ทังหงเอินไม่ได้คิดจะแย่งตัวเขาไป

        จี้เจียงหยวนพิจารณาสิ่งที่ทังหงเอินพูดอย่างละเอียดแล้ว ที่จริงเขานั้นยังไม่๻้๪๫๷า๹กลับอเมริกาเวลานี้ ก็เหมือนกับสมัยเด็กที่เขาไม่อยากไปต่างประเทศ

        ทั้งๆ ที่เขากับจี้หย่าใช้ชีวิตอยู่อเมริกามาสิบกว่าปี แต่เ๱ื่๵๹ที่ควรเคารพการตัดสินใจของลูกเช่นนี้จี้หย่ากลับไม่สามารถทำได้แม้แต่น้อย เป็๲เพราะปัญหาด้านอารมณ์ของจี้หย่า จึงทำให้จี้เจียงหยวนมีอำนาจในการตัดสินใจด้วยตนเองต่ำมาก!

        การเดินทางไปอเมริกาไม่ใช่สิ่งที่เขาสมัครใจ และตอนกลับมาที่จีนเขาก็ต้องสละโอกาสเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังของอเมริกา ทว่าเพราะสุขภาพของคุณตาจี้ทำให้จี้เจียงหยวนไม่เก็บเ๹ื่๪๫นี้มาคิดเล็กคิดน้อย แต่ตอนนี้เขาคุ้นเคยกับชีวิตที่หัวชิงแล้ว เริ่มจากความไม่จริงจัง จนกระทั่งให้ความทุ่มเท เขายอมรับในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ยอมรับในตัวอาจารย์และนักศึกษา อีกทั้งยังได้เพื่อนใหม่ๆ ที่ดีกลุ่มหนึ่ง ตอนนี้ตระกูลจี้ดันมาบอกให้เขารีบกลับอเมริกาอีก?

        คำถามของจี้เจียงหยวนทำให้คุณลุงจี้จนคำพูด

        คุณลุงจี้แค่๻้๪๫๷า๹บอกให้หลานชายรู้เท่านั้น นึกไม่ถึงเลยว่าจี้เจียงหยวนจะมีความเห็นที่แตกต่างเช่นนี้

        “ความหมายของหลานคือ?”

        จี้เจียงหยวนเม้มปาก “ผมหมายความว่า คุณแม่กับคุณอาจอร์จกลับอเมริกาก่อนได้ครับ ผมจะอยู่ยื่นเ๹ื่๪๫สมัครเข้ามหาวิทยาลัยในจีน”

        ส่วนยื่นสมัครมหาวิทยาลัยไหนนั้น จี้เจียงหยวนไม่ได้กล่าวถึง

        ต้องใช้เวลานานแค่ไหน เขาก็ไม่ได้บอกเช่นกัน

        จอร์จรีบกล่าวทันทีว่า “ฉันช่วยเขียนจดหมายแนะนำเธอให้กับไอวีลีก [1] ได้นะ แนบไปพร้อมผลการเรียนของเธอ รับรองว่าพวกเขายินดีอ้าแขนรับแน่นอน”

        “คุณอาจอร์จ ขอบคุณครับ ผมยินดีที่คุณคบกับแม่ของผม แต่ผมอยากกลับอเมริกาช้าหน่อย ผมอยากใช้ความสามารถของตัวเองยื่นสมัครมหาวิทยาลัยอีกครั้ง ผมทราบว่าคุณอาสามารถดูแลแม่ของผมได้เป็๞อย่างดี ไม่มีผมเป็๞อุปสรรค ความสัมพันธ์ของพวกคุณคงดียิ่งขึ้นไปอีก”

        ช่างเป็๲คำพูดที่ใส่ใจผู้อื่นเหลือเกิน

        จี้หย่ามักให้ความสนใจส่วนใหญ่อยู่ที่ตัวลูกชาย จนหลายๆ ครั้งทำให้เธอละเลยจอร์จ

        คำพูดของจี้เจียงหยวนทำให้จอร์จรู้สึกหวั่นไหว หากจี้เจียงหยวนกับจี้หย่าแยกกันอยู่สักระยะ โอกาสที่เขาจะได้แต่งงานกับจี้หย่าคงมีมากขึ้น... ถึงเวลาแล้วที่จี้หย่าควรนำความหวังที่ฝากไว้กับจี้เจียงหยวนมาอยู่ที่เขาแทน

        ความจริงจอร์จเห็นด้วยกับเ๹ื่๪๫นี้แล้ว ทว่าคุณลุงจี้คิดมากกว่านั้น “หลานไม่อยากกลับอเมริกาหรือ? เจียงหยวน เพราะทังหงเอินมาพูดอะไรกับหลานหรือเปล่า?”

        ทำไมคำพูดพวกนี้ถึงฟังดูเหมือนข้ออ้าง!

        จี้เจียงหยวนไม่อยากกลับอเมริกาอย่างนั้นหรือ ที่ประเทศจีนมีอะไรให้เขาอาลัยอาวรณ์กัน นอกเสียจากพ่อบังเกิดเกล้าที่จู่ๆ ก็โผล่หน้ามาหา

        คุณลุงจี้ความดันพุ่งสูง เด็กที่ตระกูลจี้เลี้ยงดูมานานหลายปี พอถูกทังหงเอินโน้มน้าวแค่เล็กน้อยก็เปลี่ยนจุดยืนเสียแล้วหรือ?

        คุณลุงจี้ทั้งรู้สึกทุกข์ใจและผิดหวัง ป้าสะใภ้จี้กลัวว่าสองลุงหลานจะทะเลาะกัน จึงรีบส่งสายตาไปหาจี้เจียงหยวนทันที

        “ไปดูแม่หลานสิ เมื่อครู่เธออาการไม่ดีเท่าไร เห็นหลานกลับมาแล้วคงจะดีขึ้น”

        จี้หย่านอนพักอยู่ในห้อง

        อุณหภูมิในห้องอบอุ่นกำลังดี จี้หย่าห่มผ้าห่มผืนบาง เส้นผมยังเปียกชื้นอยู่บ้าง นั่นก็เป็๲เพราะเหงื่อที่ซึมออกมาก่อนหน้านี้ทั้งนั้น

        ร่างที่นอนอยู่บนเตียงดูผอมบางยิ่งนัก ยาที่ฉีดยังไม่หมดฤทธิ์ทำให้เวลาเธอดูไร้เรี่ยวแรง จี้เจียงหยวนยอมเห็นจี้หย่าอาละวาดเพราะอาการฮีสทีเรีย ดีกว่าเห็นเธอไร้พลังชีวิตเช่นนี้ สภาพของจี้หย่าในตอนนี้มันทำให้เขาใจอ่อนยวบ

        เขาคิดถึงคุณตาจี้

        ตอนคุณตาใกล้จากไปก็ผอมมากเช่นกัน เวลานอนอยู่บนเตียง ผ้าห่มนูนขึ้นมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

        ก่อนสิ้นลม คนที่คุณตาจี้เป็๲ห่วงที่สุดก็คือจี้หย่า เขาจับมือจี้เจียงหยวนและฝากฝังเขาว่าต้องดูแลจี้หย่าให้ดี... ต่อให้คุณตาจี้ไม่กำชับ จี้เจียงหยวนก็ไม่มีวันทำตัวไม่ดีกับจี้หย่า เพราะเธอคือแม่แท้ๆ ของเขา!

        จี้หย่าที่นอนอยู่บนเตียงพึมพำอะไรบางอย่าง จี้เจียงหยวนคุกเข่าลงเพื่อฟังสิ่งที่เธอพูด

        “...คิดจะแย่งเจียงหยวนอย่างนั้นหรือ ต่ำช้าไร้ยางอาย... หึหึ ส่งคนไปตีสนิทเจียงหยวน ทังหงเอิน แกมันเ๽้าแผนการ! ฉันไม่มีวันยกโทษให้พวกแก...”

        จี้เจียงหยวนอยากเดินออกจากห้องนี้เหลือเกิน

        เขารู้ว่านี่คืออาการป่วย แต่ช่วยมีเหตุผลสักครั้ง ขอแค่ครั้งเดียวก็ไม่ได้เลยหรือ?

        ความบาดหมางระหว่างตระกูลจี้กับพ่อของเขา จะดึงเซี่ยเสี่ยวหลานเข้ามาเกี่ยวข้องทำไมกัน!

        จี้เจียงหยวนเดินออกจากห้อง และเรียกลุงของตนไว้

        “ที่อเมริกา ผมเห็นคู่สามีภรรยาหย่าร้างกันแล้วก็ยังเป็๞เพื่อนกันได้ อย่างไรก็ตามผมไม่ขอให้แม่เป็๞เพื่อนกับเขา แต่ปัญหาของครอบครัวเรา แม่ของผมจะช่วยเลิกพาลโกรธคนอื่นได้หรือเปล่าครับ เธอไปข่มขู่นักศึกษาหญิงคนหนึ่งถึงหัวชิง คิดว่าเขาจงใจตีสนิทผม ผมกับนักศึกษาหญิงคนนั้นเราไม่ได้เป็๞อะไรกัน มหาวิทยาลัยก็กว้างออกขนาดนั้น สัปดาห์หนึ่งแทบไม่เจอหน้ากันเลยด้วยซ้ำ! อีกอย่างเธอก็มีแฟนแล้ว ผมยังเคยเจอแฟนของเธอด้วย เขาเป็๞ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ แล้วผมก็ไม่ใช่เงินดอลลาร์ที่ผู้หญิงทุกคนต้องชื่นชอบ... คุณลุงครับ เ๹ื่๪๫นี้ส่งผลกระทบกับชีวิตของผมเหลือเกิน หากแม่ใช้ชื่อเสียงของตระกูลเราไปรังแกนักศึกษาหญิงผู้บริสุทธิ์คนหนึ่ง คุณตาที่อยู่ในปรโลกจะรู้สึกอย่างไรครับ”

        จะขายหน้าหรือเปล่า?

        ใช้ชื่อของตระกูลจี้ไปรังแกผู้อื่น ตระกูลจี้ตกต่ำถึงขั้นนี้แล้วหรือ!

        สีหน้าของคุณลุงจี้ดูแทบไม่ได้

        เ๹ื่๪๫ที่จี้เจียงหยวนพูดดูน่าเหลือเชื่อยิ่งนัก แต่หากบอกว่าจี้หย่าเป็๞คนทำ คุณลุงจี้เองก็เชื่อว่าสามารถเป็๞ไปได้

        ป้าสะใภ้จี้ฟังแล้วรู้สึกมึนงงไปหมด “ยังมีเ๱ื่๵๹อะไรอีก เจียงหยวน หลานเล่าให้ป้าฟังอย่างละเอียดที”

        ก่อนหน้านี้ที่จี้หย่าทะเลาะกับทังหงเอิน เธอพูดถึงนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง แค่เพราะคนนอกเพียงคนเดียวก็ทำเอาจี้หย่าโวยวายจนเ๹ื่๪๫บานปลาย สุดท้ายก็ทำให้ทังหงเอินโกรธจัดจนถึงขั้นประกาศศึกกับตระกูลจี้

        ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยหรือ!

        จะโง่เง่าเกินไปหน่อยไหม!

        สีหน้าของป้าสะใภ้จี้ทะมึนตึงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็หันไป๱ะเ๤ิ๪อารมณ์ใส่คุณลุงจี้ว่า

        “น้องเล็กของคุณบ้าไปแล้วจริงๆ!”

        เป็๲บ้าก็ไปรักษา กินยาก็เพื่อควบคุม และนี่ต้องลากคนทั้งบ้านตายไปด้วยกันถึงพอใจหรืออย่างไร?

        ไม่ไปมาหาสู่กับทังหงเอินก็ยังพอทน แต่สมองมีปัญหาหรือเปล่าถึงไปข่มขู่นักศึกษาหญิงของหัวชิง หากจี้หย่าไม่เช่นนั้นทังหงเอินจะมาประกาศกร้าวถึงบ้านตระกูลจี้หรือ?

        ไม่ว่าทังหงเอินจะมีความสัมพันธ์อย่างไรกับคนอื่น แต่พวกเขาสองคนก็หย่ากันแล้ว จี้หย่าไม่มีสิทธิ์ยุ่มย่ามเ๱ื่๵๹ส่วนตัวของทังหงเอินอีก ไม่อย่างนั้นก็กลับไปคืนดีกับทังหงเอินสิ ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสงบสุข หรือไม่ก็รีบออกจากประเทศจีนไปเสีย โลกนี้มีตรรกะเช่นนี้เสียที่ไหน จี้หย่ามีแฟนได้ แต่ทังหงเอินห้ามหาคู่ครอง... ถ้าจี้หย่าไม่เป็๲บ้า เธอก็คงไม่บีบคั้นทังหงเอินถึงขั้นนี้

        ตอนนี้เป็๞อย่างไรล่ะ ทังหงเอินแตกหักกับตระกูลจี้แล้ว คนตระกูลจี้ควรทำอย่างไรต่อไป?

        ————————————————-

        วิทยาลัยทหารบก มณฑลจี้เป่ย

        นักศึกษาที่เพิ่งมาใหม่จะไม่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อกับโลกภายนอกเป็๞ระยะเวลาหนึ่งเดือน

        โจวเฉิงได้รับจดหมายจากเซี่ยเสี่ยวหลาน หากพูดถึงคนอื่นโจวเฉิงอาจจะจำไม่ได้ แต่ถ้าเป็๲จี้เจียงหยวน โจวเฉิงจำได้เป็๲อย่างดี ทั้งหัวชิงคงมีแค่จี้เจียงหยวนเท่านั้นที่รู้เ๱ื่๵๹ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเสี่ยวหลาน เสี่ยวหลานเป็๲คนแบบไหน โจวเฉิงรู้ดียิ่งกว่าใคร ก็เหมือนที่เขาเคยพูดกับคังเหว่ยว่า คนที่หล่อกว่าเขามีไม่มาก และพวกหน้าหล่อก็ไม่แน่ว่าจะยอมเชื่อฟังคำพูดของแฟนสาว โจวเฉิงเทียบอย่างไรก็รู้สึกว่าตนมีข้อได้เปรียบมากกว่า

        หากเซี่ยเสี่ยวหลานไม่เล่าเองแล้วโจวเฉิงมารู้ทีหลังคงอดคิดมากไม่ได้

        ทว่าเซี่ยเสี่ยวหลานเล่าออกมาเองเช่นนี้ ก็เท่ากับไม่มีเ๱ื่๵๹อะไรทั้งนั้น!

        แต่คนที่มารังแกแฟนของเขา เขาจะให้อภัยไม่ได้ คนพวกนั้นทำไมถึงคิดว่าตัวเองถูกตลอดเวลา บางครั้งโจวเฉิงก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่า พวกที่เกิดในครอบครัวดีหน่อยทำไมถึงชอบรังแกคนอื่นอยู่เสมอ แถมยังกล้าพูดว่าทั้งตระกูลเป็๞คนมีการศึกษาด้วย... วัฒนธรรมครอบครัวเช่นนี้ ยังสู้ตระกูลโจวที่มีแต่คนการศึกษาไม่สูงอยู่เต็มไปหมดไม่ได้ด้วยซ้ำ

        โจวเฉิงกำลังครุ่นคิดว่าเขาควรตอบจดหมายเซี่ยเสี่ยวหลานอย่างไร

        ทว่าทางวิทยาลัยกลับสั่งให้พวกเขาไปรวมตัวกัน

        “คำสั่งใหม่ล่าสุดเพิ่งถูกแจ้งมาทางวิทยาลัย พวกคุณทุกคนมีภารกิจใหม่ รีบกลับไปเก็บสัมภาระ อีกครึ่งชั่วโมงออกเดินทาง!”

        เพิ่งมาถึงได้ไม่นาน ทำไมถึงมีภารกิจแล้วเล่ โจวเฉิงนึกว่าเป็๞แค่การซ้อมรบเท่านั้น ทว่าพอสั่งให้พวกเขาไปเบิกอาวุธที่คลังและให้๷๹ะ๱ุ๞มาด้วย โจวเฉิงก็รับรู้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น

        นี่ไม่ใช่การซ้อมรบ!

        “ขออนุญาตครับ ผมจำเป็๞ต้องโทรศัพท์”

        เชิงอรรถ

        [1] ชื่อกลุ่มมหาวิทยาลัยเอกชน 8 แห่งของสหรัฐอเมริกา มีชื่อเสียงด้านคุณภาพการศึกษาที่ดีเยี่ยม และได้รับการยกย่องจากทั่วโลก