ตูม!
"อ๊าก!!!!! " เหล่าผู้ทดสอบทั้งเจ็ดกระเด็นกันไปคนละทิศคนละทาง ทำให้ร่างสูงโปร่งหยุดเคลื่อนไหวแล้วรีบวิ่งมาดูแต่ทว่า.....
"ไวท์! อย่าขยับ! ใช้พลังให้มากกว่านี้อีก"
"แสดงพลังทั้งหมดตอนนี้ของเ้าออกมา ว่าจะสามารถทำลายกำแพงพลังของข้าได้หรือไม่" ครอสรีบออกปากห้ามไม่ให้อีกฝ่ายขยับตัวออกมาจากตรงนั้น เพื่อที่จะได้ทดสอบอย่างจริงจังว่าจะรับมือยังไง เพราะฉะนั้นจงแสดงพลังทั้งของเ้าให้ข้าได้เห็นเป็ขวัญตาหน่อยเถอะ ริค ไวท์
เปรี้ยะ!
เสียงม่านพลังที่ล้อมรอบไว้กำลังปริแตกออกมาจากพลังของคนด้านใด จนในที่สุดก็หลุดออกมาจากการควบคุมได้ทั้งหมด ได้รับเสียงปรบมือจากครอสดังไปทั่วห้องทดสอบ และเหล่าผู้ทดสอบเองก็ลุกขึ้นมาปรบมือให้เช่นกัน
"ทุกคนเป็อะไรมากหรือเปล่า ข้าต้องทำแผลให้ไหม" เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็ห่วง
"เ้ามีเวทย์รักษาเหรอไวท์ ทำไมถึงถามเช่นนั้น" ครอสสงสัยกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมาก หมายถึงอะไรกันแน่
"ใช่ครับ งั้นรักษาก่อนแล้วค่อยคุยกัน" ร่างสูงโปร่งร่ายคาถาที่ไม่มีใครฟังออกอีกครั้งก่อนจะวาดพลังไปยังจุดที่แต่ละคนาเ็ทีละคน จนรักษาาแให้ดีขึ้นกว่าตอนแรกลงนิดหน่อย
"ข้ายังไม่ได้เรียนรู้มากนักอาจจะช่วยได้แค่บรรเทาลง หากจะรักษาจริงจังคงต้องกลับไปรักษาเองเสียแล้วล่ะ" ไวท์บอกด้วยสีหน้ากังวล
"ไม่เป็ไรขอรับ คุณชายริค พวกเราได้รับการรักษาทันท่วงแบบนี้ถือว่าดีมากแล้วขอรับ"
"พวกข้าขอตัวก่อน"
และทุกคนก็เดินจากไปเหลือเพียงเ้าชายครอสกับคุณชายไวท์ตามลำพัง ร่างสูงโปร่งเดินมานั่งที่โซฟาด้วยความเหนื่อยล้า ไม่คิดว่าการใช้พลังที่เรียนรู้มาในเวลาอันสั้นจะเหนื่อยเหมือนกัน ท่าทางต้องออกกำลังกายควบคู่เพิ่มแล้ว เพื่อให้รองรับกับอาการเหนื่อยล้าแบบนี้ได้ด้วย หวังว่าจะช่วยทำให้เป็แบบนั้นนะ
"ผลการทดสอบว่ายังไงบ้างครับ" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามคำตอบ
"แน่นอนว่าต้องผ่านสิ ของแบบนี้ไม่ผ่านได้ยังไงกันล่ะ"
"และมันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเ้าน่ากลัวจริงๆ ริค ไวท์" ครอสบอกพลางหัวเราะลั่นห้องทำงาน ในที่สุดก็มีอะไรมาให้ตื่นเต้นในรอบหลายร้อยปีสักที ไม่งั้นก็มีแต่คู่ต่อสู้ไม่เอาไหนกันทั้งนั้น
"หมายความว่ายังไงกันครับ ผมไม่เข้าใจ"
"หมายความว่าคุณชายริค ไวท์ ได้รับการยืนยันแล้วว่าคือลูกครึ่งัที่ทั้งน่าหวาดกลัวและน่าเกรงขามขอรับ" ชอยส์บอกพลางทำงานของตนเองต่อไป
"ใช่ครับ ท่านไวท์" เฟลิกซ์บอกพลางยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
"งั้นเหรอ ถ้างั้นเดี๋ยวไปอาบน้ำดีกว่า รู้สึกเหงื่อออกเต็มเลย"
"ข้าเตรียมน้ำให้ท่านไวท์อาบแล้วขอรับ กลับห้องพักกัน" คัสซัสบอกพลางผายมือไปทางห้องพัก
"อืม"
ในเมื่อการทดสอบเป็แบบนี้แล้ว จะมีอันตรายอะไรหรือเปล่า แต่ถ้าปกป้องตัวเองได้ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรมากแล้วล่ะ ใบหน้าหวานสะบัดไปมาเพื่อสลัดความคิดเื่การต่อสู้ออกไป การเดินทางครั้งนี้เหมือนเป็การเลือกคู่ครองมากกว่าจะมาทำงานซะอีก นอกจากเรียนแล้วไม่ได้ทำงานอะไรสำคัญขนาดนั้นเลย
"ท่านไวท์เป็อะไรหรือเปล่าขอรับ ดูไม่ร่าเริงเลย" คลาวน์ถามด้วยความเป็ห่วง
"สงสัยว่าการที่ผมเดินทางมาเรื่อยๆ มันจะช่วยอะไรได้บ้างหรือเปล่า หรือจริงๆ มีจุดประสงค์อะไรกันแน่"
"สิ่งที่ท่านไวท์ต้องตัดสินใจก็คือท่านชอบพอใครขอรับ เพราะว่าทุกคนที่เข้าหาท่านต่างหลงรักท่านกันหมด ท่านต้องเลือกว่าท่านชอบผู้ใด นอกนั้นไม่มีใครตัดสินใจแทนได้หรอกขอรับ" เฟลิกซ์สรุปให้ฟังแทนทุกคน เพราะดูเหมือนแต่ละคนจะอึกอักจนไม่ยอมพูดความจริง
"ข้าต้องทำแบบนั้นเองสินะ ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าชอบใคร รอดูไปก่อนแล้วกัน" คำตอบของไวท์ทำเอาทุกคนกุมขมับไปตามๆ กัน
ครอสเขียนจดหมายการทดสอบพลังของไวท์หลังการฝึกแล้วส่งให้กับพี่ชายฝาแฝด รัชทายาท องค์จักรพรรดินี และองค์จักรพรรดิ หวังว่าจะรับรู้ความเคลื่อนไหวแล้วส่งอะไรกับมาบ้างก็ยังดี หาอะไรทำแก้เบื่อดีกว่า รู้สึก่นี้จริงจังเกินไปแล้ว ร่างสูงเดินออกไปเจอคนอายุน้อยกว่ากำลังยืนมองท้องฟ้าตรงระเบียงพอดี
"แฮร่!!! "
"เหวอ! "
"ไวท์! "
จากที่แกล้งร่างสูงโปร่งเพราะอยากหาอะไรทำแก้เบื่อกลายเป็ต้องรีบวิ่งไปคว้าอีกคนเอาไว้เพื่อไม่ให้ตกลงไปข้างล่าง แกล้งผิดคนหรือเปล่าเนี่ย ทำไมดูปฏิกิริยาแปลกไปจากคนอื่นแบบนี้
"ข้าขอโทษ เป็อะไรมากหรือเปล่า ใมากไหม" ครอสถามเยอะมากแล้วหมุนตัวอีกคนไปมาเพื่อตรวจดูว่าได้รับาเ็ตรงไหนไหม
"ไม่เป็ไรครับ แค่เกือบตกลงไปแต่ พี่ครอสมาช่วยไว้ทัน"
"ข้าตั้งใจแกล้งเ้าแต่กลายเป็ว่าข้าโดนแกล้งซะเอง ให้ตายเถอะ..." ครอสหัวเสียจากการกระทำของตนเอง ไม่คิดว่าจะทำให้รู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อน ปกติก็แกล้งคนไปทั่ว ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย อา...สับสนไปหมดแล้ว
มือขาวลูบหัวอีกคนเป็เชิงปลอบว่าตนเองไม่เป็อะไรแล้ว ไม่ต้องแสดงท่าทางลำบากใจขนาดนั้น ถึงความจริงมันจะทำให้เขาเกือบตกลงไปข้างล่างก็เถอะ แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าเ้าชายครอสเป็คนยังไง น่าจะเป็เื่ที่คุ้นชินของคนในพระราชวังแห่งนี้
"ไม่เป็ไรนะครับ ผมไม่ได้เป็อะไร ไม่ต้องรู้สึกผิดขนาดนั้นนะครับ"
ถ้าเป็คนอื่นมาทำแบบนี้เขาอยากจะทำให้มันกระเด็นออกไปให้พ้นทาง กล้ามากที่มาจับหัวของเ้าชายของจักรวรรดิ แต่พอเป็ไวท์แล้ว...จะยอมหลับหูหลับตาทำเป็ไม่เห็นก็แล้วกัน
"อืม ไปเที่ยวกัน"
"ครับ..." ไวท์ทำหน้าตาสงสัยได้ไม่ทันไรมือหนาก็เข้ามาอุ้มอีกคนไว้แล้วะโบินออกนอกระเบียงมาเลย ยิ่งสูงลมยิ่งแรงมากกว่าเดิมแต่มองเห็นวิวสวยมากเพราะอยู่กันเป็บริเวณกว้าง แถบนี้มีแต่ป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ ไม่ค่อยมีหิมะเหมือนแถบทางเหนือ ปีกดำสนิทขยับไปมาด้วยความเร็วคงที่เพื่อให้อีกฝ่ายได้มองอย่างเต็มที่
"เป็ยังไงบ้างไวท์ ที่นี่สวยไหม"
"สวยมากครับ อากาศก็ไม่ร้อนไม่หนาวเกินไปด้วย"
"อยากมาอยู่ที่นี่กับข้าไหม" คนอายุน้อยกว่ากำลังจะอ้าปากตอบ แต่ทว่า...
ตูม!
พลังเวทย์ที่ไม่รู้ว่ามาจากทิศทางไหนนั้นพุ่งตรงมายังทั้งคู่หมายจะเอาชีวิต ครอสบินหันกลับมาเผชิญหน้าทันทีว่าเป็ฝีมือของใคร เวลานี้เขายังไม่แข็งแกร่งมากนักเพราะเพิ่งศูนย์พละกำลังไปมากเมื่อวันก่อน หากจะสู้กันจริงๆ อาจจะเป็ฝ่ายเสียเปรียบได้
จึงมองดูจำนวนคู่ต่อสู้เพื่อให้แน่ใจว่าตนเองรับมือไหว หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด จำนวนขนาดนี้จะไหวหรือเปล่า ปีกดำขยับหนีไปอีกทางแล้วบินกลับไปยังพระราชวังของตนเองให้เร็วที่สุดแต่ถูกขวางทางเอาไว้ นั่นหมายความว่าพวกมันรอโอกาสที่จะให้เลือกกันไม่กี่คนเพื่อดักลอบสังหาร ช่างเป็วิธีการที่ชั่วช้านัก
"ส่งตัวลูกครึ่งัเทพมาให้พวกข้า แล้วพวกข้าจะปล่อยท่านไป เ้าชายแฝด" ฟังจากน้ำเสียงแล้วคงจะรู้จักเขาเป็อย่างดี แต่ไม่รู้ว่าคือแฝดพี่หรือแฝดน้องสินะ ถ้าแบบนั้นก็...
"ข้าจะไม่มีวันส่งตัวเด็กคนนี้ให้กับใครทั้งนั้น กล้าดียังไงมาสั่งข้า" ครอสได้ทีปลอมตัวเป็คลาสเพื่อข่มอีกฝ่ายทันที หวังว่าจะช่วยให้หลุดพ้นจากสถานการณ์นี้
"เวลานี้เ้าชายคลาสไปเข้าเฝ้ารัชทายาท ท่านปลอมตัวเป็พี่ชายฝาแฝดของตนเองไม่ได้หรอก เพราะท่านคือเ้าชายครอส" ครอสได้แต่กัดฟันด้วยความเจ็บใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป
เขาตัดสินใจใช้พลังของตนเองเริ่มต่อสู้กับอีกฝ่ายที่มีจำนวนมากกว่าและยังต้องคอยกันไม่ให้โดนไวท์อีกด้วย และพยายามส่งสัญญาณไปหาชอยส์ให้ตามมาหาให้ทัน หวังว่าจะทัน
'ชอยส์ เ้าอยู่ที่ไหน'
'ชอยส์'
'หม่อมฉันอยู่ในห้องหนังสือ จัดเอกสารให้พระองค์พะยะค่ะ ไม่ทราบว่าทรงไปซุกซนที่ใดกัน'
'เ้าบ้า! ข้ากับไวท์จะโดนลอบสังหาร รีบตามมาช่วยได้แล้ว! '
'ว่าไงนะ! นี่ท่านอยู่นอกวังยังงั้นเหรอ'
'มันใช่เวลาจะมาถามอะไรตอนนี้ รีบใช้พลังของเ้าตามหาข้าในระหว่างที่ส่งกระแสจิตคุยกันว่าข้าอยู่ที่ไหน แล้วรีบมาช่วยได้แล้ว ส่งจดหมายด่วนหาท่านพี่คีย์ด้วย'
'ได้ หม่อมฉันจะจัดการให้ จะตามไปช่วยเดี๋ยวนี้'
ไวท์มองดูสถานการณ์ที่เหมือนครอสไม่ค่อยมีสมาธิ ไม่พูดไม่จา เหมือนกำลังจะส่งสัญญาณอะไรบางอย่างเพื่อตามให้คนมาช่วยอย่างแน่นอน แล้วเขาจะทำตัวให้เป็ภาระทำไม ต้องช่วยกันสิถึงจะถูก
มือขาวยกขึ้นมาแล้วร่ายคาถาที่ไม่มีใครสามารถรับรู้หรือฟังได้นอกจากชนเผ่าพันธุ์เดียวกัน ลูกไฟสีแดงออกมาจากคู่มือสวยและตรงเข้าไปเผาปีกของศัตรูทันที
"อ๊าก! " หนึ่งในคนลอบสังหารร้องโหยหวนด้วยความเ็ปเพราะนั้นเป็ความร้อนที่ไม่ธรรมดา
"ดีมากไวท์ ช่วยกันต้านไว้ให้ได้ก่อนที่จะมีคนมาช่วย" ครอสบอกด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดังและไม่เบาจนเกินไปเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน
"นี่มันพลังที่ได้ข่าวลือมา ร้อนไม่เบาแบบนี้ แต่ก็ยังไม่รุนแรงพอที่จะทำลายพวกข้าได้หรอกนะ" สิ่งที่ฝ่ายตรงข้ามพูดนั้นจริงเท็จแค่ไหน คงต้องมาพิสูจน์กันให้เห็นกับตาเสียแล้ว
ลูกไฟล้อมรอบตัวของทั้งคู่และเปลวไฟที่มือคู่สวยนั้นใหญ่กว่าเดิม วาดออกไปพร้อมกันแบบไม่ลังเลเลยสักนิด ครอสเองก็ไม่รอช้าร่ายเวทย์ใส่ส่งพลังหนุนให้พลังของไวท์รุนแรงมากกว่าเดิม ทำให้ทั้งเจ็ดคนได้รับาเ็กันไปไม่น้อย ผิวแขนขามีรอยแดงเหมือนถูกเผาอย่างเห็นได้ชัด
"ถึงไวท์จะยังไม่มีพลังมากขนาดนั้น แต่อย่าลืมว่ามีข้าคอยช่วยหนุนพลังให้ พวกเ้าแพ้แล้ว กลับไปซะ! "
"เ้าชายครอสอาจจะเข้าใจอะไรผิดไปนะพะยะค่ะ พวกข้าไม่มีมาด้วยจำนวนแค่นี้อย่างแน่นอน" เสียงดีดนิ้วดังเป๊าะของบุคคลที่ดูเหมือนจะเป็ทีมลอบสังหารดังขึ้น คล้ายสัญณาณอะไรสักอย่าง
พลันปรากฏแวมไพร์ออกมาเพิ่มอีกเท่าตัว แบบนี้ไม่ดีแน่นอน เพลี้ยงพล้ำโดยที่ยังไม่ได้เริ่มสู้เลยด้วยซ้ำ
"ผมรู้มาว่าพลังของพี่ครอสยังไม่กลับมาโดยสมบูรณ์ เดี๋ยวจะช่วยรักษาอย่างเต็มที่เพื่อพลังให้พี่กลับมาอีกครั้ง คราวนี้พวกเราชนะแน่นอน" ไวท์บอกเพื่อไม่ให้ครอสกังวลใจมากไปกว่านี้
"ได้ แต่ข้าสู้ได้ไม่มากนักเพราะกังวลว่าเ้าจะตกไปอยู่กับอีกฝ่ายหรือจะตกไปอยู่ในหน้าผานั่น ข้าจึงไม่มีสมาธิเท่าที่ควร"
"ผมมีแผนครับ"
"ยังไง เ้ารีบพูดมา"
"พาผมลงสู่พื้นดินแล้วบินไปยอดเขาลูกนั้น ผมจะใช้พลังรักษาส่งให้เต็มที่เพื่อให้พี่ครอสมีพลังไปต่อสู้กับพวกมัน"
"หึ! ความคิดดี สมเป็ลูกหลานตาแก่ เอาสิ! ข้าจะเชื่อเ้าสักครั้ง"
ปีกดำบินล่อไปตามเส้นทางที่บอกความเร็วสูงแล้วก็มีพวกลอบสังหารบินตามมาไม่ห่างมากนัก แสดงว่าพวกนี้คือยอดฝีมือที่ถูกจ้างมา อยากจะรู้ว่าใครกันเป็คนคิดเื่แบบนี้ขึ้น
การที่เ้าชายครอสมีสีหน้าดีขึ้นจากตอนแรก นั่นหมายความว่าเด็กคนนั้นมีแผนอะไรบางอย่างถึงทำให้เ้าชายครอสที่คิดมากในตอนแรกเปลี่ยนสีหน้าทันควัน ลูกหลานของตาแก่ไม่ควรจะมีชีวิตอยู่นานนัก หากอยู่นานกว่านี้จะต้องเป็ภัยแก่พวกเรา ที่หวังจะแทรกแซงราชบัลลังค์อย่างแน่นอน
