังนะ”
ทันใดนั้นเองเซียวเยว่สังเกตเห็นความผิดปกติในน้ำทะเลที่สูงเท่าเอวตรงหน้า มันเหมือนมีบางอย่างเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ด้วยความเร็ว
“อะไรวะเนี่ย?”
หวังเส้าตงก็เห็นเช่นกัน เขาส่องไฟฉายในมือก็เห็นครีบปลาฉลามปรากฏในน้ำตื้นด้านหน้า และมันก็ว่ายน้ำตรงมาทางพวกเขาอย่างรวดเร็ว
หวังเส้าตงตื่นตระหนก!
การตอบสนองเกือบจะเป็ไปตามสัญชาตญาณแล้ว เซียวเยว่และหวังเส้าตงรีบถอยมาด้านหลังอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่คาดคิดว่าบนชายฝั่งน้ำตื้นที่คลื่นั์ซัดมาแบบนี้จะมีปลาฉลามโผล่มา นี่มันไม่ถูกต้องตามหลักวิทยาศาสตร์!
น่าเสียดายที่ทั้งสองคนถอยหลังไปไม่มากนัก ทันทีที่ปลาฉลามตัวนั้นใกล้ถึงฝั่งก็กระโจนขึ้นมาอย่างแรง
มันคือปลาฉลามจริงๆ!
แววตาดุดัน ฟันแหลมคม แสดงให้เห็นว่าหากโดนมันกัดเข้า จุดจบชีวิตคือโลกหลังความตายแน่นอน
ปลาฉลามกระโจนขึ้นจากน้ำ มันอ้าปากกว้างพุ่งกัดศีรษะของหวังเส้าตง
“อ๊าก!” หวังเส้าตงขวัญหนีดีฝ่อ “ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”
เขาตะลีตะลานถอยหลัง แต่สะดุดต้นหญ้าล้มลง ชายหนุ่มใจนทำอะไรไม่ถูก กลัวจนฉี่รดกางเกง ทั้งยังโยนไฟฉายทิ้งไปอีกทางด้วย!
เวลานี้หวังเส้าตงไม่มีเวลาไตร่ตรองว่าทำไมถึงมีปลาฉลามในสถานที่แห่งนี้ได้ เขาแค่นึกเสียใจ ทำไมต้องมาสถานที่น่ากลัวแบบนี้กับเซียวเยว่ด้วย แค่รอข่าวจากพวกนั้นก็พอแล้ว...
ไม่สิ ที่ตอนนี้พวกอันธพาลไม่ติดต่อกลับมา หรือพวกมันก็ถูกปลาฉลามกินเข้าไปแล้ว? รูม่านตาของหวังเส้าตงหดลงอย่างรุนแรง ความคิดสารพัดหลั่งไหลเข้ามา ใน่เวลาความเป็ความตาย ชั่วพริบตาเดียว สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดทำให้เขาหาทางออกได้ในทันใด
ชายหนุ่มจับตัวเซียวเยว่ที่ถอยออกมาด้านข้างพร้อมกัน ออกแรงดึงเธอมาไว้ด้านหน้า!
หญิงสาวเสียหลักไปตามแรงดึงของเขา เธอไม่คิดเลยว่าใน่เวลาวิกฤต หวังเส้าตงจะทำเื่แบบนี้ จับเธอที่เป็ผู้หญิงมาใช้เป็โล่ป้องกันตัวเอง นี่มันไม่ไร้ยางอายเกินไปหน่อยเหรอ? เวลานี้เธอก็ไม่มีเวลามาใคร่ครวญอะไรมากแล้ว
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับปลาฉลามตัวเขื่องที่กระโจนลอยมา เซียวเยว่ก็สงบสติของตัวเองทันที เตรียมพร้อมแสดงความสามารถของคาราเต้สายดำ เธอคิดจะเตะปลาฉลามให้กระเด็นไปเลย ไม่ว่าใครตกอยู่ในสถานการณ์ที่เจอปลาฉลามตัวใหญ่แบบนี้ เป็ไปไม่ได้ที่จะไม่ตึงเครียด แต่เซียวเยว่กลับสามารถควบคุมจิตใจได้ ซึ่งทำให้ฉลามตัวนั้นแปลกใจเล็กน้อยที่ได้เห็นท่าทีนี้ของเธอ
แน่นอนว่าปลาฉลามคงไม่มีความรู้สึกอะไรแบบนี้หรอก อันที่จริงปลาฉลามตัวนี้ก็คือเย่เฟิงนั่นเอง เขาแค่ใช้วิชาอำพรางตาทำให้สองคนนั้นเห็นเป็ปลาฉลามเท่านั้นเอง
เย่เฟิงหักเลี้ยวกลางอากาศอย่างรวดเร็วอ้อมผ่านเซียวเยว่ไปฉกหวังเส้าตงที่อยู่บนพื้นด้านหลังเธอ
จากมุมมองของเซียวเยว่ ปลาฉลามกระโจนผ่านเธอไปและกัดแขนของหวังเส้าตง หญิงสาวใตาเบิกกว้าง ไม่มีทางที่ปลาฉลามตัวนี้จะเลี้ยวโค้งได้? มันฉลาดขนาดนั้นเลยหรือ?
หรือจะบอกว่ามันไม่ชอบกัดผู้หญิง แต่ชอบกัดผู้ชาย?
เธอยังไม่ได้โต้ตอบอะไรไป ปลาฉลามในสายตาของเธอก็กัดหวังเส้าตงแน่น จากนั้นกวัดแกว่งตัวไปมาแล้วะโกลับไปในทะเลอีกครั้ง
“อ๊าก—” เสียงกรีดร้องน่าเวทนาของหวังเส้าตงดังขึ้นไม่สิ้นสุด
เซียวเยว่ขยับถอยหลังไม่หยุดด้วยความใไปพิงต้นไม้ต้นหนึ่ง เธอหอบหายใจถี่ ร่างกายน่าดึงดูดภายใต้เสื้อกันฝนที่สวมใส่ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหอบหายใจ เห็นได้ชัดว่าฉากเมื่อครู่ทำให้เธอใมากแค่ไหน
“แย่แล้ว คุณชายหวัง...”
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอพลันนึกได้ว่าหวังเส้าตงผู้มีชื่อเสียงโด่งดังแห่งเมืองเซี่ยงไฮ้ถูกปลาฉลามลากออกไปแล้ว! อีกอย่างหวังเส้าตงกับเธอมาด้วยกัน...
หากเื่นี้เข้าหูคนตระกูลหวัง เซียวเยว่คนนี้จะไม่ตายเลยหรือ?
หรือจะบอกตามตรงว่าหวังเส้าตงโดนฉลามลากไปแล้ว?
ใครจะไปเชื่อ!
เธอไม่กล้าคิดมากแล้ว รีบก้าวไปข้างหน้าแล้วะโลงน้ำ!