จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นนายเอกนิยายแฟนฟิก
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
าแของเพียวโอเมก้าไม่ได้หนักหนา หลังจากรักษาตามการแพทย์ อีกฝ่ายก็กลับมาเป็ปกติดี ไฮยาซินท์เคยไปเยี่ยมเ้าตัวครั้งหนึ่งแต่เพราะเห็นท่าทางขลาดกลัว พยายามหลีกเลี่ยงในการเข้าใกล้เขา หลังจากนั้นไฮยาซินท์ก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรอีกฝ่ายอีก เพียงแค่ฝากขนม ของว่างแทนสินน้ำใจที่อุตส่าห์ช่วยไม่ให้ตนาเ็
ชีวิตประจำวันไฮยาซินท์ยังต้องดำเนินตามบทบาทในฐานะภรรยาของเซฟิรอส ลูเซียโน่ ยามเช้าก่อนสามีไปทำงาน ตนต้องมาช่วยเลือกชุดที่จะใส่ออกไปข้างนอก เข้าครัวเตรียมอาหารจากนั้นให้สาวใช้ไปส่งมื้อกลางวัน หรือบางครั้งเขาก็ต้องเป็คนถ่อไปส่งด้วยตัวเอง ส่วน่ค่ำ หากสามีต้องนั่งทำงานจนดึกจนดื่น ตนก็ต้องชงชา กาแฟ รวมถึงทำขนมเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็ของว่างมื้อดึก
“วางไว้นั่นแหละ” เซฟิรอสกล่าวโดยที่สายตายังคงไม่ละจากหน้าเอกสาร แสงสีส้มจากเปลวเทียนตกกระทบยังใบหน้าหล่อเหลาของเซฟิรอส ขับเน้นเครื่องหน้านั้นให้ดูลึกลับทว่าก็นุ่มนวล
ไฮยาซินท์วางชาหอมไว้บนโต๊ะทำงานของอีกฝ่าย จากนั้นจึงก้มเก็บเศษขยะบางส่วนที่หล่นกระจัดกระจายบนพื้นไม่ให้เกะกะ
“ชาเมื่อวานชืดเกินไป” ในระหว่างนั้นเซฟิรอสก็กล่าวเสียงนุ่ม “วันหลังเช็กให้ละเอียดหน่อย หน้าที่ของคุณก็มีแค่ไม่กี่อย่างแท้ ๆ”
แม้จะบอกว่าตนเองเลือกอยู่ข้างเซฟิรอสแล้ว ก็ใช่ว่าเขาจะมีน้ำอดน้ำทนต่อนิสัยช่างค่อนแคะของอีกฝ่ายได้ ขณะนึกอยากจะเอ่ยปากด่าก้อนภาระนั้น เสียงระบบ 666 ก็โหวกเหวกออกมาก่อน
[หน้าที่ไม่กี่อย่างพ่อแกสิ! ท่านจอมมารผู้สูงส่งตลอดมาก็มีลูกน้องคอยพะเน้าพะนอ แต่ตอนนี้กลับต้องมาตกระกำลำบากเพราะผู้ชายขยะอย่างแก! ไอ้หมูโสโครก คนอย่างแกนั่นแหละที่วัน ๆ ทำไม่กี่อย่างแต่ยังทำตัวสูงส่งประหนึ่งคุณชาย คนอย่างแกแค่ได้สูดอากาศเดียวกับท่านจอมมารก็นับว่ายังไม่คู่ควรไอ้โง่!]
ไฮยาซินท์ที่ต้องมานั่งฟังเสียงเด็กผู้ชายใส ๆ น่ารักสบถด่าหยาบคายเกิดอาการปวดใจขึ้นมา
[แทนที่จะมามัวแต่เอาใจไอ้ผู้ชายขยะนี่ โฮสต์เอาเวลาไปเอาอกเอาใจพระเอกของเื่นี้ยังดีกว่าแงฮือออออออฮึกกกท่านจอมมารเลือกดีเลียนเถอะ เฮลิไฮยาอร่อยที่สุด ดีที่สุดแท้ ๆ ฮือออ แง อะฮึกฮืออออ (TOT)]
“...”
ไฮยาซินท์ขอถอนคำพูดที่ว่าชีวิตในฐานะสะใภ้ลูเซียโน่ไม่หนักหนานัก
เช้านี้ไฮยาซินท์เดินไปส่งเซฟิรอสไปทำงานอย่างทุกวัน ระหว่างทางเดินคฤหาสน์ก็สวนกับดีเลียนและฮิโนกิ คนทั้งสองแต่งกายในชุดหนังรัดกุม ในมือถือปืนกระบอกยาว ดูแล้วน่าจะเพิ่งกลับมาจากการล่าสัตว์
[สองคนนี้ออกไปล่าสัตว์ด้วยกันตอนเช้า! เป็เพราะโฮสต์เอาแต่อยู่กับผู้ชายขยะ ฮิโนกิเลยอาศัยจังหวะนี้ขโมยผู้ชายของโฮสต์ไป!] 666 พูดด้วยน้ำเสียงเจ็บแค้น
“พี่สะใภ้” ั์ตาสีทองมาตกอยู่ที่ร่างของไฮยาซินท์เป็คนแรก ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มบางขณะหยุดกล่าวทักทายเขา แล้วเมื่อดวงตาคู่นั้นไปตกที่เซฟิรอส รอยยิ้มบนใบหน้าก็กระด้างขึ้นฉับพลัน “พี่ชายวาสนาดียิ่ง มีภรรยาคอยเดินไปรับไปส่ง ทำอาหารอร่อย ๆ ให้ทาน คนที่ดีแบบนี้ควรรักษาเขาไว้ให้ได้นะครับ”
เซฟิรอสแค่นหัวเราะในลำคอ ขยับเข้ามาประชิดตัวไฮยาซินท์ ยกแขนขึ้นโอบไหล่บอบบาง
“นายเองก็ควรหาภรรยาดี ๆ สักคนบ้าง” เซฟิรอสกระชับอ้อมแขน ปล่อยฟีโรโมนออกมาบ่งบอกอาณาเขตของตน ดวงตาวาววับราวกับหมาป่าจดจ้องเหยื่อ “พี่ชายขอแนะนำให้หาดี ๆ เสียหน่อย อย่างไรนายก็เป็ลูกนอกสมรส หากไปคว้าโอเมก้ามั่ว ๆ ซั่ว ๆ ไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาเป็คู่ชีวิต คงโดนคนทั้งโนแมนแลนด์หัวร่อ”
ใบหน้าของดีเลียนแปรเปลี่ยนเป็ราบเรียบจนเกือบไร้อารมณ์ ั์ตาสีอำพันหยุดอยู่บริเวณที่ฝ่ามือของเซฟิรอสวางบนไหล่ไฮยาซินท์ ความเงียบปกคลุมชั่วขณะ จวบจนกระทั่งรอยยิ้มหวนคืนสู่ใบหน้า
ของอินิกม่าหนุ่ม
“พี่สะใภ้ก็คิดเช่นนั้นหรือครับ” ดวงตาคู่นั้นจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเขา
“พี่ชายเขาแนะนำด้วยความหวังดี” เพราะไม่รู้ว่าตนเองควรจะตอบรับอย่างไรจึงเพียงเอ่ยไปอย่างส่ง ๆ
“ผมจะจำไว้ครับ”
บทสนทนาคล้ายว่าจะจบลงแค่นั้น จนฮิโนกิรีบเอ่ยเรียกรั้งเขาขึ้นมา
“ไฮยาซินท์… ผมหมายถึงคุณนายลูเซียโน่” ฮิโนกิรีบเสหลบสายตาเมื่อไฮยาซินท์หันมามอง “ผ้าเช็ดหน้า… เดี๋ยวผมจะซักมาคืนครับ”
“คุณเก็บไว้ใช้ได้เลย หรือทิ้งไปเลยก็ได้”
ไฮยาซินท์ไม่ได้รอคำตอบจากอีกฝ่าย เขาหมุนตัวกลับเดินไปส่งเซฟิรอสยังหน้าคฤหาสน์
[กลิ่นไฮยาซินท์]
ระหว่างทางเดิน ระบบ 666 ก็เอ่ยคำพูดหนึ่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
[ผมได้กลิ่นไฮยาซินท์ออกมาจากตัวเพียวโอเมก้าผู้นั้น ฟีโรโมนที่เหมือนกับโฮสต์]
เ้ามีจมูกด้วยงั้นหรือ
[ประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงนี้ที่ไหนล่ะครับ!]
“...”
[ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดแต่เพียวโอเมก้านั่นกำลังพยายามเลียนแบบกลิ่นฟีโรโมนของท่านอยู่นะ]
หากพูดถึงเื่ชาติกำเนิด แม้เซฟิรอสจะด้อยกว่าดีเลียนตรงที่เป็เพียงอัลฟ่าชั้นสูงทั่วไป ไม่อาจเทียบเท่าอินิกม่า ทว่าเซฟิรอสก็เป็บุตรชายที่เกิดจากภรรยาหลวง การจับคู่เซฟิรอสกับไฮยาซินท์ก็เป็การบ่งบอกถึงความรักที่เ้าตระกูลลูเซียโน่มีต่อบุตรชายคนโต
อย่างไรไฮยาซินท์ก็เป็ลูกหลานอีกหนึ่งตระกูลมั่งคั่งของโนแมนแลนด์ การแต่งงานระหว่างเซฟิรอสกับไฮยาซินท์อาจเรียกได้ว่าเป็การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์สองตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโนแมนแลนด์ที่เคยมีมา เห็นได้ชัดว่าเ้าตระกูลลูเซียโน่เองก็ต้องการให้เซฟิรอสได้สืบทอดตำแหน่งของเ้าตระกูลอย่างมั่นคง
แม้ตอนนี้จะสั่นคลอนเล็กน้อย เนื่องจากการปรากฏเพศรองอินิกม่าอย่างกะทันหันของดีเลียน แต่อย่างไรเซฟิรอสก็ยังมีไฮยาซินท์
ท่านจอมมารกำลังทำหน้าที่เป็ลูกสะใภ้ที่ดี เขาเข้าครัวไปจัดการอาหารมื้อเที่ยงด้วยตนเอง ก่อนจะเข้ามาที่ห้องทำงานของเ้าตระกูลลูเซียโน่พร้อมสาวใช้คนสนิทที่ถือสำรับมื้อเที่ยง
[ผมก็รู้สึกดีใจที่โฮสต์รู้จักการทำตัวเป็ลูกสะใภ้ที่ดี แต่มันควรเป็ในฐานะภรรยาของบุตรแห่งโชคชะตาฝ่ายรุกสิ…] ดูเหมือนว่าระบบ 666 จะยังคงรับไม่ได้กับการตัดสินใจเช่นนี้ของโฮสต์
ตอนที่เ้าตระกูลเห็นว่าไฮยาซินท์ปรากฏตัวก็เลิกคิ้วอย่างประหลาดใจเล็กน้อย
“ลูกแค่คิดว่า่นี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลย” ไฮยาซินท์กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ขณะช่วยสาวใช้จัดสำรับบนโต๊ะอาหาร “คงไม่ได้เป็การรบกวน ถ้าหากจะมารับประทานมื้อเที่ยงกับคุณพ่อใช่มั้ยครับ”
“ดีแล้ว มื้อเที่ยงบางครั้งทานคนเดียวก็น่าเบื่อ”
่แรกของบทสนทนาในมื้ออาหาร ไฮยาซินท์เลือกที่จะเป็ฝ่ายเริ่มจากพูดถึงเพียวโอเมก้าลึกลับผู้นั้นก่อน ทั้งลักษณะนิสัย พฤติกรรม และปฏิสัมพันธ์ที่มีต่อคนในบ้าน
“ดูท่าคงไม่ใช่โอเมก้าที่เติบโตมาในคฤหาสน์ตระกูลใหญ่ อย่างมากสุดคงเป็ลูกนอกสมรสของสักตระกูล” เ้าตระกูลลูเซียโน่คาดเดาได้อย่างถูกต้อง “โอเมก้าแบบนี้ก็ดึงดูดความสนใจได้ประเดี๋ยวประด๋าว ดอกไม้ริมทางรูปลักษณ์แปลกตาแต่ไม่ได้สวยงามหรือน่าชื่นชมนักหรอก”
เ้าตระกูลเปลี่ยนไปคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ตระกูลเดิมของไฮยาซินท์ ในเวลานี้เ้าตระกูลลอเรนโซ่หรือบิดาของไฮยาซินท์เพิ่งจากไปกะทันหัน พินัยกรรมกลับสูญหายไปพร้อมผู้ดูแลพินัยกรรม ลอเรนโซ่จึงวุ่นวายจากลูกหลานที่ต่างสอดมือเพื่อมารุมยื้อแย่งสมบัติ โดยเฉพาะบรรดาทายาทโอเมก้าที่ตัวเ้าตระกูลเคยแอบไปกินเล็กกินน้อย ปล่อยไข่ทิ้งไว้เต็มเมือง ปัจจุบันเหล่าลูกนอกสมรสพวกนั้นจึงปรากฏตัวมาทวงสิทธิ์ไม่มีหยุดหย่อน
“สมบัติของลอเรนโซ่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็ไร ตอนนี้ยาเซียเป็คนของลูเซียโน่ เธอไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอก ที่นี่ยินดีเป็หลักยึดให้เธอ”
สองคนสนทนากันจนอาหารเที่ยงหมดไปแล้วก็ยังคงนั่งคุยกันจนเกือบถึงเย็น ไฮยาซินท์เห็นว่าใกล้่เวลาที่เซฟิรอสจะกลับจากที่ทำงานแล้วตนจึงตั้งใจจะเอ่ยตัวขอลา แต่ก่อนที่จะจากไป เ้าตระกูลลูเซียโน่ก็พูดเื่หนึ่งขึ้น
“เื่ทายาทน่ะ หมอที่มีความรู้ด้านนี้เยอะแยะ เดี๋ยวพ่อให้เขามาดูเราที่คฤหาสน์สักคน ยาเซียร่างกายอ่อนแอ อาจจะต้องบำรุงเสียหน่อย”
“ขอบคุณครับคุณพ่อ”
เมื่อเดินออกมาจากห้อง สาวใช้ที่ติดตามไฮยาซินท์แล้วได้ยินบทสนทนานั้นก็หันมาเอ่ยพูดปลอบใจเขา แววตาที่ทอดมองทั้งอดสูและใจสลาย จากข้อมูลของระบบ สาวใช้คนนี้เป็สาวใช้เบต้าที่ติดตามไฮยาซินท์มาั้แ่ตระกูลลอเรนโซ่
“คุณหนูไม่เป็ไรนะคะ” สาวใช้ผู้นั้นลูบหลังมือเขาเบา ๆ “ครั้งนี้จะต้องสำเร็จแน่นอน ฉันจะช่วยระมัดระวังตอนคุณท้องอีกครั้ง”
ท้องอีกครั้ง?
[อันที่จริงนี่เป็ข้อมูลที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลัก เพียงแค่มีการกล่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้บรรทัดหนึ่ง ดังนั้นผมจึงไม่ได้เล่าให้โฮสต์ฟัง] สาวใช้คนนั้นเดินแยกตัวออกไปอีกทาง ระบบ 666 จึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่เจือความอึดอัดใจเอาไว้
[มีครั้งหนึ่งที่ไฮยาซินท์ตั้งท้องกับเซฟิรอสได้สำเร็จแต่ว่าดันแท้งไป]
แท้ง? เหตุใดจึงแท้ง เป็เพราะสภาพร่างกายของไฮยาซินท์ที่ไม่แข็งแรงงั้นหรือ
[ผมไม่รู้ว่าควรเรียกอุบัติเหตุหรือเปล่า แต่มีครั้งหนึ่งที่ไฮยาซินท์มีปากเสียงกับเซฟิรอสค่อนข้างรุนแรงจนถึงขั้นลงไม้ลงมือ]
“...”
[ไฮยาซินท์ตกบันได แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น โฮสต์ก็คงเข้าใจดี]
เื่ราวของไฮยาซินท์ ลูเซียโน่ถูกบอกเล่าผ่านระบบความทรงจำของร่างที่ถูกฝังกลบไว้ลึกที่สุด ค่อย ๆ ถูกขุดขึ้นมา
เป็ครั้งแรกที่ตนเข้ามาค้นข้าวของ สำรวจร่องรอยชีวิตในอดีตของโอเมก้านกน้อยในกรงทองผู้นี้
ในห้องนอนมีกล่องไม้ขนาดใหญ่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ในตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าเครื่องประดับราคาแพง วางกองสุมจนบดบังกล่องสภาพเก่าแก่ ยับเยินดูไม่ได้ สิ่งของแปลกปลอมไร้ราคาที่อยู่ท่ามกลางสินค้าหรูหราภายในห้อง
ด้านในเต็มไปด้วยเสื้อผ้าขนาดเล็ก ของเล่นจิ๋วมากมายกองพะเนิน รื้อค้นจนลึกเข้าไปถึงก้นกล่อง ก็จะได้พบกับสมุดเล่มเล็ก ๆ หน้าปกสีเหลืองสดใสที่มีประโยคหนึ่งถูกเขียนกำกับไว้หน้าปก
‘หลานคนแรกของลูเซียโน่’
กระดาษคุณภาพต่ำทำให้มันขึ้นสีเหลืองจางเล็กน้อย ลายมือวิจิตรงดงามถูกสลักไว้บนหน้ากระดาษ แม้จะไม่เคยได้ััคลุกคลีกับเ้าของร่างเดิม แต่ไฮยาซินท์ก็คิดว่านี่ช่างเป็ลายมือที่เหมาะสมกับคุณหนูจากตระกูลชั้นสูงเหลือเกิน
-ครั้งแรกที่ััได้ถึงเขา คือจู่ ๆ ฉันก็เกิดอาการอาเจียนขึ้นมากลางดึกที่คฤหาสน์ลอเรนโซ่ในวันหยุดสุดสัปดาห์ พ่อใมากเพราะนึกว่าฉันป่วย ฉันเองก็กังวลใจ ในสัปดาห์หน้าฉันต้องออกงานกับสามี หากป่วยคงแย่แน่
-หมอมาตรวจฉัน สิ่งที่เขาวินิจฉัยแตกต่างไปจากที่คาด เขาบอกว่าฉันท้อง ท้องเนี่ยนะ? ฉันนึกว่าตัวฉันเป็โอเมก้าที่บกพร่องเสียด้วยซ้ำ ฉันถึงขนาดคิดจ้างแม่อุ้มบุญสักคน แต่พระเ้าคงเห็นใจถึงได้เสกเขาเข้ามาในท้อง ความรู้สึกนี้มันอะไรกันนะ เหมือนท้องฟ้าจะสวยกว่าทุกวันเลย
-ฉันตั้งใจจะปิดสามีจนถึงวันเกิดของเขา ่นี้เขาอารมณ์ไม่ดี ฉันคิดว่าถ้าเขาได้รู้ในวันเกิดว่าเรากำลังจะมีลูก นั่นคงจะเป็ของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิต
-ความรู้สึกของการท้องมันแปลกมาก หน้าท้องของฉันยังคงแบนราบ แต่เมื่อลองเอามือไปัักลับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่เต้นตุบ ๆ นั่นหัวใจของลูกหรือเปล่า หัวใจดวงน้อย ๆ ที่แ่เบาจนเกือบไม่ได้ยิน
-ฉันยังไม่ได้เห็นหน้าลูกแท้ ๆ แต่ฉันรู้สึกว่าหากเขาเกิดมาเขาจะต้องเป็คนรูปงามที่สุดในโนแมนแลนด์ ถ้าเขาเป็อัลฟ่าจะต้องเป็อัลฟ่าที่องอาจยิ่งใหญ่ หากเขาเป็โอเมก้าจะต้องเป็โอเมก้าที่สง่างามกว่าใคร หรือต่อให้เขาเป็เบต้า ฉันก็คาดหวังว่าเขาจะเป็เบต้าที่มีความสุขที่สุดในโลก
-ฉันจินตนาการถึงตัวเองตอนเป็แม่ไม่ออก ฉันไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลยออกไปกับแมรี่ ซื้อของเด็กเล่นทุกชิ้นในเมืองเตรียมเอาไว้ ฉันเดินอยู่ในเมืองทั้งวัน ปวดขามากแต่ก็มีความสุข แมรี่บอกว่าถ้าฉันเป็แม่ ฉันจะต้องเป็แม่ที่ตามใจจนลูกเสียคน
-่นี้เซฟิรอสกลับบ้านช้า เขาทำให้ฉันหงุดหงิด ฉันควรปล่อยวาง ฉันควรทำตัวเองให้มีความสุขที่สุดในโลก ลูกที่อยู่ในท้องจะได้มีความสุขด้วย
-ไม่เป็ไร ถ้าเขารู้ว่าเขาจะกลายเป็พ่อ เขาคงจะปรับปรุงตัว เขาจะอ่อนโยนกับฉันและลูกมากกว่านี้ ฉันยังรู้สึกเลยว่าตัวเองนิสัยดีขึ้นหลังจากรู้ว่ากลายเป็แม่คน
-วันนี้เราทะเลาะกันอีกแล้ว ข่าวสกาลาร์บ้า ๆ นั่นบอกว่าเห็นเซฟิรอสควงอยู่กับนังสารเลวรอสซีที่บาร์ เซฟิรอสตำหนิที่ฉันไม่ไว้ใจเขา ฉันเองก็ไม่ได้อยากเป็ภรรยาขี้โมโหแบบที่เพื่อนของสามีมักเอามาเล่าในวงเหล้า แต่ดันมีคนมาสอดจดหมายที่มีรูปยัยรอสซีกำลังจูบกับผู้ชายคนหนึ่งที่เห็นหน้าไม่ชัด ฉันใช้ชีวิตกับเซฟิรอสมาครึ่งชีวิต ฉันย่อมจำเขาได้ทุกกระเบียดนิ้ว
-ฉันตกบันได มันเจ็บไปทั่วทั้งร่างโดยเฉพาะบริเวณท้องน้อยที่ทั้งปวดและหน่วง แมรี่รีบมาพยุงฉันให้ลุกขึ้นนั่ง ฉันตัวสั่น ตอนที่สบตาสามี เขาดูโกรธมาก ฉันนึกว่าเขาจะตามมาตบฉันด้วยซ้ำ โชคดีที่เขาเดินหนีไป
-คงเพราะฉันเอาแต่มองสามีเลยไม่ได้รู้ตัว จนกระทั่งแมรี่ร้องเสียงหลง พอฉันก้มมองที่ถึงได้พบว่าที่พื้นมีกองเืจำนวนหนึ่งไหลออกมาจากกระโปรงของฉัน
-ฉันสูญเสียลูกไปแล้วจริง ๆ ลูกที่ยังเล็ก ลูกที่ยังไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะเห็นหน้า
-ถ้าพ่อรู้ต้องโกรธฉันมากแน่ ๆ ฉันต้องตายแน่ ๆ ถ้าพ่อรู้เื่นี้ ทำอย่างไรดี
-ฉันมันโอเมก้าที่บกพร่อง ถ้าบกพร่องแล้วพวกเขาจะทำอะไรต่อ ถ้าหลังจากนี้ฉันมีลูกอีกไม่ได้แล้วจะเกิดอะไรขึ้น
-แม่ขอโทษ แม่ขอโทษ แม่ขอโทษ แม่ขอโทษ แม่ขอโทษ แม่ขอโทษ
-ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ฉันอยากตาย ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ไม่เป็ไร ไม่เป็ไร ฉันต้องมีโอกาสครั้งที่สอง ไม่เป็ไร ไม่เป็ไร ไม่เป็ไร ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี
เสียงรถยนต์ดังขึ้นมาจากทิศทางหน้าบ้าน ไฮยาซินท์ละสายตาออกจากสมุดบันทึกเล่มนั้น จ้องมองวิวทิวทัศน์ภายนอกผ่านหน้าต่างบานใหญ่ในห้อง รถม้าของเซฟิรอสจอดที่หน้าทางเข้าคฤหาสน์ ชายหนุ่มรูปร่างสูงเ้าของผมสีบลอนด์ลงมาจากรถ เป็เวลาเดียวกับที่คนรับใช้จับจูงม้าขนสีทองที่เซฟิรอสรักใคร่นักหนามาให้
เซฟิรอสรับเชือกม้าที่ส่งต่อมาก่อนจะะโขึ้นควบขี่ ชายหนุ่มรูปงามพาม้าตัวใหญ่กำยำวิ่งเหยาะ ๆ ไปตามสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ แล้วครรลองสายตาของเซฟิรอสก็ไปสะดุดตากับอะไรบางอย่าง
บุคคลผู้นั้นคือฮิโนกิ เพียวโอเมก้ากำลังยืนมองตนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
เซฟิรอสเปลี่ยนทิศทางตรงไปหาคนตัวเล็กผู้นั้น ไฮยาซินท์ไม่รู้ว่าหลังจากทั้งคู่เผชิญหน้ากันแล้วมีบทสนทนาใดเกิดขึ้น ทว่าในชั่วเสี้ยววินาทีหนึ่ง บนใบหน้าอันแสนเ็าของสามีก็พลันปรากฏรอยยิ้มบางอันแสนหาได้ยากยิ่ง
รอยยิ้มอันแสนหวานที่ตลอดมานับั้แ่ไฮยาซินท์เข้าร่างมาก็ยังไม่เคยได้รับ
ไฮยาซินท์ ลูเซียโน่เองก็คงไม่ได้รับมาเนิ่นนานแล้ว
สิ่งที่คล้องเกี่ยวความสัมพันธ์ระหว่างเซฟิรอสกับฮิโนกิก็ยังคงเป็ม้า ทว่าสิ่งใดกันที่เซฟิรอสเลือกจะใช้คล้องเกี่ยวความสัมพันธ์กับผู้เป็ภรรยาในนาม
งานภายในบ้าน การดูแลสามีที่แสนเหน็ดเหนื่อย แต่ผู้ได้รับกลับไม่เคยแสดงท่าทีว่าเห็นถึงคุณค่าของมัน
ตอนนั้นไฮยาซินท์จะรู้สึกเจ็บเจียนตายแค่ไหน
จนวันที่แท้งลูก โอเมก้าผู้นั้นก็ไม่เคยคิดจะโทษว่าเป็ความผิดของสามี ภารกิจรองก็เป็เพียงแค่ทำให้เซฟิรอสนึกเสียใจที่ทอดทิ้งไฮยาซินท์
ไม่ต้องฆ่าฟัน ไม่ต้องทรมานให้แสนสาหัส
ความปรารถนาที่มีขนาดเพียงเล็กจิ๋วเมื่อเทียบกับาแแสนสาหัสขนาดใหญ่
[การที่มีใบหน้าเหมือนกันก็ใช่ว่าจะต้องเป็คนคนเดียวกันเสียหน่อย ดูอย่างดีเลียนสิ เขาไม่เหมือนกับเฮลิออสสักนิด] ระบบ 666 กล่าวขึ้นอย่างรู้ความคิดในส่วนลึกของไฮยาซินท์ดี
หลังคอไฮยาซินท์เกิดความรู้สึกร้อนวูบ เขายกมือขึ้น ใช้ปลายนิ้วแตะััรอยขรุขระที่หลังคอ
มันคือพันธะ กรงขังของเหล่าโอเมก้า
[ในโลกนี้จริง ๆ ก็มีวิธีการลบพันธะที่ง่ายดายมาก]
“พี่สะใภ้”
เป็จังหวะเดียวกับที่เสียงทุ้มต่ำของคนผู้หนึ่งดังขึ้น เมื่อหันไปจึงได้สบกับั์ตาสีทองอำพันคู่นั้นที่เวลานี้กำลังส่องประกายวิบวับราวกับมีดวงดาว แสงสีส้มจากอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า อาบย้อมใบหน้าหล่อเหลาให้ดูนุ่มนวลขึ้นจับใจ
คนตัวสูงกว่าก้มหน้าลงนิด ๆ ขณะเอ่ยพูดกับไฮยาซินท์ก็ใช้น้ำเสียงอ่อนโยนและแ่เบา เสมือนกำลังพูดคุยกับเด็กเล็ก
“ผมเรียกพี่สะใภ้อยู่นานแล้ว แต่เห็นพี่สะใภ้ไม่ตอบรับเลยถือวิสาสะเข้ามา”
[อินิกม่าสามารถลบพันธะจากอัลฟ่าคนอื่น แล้วสร้างพันธะใหม่ทดแทนขึ้นมาได้]
“...”
[ระบบแนะนำดีเลียน ลูเซียโน่ในการพาโฮสต์ขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของโนแมนแลนด์ เพราะทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกัน]
“ตอนนี้ได้เวลาทานข้าวแล้วนะครับ พี่สะใภ้ควรกินข้าวให้ตรงเวลาจะได้ไม่ป่วย”
ฝ่ามือใหญ่ยื่นมาตรงหน้าเขา บ่งบอกว่าอีกฝ่ายจะจับจูงประคองพาไฮยาซินท์ไปยังห้องรับประทานอาหาร
โลกนี้ช่างแปลกประหลาด คนที่เคยฆ่าเขา รวมถึงในอนาคตจะฆ่าไฮยาซินท์ ยามนี้กลับมาพูดคุยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คอยแสดงอาการเป็ห่วงเป็ใย
ส่วนคนที่เคยเคียงบ่าเคียงไหล่ เปรียบดั่งสหายรู้ใจกลับกลายเป็คนที่ทุบตี ทำร้ายจิตใจ และอีกไม่นานคงผลักไสไฮยาซินท์ไปสู่ความตาย
จอมมารยกยิ้มบาง ส่งมอบไปให้คนตรงหน้า
“รบกวนน้องสามีแล้ว”
ไฮยาซินท์ ลอเรนโซ่ ผู้ชายรอบกายเ้าไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่านี้แล้วหรือ
[ถูกต้องครับ เพราะงั้นเรามาทำอย่างที่ตกลงกันไว้เถอะ]
“…”
[ทำให้ตัวละครของผู้กล้าเปลี่ยนจากดาบมาเป็จู๋ที่ใช้แทงท่าน]
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
