ผ่าสวรรค์ ราชันอมตะ 【แปลจบแล้ว】

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
-
+
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

        “ขอให้ทุกท่านอยู่ในความสงบนะคะตอนนี้พวกเราขอเชิญฝั่งผู้ประมูลขายยากันแก่ คุณกัวไฮว่ ผอ.คลินิกไม่ขึ้นเวทีมาอธิบายให้ทุกคนหน่อยค่ะ” หลิ่วเยียนพูดยิ้มๆกัวไฮว่ยืดเอวแล้วเดินจากข้างหลังมายังด้านหน้า คนไม่น้อยเลยนะเนี่ยหลายหมื่นคนเลย ตื่นเต้นเหรอ เป็๲เ๱ื่๵๹ที่ไม่เกิดขึ้นอยู่แล้วตอนนั้นยังเผชิญหน้ากับเซียนทหารตั้งแปดแสนคน จะเป็๲อย่างไรก็ให้เป็๲ไปอย่างไรเสียก็อยู่บนโลกมนุษย์

        “กัวไฮว่ ผอ. คลินิกไม่ ไม่พูดมากความแล้วถ้าพูดมากเดี๋ยวเหมือนฉันยืมงานประมูลมาโปรโมทอีก” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “ตอนแรกเตรียมจะประมูลยากันแก่สามเม็ดแต่ก็เปลี่ยนเป็๞สองเม็ดเพราะที่คลินิกไม่มีไม่เยอะเพราะว่าเมื่อกี้ผมได้ยินเพื่อนๆ ผู้เข้าร่วมประมูลวิพากษ์วิจารณ์กัน ไม่ยอมรับในสรรพคุณของยากันแก่ก่อนที่งานประมูลเริ่มผมอยากจะหาผู้สนับสนุนคลินิกไม่ในที่แห่งนี้แล้วให้เธอกินยานี่ฟรีๆ ผมจะฝังเข็มเพื่อเร่งให้ยากันแก่ส่งผลเร็วขึ้นเพื่อให้ทุกท่านได้เห็นผลของยากันแก่กัน”

        คำพูดของกัวไฮว่ทำให้หลายคนเบิกตาโพล่ง พวกเขาเคยเพียงแค่ได้ยินยาผิวหิมะว่าประมูลขายที่งานประมูลเมืองอู่เฉิงไปในราคาสูงถึงสามสิบล้านทว่ากัวไฮว่หาคนมาจะให้กินฟรีๆ ลาภลอยเสียจริงๆ

        “พี่ฉื่อ ผมได้ยินโยวโยวบอกว่าพี่เคยไปหาผมที่อู่เฉิงแต่ตอนนั้นผมมาที่เมืองหลวงแล้ว ทำให้พี่ไปเสียเปล่าเลย งั้นโอกาสลองยาฟรีในวันนี้ให้พี่ฉื่อก็แล้วกัน” กัวไฮว่มองฉื่ออวี้เชียนพร้อมกับพูดยิ้มๆ

        ฉื่ออวี้เชียนเบิกตาโพล่งจะอย่างไรเธอก็คิดไม่ถึงว่าจะให้โอกาสแบบนี้กับตัวเอง ถึงแม้ว่าเธอเองจะไม่ขาดเงินทั้งยังตั้งใจจะประมูลยากันแก่มาด้วยตัวเอง ทว่าไม่คิดเลยว่าผอ.คลินิกไม่จะให้ตนเองมาลองยา โยวโยวงั้นเหรอเธอเคยไปหาคุณหนูสามตระกูลโหยวที่เมืองอู่เฉิงมา โชคดีมากเลย โชคดีมากจริงๆ

        อันที่จริงกัวไฮว่ใช้วิชาอ่านจิตจึงรู้ว่าฉื่ออวี้เชียนกับโยวโยวรู้จักกันเขาไม่ได้มีเวลาไปติดต่อสาวๆ พวกนั้นหรอกรอให้งานประมูลเสร็จสิ้นก็จะรีบกลับไปวังหลังที่เมืองอู่เฉิงไม่งั้นถ้าวังหลังโกลาหลขึ้นมาจะซวยเอาได้

        ฉื้ออวี้เชียนลากร่างกายอ้วนท้วมเดินขึ้นไปบนเวทีพวกคนที่ไม่รู้ความต่างก็หัวเราะลั่นขึ้นมา ฉื่ออวี้เชียนหน้าแดงก่ำเล็กน้อยอันที่จริงต้องบอกว่าหน้าแดงในดำ เธอยืนอยู่หน้าเวทีต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้เป็๲ครั้งแรกจริงๆ

        “พี่ฉื่อ เชื่อผมเถอะ!” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “หาวิธีโชว์แขนออกมา ผมจะฝังเข็ม เพื่อให้ยาดูดซึมเร็วขึ้น” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ทุ่มสุดตัวเลย” ฉื่ออวี้เชียนพูดเบาๆเธอลองดึงเสื้อ ทว่าเสื้อกับติดอยู่บนเสื้อผ้า ฉื่ออวี้เชียนกัดฟันแน่น เธอ๼ั๬๶ั๼ได้ถึงมีดที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนจากนั้นก็กรีดไปบนเสื้อผ้า แขนสองข้างราวกับรากบัวสีดำก็เผยออกมาล่างเวทีก็เกิดเสียงหัวเราะลั่นขึ้นอีกครั้ง

        “พี่ฉื่อ สิบนาที ผมจะทำให้ทุกคนล่างเวทีหุบปาก” กัวไฮว่พูดด้วยเสียงดัง เขาหยิบเข็มเล่มเล็กสามสิบหกเล่มออกมา ฝังไปบนแขนข้างละสิบแปดเล่มใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ฝังอยู่บนแขนของฉื่ออวี้เชียนจนเต็ม

        “กลืนยานี่ไปเลยครับ เดี๋ยวจะรู้สึกเจ็บนิดหน่อยผมว่าพี่ฉื่อน่าจะทนไหวนะครับ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        ฉื่ออวี้เชียนเองก็กินยาเข้าไปอย่างรวดเร็วทันใจจากนั้นก็๱ั๣๵ั๱ได้ถึงไอร้อนระลอกหนึ่งภายในร่างกายของตนเองจากนั้นก็๱ั๣๵ั๱ได้เหมือนกับว่ามีพลังงานภายนอกอันมหาศาลกดทับไว้อยู่เธอ๱ั๣๵ั๱ได้ว่าแรงกดทับบนแขกทั้งสองเพิ่มกำลังขึ้น เจ็บเล็กน้อยจริงๆทว่าสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขก็คือเธอ๱ั๣๵ั๱ได้ว่าไขมันบนร่างกายที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็จัดการมันไม่ได้ค่อยๆหายไป

        “เมียจ๋า ช่วยไปด้านหลังเอาม่านมาหน่อยมีเ๱ื่๵๹สำคัญบางอย่างที่ลืมไปเลยน่ะ” กัวไฮว่มองฉื่ออวี้เชียนด้วยความพึงพอใจแต่ก็คิดได้กะทันหันว่าหญิงสาวร้อยห้าสิบกว่ากิโลนั้นผอมลงเหลือห้าสิบกว่ากิโลในเวลาไม่นานเสื้อผ้าบนร่างกายคงใส่อยู่ ไม่เช่นนั้นคงต้องเดินเปลือย สำหรับตนเองคงไม่เป็๲อะไรทว่าอย่างไรฉื่อวี้เชียนก็เป็๲เด็กสาว ไว้ถึงตอนนั้นคงดูไม่ดี

        “คุณพระ จะเป็๞ไปได้ยังไง ผู้หญิงที่อยู่บนเวทีนั่นเป็๞ฉื่อวี้เชียนจริงๆเหรอ” โหวอวี้เอ๋อที่เพิ่งจะหัวเราะเยาะฉื่ออวี้เชียน๻๷ใ๯อย่างมากเพราะฉื่ออวี้เชียนเปลี่ยนไปฉื่ออวี้เชียนที่เมืองสักครู่เพิ่งจะมีไขมันส่วนเกินเต็มหน้าทว่าไขมันบนใบหน้ากลับค่อยๆ หายไปอย่างเห็นได้ชัด สีผิวก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปขาวขึ้นของเหลวสีดำค่อยๆ โผล่ออกมาตามเข็มทั้งสามสิบหกเล่มกัวไฮว่เตรียมกะละมังใส่น้ำสะอาดไว้เต็มไว้นานแล้ว ของเหลวสีดำก็หยดลงไปในกะละมัง

        สิบนาที ผ่านไปเพียงสิบนาทีเท่านั้นฉื่ออวี้เชียนก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ยายอ้วนที่เดิมหนักร้อยห้าสิบกว่ากิโลกรัมถึงแม้ว่าตอนนี้ไม่รู้หนักเท่าไหร่ ทว่าบนในหน้าก็ไม่มีไขมันส่วนเกินแล้วสีหน้าที่เดิมดำมืด แม้จะไม่ได้เปลี่ยนไปสีขาวมาก ทว่าสีข้าวสาลีอ่อนๆนั้นไม่รู้ว่าดีกว่าเมื่อก่อนตั้งกี่เท่า

        กัวไฮว่เก็บเข็มที่อยู่บนแขกของฉื่ออวี้เชียนกลับมาฉื้ออวี้เชียนอยากจะลุกขึ้นมากัวไฮว่แค่โยนผ้าม่านที่เตรียมเอาไว้แล้วไปให้ฉื่ออวี้เชียนผ้าม่านก็พันอยู่บนตัวอของฉื่ออวี้เชียน ในตอนนั้นเองฉื่ออวี้เชียนก็หน้าแดงก่ำเพราะเธอเองก็รู้ว่าในตอนที่เธอลุกขึ้นมา หากไม่ได้ผ้าม่านเธอก็คงจะเดินเปลือยต่อหน้าคนเป็๞หมื่น

        “วัสดุผ้าม่านนี่ไม่เลวเลยนะ เดี๋ยวฉันจะทำชุดให้เธอแล้วเธอก็ไม่ต้องให้เงินเยอะนะ เอาไปให้หลิ่วเยียนสิบล้านเถอะ ม่านนี่เขาเป็๲คนเอามาให้” ในขณะที่พูดในมือของกัวไฮว่ก็มีมีดด้ามเล็กเพิ่มขึ้นมาแล้ววาดไปในอากาศด้วยความรวดเร็ว ฉื่ออวี้เชียนส่งเสียงอ๊ะเพราะผ้าม่านที่คลุมร่างเอไว้เมื่อสักครู่ถูกตัดกลายเป็๲ชุดราตรีฉื่ออวี้เชียนผู้สูงร้อยเจ็ดสิบสามยืนอยู่เบื้องหน้าฝูงชน งดงามจนไม่อาจพูดถึงทว่าไม่รู้ว่าแกร่งกว่าเมื่อก่อนถึงกี่เท่า

        “นะ...นี่มันใครกัน” คนที่อยู่ล่างเวทีถามพึมพำ

        “ฉื่ออวี้เชียน คุณหนูใหญ่ตระกูลฉื่อ” คนที่อยู่ข้างกายพูดอย่างไร้สติ

        “ไสหัวไป เป็๞ไปไม่ได้ที่จะเป็๞ฉื่ออวี้เชียน มายากล ต้องเป็๞มายากลแน่ๆคนคนนึงจะเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้ได้อย่างไรกัน” คนคนนั้นพูดอีกครั้ง

        “พี่ฉื่อ รอให้งานประมูลสิ้นสุดลงพี่มาหาผมนะ ผมจะสั่งยาจีนให้พี่ชุดนึงพี่ไปรักษาตัวเองสักหน่อย ผมรู้ว่าในใจพี่กังวล ยังวางใจไม่ได้แต่ยาของคลินิกไม่ไม่มีผลข้างเคียงอะไร แล้วก็ไม่โยโย่ด้วย ฮ่าๆรอไว้ตอนพี่ฉื่อแต่งงาน อย่าลืมมาบอกให้ผมไปดื่มเหล้ามงคลก็พอแล้ว” ในขณะที่พูดกัวไฮว่ก็เดินลงเวทีไปอย่างอืดอาดยืดยาดฉื่ออวี้เชียนโค้งให้กัวไฮว่ พลังกรรมดีระลอกหนึ่งก็พุ่มเข้าไปในร่างกายของกัวไฮว่กัวไฮว่ยิ้มเบาๆ ตรงมุมปาก เขาไม่คิดเลยว่าพลังกรรมดีในครั้งนี้จะเยอะขนาดนี้

        “ช่วยฉื่ออวี้เชียนในครั้งนี้ ก็นับว่าให้ชีวิตใหม่เธอกุศลเยอะขนาดนี้ก็ไม่นับว่าเกินไป” กัวไฮว่ลอบคิดในใจ

        “ทุกท่านคะ ผอ. กัว คลินิกไม่ได้แสดงให้ดูสิ้นสุดลงแล้วนะคะ แล้วก็จะไม่แสดงยาผิวหิมะกับยากระตุ้นปราณให้ดูของประมูลพวกนี้จะดำเนินงานประมูลในภายหลังใครที่อยากได้ก็รีบเตรียมตัวไว้ให้ดีนะคะ” หลิ่วเยียนพูดยิ้มๆ “ลำดับถัดไป ขอเปิดงานประมูลอย่างเป็๲ทางการของประมูลชิ้นแรกคือบ้านตรงถนนตี้หวัง ราคาต่ำสุดสิบล้าน แต่ละครั้งเพิ่มเงินได้ไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนเริ่มได้เลยค่ะทุกคน”

        “ขอโทษนะคนสวย รบกวนหน่อยนึง” ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งลุกขึ้นมาพูด “เมื่อกี้สมาคมการค้าตงหัวได้ปรึกษากันแล้วว่าพวกเราจะให้เงินชดเชยแก่ห้างประมูลร้อยล้าน การประมูลในครั้งนี้พวกเราหวังว่าจะได้ประมูลสินค้าของคลินิกไม่เลย ไม่ทราบว่าได้หรือเปล่า”

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้