ตอนที่ 131 ลงมือด้วยตัวเอง
“ท่านโหว ท่านปล่อยให้พวกเขาทำเื่ไร้สาระเช่นนี้ไม่ได้นะขอรับ!”
เห็นอวิ๋นโส่วจงและภรรยาไม่สนใจ หมอต้วนก็โกรธจนตัวสั่น สองคนนี้ช่างพึ่งพาไม่ได้เสียจริง!
บุตรชายป่วยอาการหนักเช่นนี้ไม่ยอมให้หมอดูแล กลับให้เด็กสาวตัวเล็กๆ ไปอธิษฐานขอพรอีก ด้วยจรรยาบรรณของหมอ เขาจึงได้แต่ไปร้องขอให้ฉู่อี้ช่วยพูด
ทว่าฉู่อี้กลับกล่าวว่า “ท่านหมอต้วนก็เหน็ดเหนื่อยมานานหลายวันแล้ว พอดีเลย ท่านไปพักผ่อนก่อนเถิด”
ท่านหมอต้วน: ... เขายังจะพูดอะไรได้อีก? แต่เอาเถิด ไร้คำสั่งจากท่านโหว เขาก็ไม่อาจจากไปได้ จึงสะบัดแขนเสื้อ เดินไปพักผ่อนที่ห้องข้างๆ
ส่วนอวิ๋นเจียวในตอนนี้ นางรู้สึกโชคดีอย่างยิ่งที่ตอนทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลศัลยกรรมตกแต่งความงามในชาติที่แล้ว เวลาว่างไม่ได้เอาแต่เที่ยวเล่น หรือสนใจเื่ความรัก แต่กลับคอยติดตามหมอและหัวหน้าพยาบาล จนได้เรียนรู้ความรู้ด้านศัลยกรรมมาไม่น้อย
อย่างน้อยในด้านการพยาบาล นางก็ขาดเพียงใบอนุญาตประกอบวิชาชีพเท่านั้น การฉีดยา ให้น้ำเกลือ ฆ่าเชื้ออะไรพวกนี้ นางทำได้หมด
อวิ๋นเจียวเริ่มจากการโยนทองคำและเงินทั้งหมดที่มีเข้าไปในเถาเป่า แปลงเป็เงินหยวนแล้วโอนเข้าบัญชีอาลีเพย์ จากนั้นจึงเข้าไปที่ร้านขายยาออนไลน์ ติดต่อหมอศัลยกรรมที่เปิดให้คำปรึกษาออนไลน์ แล้วรายงานอาการของอวิ๋นฉี่ซานให้ฟังอย่างละเอียด
หมอ “อาการหนักมาก ต้องรีบส่งโรงพยาบาล”
อวิ๋นเจียว “แถวนี้ไม่มีโรงพยาบาลค่ะ”
หมอ “งั้นหมอขอตรวจดูาแด้วยตัวเอง แต่การวินิจฉัยผ่านวิดีโอคอลต้องใช้คะแนนเถาเป่าสิบคะแนน และค่าบริการอีกสามร้อยหยวน”
อวิ๋นเจียวได้ยินดังนั้นจึงตอบตกลงทันที “ตกลงค่ะ” ทันทีที่ตอบตกลง คะแนนของนางก็ลดลงสิบคะแนน ในขณะเดียวกัน บัญชีอาลีเพย์ก็ถูกหักเงินค่าบริการไปสามร้อยหยวน
“หันเลนส์ไปที่ใบหน้าคนไข้ หมอจะขอดูม่านตา”
จะเอาเลนส์ที่ไหนมาเล่า แต่อวิ๋นเจียวคิดว่า ต่อให้เขาจะดู ก็คงต้องดูผ่านดวงตาของนางอยู่ดี ดังนั้นนางจึงพยายามลืมตาของอวิ๋นฉี่ซานขึ้น พลันได้ยินเสียงดังขึ้นในหัว “มืดเกินไป มองไม่ชัด”
อวิ๋นเจียวรีบกล่าว “ขอโทษค่ะ รอสักครู่ ฉันจะซื้ออุปกรณ์การแพทย์ก่อน” กล่าวจบ อวิ๋นเจียวก็สั่งซื้อชุดอุปกรณ์ผ่าตัดขั้นพื้นฐานผ่านเถาเป่าทันที ประกอบไปด้วยไฟฉาย กรรไกรขนาดต่างๆ คีมคีบ สำลีทางการแพทย์ คอตตอนบัด ผ้าก๊อซ แอลกอฮอล์สำหรับฆ่าเชื้อ ทิงเจอร์ไอโอดีน ปรอทวัดไข้ และอื่นๆ
หลังจากซื้อของเสร็จ นางก็ใช้ไฟฉายส่องไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของอวิ๋นฉี่ซาน จากนั้นก็วัดอุณหภูมิร่างกาย พบว่าอุณหภูมิขึ้นสูงถึงสี่สิบองศา! เป็ไข้สูง!
หมอ “หมอ้าผลตรวจเื หมอจะส่งลิงก์เครื่องตรวจเืแบบพกพาให้”
อวิ๋นเจียวกดลิงก์ทันที แล้วชำระเงิน จากนั้นจึงรีบทำความสะอาดมือ สวมถุงมือทางการแพทย์ จากนั้นก็ทำตามคำแนะนำของหมอ เจาะเืของอวิ๋นฉี่ซานหยดลงในเครื่องตรวจเืแบบพกพา ประมาณห้านาทีต่อมา ผลตรวจเืก็ออกมา
“การติดเชื้อรุนแรงกว่าที่คิด อีกทั้งยังเสียเืมาก แต่โชคดีที่ระดับลูกค้าและสิทธิ์ของคุณสามารถซื้อยาตามใบสั่งแพทย์รวมถึงเืได้ คุณรอเดี๋ยวนะ หมอจะรีบจัดยาให้ คุณรีบให้น้ำเกลือและเืตามที่หมอบอกก่อน จากนั้นค่อยดูแผล”
ไม่นานนัก ยาจำนวนมากก็มาถึงมือของอวิ๋นเจียว นางรีบผสมน้ำเกลือตามคำแนะนำของหมอ แล้วนำไปให้อวิ๋นฉี่ซาน พร้อมกันนั้นก็ให้เืด้วย ผลตรวจเืของอวิ๋นฉี่ซานเป็กรุ๊ปเืโอ อวิ๋นเจียวรู้สึกโชคดีที่เืกรุ๊ปนี้ไม่ใช่เืหายาก ไม่อย่างนั้นต่อให้มีเงินก็หาซื้อไม่ได้
ต่อไปก็คือการตรวจาแ ขาที่ได้รับาเ็ของเขาไม่ได้ถูกผ้าห่มคลุมไว้ ผ้าพันแผลก็เป็ผ้าใหม่ คิดว่าท่านหมอคงเพิ่งทำแผลให้
อวิ๋นเจียวใช้กรรไกรค่อยๆ ตัดผ้าพันแผลออก แล้วใช้แอลกอฮอล์เช็ดทำความสะอาดคราบยาบนาแอย่างระมัดระวังตามคำแนะนำของหมอ
เมื่อทำความสะอาดาแเสร็จ อวิ๋นเจียวก็แทบจะร้องไห้ออกมา หัวใจของนางราวกับถูกกรีดด้วยมีด าแจากคมดาบสองแผลเป็สองเส้น ราวกับปากอันน่ากลัวของสัตว์ร้ายที่กำลังอ้ากว้าง
เนื้อหนังที่แหวะออกเผยิัสีแดงสด มีหนองเล็กน้อย คิดว่าคงเป็หนองที่เพิ่งก่อตัวขึ้นหลังจากที่ท่านหมอทำแผลไปแล้ว อวิ๋นเจียวค่อยๆ ทำความสะอาดาแให้กับอวิ๋นฉี่ซานอย่างระมัดระวัง พร้อมกับตั้งใจฟังคำแนะนำของหมอ
“โชคดีที่แผลไม่ลึก ไม่อย่างนั้นหากโดนเส้นประสาทคงส่งผลต่อการเดินในอนาคตอย่างแน่นอน มีดที่ใช้ทำร้ายเขาน่าจะทื่อมาก แถมยังสกปรกด้วย คนไข้เลยติดเชื้อรุนแรงขนาดนี้ าแของเขาต้องเย็บ อุปกรณ์ผ่าตัดหมอเตรียมให้แล้ว ต่อไปคุณทำตามที่หมอบอก ไม่ต้องตระหนก”
อวิ๋นเจียว “ค่ะ ขอบคุณคุณหมอ”
บางทีเพื่อผ่อนคลายความตึงเครียด หมอจึงเอ่ยขึ้นว่า “คุณดูชำนาญมาก เป็พยาบาลเหรอคะ?”
อวิ๋นเจียว “ฉันไม่มีใบประกอบวิชาชีพ แต่เคยเรียนมาบ้างค่ะ”
ตอนนี้อุปกรณ์ผ่าตัดที่อวิ๋นเจียวสั่งซื้อก็มาส่งถึงมือแล้ว นางรู้สึกประหม่าอย่างมากแต่ก็ยังคงทำตามคำแนะนำของหมออย่างเคร่งครัด ไม่ว่าจะเป็การฆ่าเชื้อ ร้อยไหม เย็บแผล...
แผลหนึ่งยาวประมาณเก้าเิเ อีกแผลหนึ่งยาวประมาณสิบห้าเิเ การเย็บแผลสองแผลนี้ราวกับใช้แรงทั้งหมดที่มีในชีวิตของอวิ๋นเจียว
หลังจากเย็บแผลเสร็จก็ถึงขั้นตอนการทายา พันแผล ใส่สายสวนปัสสาวะ... หลังจากทำทุกอย่างเสร็จเหงื่อของอวิ๋นเจียวก็ท่วมตัว ราวกับเพิ่งขึ้นมาจากสระน้ำ
“อืม เย็บแผลสวยมาก พันแผลก็เรียบร้อยมาก เด็กน้อย ดูจากมือของคุณแล้ว คุณคงอายุไม่มากนัก อายุยังน้อยแต่ใจเย็นได้ขนาดนี้หาได้ยากจริงๆ คุณมีพร์ด้านการแพทย์นะ อนาคตไปสอบเข้าเรียนแพทย์เถอะ อย่าปล่อยให้เสียของ”
อวิ๋นเจียว “ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ควรทำยังต่อเหรอคะ?”
หมอ “หลังจากให้เืและน้ำเกลือจนหมดแล้ว ค่อยติดต่อหมออีกครั้ง หมอจะได้ดูอาการ คอยวัดอุณหภูมิทุกชั่วโมง หากอุณหภูมิสูงขึ้นให้รีบติดต่อหมอทันที หมอจะออนไลน์ถึงเที่ยงคืน หมอจะบันทึกอาการของคนไข้ไว้ หากหมอเลิกงานแล้ว จะมอบหมายให้หมอที่อยู่เวรคนต่อไปเอง คุณไม่ต้องกังวลนะ”
อวิ๋นเจียว “งั้นก็ขอบคุณคุณหมอมากค่ะ”
อวิ๋นเจียวปรับความเร็วของน้ำเกลือ จากนั้นก็ตรวจดูอาการของอวิ๋นฉี่ซานอย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้นจึงไปที่ห้องด้านข้าง ต้มน้ำอุ่นเช็ดตัว
นางเหงื่อท่วมตัว ต้องรีบเช็ดตัว พี่รองยังไม่ฟื้นขึ้นมา นางจะล้มลงไม่ได้ หลังจากเช็ดตัวเสร็จ นางก็รีบกินขนมรองท้อง แล้วรีบไปเฝ้าอวิ๋นฉี่ซาน
ตอนนี้นางไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย คอยวัดไข้ เปลี่ยนน้ำเกลือเป็ระยะ นางไม่ได้นอนทั้งคืน
หน้าประตู อวิ๋นโส่วจงและภรรยาก็เฝ้าอยู่ทั้งคืน ฉู่อี้ก็ไม่ได้จากไป คอยเฝ้าอยู่เป็เพื่อน ไม่ว่าใครจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร เขาก็ไม่ยอมไป
จางหลิงไม่มีทางเลือก จึงได้แต่นำเตาถ่านมาตั้งไว้รอบๆ หาผ้าห่มขนสัตว์มาคลุมไหล่ให้ฉู่อี้ ส่วนชุนเหมยก็คอยยกน้ำชาและน้ำร้อนให้ อวิ๋นโส่วจงกับภรรยาก็สวมเสื้อคลุมเพิ่มอีกชั้นหนึ่ง
พวกเขารู้ดีว่า ยิ่งในเวลาเช่นนี้ ตนเองก็ยิ่งห้ามป่วย ป่วยตอนนี้มีแต่จะสร้างความวุ่นวาย แต่จะให้พวกเขาเข้านอนก็ไม่ถูก พวกเขาทั้งกังวลทั้งเป็ห่วงบุตรชายและบุตรสาว กลัวว่าอวิ๋นเจียวจะมาตามพวกเขา
พอฟ้าสาง ถุงน้ำเกลือถุงสุดท้ายก็หมดลง อวิ๋นเจียววัดอุณหภูมิร่างกายของอวิ๋นฉี่ซานอีกครั้ง ก็พบว่าอุณหภูมิร่างกายกลับมาเป็ปกติแล้ว
ในที่สุดอวิ๋นเจียวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ต้องขอบคุณ์จริงๆ ที่ยุคนี้ไม่มียาปฏิชีวนะ ดังนั้นการใช้ยาปฏิชีวนะครั้งแรกจึงได้ผลดีเช่นนี้
นางรีบเข้าไปในเถาเป่า ติดต่อหาหมอ จากนั้นก็ใช้คะแนนเถาเป่าสิบคะแนนเปิดวิดีโอคอล แล้วยื่นผลตรวจเืให้อีกฝ่ายดู
“อืม ฟื้นตัวเร็วมาก อีกไม่นานเขาก็คงฟื้นขึ้นมาแล้ว หมอจะจัดน้ำเกลือเพิ่มให้อีกหน่อย”
อวิ๋นเจียวรีบกล่าว “ไม่ต้องให้น้ำเกลือแล้วได้ไหมคะ เปลี่ยนเป็ยากินแทนได้ไหม?”
“ได้ งั้นเปลี่ยนเป็ยากินกับยาฉีดก็แล้วกัน”
“ตกลงค่ะ ยากินกับยาฉีดก็ได้ค่ะ” อย่างน้อยการฉีดยาก็เหมือนกับการฝังเข็ม นางจะได้อธิบายได้