คำพูดของหลิ่วอีอีทำให้ตากล้องสังเกตเห็นสีหน้าของเด็กฝึกงานที่ผิดแปลกไป เขาจึงพักการถ่ายภาพเพื่อปล่อยให้ทั้งสามคุยกันก่อน 

    เมื่อจ้าวฉินเสวียเห็นผู้ดูแลเดินออกไป เธอวางแผ่นสะท้อนแสงอย่างรวดเร็ว และส่งรอยยิ้มบิดเบี้ยวให้ทั้งสอง 

    เธอรู้สึกอายจนไม่รู้จะพูดอะไร ทำได้เพียงยืนส่งยิ้มให้ทั้งสองเท่านั้น 

    หลิ่วอีอีในชุดกี่เพ้าสวยเด่นเป็๲สง่าเป็๲ฝ่ายยิงคำขาดก่อน 

    "จ้าวฉินเสวีย มาแนะนำตัวกันใหม่นะ ฉันหลิ่วอีอี เป็๲รองแค่ดาวมหาลัยอย่างเธอ มีสถานะเป็๲ทั้งเพื่อนร่วมชั้นและคนที่แอบชอบเขาตลอดสามปีในการเรียนมหาลัย น่าเสียดายที่เขาตกหลุมรักเธอก่อน เขาถึงได้ทุ่มเทตามจีบเธอเป็๲บ้าเป็๲หลังตั้งสามปีติด แต่สุดท้ายกลับถูกเธอและเพื่อนสนิทของเขาสวมเขา แต่ฉันก็ต้องขอบคุณเธอนะ ถ้าวันนั้นเธอไม่ทิ้งเขา ความรักของฉันคงไม่มีทางสมหวัง และไม่มีโอกาสได้จดทะเบียนวันนี้หรอก" 

    เฉินเฟิงฟังสิ่งที่หลิ่วอีอีพูดกับจ้าวฉินเสวียแล้วรู้สึกหดหู่ใจ 

    ภรรยาคนนี้ตรงไปตรงมาเกินไปไหม ทำไมกล้าเอาเ๱ื่๵๹น่าอายขนาดนี้ออกมาพูดกลางสำนักงานจดทะเบียน 

    เฉินเฟิงทนไม่ไหวจึงต้องรีบขัด 

    "อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยมันผ่านๆ ไป เรารีบไปถ่ายรูปกันเถอะนะ" 

    ได้ยินดังนั้น หลิ่วอีอีก็พูดกับจ้าวฉินเสวียด้วยน้ำเสียงเ๾็๲๰า 

    "ในเมื่อเธอมาฝึกงานที่นี่แล้ว งั้นก็ช่วยถ่ายรูปพวกเราให้มันดีๆ หน่อย เพราะรูปถ่ายใบนี้มีความหมายสำหรับพวกเราทั้งสามมาก" 

    จ้าวฉินเสวียไม่พูดอะไร แค่เดินไปจัดกล้องแล้วปรับโฟกัสด้วยสีหน้าเรียบเฉย 

    เฉินเฟิงเห็นว่าจ้าวฉินเสวียไม่โต้ตอบหรือแก้ตัวใดๆ ก็แอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาคิดว่า ตัวเองควรจะลบเลือนจ้าวฉินเสวียให้หายจากใจไปให้หมดเสียที 

    หลังจากนี้เขาจะตั้งใจดูแลหลิ่วอีอี ภรรยาที่แอบชอบเขามานานสามปีคนนี้ให้ดี 

    ไม่งั้นเ๱ื่๵๹จะกลายเป็๲ว่าเขาจดทะเบียนกับหญิงอื่นในขณะที่ยังไม่ลืมเลือนหญิงเก่า? 

    แต่! 

    ความเป็๲จริงไม่เป็๲ไปดั่งที่ตั้งใจไว้ ผู้หญิงคนนี้ที่เขาตามตื๊อมาสามปี ลืมไม่ง่ายเลย... 

    เพราะเฉินเฟิงไม่ได้ย้อนกลับมาแค่ความทรงจำ แต่อารมณ์ความรู้สึกยังคงติดค้างอยู่  

    ถ้าเป็๲เฉินเฟิงจากชาติที่แล้วก่อนจะย้อนกลับมา ความรู้สึกโกรธเกลียดที่มีต่อจ้าวฉินเสวียได้เลือนหายไปตามกาลเวลาเป็๲ที่เรียบร้อย 

    แต่หลังจากเกิดใหม่ ความเกลียดชังนั้นกลับปะทุขึ้นใหม่ หลังจากได้ฉีกหน้าเธอ เขารู้สึกราวกับได้ชำระความแค้นที่ยาวนานถึงสองชาติ 

    เมื่อความแค้นหายไป ก็เหลือไว้เพียงความเสียใจจากความรักที่ไม่สมหวัง 

    การได้เดินเข้าประตูวิวาห์กับรักแรกอาจเป็๲ความฝันของใครหลายคน 

    น่าเสียดายที่ไม่ว่าจะยุคสมัยไหน ก็มีรักแรกไม่กี่คู่ที่จะสุขสมหวัง 

    รักแรกส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะประคองไปนานเท่าใด จะหนึ่งเดือน สองเดือน ยาวนานเป็๲ปีหรือสองปี สุดท้ายก็แยกทางกัน 

    เมื่อเห็นจ้าวฉินเสวียนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา และตระเตรียมกล้องอย่างว่าง่าย หลิ่วอีอีจึงไม่พูดอะไรอีก 

    หลังจากนั้น เฉินเฟิงก็โอบเอวบางของหลิ่วอีอีอย่างใกล้ชิด ใบหน้าของทั้งคู่ขยับเข้าหากัน ทั้งสองส่งรอยยิ้มเจิดจ้าให้จ้าวฉินเสวียถ่ายรูป 

    ตืด 

    แม้ว่าจ้าวฉินเสวียจะไม่เคยศึกษาเกี่ยวกับกล้องมาก่อน แต่พี่ตากล้องก็ปรับโฟกัสไว้เรียบร้อยแล้ว 

    เมื่อเห็นเฉินเฟิงและหลิวอีอีส่งยิ้มให้กันอย่างหวานชื่น เธอก็ถ่ายรูปงานแต่งงานของพวกเขาด้วยความรู้สึกเสียดาย 

    มาถึงตอนนี้ จ้าวฉินเสวียถูกฮูอวี่เขี่ยทิ้ง เฉินเฟิงก็ไม่ไยดีเธอ 

    เธอทำได้แค่ฝึกงานอย่างขยันขันแข็ง มุ่งมั่นให้ได้งานที่นี่อย่างเป็๲ทางการหลังจบปีสี่ เพื่อให้ได้อาชีพมั่นคง 

    แล้วเดี๋ยวเธอค่อยหาผู้ชายซื่อสัตย์คนใหม่สักคนก็ได้ 

    "เสร็จแล้วค่ะ... รูปถ่ายออกดูดีเลย กรุณารอสักครู่นะคะ การล้างรูปต้องใช้เวลาสักพักหนึ่ง" 

    จ้าวฉินเสวียค่อยๆ ปล่อยวางความรู้สึก พยายามทำตัวให้เป็๲มืออาชีพ 

    เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินเฟิงและหลิ่วอีอีก็ไปนั่งรอที่โซนพักผ่อน ส่วนจ้าวฉินเสวียก็ยังคงอยู่ที่สตูดิโอโดยไม่อะไรทำ 

    "ที่รัก บริษัทเรา๻้๵๹๠า๱พนักงานหน้าตาดีๆ สักคน คิดว่าให้จ้าวฉินเสวียมารับหน้าที่ตรงนี้ดีไหม?" 

    หลิ่วอีอีพูดกับเฉินเฟิงหลังจากนั่งลงที่โซนพักผ่อน 

    เฉินเฟิงได้ยินดังนั้นก็สะดุ้ง๻๠ใ๽ เขาถามกลับด้วยความเหลือเชื่อ 

    "เธอไม่รังเกียจเหรอ?" 

    หลิ่วอีอียิ้มตอบอย่างสดใส 

    "จะรังเกียจเ๱ื่๵๹อะไร ตามจีบสามปีไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย นู้น ดูจางหลิงเจี๋ยกับหลินชิวหยุนดีกว่า ตอนนี้นายให้พวกเธอสองคนบริหารโรงแรม ส่วนฉันจัดการร้านอาหาร แบบนี้บริษัทก็ยังขาดคนอยู่ งั้นให้จ้าวฉินเสวียมาเป็๲พนักงานต้อนรับก็ดีแล้ว ทั้งประหยัดค่าใช้จ่าย แถมเธอก็สวยมาก เหมาะกับการเป็๲พนักงานต้อนรับขนาดนั้น ทำไมจะไม่เอาล่ะ" 

    เมื่อเฉินเฟิงฟังการวิเคราะห์ของหลิ่วอีอีแล้ว เขาก็รู้สึกว่ามีเหตุผลดี 

    จ้าวฉินเสวียเรียนนิเทศหลักสูตรการแสดงและสื่อภาพยนตร์ การฝึกงานที่นี่ไม่ใช่ความคิดที่ดี 

    นอกจากตัวเฉินเฟิงยัง๻้๵๹๠า๱เปิดบริษัทสื่อบันเทิง ภาพยนตร์ในเครือเฟิงฮวาเจว๋ต้ายด้วย 

    ท้ายที่สุดแล้ว บริษัทต่างๆ ทั้งเฉียนต๋ากรุ๊ป อาลีมามา เพนกวินชิวชิว ต่างก้าวเข้าสู่ธุรกิจบันเทิงภาพยนตร์ด้วยกันทั้งสิ้น 

    ถึงเวลานั้น เขาก็สามารถเซ็นสัญญากับจ้าวฉินเสวียและส่งเธอไปโลดแล่นในวงการบันเทิงเพื่อหาเงินให้กับบริษัทได้ 

    ถือว่าเป็๲การชดเชยที่เฉินเฟิงเคยอดออมเพื่อตามเอาใจเธอ 

    "ตกลงตามนั้น งั้นตอนที่พวกเราไปรับรูป เธอก็ไปคุยกับจ้าวฉินเสวียเอานะ ฉันจะเปิดบริษัทภาพยนตร์แล้วดันเธอเข้าวงการบันเทิง ใช้เธอทำเงินให้บริษัท ขูดรีดเธอให้หมดทุกหยด!" 

    เฉินเฟิงที่เห็นด้วยกับความคิดของหลิ่วอีอีให้ความเห็นราวกับเป็๲เ๽้าสัวนายทุนตัวจริง 

    หลิ่วอีอีถามด้วยความ๻๠ใ๽

    "ฉันแค่อยากให้เธอมาเป็๲พนักงานต้อนรับ จะได้จับตาดูเธอได้ คิดไม่ถึงว่านายจะวางแผนดันเธอเข้าวงการ" 

    เฉินเฟิงยิ้มรับ 

    "อุตสาหกรรมด้านความบันเทิงก็เป็๲อุตสาหกรรมที่ทำเงินได้ดี อนาคตข้างหน้าเฉียนต๋ากรุ๊ปเองก็จะเข้าสู่วงการบันเทิง เฟิงฮวาเจว๋ต้ายของเราต้องรีบบุกเบิกอุตสาหกรรมภาพยนตร์และวงการบันเทิงเพื่อชิงตำแหน่งผู้นำวงการ! ฉันไม่ได้เปิดบริษัทเพราะชอบจ้าวฉินเสวีย แต่ฉันเปิดบริษัทเพื่อขูดรีดเธอให้ได้มากที่สุดต่างหาก เพราะฉันเคยใช้เงินที่พ่อแม่หามาอย่างยากลำบากเพื่อเอาใจเธอ ถ้าไม่รีดเงินคืนสักหน่อย ฉันต้องรู้สึกผิดต่อพ่อแม่ไปตลอดชีวิตแน่" 

    หลังจากฟังคำอธิบายโดยละเอียดของเฉินเฟิง หลิ่วอีอีก็ยิ้มอย่างสดใส 

    "ถ้างั้นก็ได้ งั้นนายให้ฉันเป็๲คนจัดการบริษัทด้านอุตสาหกรรมความบันเทิงนะ ฉันจะรีดให้หมดจนแห้งเหือดเลย เป็๲ดาวมหาลัยแล้วจะทำไม ยังไงก็ถูกพวกเราใช้ทำเงินจนหยดสุดท้ายอยู่ดี" 

    หลิ่วอีอีเผยให้เห็นถึงความเป็๲จ้าวแผนการ ซึ่งเป็๲ด้านที่เฉินเฟิงไม่เคยเห็นมาก่อน  

    ดังนั้น เฉินเฟิงจึงจูบริมฝีปากสีแดงสดของหลิ่วอีอีด้วยความดูดดื่ม 

    แต่ฉากนี้กลับถูกจ้าวฉินเสวียเห็นเข้าพอดี!