ผ่านอีกไปหลายวัน หลิ่วอู่กับหลิ่วเทียนลู่พาลูกน้องสองคนมาหาหลิ่วเทียนฉีด้วยตนเอง ผู้เฒ่าเห็นสถานการณ์ไม่ดีจึงรีบกระตุ้นศิลาบันทึกภาพอีกก้อนหนึ่งในทันที
“เ้าขยะน้อย เ้ามาที่นี่เพื่ออะไร?” หลิ่วเทียนลู่มาถึงก็เอ่ยถามอย่างโกรธเกรี้ยว
“พี่หก ท่านมาได้อย่างไร?” หลิ่วเทียนฉีมองเห็นว่าเป็หลิ่วเทียนลู่ก็เลิกคิ้ว ในใจคิด ‘ดูท่าว่าข้าจะได้เล่นละครบทใหญ่แล้วสินะ?’
“ทำไม เ้าคิดว่าข้าไม่ควรมางั้นหรือ? หรือเ้าคิดว่าข้ายังถูกกักบริเวณให้สำนึกผิดอยู่? ขอบอกเลยนะ ลุงใหญ่บอกข้าปรับปรุงตัวได้ดีจึงยกเลิกบทลงโทษให้ล่วงหน้า” พูดถึงตรงนี้ บนหน้าหลิ่วเทียนลู่ก็เขียนคำว่าได้ใจแปะอยู่เต็มดวง
หลิ่วเทียนฉีเห็นหลิ่วเทียนลู่ตั้งอกตั้งใจวิ่งมาอวดถึงที่ก็หดไหล่ แสดงท่าทางขี้ขลาดอย่างที่เคยเป็มาเสมอ “อ้อ เป็เช่นนี้เองหรือ!”
อย่างที่คิด หลิ่วเจียงเฒ่าคนนี้กับหลิ่วเทียนลู่เป็พวกเดียวกัน ล้วนหายใจออกรูจมูกเดียวกัน!
“เ้าขยะน้อย เ้าถึงกับกล้าฟ้องข้าต่อหน้าลุงใหญ่ วันนี้ เ้าคอยดูเถิด ข้าไม่...”
“น้องหก!” หลิ่วอู่ที่ยืนอยู่ด้านข้างเอ่ยเรียกแล้วดึงชายเสื้อของอีกฝ่ายนิดๆ
“พวกเ้าสองคน ค้นตัว ดูซิว่าที่ตัวเขามีศิลาบันทึกภาพหรือไม่!” หลิ่วเทียนลู่หันหน้ากลับมาสั่งลูกน้อง
“พวกเ้ากล้าหรือ? นายน้อยเจ็ดของข้าเป็ถึงเ้านาย พวกเ้ากล้าเนรคุณ ทำการอุกอาจค้นตัวเ้านายเลยหรือ?” หลิ่วถงพูดพลางรีบก้าวเข้าไปขวางข้ารับใช้สองคน
“นี่?” ทั้งสองคนหันมามองเ้านายของตน
“ลากเ้าแก่นี่ออกไปเสีย!” หลิ่วเทียนลู่ถลึงตามองหลิ่วถงผู้เกะกะ ออกคำสั่งเสียงดัง
“ขอรับ!” ทั้งสองคนแลเห็นท่าทางดุร้ายของเ้านายย่อมไม่กล้าชักช้า รีบร้อนก้าวเข้าไปดึงหลิ่วถงออกไปอยู่ด้านข้าง
“ลุงถง!” หลิ่วเทียนฉีเห็นผู้เฒ่าถูกลากไปก็ส่งเสียงอุทานอย่างใ
“นายน้อยเจ็ด!” หลิ่วถงเหวี่ยงแขน พยายามดิ้นรน แต่ไม่อาจหลุดจากการยึดจับของบ่าวรับใช้ทั้งสองได้
หลิ่วเทียนลู่ก้าวเท้าไปข้างหน้าโดยไม่พูดไม่จา กระชากหลิ่วเทียนฉีขึ้นมาค้นตัวจากบนจรดล่าง
“กวาน1ประดับผม!” หลิ่วอู่มองสำรวจบนๆ ล่างๆ อยู่พักหนึ่งก็รู้สึกว่ากวานประดับผมของหลิ่วเทียนฉีอาจซ่อนศิลาบันทึกภาพไว้ได้
ได้ยินคำนี้ หลิ่วเทียนลู่จึงกระชากกวานประดับผมในทีเดียวออกมา
“กริ๊ก!” ศิลาบันทึกภาพก้อนหนึ่งร่วงตกลงบนพื้น
“สารเลว เ้าสารเลว!” หลิ่วเทียนลู่เห็นศิลาบันทึกภาพบนพื้นก็โกรธเป็ฟืนเป็ไฟ ใช้ฝ่ามือเดียวทำลายศิลาบันทึกภาพทิ้ง
“เ้า เ้าขยะน้อยน่าชัง ทำร้ายข้าครั้งหนึ่งแล้วยังคิดทำร้ายข้าครั้งสอง ข้าจะตีเ้าให้ตาย!” หลิ่วเทียนลู่กระชากคอเสื้อหลิ่วเทียนฉีขึ้นมา หนึ่งฝ่ามือตบจนล้มคว่ำ ตามติดด้วยหมัดต่อยเท้าเตะอีกยกหนึ่ง
“พี่หก โปรดไว้ชีวิต ไว้ชีวิตข้าด้วย!” หลิ่วเทียนฉีไม่สวนกลับ ว่าง่ายหมอบอยู่กับพื้นวิงวอนเหมือนเ้าของร่างเดิม
“ไว้ชีวิตเ้า ฝันไปเถอะ ไปฟ้องสิ เ้าไปฟ้องสิ!” เห็นหลิ่วเทียนฉีวิงวอน หลิ่วเทียนลู่ไม่เพียงไม่หยุดมือ ตรงกันข้ามกลับแสดงท่าทีโเี้ยิ่งขึ้น
“เ้าขยะน้อย เ้าสารเลวตัวนี้ เ้าคิดว่าใช้วิธีสกปรกแล้วจะทำร้ายพวกเราได้หรือ? ฝันไปเถอะ!” หลิ่วอู่พูดพลางพุ่งตัวเข้าหา ตบหน้าหลิ่วเทียนฉีอย่างแรงสองฉาด
เ้าขยะน้อยน่าชัง คิดว่าจะหนีจากฝ่ามือของตนกับน้องหกได้หรือ? ฝันไปโดยแท้? ขยะพรรค์นี้น่ะ ชะตาลิขิตให้ถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าเท่านั้น
“นายน้อยเจ็ด นายน้อยเจ็ด พวกเ้าปล่อยข้า ปล่อยข้า!” หลิ่วถงเห็นเ้านายถูกหลิ่วเทียนลู่สองพี่น้องรุมทุบตีก็กังวลใจอย่างยิ่ง แต่กำลังของเขามีไม่มาก ไม่อาจดิ้นหลุดจากการยึดจับของข้ารับใช้สองคนนี้ได้เลย
เดิมทีคิดว่าจะทนถูกทุบตีสักยกค่อยเอาภาพที่บันทึกไว้่เวลานี้ให้บิดาดู นับว่าสร้างจุดอ่อนไว้จัดการหลิ่วเทียนลู่กับหลิ่วอู่ได้เรียบร้อย แต่ขณะที่ถูกหลิ่วเทียนลู่ทุบตีกลิ้งไปทั่วพื้นนั่นเอง ทันใดนั้น หูของเขาก็ได้ยินเสียงประตูศิลาขยับ
หรือว่าบิดาของเ้าของร่างเดิมจะออกมาแล้วหรือ? ฟ้าช่วยข้าแล้วจริงๆ คิดถึงตรงนี้ หลิ่วเทียนฉีก็รีบกัดถุงเืในปากที่เตรียมไว้ล่วงหน้าจนแตก กลืนโอสถโลหิตพิษลงไป กระอักเืใส่หลิ่วเทียนลู่ที่ทุบตีเขาคำโต
“อั่ก...”
เห็นเ้าขยะน้อยกระอักเืเต็มหน้าตนแล้วทรุดฮวบลงไปกับพื้น การเคลื่อนไหวของหลิ่วเทียนลู่กับหลิ่วอู่พลันแข็งค้างอยู่ที่เดิม
“ฉีเอ๋อร์? ฉีเอ๋อร์?” เพิ่งจบการเก็บตัวฝึกฝน เดินออกมาจากห้องฝึก สิ่งแรกที่มองเห็นกลับเป็ภาพบุตรชายของตนกระอักเืล้มคว่ำอยู่กับพื้น หลิ่วเหอในฐานะบิดาทั้งใทั้งหวาดกลัว เงาร่างไหววูบเดียวก็มาถึงในทันที คว้าบุตรชายที่หมดสติเข้ามาในอ้อมแขน
“นายท่านสาม ท่านออกมาแล้ว หากท่านยังไม่ออกมา นายน้อยเจ็ดคงถูกซ้อมจนตายไปแล้ว!” หลิ่วถงเห็นหลิ่วเหอออกมาก็ดีใจยิ่งนัก
“น่าชังนัก!” หลิ่วเหอได้ฟังคำพูดของผู้เฒ่าก็สะบัดสองฝ่ามือ คนรับใช้สองคนที่จับหลิ่วถงอยู่ะเิกลายเป็หมอกโลหิตทันที
“ว้าก อา ท่านอาสาม!” หลิ่วเทียนลู่มองเห็นหลิ่วเหอสังหารลูกน้องสองคนของตนเดี๋ยวนั้นก็แข้งขาอ่อน ลนลานคุกเข่าลง
“ท่านอาสาม!” มองเห็นอาสามลงมือฆ่าคน สองตาแดงก่ำหันมามองตนกับน้องหก หลิ่วอู่ก็รู้สึกกลัวไม่น้อย
“ไสหัวไป!” หลิ่วเหอตวาดเสียงดัง จัดการอุ้มบุตรชาย หมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในห้องฝึกตน
“นายท่านสาม!” หลิ่วถงร้องเรียกเสียงเบาทีหนึ่งก็รีบร้อนวิ่งเข้ามาในห้องฝึกตนของเ้านายด้วย
หลิ่วถงมองหลิ่วเทียนฉีถูกเ้านายวางลงบนเตียงศิลา ยังคงสลบไสลด้วยสีหน้าปวดใจ “นายท่านสาม ข้าน้อยไปเชิญหมอเหยามาตรวจดูนายน้อยเจ็ดนะขอรับ?”
“อืม รีบไปเถิด!” หลิ่วเหอพยักหน้า ส่งสัญญาณให้ผู้เฒ่ารีบไปเชิญหมอมา
“ขอรับ!” หลิ่วถงขานรับ รีบหมุนตัวเดินออกไป
-----------------------
1 กวาน (冠) เครื่องประดับที่ชาวจีนโบราณสวมรัดมวยผม ประดับศีรษะ
